ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010 ΕΝΙΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΕΑΣ) εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα

ΕΝΙΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (ΕΑΣ) εργαζομένων στην Εμπορική

Τράπεζα     www.easp.gr

Ανακοίνωση Νο  39,   Αθήνα  19/02/10

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ

ΣΤΙΣ 24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010

Συναδέλφισσες,συνάδελφοι,

Κάθε μέρα ανοίγει και μια καινούργια πληγή!

Μας είπαν για πάγωμα μισθών, για κουτσούρεμα των επιδομάτων, για κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξιμων αποδοχών, για αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων, για απελευθέρωση των απολύσεων.

Και η τρομοκρατία καλά κρατεί.  Τώρα μιλάνε και για το κόψιμο του 14ου μισθού, αύξηση του ΦΠΑ, και, και, και…

Έτσι μπορεί να λειτουργεί εύκολα το ανέκδοτο του Χότζα που ενώ κατεδαφίζουν τόσα, θέλουν να είμαστε ευχαριστημένοι που δεν έγινε κάτι χειρότερο.

Η κυβέρνηση με όλους τους επικοινωνιακούς τρόπους προσπαθεί να αποδείξει ότι τα μέτρα είναι αναγκαία. Έχει δίκιο! Τα μέτρα είναι αναγκαία για την λογική των αγορών και των λίγων που πάντα επωφελούνται διατηρώντας και αυξάνοντας τα κέρδη τους. Αυτά τα μέτρα δεν απαντούν ούτε στις ανάγκες της κοινωνίας ούτε στοχεύουν σε μία οικονομική ανάκαμψη με αναπτυξιακή προοπτική.

Μας λένε:

Γ. Παπανδρέου :<<Αφαιρέθηκε ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας. Ας κάνουμε τώρα τη δουλειά μας με σκοπό η Ελλάδα να γίνει κυρίαρχη της τύχης

της>>.

Δασκαλόπουλος (ΣΕΒ) : <<΄Η θα υποστούμε συνειδητά ως λαός τις αναγκαίες θυσίες ή θα περιέλθουμε στην ακόμα σκληρότερη κηδεμονία των

Βρυξελλών>>.

Αυτές οι δηλώσεις θέλουν να προετοιμάσουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν ή τουλάχιστον να μην αντιδράσουν, σε νέα μέτρα που θα επιδεινώσουν παραπέρα το εισόδημα μας, θα διαλύσουν το ασφαλιστικό και  τις εργασιακές σχέσεις, θα υποβαθμίσουν ή ακόμη θα καταργήσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις, θα καταργήσουν  τον Οργανισμό Προσωπικού και τους Κανονισμούς Εργασίας,  τα οποία στην Εμπορική Τράπεζα βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο.

Δε θα δεχτούμε το κοινωνικό πραξικόπημα που ετοιμάζουν!

Έχει φτάσει η ώρα να μετρηθούμε και να τους δείξουμε ότι εμείς είμαστε οι πολλοί και ότι εμείς είμαστε που έχουμε το δίκιο!

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕΡΕΣ (γράμμα από έναν παλιό απεργό…)

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ

(γράμμα από έναν παλιό απεργό…)

Όταν περί τα τέλη του 2008 ξεκίνησε η συζήτηση  για την κρίση όλες οι σοβαρές αναλύσεις   περιέγραφαν ως αιτία την  υπερσυσσώρευση   των απαιτήσεων των τραπεζών από την πραγματική οικονομία. Αυτή  αναπτύχθηκε  μέσω  του  υπερδανεισμού των νοικοκυριών, τα οποία πάσχιζαν  με αυτόν τον τρόπο -αφού οι χαμηλοί μισθοί δεν επαρκούσαν- να ικανοποιήσουν τις κοινωνικά αποδεκτές ανάγκες που η  σύγχρονη ζωή προσδιορίζει. Σε αυτό συνετέλεσαν οι  -για πολλά χρόνια και μέχρι  τώρα!- μεγάλες φοροελαφρύνσεις  των  κερδών των εταιρειών (από 35% στο 24%), οι εκτεταμένες φοροαπαλλαγές πολλών  κλάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και  εισφοροδιαφυγή (κλοπή φόρων και ενσήμων).

Έτσι, και το κράτος συσσώρευε  ελλείμματα και χρέη και οι πολίτες αναγκαζόντουσαν και αναγκάζονται όλο και περισσότερο  να πληρώνουν   για να αγοράζουν από τον ιδιωτικό τομέα αγαθά και υπηρεσίες που το κράτος δεν καλύπτει πλέον. Βασικά δημόσια αγαθά  έγιναν εμπορεύματα. Κατά συνέπεια, η  καθημερινή ζωή «ακρίβυνε», όχι μόνο γιατί ακρίβυναν τα βασικά αγαθά (στέγη, διατροφή, μετακίνηση), αλλά και  γιατί αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε και γι’ αυτά που παρέχονταν δωρεάν ως κοινωνική πολιτική σε όσους τα έχουν ανάγκη: ιατρικές υπηρεσίες, ατομική ασφάλιση αντί κοινωνικής, ιδιωτικά στεγαστικά δάνεια αντί των προγραμμάτων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, Το κράτος ιδιωτικοποίησε και αποσύρθηκε…

Όλο το 2009 κύλησε με αμήχανη αναμονή από την μεριά της πολιτικής αριστεράς, αλλά και των συνδικάτων. Οι δυνάμεις της εξουσίας κέρδισαν πολιτικό χρόνο και «από κει που μας χρώσταγαν  μας παίρνουν και το βόδι»

ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ:

Σχεδόν μονότονα ηχούν τα σύγχρονα τύμπανα ενός  πολέμου  ανείπωτου.

Καθημερινά μας προειδοποιούν για τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε στο όνομα της πατρίδας.

-Να μειωθούν οι μισθοί (γιατί μείωση, και ονομαστική μάλιστα, είναι η περικοπή του δώρου Χριστουγέννων-14^ος μισθός)

-Να  μειωθούν οι συντάξεις και να αυξηθούν τα όρια ηλικίας, γιατί ζούμε πολύ και έχουμε  (κάποιοι) μεγάλες  αποδοχές! Μπορεί και 2000 ευρώ το μήνα-66 ευρώ την ημέρα!

Να δεχτούμε την πολτοποίηση   σε ό,τι έχει απομείνει από ωράρια, διασφαλίσεις από αυθαιρεσίες του εργοδότη. Να απελευθερωθούν οι  απολύσεις  και άλλα τέτοια ωραία.

Την ίδια στιγμή που όλοι νοιώθουμε  το κρύο χέρι του φόβου και ότι μέσα στην ρευστότητα που ζούμε το μόνο σίγουρο είναι η βαναυσότητα των μέτρων που θέλουν να προωθήσουν  οι πολιτικοί γκάγκστερ της  εξουσίας, πολλοί από μας αναπαράγουμε τις ανοησίες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν:

-Ότι για όλα φταίει ο διπλανός μας που μπορεί να  έχει το προνόμιο μιας δουλειάς μόνιμης και να μην τρέμει  μπροστά στον εργοδότη ή  ο δημόσιος υπάλληλος γιατί είναι δημόσιος και πρέπει να τον βρίζουμε και εμείς. Με αυτό δεν διατείνομαι ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα που δεν σέβονται την εργασία τους. Απλά ας σκεφτούμε ότι κάνουν αυτό που προπαγανδίζει η κυρίαρχη κουλτούρα με όλα τα μέσα: ότι είναι μαγκιά να ζεις, και  αν μπορείς και να πλουτίζεις,  σε βάρος του διπλανού σου, αρπάζοντας : άμα είσαι επιχειρηματίας θεωρείσαι πετυχημένος. Αυτό «προσπαθεί» λοιπόν και  ένα τμήμα των μισθωτών εργαζομένων: να μοιάσει στους πετυχημένους του συστήματος. Αλλά αυτή δεν είναι βεβαίως  η αιτία της κρίσης

Κάποιοι άλλοι -για να γυρίσουμε στο θέμα μας- θεωρούν ότι φταίνε οι συνταξιούχοι και μάλιστα όσοι πρόλαβαν να φύγουν με 30-35 χρόνια δουλειάς σχετικά νέοι. Αυτοί θα επιβαρύνουν την «πατρίδα» γιατί θα ζήσουν ίσως και πιο πολύ!

Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι φταίνε οι ανίκανοι πολιτικοί , οι συνδικαλιστές, οι διεφθαρμένοι, οι νέοι που είναι τεμπέληδες γιατί δεν δουλεύουν όσο- όσο, οι μασόνοι, οι Εβραίοι, οι μετανάστες, οι μαύροι, οι κίτρινοι κλπ κλπ.

Έτσι, χωρίς σκέψη, παρκάρουν τους εαυτούς τους μετά από την άχαρη και κουραστική μέρα στο καναπεδάκι της τηλεόρασης και, φοβούμενοι να εκτεθούν με ενοχλητικά πράματα που θέλουν κόπο και μεράκι, ξεμπερδεύουν βρίζοντας όλους τους διπλανούς τους ή ασχολούμενοι με ακίνδυνα θέματα, όπως ποδόσφαιρο, μεταγραφές, διαζύγια τηλεαστέρων και άλλα τέτοια.

Όλα τα πυροβολούν  περιμένοντας κάποιο σωτήρα που θα βάλει τάξη σε όλους εμάς τους ανάξιους. (Από την εποχή της δικτατορίας περάσανε πολλά χρόνια και τα βιώματα δυστυχώς δεν μεταβιβάζονται).

Όλα λοιπόν φταίνε  εκτός από την εντεινόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων!

Όλοι  είναι υπεύθυνοι εκτός από το «άγιο κέρδος»!

Και όλοι χρωστάμε στην πατρίδα: δηλαδή στους τραπεζίτες, στις επιχειρήσεις, στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους που στήνουνε την μηχανή  της τρομοκρατίας των αγορών χρήματος.

Όλοι να πληρώσουμε λοιπόν!!! Για   τους εκμεταλλευτές που τους λένε πατρίδα!

Όλοι να πληρώσουμε τους απατεώνες!!!

ΒΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ

Εδώ ας μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά: Εργάσθηκα  33 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και, όταν  μέτρησα τα ένσημά μου για να υπαχθώ  σε μια προσυνταξιοδοτική ρύθμιση, μέτρησα 363 ένσημα κομμένα -μέρες απεργίας. Δεν τα βαρυγκώμησα ποτέ. Ήταν  με αυτές τις απεργίες που κατακτήσαμε την δυνατότητα να φεύγουμε από την δουλειά με σύνταξη πριν μας πέσουν όλα τα δόντια. Κι ακόμα βελτιώναμε το μισθό  μας, επιβάλλαμε  σεβασμό στο ωράριο μας και την πληρωμή των υπερωριών.

Με αυτές τις απεργίες φτιάξαμε  καλύτερη περίθαλψη, κανονισμό λειτουργίας που εμπόδιζε αυθαίρετες απολύσεις  και εκδικητικές μεταθέσεις. Ήταν  με αυτές τις απεργίες που υπερασπιζόμαστε συλλογικά την αξιοπρέπεια μας που δοκιμάζεται όσο υπάρχει  ο νόμος του κέρδους, η σύγχρονη εκμετάλλευση των ανθρώπων που λέγεται καπιταλισμός. Ήταν με τις απεργίες που νιώθαμε ότι σηκώναμε κεφάλι. Ήταν  οι πιο ελεύθερες μέρες της ζωής μας. Γιατί ήταν μέρες περηφάνιας. Έτσι  χτίσαμε ένα σύνθημα απλό, όσο και αληθινό: τίποτα δεν χαρίζεται, τα πάντα κατακτώνται.

Τώρα, γιατί αναφέρομαι σε αυτά τα βιώματα μου;

Γιατί η απάτη, η εκμετάλλευση,η ταπείνωση, η ανασφάλεια, ο αυταρχισμός χτυπούν την πόρτα όλων μας, και τη δικιά μου. Και  είναι λάθος να νομίζει κανείς ότι εξαιρείται επειδή  είναι αυτή τη στιγμή μόνιμος ή έχει κάποιο  εισοδηματάκι.. Το πολύ -πολύ  να κουτσοπορέψει τη ζωούλα του. Αλλά θα πρόκειται για ζωή ταπεινωμένη….

Είναι λοιπόν θέμα  αξιοπρέπειας, και θέμα ανθρωπιάς να σκεφτόμαστε κριτικά, να συμμετέχουμε,  να απεργούμε και  να αγωνιζόμαστε με όλες τις δυσκολίες και τις δυσπιστίες. Γιατί η μεγαλύτερη αρετή των ανθρώπων είναι η Αλληλεγγύη απέναντι στην ασχήμια και την αδικία.. Αυτή μαζί με την κριτική σκέψη δίνουν νόημα στην περιπέτεια της ύπαρξής μας.

Και είναι απαραίτητοι σκληροί αγώνες για να δώσουμε την πρέπουσα απάντηση στην κρίση.

Για να έχουμε μέρες περηφάνιας και γνώσης,  για να κερδίσουμε στον κοινωνικό πόλεμο που ήδη έχει ξεκινήσει .

Για μια κοινωνία δίκαιη,  χωρίς απάτη και εκμετάλλευση.

Γιατί όλα είναι δυνατά, και τα καλύτερα και τα χειρότερα.

Όλα  εξαρτώνται από την αποφασιστικότητα και την ισχύ των αγώνων που θα δώσουμε

21/02/2010

Δημήτρης Λαβατσής

Μέλος ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ Χίου

Αρχείο Μνήμη Ιστορία 1945 – 1990 (Εκδήλωση ΣΕΕΤ)

 

Αρχείο

Μνήμη

Ιστορία

1945 – 1990

 

Πρόσκληση

Ο Σύλλογος Εργαζομένων Εμπορικής Τράπεζας (ΣΕΕΤ)

Με την επιστημονική συνεργασία

των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ)

 

σας προσκαλούν

 

Την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010 και ώρα 18:30 μ.μ.

στο ξενοδοχείο “Ledra Marriott” (Λεωφ. Συγγρού 115)

στην παρουσίαση των Αρχείων

του Συλλόγου Εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα,

 

«Αρχείο – Μνήμη – Ιστορία 1945-1990»

 

Η παρουσία σας θα μας δώσει ιδιαίτερη χαρά

 

Με τιμή

 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΕΤ

 

Ο Πρόεδρος                               Ο Γεν. Γραμματέας

 

 

Γιώργος Κωνσταντινόπουλος                   Βασίλης Χαιρέτης

Πρόγραμμα

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

 

Πρώτο Μέρος

 

 

18:45 – Έναρξη

 

• Χαιρετισμοί

Γιώργος Κωνσταντινόπουλος, Πρόεδρος Δ.Σ. ΣΕΕΤ

Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Γενικός Γραμματέας Δ.Σ. ΑΣΚΙ

    Σταύρος Κούκος, Πρόεδρος ΟΤΟΕ

 

• Παρουσίαση του Ιστορικού Αρχείου του ΣΕΕΤ

Θανάσης Γάλλος, Ιστορικός ΑΣΚΙ

 

• Στοιχεία για την ιστορία του ΣΕΕΤ

 

 

Δεύτερο  Μέρος

 

 

19:45 – Έναρξη

 

• Συζήτηση

Αναφορές και μνήμες από το συνδικαλιστικό κίνημα στις Τράπεζες

 

Συμμετέχουν :

Σωτήρης Αντωνίου

Ηλίας Παναγιωταρόπουλος

Νικόλαος Αγγελόπουλος

Γεώργιος Κωνσταντινόπουλος

Χάρης Παπαμάργαρης

Συντονιστής :

Γιώργος Κουκουλές, Ομότιμος Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

    

• Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις 

 

 

Στο τέλος της εκδήλωσης θα ακολουθήσει δεξίωση

Δελτίο Τύπου «Αυτόνομη Παρέμβαση Πειραιά»

Πειραιάς 6/2/2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Ένα ακόμα Συνέδριο μακριά από τους εργαζόμενους και τη κοινωνία Ένα ακόμα Συνέδριο στο Ε.Κ.Π. μακριά από τα προβλήματα, μακριά από τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Στη πόλη του Πειραιά με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας από αυτόν που ισχύει σ’ όλη την επικράτεια, με αποσαθρωμένη όλη την παραγωγική του βάση, με το Λιμάνι την μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα στη πόλη να περνά στα χέρια της cosco, με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά να κινούνται από αδιέξοδο σε αδιέξοδο και με μια Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη νεκρή. Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Πειραιά δυστυχώς απείχε από όλα αυτά τα μέτωπα. Η πλειοψηφία του Ε.Κ.Π. με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ κράτησαν σε ακινησία για ένα ολόκληρο χρόνο την Διοίκησή του μόνο και μόνο για να παραμείνουν ως αυτοσκοπό ζωής στην εξουσία κτίζοντας από το πουθενά σωματεία μόνο και μόνο για τις ανάγκες των συσχετισμών. Η μοναδική κινητικότητα που αναπτύχθηκε όλο αυτό το διάστημα για άλλη μια φορά κινήθηκε γύρω από την διαμόρφωση των συσχετισμών, την νόθευση των αποτελεσμάτων με σωματεία Φαντάσματα με μέλη ανύπαρκτα, υπολογίζεται δε ότι από το σύνολο των αντιπροσώπων το 30% είναι αποτέλεσμα νόθων και κατασκευασμένων διαδικασιών. Μέρος αυτού του νοσηρού φαινομένου αποτελεί και η συνδικαλιστική παράταξη ΠΑΜΕ που εδώ και χρόνια έδειξε τον δρόμο της νόθευσης των αποτελεσμάτων. Συγκεκριμένα: Στο χώρο των ναυτικών και σε ειδικότητα που σχεδόν δεν υφίστανται εμφανίζει σταθερή αύξηση ψηφισάντων που έφτασε μέχρι τα 801 ψηφίσαντα μέλη. Εδώ το άγχος των συσχετισμών έστειλε στα αζήτητα κάθε ίχνος δημοκρατικής ευαισθησίας και συνδικαλιστικής ευθύνης. Στελέχη του ΠΑΜΕ καταδικάστηκαν σε 6 μήνες φυλακή γιατί ενεπλάκησαν στη νόθευση αρχαιρεσιών στο σωματείο ΠΕΝΕΝ. Αυτά τα δύο περιστατικά αποτελούν δύο από τα πολλά και χαρακτηριστικά παραδείγματα νόθευσης, η δε πραγματικότητα και η έκταση του φαινομένου αποτελεί ένα εκφυλιστικό φαινόμενο που έρχεται να προσθέσει νέα βαρίδια στην αξιοπιστία και στην αποτελεσματικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος. Τέλος, η ανάγκη εκδημοκρατισμού και ταξικού προσανατολισμού του σ.κ. παίρνει στις σημερινές συνθήκες επείγοντα χαρακτήρα, η μάχη των συσχετισμών με νόθες διαδικασίες αποτελεί μια βαθιά συντηρητική αντιδημοκρατική συμπεριφορά καταστροφική και επιζήμια για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Κάτω τα χέρια από τον Ντίνο Παλαιστίδη

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ(ΣΕΦΚ)

Μέλος ΟΙΕΛΕ

Ανδρεά Λόντου 6, 10681 Αθήνα

τηλ. 210-3820537,6938204777, 6977652768, 6974439203

e-mail: sefk@sefk.gr, www.sefk.gr

Κάτω τα χέρια από τον Ντίνο Παλαιστίδη

Ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών καταγγέλλει την απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ. Η απόλυσή του είναι άδικη και προκλητική. Έχει εκδικητικό χαρακτήρα και αποτελεί επίθεση στο δικαίωμα του συνδικαλισμού και στο δικαίωμα κάθε εργαζομένου να διεκδικεί τα δικαιώματά του.

Ο συνάδελφος είχε προσληφθεί το Μάη του 2004 ως υπάλληλος γραφείου (και για εξωτερικές εργασίες). Όμως με τη μεταφορά των εκδόσεων ΑΓΡΑ στο κτίριο της Ζωοδόχου Πηγής (Ιούλης 2007) και την έναρξη λειτουργίας του βιβλιοπωλείου (Οκτώβρης 2007), ο συνάδελφος τοποθετείται στο βιβλιοπωλείο και τα καθήκοντά του αλλάζουν. Μαζί με τα καθήκοντα στο βιβλιοπωλείο, ο εργαζόμενος εκτελούσε και άλλα καθήκοντα σχετικά με τη λειτουργία του εκδοτικού οίκου, τα οποία εκπλήρωνε με συνέπεια, παρ’ ότι του είχε ανατεθεί μεγάλος φόρτος εργασίας.

Για την εργασιακή του συνθήκη, το φόρτο εργασίας και την παράλογη απαίτηση να κάνει ενίοτε εξωτερικές εργασίες (μάλιστα με το δικό του μηχανάκι) ζήτησε, από τον Ιούλη του 2008, συνάντηση με τον εργοδότη. Όμως, αυτός αδιαφόρησε και ουσιαστικά απαξίωσε τον συνάδελφο και το αίτημά του. Ο συνάδελφος για να περιφρουρήσει την εργασιακή του συνθήκη ζήτησε να γίνει αλλαγή της ειδικότητάς του σε πωλητή. Με δύο επιστολές του (Ιούλης 2009 και Νοέμβρης 2009) έθεσε και πάλι τα ζητήματα που τον απασχολούσαν καθώς και το ζήτημα για αλλαγή ειδικότητας. Εισέπραξε και πάλι αδιαφορία.  Στις 2/12/2009 ο εργαζόμενος στέλνει εξώδικο στην εταιρεία και λέει πως, αν μέχρι τις 8/12/2009 δεν αντιμετωπιστούν  τα ζητήματα που τον απασχολούν, θα προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας. Η εταιρεία «απαντά» με εξώδικο γεμάτο ανακρίβειες και ψεύδη. Την Παρασκευή 8/1/2010 γίνεται η τρμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση. Η Επιθεωρήτρια Εργασίας γνωμοδοτεί ότι, «η εταιρεία θα μπορούσε να επανεξετάσει το αίτημα του εργαζομένου με προοπτική επίλυσης». Στις 13/1 η εταιρεία προχωρά σε απόλυση του συναδέλφου για «αντισυμβατική συμπεριφορά». Ο εργοδότης, κ. Πετσόπουλος εκτός του ότι θεωρεί πως στην εταιρεία όλοι πρέπει να κάνουν τα πάντα, θεωρεί επίσης και πως το να ζητάς τα δικαιώματά σου είναι αντισυμβατική συμπεριφορά.

Οι συνάδελφοι στις εκδόσεις ΑΓΡΑ αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή. Έθεσαν στον εργοδότη το ζήτημα της ανάκλησης της απόλυσης. Αυτός άφησε αρχικά να εννοηθεί πως μπορεί να επανεξετάσει την απόφασή του. Επί δεκαπέντε μέρες «το σκεφτόταν». Ακολούθησε παρελκυστική ταχτική αποπροσανατολισμού. Στις 28/1 καλεί τον απολυμένο και αφού του λέει πως, και μόνο η παρουσία του στο χώρο τού είναι δυσάρεστη, του προτείνει να αποδεχτεί την απόλυση και να επαναπροσληφθεί με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Ουσιαστικά δηλαδή, να αποδεχτεί ο συνάδελφος το πέταγμά του από τη δουλειά, όταν λήξει η σύμβαση ορισμένου χρόνου.

Ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών γνωρίζει τη δράση του Ντίνου για τα εργατικά δικαιώματα στο χώρο των εργαζομένων στα βιβλιοπωλεία, την ανιδιοτελή στάση του, την ταύτιση της ζωής του με το ακηδεμόνευτο εργατικό κίνημα, την αλληλεγγύη του σε κάθε απολυμένο και διωκόμενο από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς. Απαιτούμε να ανακληθεί τώρα η εκδικητική απόλυση, να γίνονται σεβαστά τα εργατικά δικαιώματα. Ο ΣΕΦΚ καλεί τα μέλη του, αλλά και όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία του εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος  να στηρίξουν τις ΑΠΕΡΓΙΕΣ στις οποίες προχωρούν οι εργαζόμενοι στην «ΑΓΡΑ»: Τετάρτη 3/2 και Παρασκευή 5/2. Συγκέντρωση έξω από την «ΑΓΡΑ» (Ζωοδ. Πηγής 99, Εξάρχεια) στις 9.00 π.μ.

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ