Μισθός κομμένος, δίκαιο ραμμένο στα μέτρα των αφεντικών

http://www.efsyn.gr/arthro/misthos-kommenos-dikaio-rammeno-sta-metra-ton-afentikon

29-4-2018

Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου, Αφροδίτη Τζιαντζή

Αν όλοι μας τα τελευταία 8 χρόνια έχουμε βρεθεί στον δοκιμαστικό σωλήνα του νεοφιλελευθερισμού, οι μετανάστες υπήρξαν τα πρώτα του πειραματόζωα.

Με πρόφαση την ιδιότητα του μετανάστη μισθωτού, λίγο πριν από την αλλαγή του αιώνα άρχισαν να γράφονται κανόνες δικαίου οι οποίοι συγκροτούν ένα οιονεί «μεταναστευτικό» εργατικό δίκαιο σε όλο το εύρος της εργασιακής σχέσης, από τη σύναψή της μέχρι τον τερματισμό της.

Μέχρι που η «ισχυρή Ελλάδα» κράσαρε, το οικονομικό «θαύμα» εξαϋλώθηκε, οι νεαροί Ελληνες φεύγουν μετανάστες και αυτό που επινοήθηκε σαν παραδίκαιο για μια ειδική κατηγορία πληθυσμού, τώρα γενικεύεται ως το κυρίως εργατικό δίκαιο για όλους.

Η Ιστορία σε μια από τις άγριες πιρουέτες της έφερε μια διεστραμμένη δικαιοσύνη: στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι μετανάστες. Μόνο που κάποιοι είναι πιο μετανάστες από τους μετανάστες.

Η πρωτότυπη μελέτη του Αποστόλη Καψάλη «Μετανάστες εργάτες στην Ελλάδα» -καρπός επιστημονικής έρευνας, αλλά κι απαύγασμα των χρόνων που πέρασε ως μάχιμος εργατολόγος- το επιβεβαιώνει και το τεκμηριώνει απολύτως.

Σήμερα για πρώτη φορά παρουσιάζουμε την έρευνα, που δείχνει με ποιον τρόπο το παραεργατικό δίκαιο που η χώρα έφτιαξε για τους μετανάστες έχει ήδη μετατραπεί σε δίκαιο της ευελιξίας της εργασίας.

Ανεργία
Υπάρχουν ζωές που εκτυλίσσονται παράλληλα και φαίνεται σαν να μην τέμνονται πουθενά. Οι ζωές των ντόπιων και των μεταναστών στην Ελλάδα συναντιούνταν σπάνια και μονότονα: οι ντόπιοι «σήκωναν» τις οικοδομές, οι μετανάστες έριχναν τα μπετά.

Οι ντόπιες ήταν οι αφεντικίνες, οι μετανάστριες τους καθάριζαν τα σπίτια. Και, στην ακόμα πιο σκοτεινή εκδοχή, οι ντόπιοι αγόραζαν τη σάρκα, οι μετανάστριες πουλούσαν αναγκαστικά, οι ντόπιοι έβγαζαν τα πιστόλια κι οι μετανάστες μάζευαν τις φράουλες.

Μέχρι που η κρίση, η πτώχευση και η επιβολή των πολιτικών λιτότητας έκαναν πραγματικότητα το σύνθημα στους τοίχους: στον κόσμο των αφεντικών, είμαστε όλοι ξένοι.

«Πληρώνομαι με 400 ευρώ τον μήνα, τα άλλα 400 τα κρατάει το αφεντικό μου, θα μου τα δώσει κάποια στιγμή. Αλλά είναι φτωχός τώρα, σκέψου ότι ακόμα και το γιοτ του δεν το βγάζει από το πάρκινγκ!».

Η Μάιρα είναι από τις Φιλιππίνες. Εργάζεται εδώ και 18 χρόνια στην Ελλάδα ως εσωτερική οικιακή βοηθός, παρ’ όλα αυτά ακόμα δεν έχει συγκεντρώσει τις προϋποθέσεις για να πάρει άδεια παραμονής.

«Στην αρχή μού έκαναν ιδιωτική ασφάλιση, τώρα όμως την έχουν κόψει. Τι να κάνει και το αφεντικό μου; Τους έχω σαν οικογένεια, δεν έχω άντρα ούτε παιδιά».

Ο Γιάννης είναι από την Ελλάδα. Στα 25 του μετράει 4 χρόνια εργασίας στη δημοσιογραφία, αλλά τα ένσημά του καλύπτουν μόλις 18 μήνες.

Οπως οι περισσότεροι νέοι δημοσιογράφοι, το πρώτο διάστημα ήταν απλήρωτος ως μαθητευόμενος και σταδιακά έφτασε να παίρνει 400 ευρώ «μαύρα» τον μήνα, με επιδόματα και άδειες, σε μια άτυπη σύμβαση.

Επί δύο ολόκληρα χρόνια ο Γιάννης έπρεπε να αναρτά 20 ειδήσεις την ημέρα στην ιστοσελίδα για την οποία εργαζόταν. Τιμή είδησης; Ενα ευρώ…

Ο Αποστόλης Καψάλης είναι ένας από τους ελάχιστους που γνωρίζουν σε τέτοιο βάθος τις πολιτικές μετανάστευσης στη χώρα μας.

Η έρευνά του «Μετανάστες εργάτες στην Ελλάδα», που σήμερα παρουσιάζουμε για πρώτη φορά, είναι η μοναδική που μελετά τις εργασιακές σχέσεις των μεταναστών στην Ελλάδα σε βάθος 20ετίας (εκδόσεις Τόπος).

Επί τουλάχιστον δέκα χρόνια ο εργατολόγος και ερευνητής εργασιακών σχέσεων μελέτησε τις μεταναστευτικές πολιτικές τόσο στο πεδίο ως δικηγόρος ιδιαίτερα μαχητικών σωματείων όσο και ως ερευνητής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.

Επιβεβαίωση
Δέκα χρόνια μετά την υπόθεση Κούνεβα και τα όσα δραματικά έγιναν στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, ο Καψάλης με την έρευνά του επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί ξέραμε, λίγοι όμως παραδέχονται ακόμα και τώρα: ο τρόπος που διαχειρίστηκε η χώρα μας τους μετανάστες εργάτες δεν ήταν καθόλου τυχαίος.

Αντιθέτως, ήταν μια κεντρική πολιτική επιλογή, που αποτυπώνεται πλήρως και στον τρόπο που η ελληνική Πολιτεία νομοθέτησε όλα αυτά τα χρόνια.

Αλλά ο Καψάλης κάνει κι ένα βήμα παραπέρα: καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, όπως ακριβώς στους καλούς καιρούς λειτούργησε η εργοδοτική πλευρά σχεδόν ανέλεγκτα ως οιονεί «νομοθέτης» στη διαμόρφωση των εργασιακών σχέσεων των μεταναστών στους κλάδους κύριας απασχόλησής τους, έτσι ακριβώς λειτουργεί και σήμερα στα χρόνια της κρίσης, εν δυνάμει στο σύνολο της αγοράς εργασίας, χάρη στην εξασφάλιση της απόλυτης κυριαρχίας της ατομικής διαπραγμάτευσης.

1990-2018: η διαδρομή των «νόμιμων» διακρίσεων

Συνθημα- ανεργία AP Photo/Nikolas Giakoumidis
Από το 1990 μέχρι το 1998 η Ελλάδα ανέχτηκε την εντατική, «μαύρη» εργασία του συνόλου των μεταναστών εργατών.

Στη συνέχεια, και για μία δεκαετία, η πολιτεία υποχρεώνεται να «τακτοποιήσει» προσωρινά το καθεστώς διαμονής μιας μερίδας εγκατεστημένων μεταναστών, εγκαθιδρύοντας ένα σύστημα με επίκεντρο τον απαιτούμενο κάθε φορά αριθμό ενσήμων και τους βραχύβιας διάρκειας τίτλους διαμονής.

Στις διαδικασίες υπολογίζεται ότι συμμετέχουν πάνω από 1,2 εκατ. άτομα, ωστόσο περισσότεροι από τους μισούς μετανάστες εκτιμάται ότι ζουν διαρκώς χωρίς άδειες διαμονής.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 η Ελλάδα εγκαταλείπει τη λύση της μαζικής «νομιμοποίησης», αλλά δεν εγκαθιστά έναν μόνιμο μηχανισμό πρόσβασης και διατήρησης της νόμιμης διαμονής και εργασίας.

Το 2014 νομοθετεί αποσυνδέοντας σε μεγάλο βαθμό και για πρώτη φορά την ανανέωση των αδειών διαμονής από την επίδειξη συγκεκριμένου αριθμού ενσήμων.

Απέναντι στις μαζικές ροές και την εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων αλλοδαπών πολιτών στη διάρκεια της περιόδου 1990-2018, η πολιτεία νομοθέτησε ουκ ολίγες φορές για να «ρυθμίσει» το νέο φαινόμενο.

«Η χώρα κατασκεύασε ένα ειδικό εργατικό δίκαιο για τους μετανάστες», μας εξηγεί ο Απ. Καψάλης. «Είναι ένα δίκαιο ‘‘νόμιμων’’ διακρίσεων σε βάρος τους, που διασφαλίζει τις πολλαπλές ταχύτητες εργασιακών δικαιωμάτων στην ελληνική αγορά εργασίας».

Ο εργατολόγος τεκμηριώνει πως οι μετανάστες εγκλωβίζονται σε ειδικές οικονομικές και νομικές ζώνες, στις οποίες κυριαρχούν η ανομία και η κάθε μορφής παραβατικότητα.

Η… σειρά των ντόπιων
Στην Ελλάδα λοιπόν μέχρι το μεγάλο μπουμ, οι εργαζόμενοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, τους ντόπιους και τους μετανάστες.

Ομως, τα μνημόνια… φρόντισαν να αμβλύνουν τις διαφορές και να εξισώσουν τη συνθήκη – σαφώς προς τα κάτω, σαφέστατα για όλους μας:

● η κλαδική συλλογική διαπραγμάτευση καταρρέει
● η εργασία απορρυθμίζεται συνολικά
● γενικεύεται η επισφάλεια
● η ανισότητα και η παραβατικότητα στην αγορά εργασίας γενικεύονται.

«Ωστόσο, ο ρόλος του κράτους δεν περιορίζεται στην απόσυρσή του από το πεδίο της ρύθμισης της εργασίας», θα πει στην «Εφ.Συν.» ο κ. Καψάλης.

«Η πολιτεία, με αρωγό της μνημονιακές υποχρεώσεις, φροντίζει να καταστήσει ‘‘νόμιμο’’ ή επιτρεπτό αυτό που μέχρι πρότινος ή που ακόμη και σήμερα πολλές φορές είναι παράνομο: διακρίσεις με βάση την ηλικία στις αποδοχές, δυνατότητα διαδοχής συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου έως και 36 μήνες, κατάργηση δικαίου συλλογικών διαπραγματεύσεων. Διασφαλίζει, με άλλα λόγια, όλα εκείνα τα επιτυχημένα απορρυθμιστικά εργαλεία (άνιση μεταχείριση, ευελιξία, αδήλωτη εργασία) για την εγκαθίδρυση και επέκταση όλων των φαινομένων παραβατικότητας, υπερ-επισφάλειας και υπερ-εξάρτησης που για χρόνια είχε πειραματικά εφαρμόσει (κυρίως, αν και όχι αποκλειστικά) στο πεδίο της απασχόλησης των μεταναστών».

Ο ρόλος των μνημονίων
Ο Γιάννης Κουζής είναι καθηγητής και κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου.

Αναλύοντάς μας πώς κατεδαφίστηκε ό,τι ξέραμε ως εργατικό δίκαιο στην Ελλάδα, ο κ. Κουζής δίνει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον όσο και τραγικά ειρωνικό στοιχείο: Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στη δεκαετία του 2020 οι μισθοί στην Κίνα θα υπερβαίνουν τους αντίστοιχους της Βουλγαρίας, με τους οποίους σταδιακά συγκλίνουμε με όρους υποβάθμισης της εργασίας στην Ελλάδα! Είπατε κάτι για κινεζοποίηση;

«Η υποβάθμιση της εργασίας στην Ελλάδα, που συντελείται με βίαιο τρόπο από την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, ακολουθεί την πορεία της σταδιακής εργασιακής απορρύθμισης, που διαγράφεται από τη δεκαετία του ‘90 με αργούς όμως ρυθμούς. Αυτή άλλωστε είναι και η πορεία που καταγράφεται κατά τις τελευταίες δεκαετίες και στον ευρύτερο διεθνή και ευρωπαϊκό χώρο, υπό τους όρους που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», μας λέει ο κ. Κουζής και εξηγεί πώς τα τα μνημόνια ισοπέδωσαν την εργασία στην Ελλάδα:

◼ περιορίστηκαν οι όροι προστασίας από την απόλυση

◼ επεκτάθηκε και κυριάρχησε απολύτως η ευέλικτη εργασία στις νέες προσλήψεις

◼ η αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων οδήγησε στη δραματική συμπίεση των μισθών.

Κατά τον κ. Κουζή, στην Ελλάδα παγιώνεται ένα ευέλικτο εργασιακό μοντέλο, εργασιακής επισφάλειας και φτηνού εργατικού δυναμικού.

Ηδη το 49% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα αμείβεται με ποσά που δεν υπερβαίνουν τα κατώτατα μισθολογικά όρια του 2011, ενώ εκείνη την περίοδο το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 18%.

«Η δέσμευση από το δεύτερο Μνημόνιο για σύγκλιση των μισθών με τους αντίστοιχους των βαλκανικών χωρών υλοποιείται σταθερά, ενώ σταδιακά «τριτοκοσμοποιείται» η ελληνική αγορά εργασίας», μας λέει ο καθηγητής.

Σε σύνολο σχεδόν 2,2 εκατομμυρίων εργαζομένων, πάνω από 657.000 έχουν συμβάσεις μερικής απασχόλησης

Το πρώτο τρίμηνο του 2018 το 53% των προσλήψεων έγινε με συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας
Το 38% των εργαζομένων, ενώ δουλεύει οκτάωρο, πληρώνεται χαμηλότερα από τον κατώτατο μισθό
Ενας στους πέντε εργαζομένους (δηλαδή 500.000 στο σύνολό τους) εργάζεται ανασφάλιστος
Με 383 ευρώ μικτά καλείται να ζήσει σχεδόν ένας στους τρεις εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα
Με 381 ευρώ κατά μέσο όρο αμείβονται οι εργαζόμενοι κάτω των 25
1.000.000 άνθρωποι εργάζονται απλήρωτοι επί μήνες
Ενας στους δύο πληρώνεται με καθυστέρηση
Στο σύνολο των ασφαλισμένων, 88,78% έχουν ελληνική υπηκοότητα, 2,26% άλλης χώρας Ε.Ε. και 8,95% χώρας εκτός Ε.Ε.
Οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν το 12,38% των ασφαλισμένων ανδρών και οι μετανάστριες το 9,90% των ασφαλισμένων γυναικών
52,37% των ασφαλισμένων μεταναστών είναι αλβανικής υπηκοότητας, ακολουθούν οι υπήκοοι του Πακιστάν με 8,85% και του Μπανγκλαντές με 4,62%
47,86% των ασφαλισμένων μεταναστριών είναι αλβανικής υπηκοότητας, ακολουθούν οι ασφαλισμένες βουλγαρικής υπηκοότητας με 10,21% και ρουμανικής με 7,43%
Ενας στους τέσσερις μετανάστες εργάζεται στην οικοδομή, δύο στους δέκα στον τουρισμό, 14% στη μεταποίηση, 33% στην παροχή υπηρεσιών και ως πωλητές σε καταστήματα και υπαίθριες αγορές, 28% είναι ανειδίκευτοι εργάτες, χειρώνακτες και μικροεπαγγελματίες και 18,24% υπάλληλοι γραφείου
ΠΗΓΕΣ: «Μετανάστες εργάτες στην Ελλάδα» (Μελέτη του εργατολόγου Αποστόλη Καψάλη, ΕΦΚΑ

Μικρές, αλλά νίκες
Σημαίνει αυτό πως όλα είναι μαύρα; Οπου υπάρχουν αντιστάσεις, υπάρχουν και νίκες, έστω και μερικές, αποδεικνύει η εμπειρία ακόμα και μέσα στα μνημονιακά χρόνια.

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες με τους οποίους μιλήσαμε, Ελληνες και ξένοι, είτε δεν έμαθαν ποτέ πώς είναι να δουλεύεις με συλλογική σύμβαση είτε την είδαν να μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο. Ομως αναχώματα υπάρχουν, μας λένε.

Ο Ισφάκ ύστερα από 13 χρόνια δουλειάς κατάφερε να του κολλάνε έστω κάποια εργόσημα. Η Χριστίνα μάς μιλά για τον νόμο που βάζει φρένο στην κατρακύλα του ωρομίσθιου.

Ο Γιάννης μόλις πριν από λίγες μέρες έγινε μέλος του σωματείου των δημοσιογράφων. Η Ντέμπορα αναγνωρίζει ότι σήμερα πιο εύκολα τα παιδιά δεύτερης γενιάς παίρνουν ιθαγένεια.

Ολο αυτό σημαίνει πως τα αιτήματα που έβαλαν οι σοσιαλιστές για το οκτάωρο, την ασφάλιση και την αργία της Κυριακής, 126 χρόνια πριν, έγιναν δυστυχώς ξανά επίκαιρα.

Σημαίνει επίσης πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τιμωρία για τη χώρα που ξεχνάει: και τότε η χώρα βρισκόταν υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και τότε το χρηματιστηριακό κόλπο γκρόσο το πλήρωσε η μεσαία τάξη και τότε την πτώχευση πλήρωσαν οι φτωχοί.

Για όλους αυτούς τους λόγους, εμείς την Πρωτομαγιά δεν γιορτάζουμε την άνοιξη και τα λουλούδια.

Μαρτυρίες εργαζομένων

«Κάθε μέρα παίρνουν άλλον εργάτη και τον κοροϊδεύουν»
Είμαι 13 χρόνια στον Ασπρόπυργο, στην Γκόριτσα. Το 2006 ήρθα από το Ισλαμαμπάντ και δύο χρόνια έκανα δουλειά ηλεκτροκολλητή στη λεωφόρο ΝΑΤΟ. Το 2008 πιάσαμε δουλειά στο περιβόλι. Ως τώρα είμαι στα περιβόλια, σε πολλά αφεντικά. Πρώτα δούλευα ήλιο με ήλιο, από τις 5 πρωί το καλοκαίρι ώς τις 8 με τις 9 το βράδυ. 25 ευρώ ήταν το μεροκάματο. Το αφεντικό μού έφαγε πάνω από 3.000 ευρώ – και σε άλλους. Τώρα δεν έχει δουλειά και βρίσκουν κάθε μέρα διαφορετικό εργάτη και τον κοροϊδεύουν. Εδώ κι έναν χρόνο έχω καλύτερο αφεντικό. Μου έδωσε εργόσημα μια-δυο φορές. Είχα κόκκινη κάρτα αλλά μου την πήραν πίσω γιατί δεν είχα ένσημα. Δεν έχουμε καθόλου ένσημα ούτε εργόσημα ούτε ΟΓΑ και δεν μπορούμε να πάρουμε φάρμακα. Ποτέ δεν ήρθε κανείς για έλεγχο. Τον Οκτώβριο πέρυσι μας χτύπησαν φασίστες. Κάναμε μήνυση, αλλά ακόμα περιμένω τι θα γίνει. Γιατί το κάνανε; Επειδή είμαι ξένος και δεν έχω χαρτιά, επειδή δεν μπορώ να πάω στην αστυνομία. Δεν τους τιμωρούσε κανείς και το ξανακάνανε

Ισφάκ Μεχαμούντ, εργάτης γης

Θες να δουλέψεις; Πλήρωσε!
Σπούδασα κοινωνική ανθρωπολογία στο Πάντειο. Οταν γύρισα από τον στρατό, δούλεψα έναν χρόνο σε κρεπερί. Από σπόντα μέσω φίλου βρέθηκα σε ένα πολύ μικρό σάιτ, έκανα κάτι μεταξύ σύνταξης και data entry. Πληρωνόμουν με αποδείξεις δαπάνης, 150 ευρώ ήταν η αμοιβή μου για ανάρτηση 10 ειδήσεων την ημέρα συνολικά. Τώρα είμαι σε άλλο σάιτ, είναι αρκετά καλύτερα, έχω ΙΚΑ και σταθερό μισθό 800 ευρώ. Γράφτηκα και πρόσφατα στην ΕΣΗΕΑ ως εργαζόμενος σε ηλεκτρονικό ΜΜΕ, ύστερα από δυόμισι χρόνια… Θεωρώ τον εαυτό μου εξαίρεση. Ο κανόνας στον χώρο μας είναι ο εθελοντισμός: “Εθελοντής συντάκτης”. Εχω συνάδελφο που έκανε σεμινάρια επί πληρωμή σε μεγάλο σάιτ. Πλήρωνε για να αποκτήσει εργασιακή εμπειρία σε μεγάλο όμιλο, με μόνο ‘‘δόλωμα’’ ότι όταν θα τελείωνες και θα έδινες μια εργασία για να αποδείξεις ότι τέλειωσες τον κύκλο των σπουδών, θα είχες τρίμηνη δωρεάν πρακτική στον όμιλο. Δηλαδή πληρώναμε για να δουλέψουμε…

Γιώργος, μέλος της συλλογικότητας εργαζομένων στα ΜΜΕ anti-viral

«Δύσκολα ακόμα και τα νόμιμα»
Στα φροντιστήρια οι συνθήκες ήταν πάντα ελαστικές. Με το που καταργείται η σύμβαση το 2013, άρχισαν τα ωρομίσθια να καταβαραθρώνονται. Σε πολλά φροντιστήρια φτάσανε στα 3,5 ευρώ μικτά. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει το ζήτημα των αργιών, με τον νόμο 44/15 που καθορίζει ότι το πλήρες ωράριο των εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια είναι 21 ώρες, και με αυτές δικαιούνται 25 ένσημα. Το δεύτερο είναι ότι ορίζει πλήρες ωράριο για τους εκπαιδευτικούς, προκύπτει ότι το κατώτατο δυνατό ωρομίσθιο με βάση την ΕΣΕΕ είναι 6,7 μικτά. Ο νόμος έβαλε ένα φρένο στις παραβιάσεις. Ομως τα βασικά χαρακτηριστικά δεν έχουν αλλάξει σε σχέση με την επισφάλεια και την ομηρία του εργαζομένου. Το να καταφέρεις να συγκεντρώσεις τα απαιτούμενα ένσημα, ακόμα και για να βγεις ταμείο ανεργίας είναι στοίχημα. Κάποιοι το καταφέρνουν, όχι όλοι. Το γενικό χαρακτηριστικό είναι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αυτό και μόνο κάνει εξαιρετικά δύσκολο για τους εργαζομένους να κάνουν απεργία, δύσκολο να διεκδικήσουν ακόμα και τα νόμιμα, γιατί το πιθανότερο είναι να μην τους επαναπροσλάβει ο εργοδότης. Οι αλυσίδες φροντιστηρίων καθορίζουν τους όρους: ρίχνουν τις τιμές, προκύπτουν νέες συμβάσεις που παλιά δεν προβλέπονταν. Το σωματείο έχει καταφέρει να βάλει φρένο στην ασυδοσία και γι’ αυτή του τη στάση πολλά πρωτοπόρα μέλη του βρέθηκαν σε δικαστικούς αγώνες και κυνηγήθηκαν. Παρ’ όλα αυτά το σωματείο κατάφερε και συνεχίζει να βάζει αναχώματα παλεύοντας ενάντια στην αυθαιρεσία

Χριστίνα Σ., εργαζόμενη σε φροντιστήρια, μέλος του ΣΕΦΚ

«Με πρόσχημα την κρίση μάς έκοψαν τα χρήματα της ασφάλισης από τον μισθό»
Εφυγα από τις Φιλιππίνες για να ξεφύγω από τη δικτατορία του Μάρκος. Πολλοί φίλοι μου φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν. Κατάφερα να πάρω άσυλο ως πολιτική πρόσφυγας. Πριν έρθω στην Ελλάδα δούλευα στο υπουργείο Γεωργίας στο τμήμα Ανάπτυξης. Πάνω από 15.000 Φιλιππινέζοι ήρθαν στην Ελλάδα τότε, οι περισσότεροι χωρίς χαρτιά. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να καταφέρουμε να κανονικοποιηθούμε. Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 ώς και το 2002, περίπου το 70% από εμάς αποκτήσαμε χαρτιά, αποκτήσαμε ασφάλιση. Τώρα -και με πρόσχημα την οικονομική κρίση- μας έκοψαν τα χρήματα της ασφάλισης από τον μισθό, μας μείωσαν μισθούς ή ώρες εργασίας, εργαζόμενες απολύθηκαν. Ο μέσος μισθός για οικιακή βοηθό που εργάζεται ως εσωτερική είναι περίπου 500 ευρώ. Πρέπει πλέον μια γυναίκα να δουλεύει για 3-4 εργοδότες, γιατί αλλιώς δεν τα βγάζει πέρα. Ο,τι και όσα κι αν έχουν χάσει οι Ελληνες εργαζόμενοι λόγω της κρίσης, δεν ξέρουν τι είναι ρατσισμός και δεν χρειάζεται να παλεύουν συνεχώς μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα να παραμένουν εδώ.

Ωστόσο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι λίγο καλύτερα σήμερα για να πάρουμε υπηκοότητα και τα παιδιά δεύτερης γενιάς μπορούν να πάρουν ιθαγένεια

Ντέμπορα Κάρλος Βαλένσια, Ενωση Φιλιππινέζων Μεταναστών KASAPIΗ, ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Μεταναστριών «Μέλισσα»

 

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 16-4

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΔΕΥΤΕΡΑ, 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΕΝΑΡΞΗ ΩΡΑΡΙΟΥ ΜΕ 10.30

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ/ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ, 8.15

Το ΔΣ του ΣΥΤΑ συνεδρίασε δύο φορές τις προηγούμενες μέρες, μετά την απόφαση μετακίνησης των 9 συναδέλφων. Την Τετάρτη η («τακτική») συνεδρίαση δεν είχε αποφασιστικό χαρακτήρα, καθώς το Προεδρείο απλώς ενημέρωσε ότι θα γινόταν συνάντηση με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο το ίδιο βράδυ (στην οποία ασφαλώς θα συμμετείχαν μόνο ο Πρόεδρος και η Γραμματέας…). Η όποια απόφαση λοιπόν αναβλήθηκε για την επόμενη μέρα, την Πέμπτη.

Στη συνεδρίαση αυτή καταθέσαμε το ακόλουθο πλαίσιο κινητοποίησης:

Α. Προκήρυξη 24ωρης απεργίας για τη Δευτέρα 16 Απρίλη

Β. Συγκέντρωση στο κτίριο Ακαδημίας το πρωί της Δευτέρας

Γ. Απαίτηση για άμεση συνάντηση αντιπροσωπείας αποτελούμενης από τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου και τους υπό μετακίνηση συναδέλφους με τη Διοίκηση της Τράπεζας, στο πλαίσιο της απεργίας

Δ. Σύγκλιση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης στις 11 π.μ. για να καθοριστούν τα περαιτέρω βήματα. Να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε να παρευρεθούν και οι 9 συνάδελφοι με κάλυψη των εξόδων μετάβασης από το Σύλλογο.

Ε. Οργάνωση συνέντευξης τύπου μετά το τέλος της συνέλευσης για δημοσιοποίηση του ζητήματος.

Το Προεδρείο του ΣΥΤΑ αποφάσισε ότι η ορθή αντίδραση στη βίαιη αλλαγή των συνθηκών ζωής 9 εργαζόμενων, στον ωμό εκβιασμό που υφίστανται και στην τρομοκράτηση με στόχο την υποταγή και την παραίτηση από τα δικαιώματά μας που υφιστάμεθα όλοι, είναι μια στάση εργασίας τη Δευτέρα. Ως συνήθως, χωρίς προετοιμασία, χωρίς κινητοποίηση των μελών του Συλλόγου από το Προεδρείο. Και φυσικά χωρίς καμιά συλλογική δράση που να δημοσιοποιεί το (κατά την άποψη της πλειοψηφίας του ΔΣ προφανώς) «οικογενειακό ζήτημα». Για την «προάσπιση της Τράπεζας» άλλωστε, το θέμα πρέπει να μείνει «μεταξύ μας». Μόνο που έτσι σε λίγο η Τράπεζα θα σωθεί, όχι όμως και οι εργαζόμενοί της και τα δικαιώματά τους.

Η απόφαση της Διοίκησης έγινε γνωστή την Τρίτη. Είναι σαφές ότι το να αφήνει κανείς τις μέρες να περνάνε, βάζοντας μια στάση εργασίας την επόμενη Δευτέρα, μετά τη λήξη της εθελούσιας που είναι σήμερα Παρασκευή, μάλλον δε χτυπάει το χέρι στο τραπέζι. Ούτε και βοηθάει στην κατεύθυνση της αποτελεσματικής υπεράσπισης των 9 συναδέλφων. Ο εκβιασμός είναι ΕΔΩ, ο στόχος του ήταν να προλάβει τη λήξη της αυριανής προθεσμίας για να εξαναγκάσει κάποιους σε αποχώρηση. Ή απαντάει το σωματείο άμεσα και δυναμικά ή αφήνει τον εκβιασμό να εξελίσσεται και την πίεση να αυξάνεται στους 9 συναδέλφους, και την εμπιστοσύνη των υπολοίπων στη συνδικαλιστική δράση να μειώνεται σε μια κρίσιμη περίοδο όπου κανείς δεν ξέρει πότε θα βρεθεί να πλήττεται από μια απόφαση της Διοίκησης.

Παρόλα αυτά, η στάση εργασίας, όσο κι αν δεν αντιστοιχεί στις συνθήκες, πρέπει να πετύχει. Συμμετέχουμε μαζικά σε αυτήν. Και παράλληλα, καλούμε σε συνάντηση/συγκέντρωση έξω από το κτίριο της Ακαδημίας το πρωί της Δευτέρας. Οι κινητοποιήσεις πρέπει να έχουν ένα περιεχόμενο. Και το ελάχιστο περιεχόμενο που μπορούμε να δώσουμε, οφείλουμε να το δώσουμε. Δεν τους χαρίζουμε τίποτα.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ/ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ, 8.15

Tελικά και αναλυτικά αποτελέσματα των αρχαιρεσιών του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, της Δευτέρας 2 Απρίλη 2018 από όλη την χώρα.

Αυτά είναι τα

Τα αποτελέσματα αναλύονται με βάση:

Τα όργανα λειτουργίας
Τους συνδυασμούς/παρατάξεις και
Τους υποψηφίους/εκλεγμένους.
Η σταυροδοσία εμφανίζεται για κάθε συνδυασμό αναλυτικά και σε κάθε όργανο ξεχωριστά.

Ακολουθεί η πλήρης αναλυτική κατάταξη.

Για το ΔΣ του ΣΕΗ

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 392 Έδρες 13

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ (ΛΙΛΑ)
ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΣΕΙΜΕΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΡΟΚΟΥ ΗΡΑ
ΤΟΥΡΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΓΑΒΡΙΛΗ ΑΛΕΞΙΑ
ΚΑΤΣΑΜΕΝΗ ΔΑΝΑΗ
ΜΙΧΑΗΛΑΡΗ ΑΡΙΑΔΝΗ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΚΑΛΛΟΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΓΙΑΡΑΜΑΖΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 79 Έδρες 3

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ ΤΑΤΙΑΝΑ
ΑΒΑΓΙΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΤΙΝΑ)
ΖΑΧΑΡΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 36 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. του ΟΕΘ

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 392 Έδρες 7

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΤΟΥΡΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΓΑΒΡΙΛΗ ΑΛΕΞΙΑ
ΚΑΤΣΑΜΕΝΗ ΔΑΝΑΗ
ΣΟΝΤΑΚΗ ΜΑΡΙΑΝΘΗ
ΑΝΕΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΠΙΣΚΙΤΖΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΓΙΑΝΝΙΚΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 79 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΑΡΜΕΝΗΣ ΦΩΤΗΣ
Γ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 392 Έδρες 6

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΦΙΛΙΟΥΣΗ ΕΛΕΝΗ
ΚΟΥΤΣΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΤΙΝΑ)
ΜΑΜΩΝΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ
ΧΑΓΙΟΥ ΔΩΡΑ
ΤΣΕΡΚΕΖΙΔΟΥ ΙΩΑΝΝΑ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΏΝ

Ψήφοι 79 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
Δ) ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 392 Έδρες 5

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ ΕΥΘΑΛΙΑ (ΛΙΛΑ)
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΒΡΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΑΝΤΑΔΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦ (ΣΗΦΗΣ)
ΝΑΚΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 79 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ ΤΑΤΙΑΝΑ
Ε) ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Π.Ο.Θ.Α.

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 367 Έδρες 8

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ ΛΙΛΑ
ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΡΟΚΟΥ ΗΡΑ
ΓΑΒΡΙΛΗ ΑΛΕΞΙΑ
ΓΙΑΡΑΜΑΖΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΜΙΧΑΗΛΑΡΗ ΑΡΙΑΔΝΗ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 79 Έδρες 2

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΠΑΠΑΜΟΣΧΟΥ ΤΑΤΙΑΝΑ
ΑΡΜΕΝΗΣ ΦΩΤΗΣ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 50 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Στ) ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 367 Έδρες 5

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ ΕΥΘΑΛΙΑ (ΛΙΛΑ)
ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΡΟΚΟΥ ΗΡΑ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 79 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΑΡΜΕΝΗΣ ΦΩΤΗΣ
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Ψήφοι 50 Έδρες 1

ΤΑΚΤΙΚΟΙ:

ΜΑΡΤΖΟΥΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Η πρώτη απεργία των «σκλάβων» στα διυλιστήρια

Συντάκτης: Τάσος Σαραντής

https://www.efsyn.gr/arthro/i-proti-apergia-ton-sklavon-sta-diylistiria#efsyn
Μπορεί να καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και οι περισσότεροι να εργάζονται για χρόνια μέσα σε δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες για την υγιεινή και την ασφάλειά τους, όπωhttps://www.efsyn.gr/arthro/i-proti-apergia-ton-sklavon-sta-diylistiria#efsynς και οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους, σε μια από τις πιο βαριές βιομηχανίες της χώρας, ωστόσο πρόκειται για εργαζομένους δεύτερης κατηγορίας.

Οι περίπου 1.500 εργολαβικοί εργαζόμενοι των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ.), το εργασιακό καθεστώς των οποίων καθορίζεται από το γεγονός ότι απασχολούνται μέσω τρίτων εταιρειών, στερούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα.

Με πρώτο και κυριότερο το γεγονός ότι, ύστερα από τρεις ανανεώσεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου (τρίμηνες, είτε εξάμηνες είτε ακόμα και χρόνου), οι εργολάβοι στους οποίους απασχολούνται δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις τους για διάστημα 45 ήμερων.

Αυτή η υποχρεωτική «άδεια», που ανακοινώνεται στους εργολαβικούς εργαζόμενους λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου της τελευταίας ημέρας του μήνα, επιβάλλεται από τους εργολάβους, ώστε να μην αποκτήσουν τα δικαιώματα που προβλέπει η νομοθεσία με συμβάσεις αορίστου χρόνου.

Αδήλωτη-ανασφάλιστη εργασία
Πέρα από αυτή την ισόβια ομηρία, αυτή η σχέση εργασίας έχει παρεπόμενα εις βάρος και πάλι των εργαζομένων, αλλά υπέρ των εργολάβων, αφού δεν δικαιούνται τριετίες, επίδομα γάμου, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και βάρδιας.

Η απλήρωτη, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία δεν λείπουν από την εργοδοτική πρακτική, ενώ δεν λαμβάνουν βαρέα ανθυγιεινά ένσημα.

Και, όταν αποτολμούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, υφίστανται τραμπουκισμούς και απειλές από τους υπεύθυνους των εργολαβικών εταιρειών, ακόμη και από εργοδοτικούς συναδέλφους τους.

Με πιο πρόσφατο το περιστατικό στα ΕΛ.ΠΕ. Θεσσαλονίκης, όπου εργολαβικός εργαζόμενος επιτέθηκε και προπηλάκισε συνάδελφό του, διότι έλαβε μέρος στην ψηφοφορία που διενεργούσε το σωματείο τους για την πραγματοποίηση κινητοποιήσεων.

Αν και σε δεινή θέση, τους έκοψαν και τις διατακτικές επιταγές, ύψους 60 ευρώ, που θα έπαιρναν εν όψει Πάσχα (πρόκειται για κουπόνια σούπερ μάρκετ που είχαν λάβει ως δώρο οι εργολαβικοί εργαζόμενοι το Πάσχα και τα Χριστούγεννα του 2017).

Υπό αυτές τις συνθήκες και θεωρώντας ότι η κοροϊδία από τη διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ. για τη διευθέτηση όλων αυτών των θεμάτων έχει φτάσει στο απροχώρητο, το Σωματείο Εργαζομένων σε Εργολάβους στις Επιχειρήσεις Πετρελαιοειδών, Φυσικού Αερίου & Χημικής Βιομηχανίας (ΣΕΕΕΠΦΧ) στα ΕΛ.ΠΕ., που μετράει περίπου 1,5 χρόνο ζωής, αποφάσισε να κηρύξει την πρώτη του απεργία.

Η απεργία ξεκινάει σήμερα ως 48ωρη για το διυλιστήριο στη Θεσσαλονίκη, ενώ 24ωρη απεργία πραγματοποιείται αύριο στα δύο διυλιστήρια της Αθήνας, με το ΣΕΕΕΠΦΧ να δηλώνει: «Καμία άλλη ανοχή στην κοροϊδία των εργολάβων και της διοίκησης των ΕΛ.ΠΕ. που νίπτει τας χείρας της ως Πόντιος Πιλάτος».

Τι ζητούν
Τα αιτήματα της απεργιακής κινητοποίησης αφορούν:

◼ Την άμεση επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

◼ Να δοθεί τέλος στις ελαστικές μορφές εργασίας και, κυρίως, στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όπου, ύστερα από τρεις ανανεώσεις, δίνεται διακοπή στην εργασία 45ημερών.

◼ Να δοθεί τέλος στην απλήρωτη, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία σε εργολάβους.

◼ Την άμεση καταβολή των επιδομάτων βάρδιας, γάμου, ανθυγιεινής εργασίας καθώς και την καθημερινή διανομή γάλακτος.

◼ Το τέλος στις μισθολογικές ανισότητες σε εργαζομένους στον ίδιο εργολάβο και αναγνώριση τριετιών.v

◼ Την αποκατάσταση της ασφαλιστικής κάλυψης από 101 ένσημα μεικτά, σε 106 βαρέα ανθυγιεινά στους συναδέλφους στην καθαριότητα.

Την απεργία των εργολαβικών εργαζόμενων στα ΕΛ.ΠΕ. στηρίζουν η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια, η Πανελλήνια Ενωση Προσωπικού ΕΚΟ, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, οι εργαζόμενοι στα Λιπάσματα Καβάλας και το σωματείο δανειζόμενων εργαζομένων στη DIAXON, ενώ ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο συμμετέχει με 2ωρη στάση εργασίας.

Ιδιωτικοποίηση σημαίνει «εργολαβοποίηση»
Πρέπει να σημειωθεί ότι το εργασιακό καθεστώς της μόνιμης αβεβαιότητας, το οποίο βιώνουν επί σειρά ετών οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στον κλάδο της ενέργειας, συνολικότερα επιτείνεται και βαίνει επιδεινούμενο στο πλαίσιο της επικείμενης ιδιωτικοποίησης των Δημόσιων Επιχειρήσεων. Βρισκόμαστε μπροστά στην πώληση του ΔΕΣΦΑ, στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των ΕΛ.ΠΕ., στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, με την πρόσληψη στρατηγικού συμβούλου για την «αξιοποίησή» της, ενώ η «απελευθέρωση της λιανικής αγοράς φυσικού αερίου» οδήγησε στη δημιουργία μίας ακόμα θυγατρικής της ΔΕΠΑ, της ΔΕΔΑ, όπου η «εργολαβοποίηση» επεκτείνεται σε δυσθεώρητα ύψη.

«Τα σχέδια που προωθούνται στον κλάδο της ενέργειας είναι απόρροια της πολιτικής της Ε.Ε., έχουν εφαρμοστεί σχεδόν σε όλες τις χώρες – μέλη και έφεραν μεγάλες αυξήσεις τιμών για τους οικιακούς καταναλωτές και απώλεια σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας και δικαιωμάτων, ιδίως με την αύξηση της “εργολαβοποίησης”. Οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν, ακόμα και αν αθροιστούν οι θέσεις μόνιμων και εργολαβικών», αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο στον ΔΕΣΦΑ, το Σωματείο Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο – Υποστήριξη ΔΕΠΑ και το ΣΕΕΕΠΦΧ στα ΕΛ.ΠΕ.

«Διεκδικούμε συμβάσεις με σταθερή σχέση εργασίας με τον εργοδότη ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ, ΔΕΔΑ, ΕΛ.ΠΕ. και το ίδιο σε κάθε άλλη επιχείρηση στον κλάδο για το σύνολο του προσωπικού και ένταξή του στον άμεσο και πραγματικό εργοδότη», αναφέρουν.