Η Γερμανική Deutsche Telekom τρομοκρατεί τους εργαζόμενους του ΟΤΕ και προχωρά σε εκβιαστικές απολύσεις υπό τον μανδύα της εθελούσιας

Η Γερμανική Deutsche Telekom τρομοκρατεί τους εργαζόμενους του ΟΤΕ και προχωρά σε εκβιαστικές απολύσεις υπό τον μανδύα της εθελούσιας

Η Ελληνική κυβέρνηση θλιβερός θεατής των εξελίξεων

Δεν έχει κλείσει χρόνος από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού μετά την συνάντησή του με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Deutsche Telekom Τίμοθι Χέτγκες, σύμφωνα με τις οποίες οι Γερμανοί ξεδιπλώνουν ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα επενδύσεων άνω των 2 δις €. Οι προσδοκίες για νέες θέσεις εργασίας, για σύγκλιση με τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, για δύο εκατομμύρια νοικοκυριά σε δίκτυο οπτικών ινών, για 5G ταχύτητες στην κινητή κλπ κλπ, πολύ γρήγορα ξεθώριασαν.

Αντί επενδύσεων η Deutsche Telekom συμφερόντων του Γερμανικού δημοσίου, συνεχίζει ένα μεγάλο πρόγραμμα αποεπένδυσης, που ξεκίνησε με το ξεπούλημα των ασημικών του πάλαι ποτέ δημόσιου και κραταιού ΟΤΕ. Έτσι μετά την Σερβική Telecom Serbia, την Cosmofon από την ΠΓΔΜ, την Βουλγαρική Globul και τον δορυφόρο Hellas Sat, η διοίκηση του ΟΤΕ ξεπούλησε φέτος και την Αλβανική Telekom Albania. Η Deutsche Telekom ξεπουλάει ακόμα εδώ και χρόνια χιλιάδες τόνους χαλκού που προέρχεται από απαξιωμένα υπόγεια καλώδια καθώς και δεκάδες ακίνητα τεράστιας αξίας, πολλά από τα οποία προέρχονται από δωρεές δήμων και κοινοτήτων στον δημόσιο ΟΤΕ, προκειμένου να στεγάσει τις εγκαταστάσεις του τις δεκαετίες του ‘60 και ‘70.

Την τελευταία δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων ο ΟΤΕ κράτησε σταθερά την υψηλή κερδοφορία του. Μόνο για το 2018 κατέγραψε κέρδη 256,5 εκατ.€ αυξημένα κατά 52% ενώ για μια ακόμα χρονιά το κόστος μισθοδοσίας μειώθηκε κατά περίπου 8,5%. Το εντυπωσιακό για το κόστος μισθοδοσίας είναι ότι οι Γερμανοί το μειώσαν κατά 61,5% τη στιγμή μάλιστα που είχε τάση αύξησης.

Και ενώ οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ υπομένουν μια πρωτοφανή επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά τους δικαιώματα. Τα κατά έτος επαναλαμβανόμενα «προγράμματα εθελουσίων εξόδων» έχουν μειώσει το αριθμό των εργαζομένων δραματικά, με αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου εντατικοποίηση της εργασίας, που εγκυμονεί κινδύνους ακόμα και για την ασφάλεια των εργαζομένων όπως αποδεικνύει και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Ακόμα η διοίκηση του ΟΤΕ απεργάζεται ένα εκτεταμένο σχέδιο εργολαβοποίησης του έργου με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ανασφάλεια στους εργαζόμενους σε σχέση με τις θέσεις εργασίας. Αφετέρου η εκχώρηση κρίσιμου τηλεπικοινωνιακού έργου σε αναξιόπιστους εργολάβους εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους και σε σχέση με την διασφάλιση του τηλεπικοινωνιακού απορρήτου. Γεγονός που οδήγησε ακόμα και την προσδεμένη σε γερμανοατλαντικά συμφέροντα μνημονιακή κυβέρνηση να προσφύγει για την διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών της κυβέρνησης σε άλλο φορέα (στρατιωτικό).

Τέλος οι πολίτες ταλαιπωρούνται από την επιδείνωση της ποιότητας του τηλεπικοινωνιακού έργου και τις κακοτεχνίες των εργολάβων, από την χρονική καθυστέρηση στην άρση βλαβών, από την συνεχιζόμενη συρρίκνωση του δικτύου καταστημάτων που κλείνουν, αφήνοντας ακάλυπτους χιλιάδες συνδρομητές. Ταυτόχρονα οι πολίτες παραμένουν θύματα μιας εναρμονισμένης πολιτικής τιμολογίων μεταξύ των τριών μεγάλων τηλεπικοινωνιακών εταιριών. Η μόνη εναπομείνασα δυνατότητα πρόσβασης στην κινητή τηλεφωνία, για χιλιάδες ανέργους, φοιτητές, χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους ήταν για χρόνια η γνωστή «κάρτα». Πρόσφατα το «καρτέλ» των τριών «μεγάλων» αύξησε τα τιμολόγια στην καρτοκινητή κατά περίπου 20%, ενώ πριν από λίγα χρόνια και εν μέσω μνημονίων όσοι είχαν καρτοκινητά υποχρεώθηκαν να αλλάζουν κάρτα κάθε μήνα αν και αυτό ήταν προηγουμένως κάθε τρίμηνο. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε ο ΟΤΕ, ούτε άλλη εταιρεία του χώρου, διαθέτουν κοινωνικά τιμολόγια για μακροχρόνια ανέργους και για τα θύματα του κοινωνικού αποκλεισμού από τις ανθρωποκτόνες πολιτικές των μνημονίων.

Αυτές τις μέρες η επίθεση της εργοδοσίας του ΟΤΕ στους εργαζόμενους έχει κορυφωθεί. Έχοντας ανακοινώσει ένα ακόμα πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου» που στην πραγματικότητα είναι καλυμμένες εκβιαστικές απολύσεις, επιχειρούν να καταργήσουν άλλες 1400 περίπου θέσεις εργασίας. Στοχοποιημένοι είναι όσοι έχουν ρυθμισμένα εργασιακά δικαιώματα και γεννήθηκαν – άκουσον άκουσον – πριν το 1963, αλλά και κατηγορίες προσωπικού με μικρότερη ηλικία. Επίσης το προσωπικό φύλαξης, δέχεται ευθεία απειλή ότι όσοι δεν αποχωρήσουν οικειοθελώς, ή θα μεταφερθούν να εργαστούν σε εργολάβο, ή θα απολυθούν. Οι διοικούντες προκειμένου να ενισχύσουν το κλίμα τρόμου και εκβιασμών, αξιοποιούν στο έπακρο το λεγόμενο «αξιολόγιο» που αντί εργαλείο ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού, έχει μετατραπεί στα χέρια τους σε πειθαρχικό και τιμωριτικό εργαλείο ατομικής εξόντωσης.

Σε αυτό τον πρωτοφανή εκβιασμό, η κυβέρνηση είναι παντελώς απούσα. Ενώ είναι συμμέτοχος έστω και κατά 5% στο μετοχικό κεφάλαιο και στο ΔΣ του ΟΤΕ, δεν είδαμε ούτε μια δήλωση μέλους του ΔΣ από τα μέλη εκείνα που ορίζει η κυβέρνηση, που να διαφοροποιείται από αυτές τις αποκρουστικές πρακτικές. Ούτε μια πολιτική πρωτοβουλία προκειμένου να σταματήσει το αίσχος της εργολαβοποίησης, της αποεπένδυσης, της καταστροφής των θέσεων εργασίας. Ούτε μια λέξη τέλος για την πλήρη επιστροφή του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων προκειμένου οι εργαζόμενοι από καλύτερες θέσεις να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

Η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχει εξαγγείλει η ΟΜΕ-ΟΤΕ και τα σωματεία των εργαζομένων στον όμιλο ΟΤΕ, προκειμένου να σταματήσουν οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία.

Καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν τον αγώνα τους για συλλογικές συμβάσεις που θα καταργούν τους διαχωρισμούς μεταξύ των εργαζομένων. Νέοι και παλιοί εργαζόμενοι, στην μητρική, σε θυγατρικές ή σε τρίτες εταιρίες, δεν μπορεί παρά να παλεύουν για ενιαία ομιλική σύμβαση εργασίας που να διασφαλίζει τα ίδια μισθολογικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για όλους.

Τέλος μαζί με τους εργαζόμενους σε όλο τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής, να υπερβούν αγκυλώσεις και καχυποψίες και να παλέψουν στα πλαίσια μιας ομοσπονδίας τηλεπικοινωνιών για κλαδική συλλογική σύμβαση που να απαντά στις προκλήσεις των καιρών και την εργοδοτική επιθετικότητα και απληστία.

Κάτω τα χέρια από τα εργατικά δικαιώματα

Νίκη στους απεργούς του ΟΤΕ

Για το Γραφείο Τύπου της Λαϊκής Ενότητας,

28/03/2019

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο ΔΗΜΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ Τα θαύματα δεν είναι παντοτινά και η υπομονή μας στέρεψε!!!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο ΔΗΜΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Τα θαύματα δεν είναι παντοτινά
και η υπομονή μας στέρεψε!!!

Από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα σήμερα Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019 στο γκαράζ του δήμου Ηλιούπολης, όταν έπεσε η γερανογέφυρα του συνεργείου αυτοκινήτων την ώρα που οι συνάδελφοι επισκεύαζαν αυτοκίνητα.
Επειδή τα θαύματα δεν είναι παντοτινά και η υπομονή μας στέρεψε και τα εργατικά ατυχήματα μικρά ή μεγάλα τείνουν να γίνουν καθημερινότητα, απαιτούμε από τη δημοτική αρχή να μας απαντήσει πότε έγινε τελευταία φορά συντήρηση της γερανογέφυρας, έαν έχει ISO και ότι προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία.
Για αλλά μια φορά καλούμε τη δημοτική αρχή να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η υγιεινή και η ασφάλεια των εργαζομένων σε όλους τους χώρους δουλειάς.
Επανειλημμένα έχουμε διαμαρτυρηθεί και καταγγείλει την εντατικοποίηση στους χώρους εργασίας λόγω της έλλειψης προσωπικού και της 24ωρης λειτουργίας της υπηρεσίας καθαριότητας (6ημερα, κόψιμο αδειών κλπ), την μη τήρηση κανόνων ασφαλείας στα γερανοφόρα οχήματα του δήμου ( είχαν βγει τα ασφαλιστικά για να σηκώνουν περισσότερο βάρος ) με αποτέλεσμα πριν μήνες από θαύμα πάλι, να μην θρηνήσουμε θύματα όταν ξεκόλλησε και έφυγε από τη θέση του o γερανός που έχει μπει σε απορριμματοφόρο καθώς και τα ασφαλιστικά από τα σκαλοπάτια των απορριμματοφόρων που είχαν κοπεί.
Σε όλα τα προηγούμενα έρχεται να προστεθεί και η υγειονομική βόμβα που έχει δημιουργηθεί στο πλυντήριο αυτοκινήτων όπου μαζεύονται και λιμνάζουν τα λύματα καθώς και η μπαζαποθήκη που έχει δημιουργηθεί στο σταθμό μεταφόρτωσης με ευθύνη της δημοτικής αρχής.
Όλα τα προηγούμενα δεν είναι τυχαία μιας και είναι πολιτική επιλογή της δημοτικής αρχής το κόψιμο των κονδυλίων για τα εμβόλια (οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα είναι ανεμβολίαστοι από το Μάρτη του 2018 ) τις απαιτούμενες ιατρικές εξετάσεις
(η τελευταία φορά που έκαναν έλεγχο είναι το Δεκέμβρη του 2017) και ο διαγωνισμός για τα μέσα ατομικής προστασίας για το 2018 δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί με αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι να αγοράζουν μόνοι τους ακόμα και γάντια για να προστατεύσουν την υγεία τους.
ΕΩΣ ΕΔΩ!!!
Η υπομονή μας τελείωσε
To σοβαρό σημερινό ατύχημα επιβάλλει τον έλεγχο όλων των εγκαταστάσεων στο Γκαράζ καθώς και των υπολοίπων χώρων εργασίας, ώστε οι εργαζόμενοι να δουλεύουν σε συνθήκες ασφάλειας.

Το Δ.Σ.

Ανακοίνωση Συλλόγου Εργαζομένων ΕΤΕ – π. Εθνοdata Αναστολή της 24ωρης απεργίας

Ανακοίνωση Συλλόγου Εργαζομένων ΕΤΕ – π. Εθνοdata
22/03/2019

Σύλλογος Εργαζομένων στην ETE – προερχόμενων από την πρώην ΕΘΝΟDATA

Αναστολή της 24ωρης απεργίας
Συνάδελφοι, -ισσες,

Συνεδρίασε χθες (18/3/2019) το Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ στο οποίο ενημερωθήκαμε ότι στη τελευταία συνάντηση με τους εκπροσώπους των Τραπεζών υπήρξε συμφωνία σχετικά με την υπογραφή κλαδικής σύμβασης στα παρακάτω σημεία:

Θα υπάρχει η διατύπωση ότι: τα μέρη επαναβεβαιώνουν τη βούλησή τους να προστατεύσουν την απασχόληση στον κλάδο.
Θα υπάρχει κάλυψη μέρους των απωλειών ως εξής: Βελτίωση του εισοδήματος από 1/12/2019 κατά 0,50% από 1/12/2020 κατά 0,75%, από 1/12/2021 κατά 1,50%.
Θα μειωθεί το ωράριο των συναλλαγών κατά μισή ώρα από Δευτέρα έως Πέμπτη.
Θα διατηρηθεί το μειωμένο επιτόκιο 2% των στεγαστικών δανείων και η διάρκεια αποπληρωμής στα 40 έτη.
Εισάγεται στη κλαδική σύμβαση, ρύθμιση για το σύστημα αξιολόγησης η οποία προβλέπει ότι η αξιολόγηση της απόδοσης γίνεται με βάση τις γνώσεις τις ικανότητες και τη συμβολή του στη συνολική απόδοση της μονάδας και λαμβάνοντας υπόψη τους κανονισμούς εργασίας των Τραπεζών.
Θα υπάρχει δυνατότητα συζήτησης και ενημέρωσης από τη Διοίκηση της κάθε Τράπεζας για την ψηφιοποίηση των εργασιών και τις επιπτώσεις που αυτή μπορεί να έχει στους εργαζόμενους.
Το επίδομα τοκετού αυξάνεται από 1557 ευρώ σε 2000 ευρώ.
Αυξάνεται από δύο σε τρεις ημέρες η άδεια του πατέρα για τη γέννηση παιδιού.
Η άδεια παρακολούθησης της σχολικής επίδοσης των παιδιών προσαυξάνεται κατά δύο ημέρες για κάθε παιδί πέραν του 1ου, εφόσον έχουν εξαντληθεί όλες οι ημέρες άδειας που δικαιούται ο εργαζόμενος.
Οι εργαζόμενοι – άτομα με ειδικές ανάγκες θα επιλέγουν τη χρήση του μειωμένου ωραρίου στον χρόνο που τους εξυπηρετεί.
Θα υπάρξει βελτίωση των κονδυλίων για Πολιτιστικές και Αθλητικές δραστηριότητες.
Μετά την παραπάνω εξέλιξη το Γενικό Συμβούλιο αποφάσισε κατά πλειοψηφία την αναστολή της 24ωρης απεργίας της Τετάρτης 20 Μάρτη.

Ωστόσο δεν αναπτύχθηκε συζήτηση γύρω από το θέμα που αποτελεί τον πυρήνα του προβλήματος και υπονομεύει αργά αλλά σταθερά τις κατακτήσεις μας. Είναι το πρόβλημα α. της εξωτερίκευσης των εργασιών (outsourcing) και β. της χρήσης των εξωτερικών συνεργατών.

Η συνεχής χρήση εξωτερικών συνεργατών που παρουσιάζονται ως οι μόνοι κατάλληλοι να καθοδηγήσουν και να φέρουν εις πέρας τη διεύθυνση μεγάλων και κρίσιμων τομέων της Τράπεζας δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα αλλά συνεχίζει να υποστηρίζεται. Όταν μετά από λίγα χρόνια αποκαλύπτεται η ανεπάρκειά των συγκεκριμένων συνεργατών απλά απομακρύνονται για να αντικατασταθούν από άλλους.

Όταν η εργασία που μέχρι πρότινος εκτελούνταν από τραπεζοϋπαλλήλους, ανατίθεται σε εταιρείες μέσω ενοικιαζόμενων εργαζόμενων (outsourcing – flexible capacity), κάθε συνάδελφος γίνεται εξαιρετικά ευάλωτος στις πιέσεις για έξοδο του από την Τράπεζα με οποιαδήποτε όρους. Όταν δίπλα μας υπάρχουν εργασιακές συνθήκες γαλέρας, με εργαζόμενους που δεν τολμούν να ζητήσουν τη νόμιμη καλοκαιρινή τους άδεια, με μητέρες που εξαναγκάζονται να δουλεύουν παρότι δικαιούνται μειωμένο ωράριο, δεν μπορούμε να παραμένουμε αδιάφοροι. Δεν συμφέρει οικονομικά τη Τράπεζα η εξωτερική ανάθεση αφού με τα ίδια χρήματα θα μπορούσαν να προσληφθούν τρεις (3) εργαζόμενοι. Ωστόσο αυτά τα ποσά παρουσιάζονται ως επένδυση (sic) ενώ η μισθοδοσία είναι κόστος.

Πάνω στο θέμα της εξωτερίκευσης των εργασιών οι εκπρόσωποι των Τραπεζών εξέφρασαν τη πρόθεσή στο μέλλον να χρησιμοποιείται η εξωτερίκευση εργασιών μόνο για μη πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Όμως στην Εθνική Τράπεζα μόνο απασχολούνται πάνω από 1000 εργαζόμενοι αποκλειστικά για πάγιες και διαρκείς ανάγκες (!) εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες.

Τα καμπανάκια έχουν αρχίσει να ηχούν εδώ και χρόνια όμως γίνονται ακόμα πιο σαφή τώρα μετά την απειλή για απόσχιση του κλάδου της διαχείρισης των κόκκινων δανείων στη Τράπεζα Πειραιώς. Η απόσχιση στη Τράπεζα Πειραιώς αποφεύχθηκε μετά τη μαζική κινητοποίηση των συναδέλφων εκεί, δεν αποφεύχθηκε όμως σε άλλη τράπεζα.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι θα πρέπει να μείνουμε στη πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, για διεκδίκηση κλαδικής σύμβασης για όλους τους εργαζόμενους στις Τράπεζες.

Το Δ.Σ.

«Ο συνδικαλισμός τελείωσε. Ας αποκτήσουμε εργατικό κίνημα» Παναγιώτης Σωτήρης

Τα όσα θλιβερά καταγράφηκαν σε σχέση με το συνέδριο της ΓΣΕΕ αποδεικνύουν την οριστική κρίση μιας εκδοχής «συνδικαλισμού» και την ανάγκη να ανασυγκροτηθεί ένα πραγματικό εργατικό κίνημα. Δηλαδή, από τους ίδιους τους εργαζόμενους για τα δικαιώματά τους

Τα συνέδρια της ΓΣΕΕ υποτίθεται ότι είναι οι κορυφαίες στιγμές του συνδικαλιστικού κινήματος για τον ιδιωτικό τομέα. Κι όχι ότι δεν υπήρχαν θέματα να συζητήσει η «κορυφαία» συνδικαλιστική οργάνωση! Μήπως δεν είναι ανοιχτό το ερώτημα πώς μπορούν να οργανωθούν αποτελεσματικές κινητοποιήσεις απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν έχει επαναφέρει το καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων, παρότι το υπόσχεται, και απέναντι σε μια εργοδοσία που καλόμαθε σε μεροκάματα πείνας και στην εκμετάλλευση της ανεργίας που παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα;

Δεν θα έπρεπε οι συνδικαλιστικοί «ταγοί» να συζητήσουν για το πώς θα προσελκύσουν στα συνδικάτα τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που, πέραν της ρύθμισης του κατώτατου μισθού, είναι ανυπεράσπιστοι απέναντι στην κυνική δήλωση του κάθε εργοδότη «ξέρεις πόσοι περιμένουν να πάρουν τη θέση σου;»

Για το πώς θα σταματήσει η επέλαση της ελαστικής εργασίας και της μερικής απασχόλησης; Για το πώς θα επανέλθουν αυτονόητα δικαιώματα όπως να πληρώνεται η υπερεργασία ή να αμείβεται η εργασία ανάλογα με το βαθμό ειδίκευσης, δυσκολίας ή επικινδυνότητας που έχει;

Προφανώς, τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε! Αντ’ αυτού είχαμε μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ. Σπεύδω να πω ότι δεν παίρνω θέση Ποντίου Πιλάτου σε αυτή την αντιπαράθεση.

Για όποιον γνωρίζει τα καθέκαστα του συνδικαλιστικού κινήματος, οι περισσότερες καταγγελίες του ΠΑΜΕ στέκουν. Όντως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ θέλει να νομιμοποιήσει συνδικάτα όπου οι εργοδότες καθοδηγούν τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών και υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με συνδικαλιστές που είναι ταυτόχρονα και εργοδότες. Και μόνο το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ εκπροσωπεί λιγότερο από το 15% των ενεργών εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και πως υπάρχουν σωματεία-φαντάσματα που έχουν μόνη «αξία χρήσης» την κάλπη, είναι αρκετό για να φανεί ότι ο στόχος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ είναι να αναπαράγει τις θέσεις της και τα προνόμιά της, με κάθε κόστος. Από την άλλη, όμως, ούτε η λογική ενός κομματικού συνδικαλισμού λύνει τα προβλήματα.

Βαθιά κρίση
Στην πραγματικότητα όλα αυτά αντανακλούν τη βαθιά κρίση μιας εκδοχής συνδικαλισμού σε όλες τις παραλλαγές του. Ενός συνδικαλισμού που είδε τα συνδικάτα ως πεδία υλοποίησης κομματικών ή/και κυβερνητικών σχεδιασμών, που είδε τους παραταξιακούς συσχετισμούς ως πιο σημαντικούς από τους πραγματικούς συσχετισμούς στους χώρους δουλειάς, που προστάτευσε περισσότερο τα συμφέροντα κομματικών – παραταξιακών γραφειοκρατιών παρά των ίδιων των εργαζομένων.

Ο συνδικαλισμός αυτός όσο μπορούσε να στηρίζεται πάνω στο θεσμικό πλαίσιο του Ν. 1876/90 και να διαπραγματεύεται (στις χειρότερες εκδοχές κάτω από το τραπέζι…) συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μπορούσε να εξασφαλίζει κάποιες κατακτήσεις και ένα περιορισμένο πλαίσιο «κανονικότητας» ως προς την εργασιακή συνθήκη. Η ακύρωση στην πράξη αυτού του πλαισίου με τους μνημονιακούς νόμους, αναίρεσε και αυτή τη δυνατότητα.

Και εάν στον δημόσιο τομέα διατηρήθηκε, ακόμη και μέσα στην περίοδο των μνημονίων, κάποια δυνατότητα συλλογικής δράσης, ενίοτε και με αποτελέσματα, στον ιδιωτικό τομέα μια ούτως ή άλλως δύσκολη συνθήκη έγινε απλώς καταστροφική (για την πλευρά της εργασίας).

Όμως, την ίδια στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, άνθρωποι που δουλεύουν και δεν πληρώνονται για μήνες, άνεργοι που λένε ευχαριστώ για δουλειές των 250 ή 300 ευρώ, οι συνδικαλιστές στη ΓΣΕΕ ασχολούνται με τις… καρέκλες τους! Βασικός τους στόχος εδώ και χρόνια αποτελεί η αναπαραγωγή μιας «γραφειοκρατίας», που στηρίζεται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στις ΔΕΚΟ παρά στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα και που –εκτός των άλλων-– είχε να διαχειριστεί και τις παχυλές επιδοτήσεις που εισπράττει η ΓΣΕΕ ως «κοινωνικός εταίρος».

Σε αυτή την κατεύθυνση ήταν συμπαραταγμένες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ από ένα σημείο και μετά. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ ήταν αντίθετες, αλλά δεν ξέφευγαν από τα όρια μιας κομματικοκεντρικής αντίληψης. Άλλες πρωτοβουλίες που υπήρχαν, υπεράσπισης μιας αντίληψης συνδικαλισμού των ίδιων των συνδικάτων, χωρίς κομματικές πλάτες, σε χώρους των υπηρεσιών, του εμπορίου, της ιδιωτικής εκπαίδευσης, των τεχνικών, πλήρωσαν ακριβό τίμημα με την είσοδο στην εποχή του μνημονίου, με εργοδοτικές «μαύρες λίστες» για τους πρωτεργάτες των σωματείων αυτών.

Σε ένα τέτοιο τοπίο, μικρή πραγματικά σημασία για τους εργαζομένους έχει το εάν, πότε, με ποια διοίκηση και με ποιον αστυνομικό κλοιό θα ολοκληρωθεί το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Μικρή σημασία θα έχει η σύνθεση μιας διοίκησης τα περισσότερα μέλη της οποίας έχουν πάρα πολλά χρόνια να εργαστούν. Μικρή σημασία θα έχουν οι συσχετισμοί μιας συνομοσπονδίας που σε ολόκληρους τομείς της οικονομίας, εκεί που υπάρχει και η σκληρότερη εκμετάλλευση, δεν εκπροσωπεί –και δεν ενδιαφέρεται να εκπροσωπήσει- σχεδόν τίποτα.

Εάν κάτι μπορεί να δώσει ελπίδα, θα ήταν βήματα προς το να υπάρξει ξανά εργατικό κίνημα. Δηλαδή, συλλογικότητα των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική εξουσία και την εργοδοσία. Ανεξάρτητη από κομματικούς σχεδιασμούς αλλά όχι απολίτικη. Χωρίς επαγγελματίες συνδικαλιστές και «απαλλαγμένους». Χωρίς μεγαλόστομα συνθήματα αλλά με πραγματική αλληλεγγύη. Ανοιχτό σε όλους τους εργαζομένους και εργαζόμενες, όποια και εάν είναι η τυπική εργασιακή σχέση τους, και προφανώς και προς τους μετανάστες. Με επίγνωση ότι κατακτήσεις χωρίς θυσίες (και απολύσεις και διώξεις) δεν υπάρχουν πια –όπως δεν υπήρχαν ούτε στις απαρχές του συνδικαλισμού. Αλλά και με πίστη στη δύναμη της συλλογικής αντίστασης.

Σε διάφορους χώρους ξεσπούν έστω και δειλά κινητοποιήσεις. Συνήθως αφορούν διαμαρτυρίες για απολύσεις, μη καταβολή δεδουλευμένων, εργοδοτική αυθαιρεσία που φτάνει έως και ξυλοδαρμούς. Η δημοσιότητα συχνά δεν τις καταγράφει. Όμως, από μία άποψη, είναι πολύ πιο σημαντικές από το πώς θα λήξει το ματς του συνεδρίου της ΓΣΕΕ.

*Πηγή: in.gr

Η ΛΑΕ για τα γεγονότα του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ

Η ΛΑΕ για τα γεγονότα του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ

H ΛΑΕ με αφορμή τα όσα έγιναν στο 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα, το οποίο αναβλήθηκε και επαναπροκηρύχθηκε μετά από μια συνεδρίαση – «παρωδία» και με «fast track» διαδικασίες, για τις 4 Απρίλη ’19, σε «άγνωστη τοποθεσία», υπογραμμίζει ότι αυτά τα γεγονότα αποτυπώνουν με τον πιο έντονο τρόπο τη βαθιά κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα του ιδιωτικού τομέα, το οδήγησε μία εξωνημένη, προδοτική για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, ηγεσία, η οποία ιδιαίτερα στη μνημονιακή περίοδο, που ήρθαν τα πάνω κάτω και η κατάσταση της εργατικής τάξης χειροτέρευσε δραματικά, η ανεργία εκτινάχτηκε στα ύψη, οι μισθοί έφτασαν στον πάτο, ενώ οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιήθηκαν και οι κοινωνικές παροχές και η ασφάλιση διαλύθηκαν, επέλεξε την πλευρά της εργοδοσίας και του κεφαλαίου.

Η ηγεσία αυτή δικαιολόγησε τα μνημόνια και στην πιο κρίσιμη στιγμή πέρασε ανοιχτά στο στρατόπεδο των ταξικών αντιπάλων, έγινε προνομιακός συνομιλητής της τρόικα, του ΣΕΒ και όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων της χώρας μας, στο δημοψήφισμα τον Ιούνη του 2015 συντάχθηκε, μαζί με όλο το αστικό οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, ντόπιο και ευρωπαϊκό, με το «ΝΑΙ», ενώ σήμερα πρωτοστατεί στη λεγόμενη «κοινωνική συμμαχία» αναδεικνύοντας την αστική τάξη της χώρα μας ως σωτήρα για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Αυτούς δηλαδή, που έφεραν τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού, έκαναν το λαό της επαίτη και τα καλύτερα παιδιά της οικονομικούς μετανάστες.

Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που βρίσκονται αγκιστρωμένες στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, κατάντησαν την ΓΣΕΕ άδειο κουβάρι και ανυπόληπτη στα μάτια των εργαζομένων και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που η σημερινή ΓΣΕΕ δεν εκπροσωπεί ούτε το 10% της εργατικής τάξης και αυτό με καθεστώς εκτεταμένης νοθείας και με σωματεία σφραγίδες. Η ηγεσία αυτή κόπτεται διακαώς να παραμείνει στην ηγεσία, όχι γιατί αγωνιά για τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά για να διαφυλάξει τα προνόμιά της, αφού μετεξελίχθηκε από εργατική οργάνωση σε ΑΕ και διαχειρίζεται εκατομμύρια ευρώ, μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Τα φαινόμενα της νοθείας και της ύπαρξης ακόμα και εργοδοτών μέσα στα συνδικάτα, όπως καταγγέλλεται, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου και τη μοιραία κατάληξη μιας ηγεσίας που έχει ταυτίσει τη τύχη και την ύπαρξή της στον εναγκαλισμό της με την εργοδοσία και το αστικό πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας. Γι’ αυτό κάνει τα συνέδριά της σε πολυτελή ξενοδοχεία και τουριστικούς προορισμούς και εσχάτως ζητά και την περιφρούρησή τους από την αστυνομία και τα ΜΑΤ!

Η κατάσταση αυτή όμως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την τακτική του ΠΑΜΕ, το οποίο ασχολείται με τη ΓΣΕΕ (από συνέδριο σε συνέδριο) και μάλιστα και τότε με απαράδεκτο τρόπο, ενώ στο μεσοδιάστημα ακολουθεί την δική του αντιενωτική και διχαστική πολιτική μέσα στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, αφήνοντας την ηγεσία της ΓΣΕΕ στην «ησυχία» της να κάνει την βρώμικη δουλειά της. Δεν αντιμετωπίζεται επίσης με αποκλεισμούς, πολύ περισσότερο που φαινόμενα νοθείας και αποκλεισμών έχουμε και σε συνδικάτα που ελέγχει το ίδιο.

Δεν αποτελεί διέξοδο στη σημερινή κατάσταση κρίσης και απαξίωσης του σκ να εμφανίζεται το ΠΑΜΕ σαν να θέλει να γίνει ο Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη και να πάρει τα κλειδιά ελέγχου μιας ΓΣΕΕ που έχει καταντήσει συνδικαλιστικό νεκροταφείο.

Η ανάγκη διεξαγωγής ενός αδιάβλητου Συνεδρίου χωρίς αποκλεισμούς, νοθείες και τακτικές αλλοίωσης των αποτελεσμάτων, συνιστά θεμελιώδη δημοκρατική απαίτηση την οποία, όμως, αδυνατούν να υλοποιήσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις που επιχειρούν σήμερα να ελέγξουν την ΓΣΕΕ, αφού η νόθευση διαδικασιών και αποτελεσμάτων στις συνδικαλιστικές εκλογές έχει ενσωματωθεί, δυστυχώς στο DNA τους.

Το συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται σήμερα μια εκ βάθρων ταξική, αγωνιστική, βαθιά δημοκρατική και αντιγραφειοκρατική επαναθεμελίωση, ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την πιο πλατιά ταξική ενότητα τους να πάρουν στα χέρια τους τα συνδικάτα και την ανασυγκρότηση τους σε νέες αρχές, νέους προσανατολισμούς και με νέα δομή που δεν θα αναπαράγει την γραφειοκρατία, τον παραγοντισμό, τα προνόμια κάστας, την λαφυραγώγηση και την αποξένωση των συνδικάτων από τους ίδιους και εργαζόμενους, οι οποίοι πρέπει να τα πλαισιώσουν μαζικά ως το δικό τους σπίτι και το μεγάλο μετερίζι για την υποστήριξη των δικαιωμάτων τους και της ζωής τους.

Γραφείο Τύπου της Λαϊκής Ενότητας

22/03/2019

 

 

ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

 

Αγαπητές συναδέλφισσες / αγαπητοί συνάδελφοι,

μετά τις χθεσινές εξελίξεις στο Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ, κρίνουμε επιβεβλημένο να τοποθετηθούμε με ψύχραιμη πάντοτε ματιά, όπως άλλωστε το πράξαμε και στη συνεδρίαση του θεσμικού Οργάνου της Ομοσπονδίας, στο κρίσιμο ζήτημα της υπογραφής της νέας Κλαδικής Σύμβασης.

Σπεύδουμε προκαταβολικά να δηλώσουμε ότι δεν συμμεριζόμαστε επ’ ουδενί το πανηγυρικό κλίμα, στο οποίο κάποιοι άλλοι βεβαίως επενδύουν.

Πριν την όποια, ωστόσο, κριτική αποτίμηση οφείλουμε να συμφωνήσουμε σε κάποιες θεμελιώδεις παραδοχές:

1η: Η υπογραφή κλαδικών συμβάσεων, προσανατολισμένων στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την προστασία και περαιτέρω διεύρυνση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Όχι όμως και η οποιαδήποτε σύμβαση, με οποιοδήποτε περιεχόμενο …

2η : Τα θεμελιώδη ζητήματα ενόψει της υπογραφής της νέας Κλαδικής Σύμβασης, όπως αυτά αναδείχθηκαν με τις όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις στις συνεδριάσεις του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ ήταν:

§ η κατοχύρωση ισχυρής ρήτρας προστασίας της απασχόλησης, μπροστά στους διαφαινόμενους κινδύνους που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο κλάδος το επόμενο διάστημα (Διευθύνσεις διαχείρισης κόκκινων δανείων, περαιτέρω συρρίκνωση του Δικτύου των καταστημάτων, ψηφιακός μετασχηματισμός των τραπεζικών συναλλαγών),

§ η αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών της προηγούμενης περιόδου.

Στις συνεδριάσεις του Γενικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΤΟΕ, από την πλευρά μας αναδείξαμε ότι από την οριζόντια μείωση των μισθολογικών κλιμακίων του Ενιαίου Μισθολογίου κατά 6% (Κλαδική ΣΣΕ 2012-2015), το πάγωμα του επιδόματος πολυετίας (1,85% ανά έτος, σωρευτικά 11%), καθώς και από την κατάργηση του Επιδόματος Ισολογισμού (3% ετησίως), οι μισθολογικές απώλειες των τραπεζοϋπαλλήλων αθροιστικά ανέρχονται στο 20% (!).

§ η ουσιαστική αντιμετώπιση των δανειακών υποχρεώσεων των εργαζομένων στις τράπεζες. Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί, καθώς είναι πραγματικά οξύμωρο οι συνάδελφοί μας να προβαίνουν, κατόπιν εγκρίσεων, σε γενναίες ρυθμίσεις σε πελατειακά δάνεια, αδυνατώντας την ίδια στιγμή να υπαχθούν οι ίδιοι στην οποιαδήποτε αντίστοιχη ευνοϊκή ρύθμιση.

3η : Οι απεργίες, από την προκήρυξή τους και μόνο παράγουν αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον όταν αποτελούν προϊόν ομόφωνης απόφασης του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ, όταν έχουν προηγηθεί πολυάριθμες ενημερωτικές εκδηλώσεις σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, με μεγάλη συμμετοχή των τραπεζοϋπαλλήλων, και επιτόπιες επισκέψεις σε μεγάλους εργασιακούς χώρους όλων των Τραπεζών.

Και ειδικά από τη στιγμή που η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων στον κλάδο δηλώνει, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, την ετοιμότητά της να στηρίξει μια μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση, όπως διεφάνη και από το εκκωφαντικό μήνυμα που έστειλαν οι συνάδελφοί μας στο RBU, διεκδικώντας αξιοπρεπή κλαδική σύμβαση.

Αντί, λοιπόν, να αξιοποιηθεί το υπέρτατο αυτό «όπλο», που βεβαίως και δεν αποτελεί αυτοσκοπό ή φετίχ, αλλά πολύτιμο μέσο στην υπηρεσία των εργαζομένων, για ποιον λόγο αυτή η σπουδή για την αναστολή της απεργίας; Ποιους τελικά εξυπηρέτησε η ματαίωσή της; Σίγουρα πάντως όχι τους εργαζόμενους …

4η : Οι συμβάσεις εν γένει, και στην προκειμένη περίπτωση οι κλαδικές, υπογράφονται για να τηρούνται. Ωστόσο, ήδη από την προηγούμενη Κλαδική Σύμβαση (2016 – 2018) εξακολουθούν να υπάρχουν τρία (3) θεμελιώδη ζητήματα τα οποία, αν και προσδιορίζουν αντίστοιχες ρυθμίσεις, ουδέποτε υλοποιήθηκαν αν και παρήλθε τριετία:

§ επανεξέταση του ύψους των αποδοχών των τραπεζοϋπαλλήλων εντός του 3ου τριμήνου του 2018, στο πλαίσιο της αποκατάστασης των μισθολογικών απωλειών της προηγούμενης περιόδου,

§ ουσιαστικές ρυθμίσεις στα στεγαστικά δάνεια των τραπεζοϋπαλλήλων, με την παροχή λύσεων τύπου «split balance»,

§ δημιουργία κλαδικού συμπληρωματικού προγράμματος υγείας και πρόνοιας.

Και ερχόμαστε στις τελευταίες εξελίξεις. Τι πραγματικά κομίζει η νέα Κλαδική Σύμβαση;

Αφού ενημερώσουμε κατ’ αρχήν ότι τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ κλήθηκαν να τοποθετηθούν χωρίς ουδέποτε να τους δοθεί αντίγραφο της νέας Σύμβασης, αν και το ζητήσαμε επίμονα, τα βασικά σημεία της νέας κλαδικής, πέραν κάποιων ρυθμίσεων προνοιακού χαρακτήρα, είναι:

§ Προστασία της απασχόλησης. Τα μέρη επαναβεβαιώνουν τη βούλησή τους, και όχι τη δέσμευση όπως επίμονα ζητήσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους τραπεζίτες, για την προστασία της απασχόλησης στον κλάδο.

Το οξύμωρο είναι ότι η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ διακήρυττε την πρόθεσή της για υπογραφή σύμβασης ακόμη και με μηδενικές αυξήσεις, υπό την προϋπόθεση κατοχύρωσης ισχυρής ρήτρας διασφάλισης της απασχόλησης.

Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων, θεωρούμε ότι κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος, πόσο μάλλον να τρέφει αυταπάτες ότι η απασχόληση στον κλάδο προστατεύεται από αυτήν και μόνο τη διατύπωση. Δυστυχώς, ο δρόμος προς την κόλαση για ακόμη μία φορά είναι στρωμένος με καλές προθέσεις …

§ Αποκατάσταση μισθολογικών απωλειών. Η παροχή αυξήσεων 2,75% αθροιστικά, σε βάθος τριετίας, βεβαίως και δεν αποκαθιστά τις μισθολογικές απώλειες της προηγούμενης περιόδου, ούτε και ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, που και οι ίδιοι αποτελούν θύματα της μακρόχρονης οικονομικής κρίσης.

§ Στεγαστικά δάνεια τραπεζοϋπαλλήλων. Η παράταση της διάρκειας ισχύος του κλαδικού επιτοκίου (2%) και η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (40 έτη) βεβαίως και δεν αποτελούν διέξοδο στο κρίσιμο ζήτημα της αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων των εργαζομένων στις τράπεζες, ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν εφαρμόζονται οι πρόνοιες και της προηγούμενης σύμβασης, για την παροχή λύσεων τύπου «split balance», ενώ παράλληλα παρέχονται αφειδώς γενναίες ρυθμίσεις σε πελατειακά δάνεια.

§ Ωράριο τραπεζοϋπαλλήλων. Η μείωση του κλαδικού ωραρίου συναλλαγών κατά 30 λεπτά ημερησίως αποτελεί θετική εξέλιξη και πάγιο αίτημά μας.

Χωρίς καμία δόση μεγαλοϊδεατισμού, αξίζει στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι οι αλλεπάλληλοι έλεγχοι της Επιθεώρησης Εργασίας, κατόπιν αιτήματός μας για την προστασία του νομίμου ωραρίου εργασίας όλο το προηγούμενο διάστημα, επέφεραν εξελίξεις στο συγκεκριμένο ζήτημα όχι μόνο στην Τράπεζα Πειραιώς, αλλά ευρύτερα στον κλάδο.

§ Αξιολόγηση απόδοσης – Υπηρεσιακή εξέλιξη. Η συμπερίληψη της συγκεκριμένης διάταξης στην κλαδική σύμβαση ήταν επιβεβλημένη, και αυτό ζητήσαμε κατά τη διαμόρφωση του υπό διαπραγμάτευση πλαισίου.

Η αναφορά, ωστόσο, στη «… συμβολή του εργαζόμενου στο πλαίσιο της συνολικής απόδοσης της μονάδας», από την πλευρά μας κρίνεται προβληματική και κατά την άποψή μας, όπως αντίστοιχα έχουμε εκφραστεί σε ανάλογη διατύπωση που συμπεριλαμβάνεται στον Κανονισμό Αξιολόγησης της Τράπεζας Πειραιώς, δίνει τη δυνατότητα για τη νομιμοποίηση της ατομικής στοχοθεσίας από το παράθυρο.

§ Προσαύξηση της άδειας παρακολούθησης της σχολικής επίδοσης των παιδιών κατά δύο ημέρες, για κάθε παιδί πέραν του πρώτου, υπό την προϋπόθεση της εξάντλησης όλων των υπολοίπων αδειών.

Στην ουσία για την εφαρμογή της συγκεκριμένης διάταξης απαιτείται η εξάντληση του υπολοίπου κανονικής αδείας και τυχόν άλλων αδειών (π.χ. μονογονεϊκής), το αργότερο στα τέλη Νοεμβρίου (!).

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Μετά και την παρουσίαση του συγκεκριμένου πλαισίου κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΟΤΟΕ, οι εκπρόσωποι του Συλλόγου μας έκριναν προβληματικό και ανεπαρκές το συγκεκριμένο πλαίσιο και επέμειναν στην πραγματοποίηση της απεργιακής κινητοποίησης για την υπογραφή ικανοποιητικής κλαδικής Σύμβασης, με κυρίαρχα στοιχεία πέραν των υπολοίπων:

§ την αποτύπωση της δέσμευσης, και όχι απλά της βούλησης, των μερών για την προστασία της απασχόλησης στον κλάδο.

§ πραγματικές αυξήσεις στους εργαζόμενους,

§ ουσιαστική αντιμετώπιση των δανειακών υποχρεώσεων των τραπεζοϋπαλλήλων,

Δυστυχώς, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, συνεπικουρούμενη από εκπροσώπους Συλλόγων που επίσης δραστηριοποιούνται στην Τράπεζα Πειραιώς και ήδη από χθες σπεύδουν να πανηγυρίσουν για το αποτέλεσμα αυτής της ημιτελούς κατά την άποψή μας διαπραγμάτευσης, που δεν επέτρεψε στους συναδέλφους να εκφραστούν μέσα από μια ομόφωνα προκηρυχθείσα απεργία, διεκδικώντας ικανοποιητική κλαδική Σύμβαση, ενέκρινε κατά πλειοψηφία το πλαίσιο υπογραφής της νέας Σύμβασης.

Παρά τη διαφωνία μας, για ένα πράγμα μπορούμε να διαβεβαιώσουμε. Από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε στο πλευρό των συναδέλφων μας για την προστασία των θέσεων εργασίας από την όποια επιβουλή, τη διασφάλιση και περαιτέρω διεύρυνση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, όπως αποδεδειγμένα πράττουμε όλα αυτά τα χρόνια.

Να είστε βέβαιοι ότι και την επόμενη μέρα, απέναντι στις όποιες προκλήσεις ΜΑΖΙ θα δώσουμε και τις νέες μάχες, το ίδιο πάντοτε αποφασιστικά και νικηφόρα.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΒΟΥΛΗΣΗ…

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΣΧΥΡΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ!!!

Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση στα τηλ. του Συλλόγου μας 216 4001691 – 2 (εσ. 81691 – 2), 216 4001974 (εσ. 81974), 210 3288141 (εσ. 28141) & 216 9001245, 216 4001699 (εσ. 81699).

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας

Μπεμπένης Εμμανουήλ Γοίλιας Ισίδωρος

Υποχώρησε πριν από την απεργία η ΟΤΟΕ: Υπεγράφη η νέα τριετής κλαδική σύμβαση Χωρίς εξασφάλιση για τις θέσεις εργασίας, αλλά και χωρίς μέριμνα για τους «ενοικιαζόμενους» των τραπεζών, η νέα κλαδική Συλλογική Σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων για την περίοδο 2019-2021 – Ματαιώθηκε η 24ωρη απεργία της Τετάρτης 20/3

Υποχώρησε πριν από την απεργία η ΟΤΟΕ: Υπεγράφη η νέα τριετής κλαδική σύμβαση
Χωρίς εξασφάλιση για τις θέσεις εργασίας, αλλά και χωρίς μέριμνα για τους «ενοικιαζόμενους» των τραπεζών, η νέα κλαδική Συλλογική Σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων για την περίοδο 2019-2021 – Ματαιώθηκε η 24ωρη απεργία της Τετάρτης 20/3

 

Με την πλάτη στον τοίχο, αφού σε λίγες ημέρες (31/3) έληγε η μετενέργεια της προηγούμενης κλαδικής σύμβασης, αλλά και χωρίς να δώσει την μάχη της απεργίας που είχε ομόφωνα αποφασίσει για την Τετάρτη 20/3, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ συμφώνησε με τους εκπροσώπους των τραπεζών στη νέα κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας των τραπεζοϋπαλλήλων (ΣΣΕ) για την περίοδο 2019-2021.

Η τελική συμφωνία επετεύχθη μεταξύ της ΟΤΟΕ και των εκπροσώπων των τραπεζών, στην πέμπτη συνάντηση των δύο μερών, την περασμένη Παρασκευή, στην οποία, όπως ισχυρίζεται η ΟΤΟΕ σε ανακοίνωσή της (διαβάστε αναλυτικά), «υπήρξε πολύωρη και σκληρή αντιπαράθεση». Μετά την επίτευξη της συμφωνίας, όπως προαναφέραμε, η 24ωρη απεργία που είχε προγραμματιστεί για την Τετάρτη 20 Μαρτίου και αναμενόταν, σύμφωνα με συνδικαλιστικές εκτιμήσεις, να έχει μαζική συμμετοχή, ματαιώνεται.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΟΤΟΕ, οι βασικές διεκδικήσεις που είχε θέσει ο κλάδος έγιναν αποδεκτές και ικανοποιήθηκαν, με σημαντικότερη την αύξηση 2,75% σε βάθος τριετίας για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους (ενώ η εργοδοσία πρότεινε αρχικά μηδαμινές αυξήσεις μισθών και μόνο από το 17ο μισθολογικό κλιμάκιο και πάνω), ενώ, παράλληλα, “ρυθμίστηκαν και άλλα θέματα που αφορούν βασικές ανάγκες των εργαζομένων”.

Στη «βούληση» των τραπεζών οι θέσεις εργασίας
Ωστόσο, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η ΟΤΟΕ αρκέστηκε στη διατύπωση ότι οι τραπεζίτες εκφράζουν τη “βούληση” για την προστασία των θέσεων εργασίας, όχι δηλαδή τη σαφή τους δέσμευση, την ώρα που έχουν πυκνώσει οι φήμες και τα σενάρια για κύμα απολύσεων και/ή εθελουσίων εξόδων τα επόμενα χρόνια. Εθελούσιες που, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, δεν θα είναι γενναιόδωρες για τους εργαζόμενους που θα εξωθηθούν να τις “αξιοποιήσουν”, υπό το φόβο της απόλυσης.

Μην ξεχνάμε ότι, με βάση τη “βούληση” των τραπεζών, οι εργαζόμενοι στις Τράπεζες έχουν συρρικνωθεί αριθμητικά, με απώλεια 26.000 θέσεων εργασίας, την τελευταία δεκαετία.

Την ίδια ώρα, ενώ δεν υπάρχει ισχυρή ρήτρα απασχόλησης στη νέα σύμβαση, οι απειλές για απόσχιση κλάδων, όπως αυτός των κόκκινων δανείων στην τράπεζα Πειραιώς (απόσχιση που “πάγωσε” μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων), δεν έχουν φύγει από το τραπέζι.

Παραμένουν «αόρατοι» οι ενοικιαζόμενοι
Καθόλου άσχετο με τις αποσχίσεις είναι και το ζήτημα της εργολαβοποίησης: οι τράπεζες δίνουν απλά μία ασαφή υπόσχεση για ανάθεση σε τρίτες εταιρείες μόνο εργασιών που δεν ανήκουν στις “πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους”.

Ωστόσο, γνωρίζουμε από τη μέχρι τώρα εμπειρία ότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, με αποτέλεσμα περίπου το 10% των εργαζόμενων στις τράπεζες να είναι “ενοικιαζόμενοι”, δηλαδή δεύτερης ταχύτητας και εκτός της ΣΣΕ, παρ’ ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (βλέπε τα σχετικά δημοσιεύματα του Left.gr).

Για ακόμη μία φορά, δηλαδή, η ΟΤΟΕ αφήνει εκτός της κλαδικής σύμβασης τους “αόρατους” εργαζόμενους, ξεχνώντας ότι η κατάσταση των εργολαβικών εργαζομένων είναι η προβολή της μελλοντικής κατάστασης κάθε τραπεζοϋπαλλήλου στο εγγύς μέλλον, όπως έχει προειδοποιήσει πολλάκις ο Σύλλογος Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥ.ΔΑ.Π.Τ.Τ.).

Ίσως γι’ αυτό, η ηγεσία της Ομοσπονδίας δήλωσε, ότι “συνεχίζει τον αγώνα από την επόμενη κιόλας ημέρα” (αφού, βέβαια, απεμπόλησε το όπλο της απεργίας!), δηλαδή αναγνωρίζει ότι οι κίνδυνοι για τους μόνιμους και η κατάφωρη αδικία για τους ενοικιαζόμενους παραμένουν.

Άρα, ρωτάμε εύλογα, προς τι οι πανηγυρικές ανακοινώσεις και το κλίμα ευφορίας;

Μειώνεται το ωράριο των συναλλαγών
Στα σημαντικά σημεία της συμφωνίας συγκαταλέγεται η μείωση του ωραρίου συναλλαγών κατά 30 λεπτά την ημέρα, από Δευτέρα έως και Πέμπτη, ωράριο το οποίο διαμορφώνεται ως εξής: από 08.00 έως 14.00, Δευτέρα έως και Παρασκευή.

Το παραπάνω σχετίζεται με τους στοχευμένους ελέγχους του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας όλο το προηγούμενο διάστημα (και τις βαριές “καμπάνες”) που ανάγκασαν τις τράπεζες να συμμορφωθούν με την τήρηση των ωραρίων.

Επίσης, σύμφωνα με τη νέα σύμβαση, οι εργαζόμενοι με αναπηρία (ΑμεΑ) θα επιλέγουν τη χρήση του μειωμένου ωραρίου που δικαιούνται, στο χρόνο που τους εξυπηρετεί εντός του ωραρίου ενώ επίσης προβλέπονται, σύμφωνα με την ΟΤΟΕ, ρυθμίσεις κοινωνικής μέριμνας, προστασίας της μητρότητας και της οικογένειας.

https://left.gr/news/ypohorise-prin-tin-apergia-i-otoe-ypegrafi-i-nea-trietis-kladiki-symvasi

Σύλλογος Εργαζομένων στις Υπηρεσίες της Τράπεζας Πειραιώς 20 ΜΑΡΤΙΟΥ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

20 ΜΑΡΤΙΟΥ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

 

Αγαπητές συναδέλφισσες / αγαπητοί συνάδελφοι,

την Τετάρτη 20 Μαρτίου, οι εργαζόμενοι στις Τράπεζες, με τη μαζική τους συμμετοχή στηνΑΠΕΡΓΙΑ της ΟΤΟΕ,απαντούν δυναμικά στις προκλήσεις των Τραπεζιτών, που εσκεμμένα επιδιώκουν να τορπιλίσουν τη διαπραγμάτευση για την υπογραφή νέας Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ), υπό το ασφυκτικό βάρος της λήξης της τρίμηνης μετενέργειας, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί για τα εργασιακά δικαιώματα του συνόλου των τραπεζοϋπαλλήλων.

H καθολική συμμετοχή στην πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων στο RBU, σε όλη την Ελλάδα, και η πρωτόγνωρη διαδήλωση στην Αθήνα στέλνει σε όλους εμάς μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας, ενάντια σε εκείνους που προσπαθούν να μας φοβίσουν και να μας τρομοκρατήσουν.

Στις 20 Μαρτίου, όλοι οι Εργαζόμενοι στις Τράπεζες, στο Δίκτυο και τις Υπηρεσίες, αγωνιζόμαστε για:

την προστασία των θέσεων εργασίας,
την αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών,
αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Συγκέντρωση

Οι συνάδελφοι από τις υπηρεσίες και τα καταστήματα της Αττικής καλούνται να προσέλθουν στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση, στις 11 π.μ, στην Πλατεία Κοτζιά.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!

Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση στα τηλ. του Συλλόγου μας 216 4001691 – 2 (εσ. 81691 – 2), 216 4001974 (εσ. 81974), 210 3288141 (εσ. 28141) & 216 9001245, 216 4001699 (εσ. 81699).

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας

Μπεμπένης Εμμανουήλ Γοίλιας Ισίδωρος

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 2019 ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Αθήνα, 20.2.2019

Ανακοίνωση – Πρόσκληση Συμμετοχής

στην Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019 και ώρα 10 π.μ. έως 5 μ.μ. στο Ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ», Πανεπιστημίου 52, Αθήνα

Αγαπητοί Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

H πρώτη πρόσκληση για τη Γενική Συνέλευση είναι στα γραφεία του Συλλόγου Γ’ Σεπτεμβρίου 8, Αθήνα την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019 και εάν δεν υπάρξει απαρτία η Τακτική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας θα πραγματοποιηθεί, οριστικά, την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019 και ώρα 10 π.μ. – 5 μ.μ. στον ημιώροφο στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ, Πανεπιστημίου 52, Αθήνα.

Διευκρινίζουμε ότι για την καλύτερη δυνατή διεξαγωγή της συνέλευσης έχει ενοικιαστεί ολόκληρος ο ημιώροφος, ο οποίος θα διαμορφωθεί κατάλληλα σε συνδυασμό με τα αναγκαία ηχητικά συστήματα.

Ως Θέματα Ημερήσιας Διάταξης έχουν ορισθεί :

1. Διοικητικός Απολογισμός 2018 – Πρόγραμμα Δράσης 2019

– Διεξαγωγή ψηφοφορίας για την Έγκριση του Διοικητικού Απολογισμού έτους 2018.

2. Οικονομικός Απολογισμός 2018 – Ισολογισμός έτους 2018 – Έκθεση Εξελεγκτικής Επιτροπήςέτους 2018 – Προϋπολογισμός έτους 2019

– Διεξαγωγή ψηφοφορίας για την Έγκριση του Οικονομικού Απολογισμού 2018 και του Προϋπολογισμού 2019.

Πρόκειται για μια σημαντική Γενική Συνέλευση που καλούμαστε να συζητήσουμε και να καταγράψουμε την πορεία μας ως Σύλλογος κατά τη διάρκεια του 2018 και να καθορίσουμε τους στόχους και την τακτική μας κατά το 2019, όσον αφορά τις διεκδικήσεις για τις απώλειες στις συντάξεις ως συνταξιούχοι της Εμπορικής -ΤΕΑΠΕΤΕ αλλά και για τα γενικότερα θέματα που μας απασχολούν (δανειακές υποχρεώσεις, πρόσθετη ασφάλιση υγείας, καλύτερη οργάνωση και αποτελεσματικότερη λειτουργία του Συλλόγου κλπ).

Η μαζική παρουσία και η ενεργή συμμετοχή όλων μας είναι απαραίτητη. Συμμετοχή με απόψεις και προτάσεις κατά τη διαδικασία του διαλόγου, που θα ανοίξουν δρόμους και θα διαμορφώνουν συνθήκες για λύσεις στις διεκδικήσεις

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι

Στις 4 προηγούμενες ΓΣ (28/7/2016, 9/11/2016, 31/5/2017 και 15/3/2018) με την πέρα από κάθε προη­γούμενο ιστορικά παρουσία σας, τη συμμετοχή σας με ομιλίες, παρεμβάσεις και έργα και την αταλάντευ­τη ψήφο σας καθορίσατε την αλλαγή της πορείας του Συλλόγου μας. Βάλαμε όλοι μαζί γερές βάσεις και ο Σύλλογος έχει αλλάξει πορεία. Στη ΓΣ της 15/3/2019 καλούμαστε να συνεχίσουμε προχωρώντας στα επόμενα βήματα διεκδίκησης και υλοποίησης των στόχων μας, για τα ειδικά ασφαλιστικά μας δικαιώματα αλλά και όλα τα άλλα θέματα που μας απασχολούν και για τα οποία το ΔΣ έχει επεξεργαστεί προτάσεις και πρόγραμμα δράσης.

Η ΓΣ της 15/3/2019 με τη συμμετοχή όλων μας πρέπει να είναι ακόμα πιο μαζική και ουσιαστική από τις προηγούμενες. Ακόμα και από την ιστορική σε συμμετοχή της 15/3/2018. Πρέπει να αποτελέσει ένα ακόμα μεγάλο σταθμό στην πορεία του Συλλόγου και στην υπεράσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας για αξιοπρεπή – ανθρώπινη ζωή ως συνταξιούχοι.

Η μαζική μας συμμετοχή στη ΓΣ, η ποιότητα του διαλόγου και οι αποφάσεις μας θα δείξουν προς όλους ότι οι Συνταξιούχοι της Εμπορικής Τράπεζας δεν επαιτούν αλλά έχουν γνώση και δύναμη και ΑΠΑΙΤΟΥΝ να ζήσουν αξιοπρεπώς, όπως αξιοπρεπώς πορεύτηκαν και ως Εργαζόμενοι και κατέβαλλαν στο ακέραιο όλες τις υποχρεώσεις τους.

Όλες και Όλοι στη Γενική μας Συνέλευση στις 15/3/2019 στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Συνεχίζουμε με Ψηλά το κεφάλι, με Γνώση και Δύναμη για Αξιοπρεπή Ζωή.

Για το Σύλλογο Συνταξιούχων Εμπορικής Τράπεζας

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας

Χρήστος Τσιλώνης Γιώργος Δέδες

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΕΚΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Για τη συμμετοχή των συναδέλφων των περιοχών Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Κομοτηνής, Βόλου, Λάρισας, Λαμίας, Πάτρας, Ιωαννίνων, καλό θα είναι να δρομολογηθούν πούλμαν με πρωτοβουλία των Τοπικών Παραρτημάτων του Συλλόγου.

Επίσης, για όσους συναδέλφους της επαρχίας θέλουν να συμμετάσχουν στην Γενική Συνέλευση, το Δ.Σ. αποφάσισε να τους χορηγηθεί το αντίτιμο για τα εισιτήρια λεωφορείου ή τραίνου ή πλοίου ή αεροπλάνου, μέχρι του ποσού των 45 ευρώ ανά δρομολόγιο, με την προσκόμιση απαραιτήτως των σχετικών πρωτότυπων εισιτηρίων, αποδείξεων διοδίων και λοιπών δικαιολογητικών.

Τέλος, σε συναδέλφους που διαμένουν σε απόσταση μεγαλύτερη των 300 χλμ. από την Αθήνα και θέλουν να συμμετάσχουν, θα τους καταβληθούν επιπλέον 50 ευρώ για διανυκτέρευση, με την προσκόμιση της πρωτότυπης απόδειξης του ξενοδοχείου.

Συλλογική σύμβαση; Είναι «αντιδεοντολογική»!

Συλλογική σύμβαση; Είναι «αντιδεοντολογική»!

Τι καταγγέλλει στο Left.gr η πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στην «ICAP Outsourcing Solutions»

 

Όπως έχουμε καταδείξει στον ΦΑΚΕΛΟ του Left.gr, για τους ενοικιαζόμενους – εργολαβικούς εργαζόμενους, τίποτα δεν είναι αυτονόητο, από την απλή τήρηση της εργατικής νομοθεσίας για τα ωράρια, μέχρι τις άδειες μητρότητας, είτε μιλάμε για τον τραπεζικό κλάδο, είτε για τις τηλεπικοινωνίες, τις φαρμακευτικές εταιρείες, τις εταιρείες καλλυντικών, και πολλές ακόμα επιχειρήσεις που αξιοποιούν το καθεστώς της μεσιτείας στην αγορά εργασίας για να υπονομεύουν τα εργασιακά δικαιώματα.

Από τα σημαντικότερα εξ’ αυτών, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ), έχουν βρεθεί ξανά στο προσκήνιο μετά την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων με κυβερνητική παρέμβαση.

Απ’ ότι φαίνεται, όμως, οι ενοικιαζόμενοι θεωρούνται και ως προς το ζήτημα αυτό εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας. Toυλάχιστον, έτσι κρίνουμε από το «όχι σαν αυτό του Μεταξά» που απάντησε ο Εκτελεστικός Διευθυντής της ICAP Outousrcing Solutions (εκ των μεγαλύτερων «παιχτών» στην ενοικίαση προσωπικού), κ. Θ. Τόλλης, στο αίτημα του Συλλόγου των εργαζομένων στην εταιρεία.

Όπως καταγγέλλει στο Left.gr η πρόεδρος του σωματείου, Β. Χριστοπούλου, ενοικιαζόμενη μέσω της ICAP στην Εθνική Τράπεζα, η ICAP δεν αποδέχεται την υπογραφή συλλογικής σύμβασης, διότι, όπως ανέφερε ο κ. Τόλλης, ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΝ.ΙΔ.Ε.Α. (Ένωση Ιδιωτικών Εταιρειών Απασχόλησης) στην οποία είναι πρόεδρος (και στην οποία ανήκουν όλες οι εταιρείες τύπου ICAP), δεσμεύει τα μέλη του να μην συνάπτουν ΣΣΕ αλλά μόνο ατομικές συμβάσεις, με κάθε υπάλληλο. Η ίδια δέσμευση, μάλιστα, ισχυρίστηκε ο κ. Τόλλης, υπάρχει και στον Κώδικα Δεοντολογίας της αντίστοιχης ένωσης στην Ευρώπη (EUROCIETT) στην οποία η ΕΝ.ΙΔ.Ε.Α. είναι μέλος.

Σημειώνουμε ότι στην ιστοσελίδα της ΕΝ.ΙΔ.Ε.Α. είναι ανηρτημένη παλαιότερη έκδοση του Κώδικα Δεοντολογίας η οποία, όπως επισήμανε ο κ. Τόλλης στην πρόεδρο του σωματείου «δεν είναι ενημερωμένη με τις εν λόγω αλλαγές».

Επιστολή στο υπουργείο Εργασίας, βουλευτές και ευρωβουλευτές
Εν ολίγοις, απαγορεύεται από τη «θρησκεία» των σύγχρονων δουλεμπόρων το βασικό δικαίωμα και ο πρωταρχικός στόχος των σωματείων των εργαζομένων. Και με περισσό θράσος το ομολογούν.

Άλλωστε, η ίδια η λειτουργία αυτών των εταιρειών, που «άνθισαν» στην περίοδο του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», έχει ως στόχο την παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, για παράδειγμα στον τραπεζικό κλάδο: με το πρόσχημα του «έργου», οι Τράπεζες δανείζονται προσωπικό από εταιρείες (βλέπε ICAP) και υπονομεύουν τον θεσμό των ΣΣΕ αφού τις υπογράφουν μεν, δεν τις εφαρμόζουν όμως για το σύνολο του προσωπικού τους. Δημιουργούν υπαλλήλους δύο και τριών ταχυτήτων, πιο εύκολα διαχειρίσιμους. Οι ενοικιαζόμενοι δεν ανήκουν στο σωματείο της τράπεζας, δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση, μετατρέπονται εύκολα σε μερικής απασχόλησης, απολύονται πανεύκολα και ξαναπροσλαμβάνονται με χειρότερους όρους αν χρειαστεί.

Έτσι, όπως αναδεικνύεται από την άρνηση της ICAP, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι που έχει ως βασικό του στόχο τη σύναψη ΣΣΕ και το οποίο προστατεύεται τόσο από το εργατικό δίκαιο, όσο και από το Σύνταγμα της χώρας, δεν αποτελεί δεσμευτικό όρο για μία εταιρεία που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους και «συνεργάζεται» με μεγάλες επιχειρήσεις (Εθνική Τράπεζα, Vodafone κ.α.).

Στη πραγματικότητα, βέβαια, πρόκειται για εικονικές συμβάσεις εργολαβίας που υποκρύπτουν δανεισμό εργαζομένων, χωρίς όμως αυτοί να αναγνωρίζονται ως δανειζόμενοι, με αποτέλεσμα να μην επωφελούνται από τις σχετικές νομοθετικές προβλέψεις.

Το ζήτημα που προκύπτει με την απάντηση της εργοδοσίας στους εργαζόμενους είναι μείζον και, όπως τονίζει η κ. Χριστοπούλου, το σωματείο ήδη έχει στείλει επιστολή στο υπουργείο Εργασίας αλλά και σε εκπροσώπους της Βουλής και της Ευρωβουλής, ζητώντας απάντηση στο ερώτημα αν είναι νόμιμο να περιλαμβάνονται τέτοιου είδους όροι στον Κώδικα Δεοντολογίας μίας Ένωσης εργοδοτών.

Η αλχημεία για τον κατώτατο μισθό
Και οι αντεργατικές πρακτικές δεν σταματούν εκεί: το σωματείο καταγγέλλει την εργοδοτική μεθόδευση προκειμένου η αύξηση του κατώτατου να είναι χωρίς αντίκρυσμα για τις πραγματικές αποδοχές των εργαζόμενων στην ICAP.

Πώς έγινε αυτό; Το ποσό που στην απόδειξη μισθοδοσίας αναγραφόταν ως «υπερβάλλον ποσό» συρρικνώθηκε τόσο, όσο χρειάστηκε για να συμψηφιστεί η αύξηση στο ποσό του κατώτατου μισθού. Το «υπερβάλλον ποσό» είχε προκύψει με τις τροποποιήσεις των ατομικών συμβάσεων που έλαβαν χώρα το 2011 και 2012, τότε που μη έχοντας άλλη επιλογή αφού δεν υπήρχε ακόμα σωματείο, οι εργαζόμενοι υπέγραψαν χωρίς πολλές αντιρρήσεις οποιαδήποτε τροποποίηση, προκειμένου να μην κινδυνεύσει η θέση εργασίας τους (γι’ αυτό και η πρόεδρος του σωματείου επαναλαμβάνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υπογράφουν τίποτα, αν δεν ενημερώσουν πρώτα το σωματείο τους).

Επιδόματα τα οποία υπολογίζονταν ως ποσοστό του βασικού μισθού εξαφανίστηκαν και στη θέση τους μπήκε το «υπερβάλλον ποσό», το οποίο όμως μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με τη βούληση της εταιρείας και να συμψηφίζεται με οποιαδήποτε άλλη αύξηση, όπως και έγινε από την 1η Φεβρουαρίου με την αύξηση του κατώτατου μισθού.

Είπαμε, για τους ενοικιαζόμενους τίποτα δεν είναι δεδομένο…

Πηγή: left.gr