ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Αθήνα, 29 Απριλίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 1ης ΜΑΗ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟ ΧΘΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Η Πρωτομαγιά του 2011 βρίσκει τους εργαζόμενους να πληρώνουν καθημερινά τα αποτελέσματα μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που άλλοι δημιούργησαν.
Κατακτήσεις ετών, Εργασιακά Δικαιώματα, μισθοί, συντάξεις ακόμη και το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία αποτελούν στόχο της Τρόïκας, των δανειστών, της Κυβέρνησης και της εργοδοσίας.
Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση συνεχίζουν στο απυρόβλητο να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους και οι εργαζόμενοι να γίνονται κάθε μέρα φτωχότεροι. Για άλλη μια φορά «ιδιωτικοποιούνται» τα κέρδη και «κοινωνικοποιούνται» οι ζημιές.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ
Την κοινωνική εξαθλίωση, την ανατροπή Εργασιακών δικαιωμάτων, τη φτώχια, την ανασφάλεια, την ανεργία.

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ
Ενωμένοι με τους εργαζόμενους όλης της χώρας για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, για το δικαίωμα στη δουλειά, για αξιοπρεπείς αμοιβές και συντάξεις.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 1ης ΜΑΗ ΕΚΑ – ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 11:00 π.μ.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΡΟÏΚΑΣ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Ο ΑΝΑΠΛ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΑΝ. ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΦΩΚΙΩΝ ΔΗΜΑΚΑΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΣΑΚ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ : ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η φετινή Πρωτομαγιά μπορεί να αποτελέσει αφετηρία νέων αγώνων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση, οφείλουμε να οργανωθούμε και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας μαζί με τους εργάτες και τα άλλα τμήματα του λαού που υποφέρουν, σε κοινό αγώνα ενάντια στους τραπεζίτες, τους βιομηχάνους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Απαιτεί συλλογικές και ατομικές θυσίες, αντοχή, ανθεκτικότητα, ισχυρή αντίδραση που μπορεί να εμποδίσει τα σχέδια σε βάρος μας. Επιβάλλεται μετωπική, ταξική σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της.
Το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» τους ενοχλεί. Θίγει την κυριαρχία των μονοπωλίων στη ζωή μας. Όσοι πιο πολλοί εργαζόμενοι το κατανοούν, όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, τόσο πιο άμεσα το οπλοστάσιο της πλουτοκρατίας θα αδυνατίζει και θα χρεοκοπεί.
Είμαστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου. Χωρίς εμάς δεν μπορεί να υπάρξει πλούτος. Ό,τι παράγεται σ´ αυτό τον τόπο είναι δημιούργημα των εργαζόμενων, μέσα σε συνθήκες σκληρής εκμετάλλευσης και πίεσης απ´ το κεφάλαιο.
Σήμερα, υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, μειωμένο ωράριο, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές (Υγεία, Παιδεία, πολιτισμός), για μισθούς και συντάξεις, που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.
Γιατί, όμως, ζούμε χειρότερα και λεηλατείται η ζωή μας; Γιατί αυξάνεται η ανεργία και η φτώχεια; Γιατί τσακίζονται εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα; Γιατί μικροί έμποροι βάζουν λουκέτα, αγρότες αφανίζονται; Γιατί κατακερματίζονται κράτη και απειλούνται λαοί με νέους πολέμους;

H απάντηση βρίσκεται στο ερώτημα «ποιος κάνει κουμάντο στον παραγόμενο από την κοινωνία πλούτο». Ο πλούτος δεν επιστρέφει σ´ αυτούς που τον παράγουν γιατί κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η κερδοφορία. Γιατί τα μέσα παραγωγής συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια. Έτσι έχουμε συνεχείς οικονομικές κρίσεις.
Στο κράτος των μονοπωλίων δεν μπορεί να κερδίζουν και οι εργαζόμενοι μαζί με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές. Όσο κερδίζει το κεφάλαιο, τόσο θα χάνουν οι εργαζόμενοι.
Ανεξάρτητα το σενάριο που θα προκύψει, ώστε να εξασφαλιστεί η κερδοφορία, η ανταγωνιστικότητα των τραπεζών, θύματα θα είναι οι εργαζόμενοι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Θα έχουμε σημαντικό “haircut” των μισθών και των δικαιωμάτων μας, απολύσεις, εντατικοποίηση της δουλειάς, γενίκευση των εργασιακών σχέσεων γαλέρας. Αυτή είναι η στρατηγική της €€ και των κομμάτων που την υπηρετούν, για αυτήν την ανάπτυξη κόπτονται.
Οι κυβερνήσεις παρέχουν στους τραπεζίτες το νομικό οπλοστάσιο. Η συνδικαλιστική ηγεσία στρώνει το έδαφος, «διεκδικεί» ΣΣΕ με μηδενικές αυξήσεις και καλεί την κυβέρνηση «να μην παραβιάσει το Σύνταγμα», αναζητεί τον «κοινωνικό ρόλο του τραπεζικού συστήματος».
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ, ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥ ΚΑΚΟΥ. ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ.
Να μην αποδεχτούμε καμία μείωση μισθών, καμία απόλυση, καμία ατομική σύμβαση εργασίας, να υπερασπιστούμε τις ΣΣΕ, να υπογράψουμε ικανοποιητικές αυξήσεις.

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Αυτόνομη Παρέμβαση ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ: ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ -ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ -ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Η Εργατική Πρωτομαγιά σηματοδοτεί τους αγώνες, τις θυσίες και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και υπενθυμίζει σε όλους μας ότι, τίποτα δεν χαρίστηκε. ΟΛΑ καταχτήθηκαν.
Σήμερα. που το μεγάλο κεφάλαιο αντεπιτίθεται για να ξαναμοιράσει τον πλούτο με πιο άνισους όρους για τους εργαζόμενους. ζούμε την πιο σκληρή και βάρβαρη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης.
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την τρόικα εκποιούν το δημόσιο πλούτο σε τιμή ευκαιρίας, χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους ως πειραματόζωα για να εφαρμοστούν οι καταστροφικές ε-φευρέσεις των μνημονίων μέσα από τα οποία θα ξαναχτίσουν μια κοινωνία με μεγαλύτερες ανισότητες.
Ενώ όμως αποδεικνύεται ότι τα μνημόνια δεν δίνουν λύση αλλά βυθίζουν την χώρα πιο βαθιά στην ύ-φεση, προετοιμάζουν νέα διαρκή λιτότητα με βάση το σύμφωνο για το ευρώ, διαλύουν τις κοινωνικές υπηρεσίες και μετατρέπουν τα κοινωνικά αγαθά σε εμπορεύσιμα είδη πολυτελείας.
Τα συνεχή μέτρα για το έλλειμμα και τον περιορισμό των δαπανών έχουν μια κατεύθυνση μόνο: πρό-σθετα φορολογικά βάρη για τον λαό, περικοπή κοινωνικών επιδομάτων (ανεργίας, ΑΜΕΑ, πολυτέκνων κλπ), δραματική μείωση μισθών και συντάξεων (επικουρικών, ΕΚΑΣ, κλπ), αύξησης της έμμεσης φορολογίας, νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό, ακρίβεια και φτώχεια.
Καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις μετατρέπουν σε ατομικές για να μπορούν να εκ-μεταλλεύονται πιο στυγνά την εργατική τάξη, καταργούν κάθε προστασία του εργατικού Δικαίου για να εγκατα-στήσουν ένα μοντέλο εργασίας που θα μπορούν με απόλυτη ασυδοσία να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Οι συνέπειες της πολιτικής τους είναι πλέον ορατές, αφού η φτώχια εξαπλώνεται, η ανεργία ουσιαστικά ξεπερνάει το 20%, το 37% των νέων είναι άνεργοι.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης και της τρόικα αλλά και των γε-νικότερων κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προωθούν μια κοινωνία με φτώχια, ανεργία και εξα-θλίωση.
Οι εργαζόμενοι όμως γνωρίζουμε ότι οι κατακτήσεις μας που σήμερα γκρεμίζονται κερδήθηκαν μέσα από τις πρωτομαγιές και τους αγώνες της εργατικής τάξης.
Η Πρωτομαγιά του 2011 θα είναι αφετηρία μεγάλων κινητοποιήσεων για να προστατεύσουμε κατακτή-σεις που κερδήθηκαν με αίμα.
Καλούμε τους εργαζόμενους απέναντι στη λαίλαπα της καταστροφής, στην αντεργατική επιδρομή να ξεσηκωθούν, να βγουν στους δρόμους και να χτίσουμε τις δικές μας εργατικές πρωτομαγιές, να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε αυτές τις αντεργατικές πολιτικές.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
Αθήνα: Προσυγκέντρωση της Αυτόνομης Παρέμβασης,
Πρωτομαγιά 10:30π.μ. Πολυτεχνείο.
Συγκέντρωση συνδικάτων 11 π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος

Ρόζα Λούξεμπουργκ: Ποιες είναι οι απαρχές της Πρωτομαγιάς;

Ποιες είναι οι απαρχές της Πρωτομαγιάς;

της Ρόζας Λούξεμπουργκ

Η προσφυής ιδέα της χρήσης μιας προλεταριακής εορταστικής εκδήλωσης ως μέσο επίτευξης της 8ωρης εργάσιμης ημέρας συνελήφθη για πρώτη φορά στην Αυστραλία. Εκεί οι εργάτες αποφάσισαν το 1856 να οργανώσουν μια ημέρα πλήρους διακοπής της εργασίας και παράλληλες συγκεντρώσεις και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις υπέρ του 8ωρου. Η εορταστική εκδήλωση ορίστηκε για τις 21 Απριλίου. Αρχικά, οι Αυστραλοί εργάτες είχαν σκοπό να την πραγματοποιήσουν μία μόνο φορά, για το έτος 1856. Όμως, αυτή η πρώτη εορταστική εκδήλωση είχε τόσο ισχυρό αντίκτυπο στις προλεταριακές μάζες στην Αυστραλία, δίνοντάς τους ζωή και οδηγώντας τους σε νέα κινητοποίηση, ώστε αποφασίστηκε η καθιέρωσή της κάθε χρόνο.
Πράγματι, τι θα έδινε στους εργάτες περισσότερο κουράγιο και εμπιστοσύνη στη δύναμή τους εκτός από μια μαζική στάση εργασίας που οι ίδιοι θα είχαν αποφασίσει; Τι θα μπορούσε να δώσει κουράγιο στους αιώνιους σκλάβους των εργοστασίων και των εργαστηρίων εκτός από την παράταξη των δικών τους στρατευμάτων; Έτσι, η ιδέα μιας προλεταριακής εορταστικής εκδήλωσης έγινε γρήγορα αποδεκτή και από την Αυστραλία άρχισε να διαδίδεται σε άλλες χώρες μέχρι που κατέκτησε ολόκληρο τον προλεταριακό κόσμο.
Οι πρώτοι που ακολούθησαν το παράδειγμα των Αυστραλών εργατών ήταν οι Αμερικανοί. Το 1886 αποφάσισαν ότι η 1η Μάη θα ήταν η ημέρα καθολικής στάσης εργασίας. Αυτή την ημέρα 200.000 εργάτες άφησαν τη δουλειά τους και απαίτησαν την 8ωρη εργάσιμη ημέρα. Αργότερα, η αστυνομική και κρατική παρενόχληση απέτρεψε για πολλά χρόνια την επανάληψη της διαδήλωσης (αυτού του μεγέθους). Εν τούτοις, ανανέωσαν την απόφασή τους προσδιορίζοντας την επόμενη εορταστική εκδήλωση για την 1η Μάη 1890.
Στο μεταξύ, το κίνημα των εργατών στην Ευρώπη είχε αναπτυχθεί και ισχυροποιηθεί αποκτώντας δυναμική. Η πιο ισχυρή έκφραση αυτού του κινήματος απαντήθηκε στο Διεθνές Συνέδριο των Εργατών το 1889. Σε αυτό το Συνέδριο, στο οποίο πήραν μέρος 400 εκπρόσωποι, αποφασίστηκε ότι πρώτο αίτημα θα ήταν το 8ωρο. Στο σημείο αυτό ο εκπρόσωπος των Γαλλικών συνδικάτων, ο εργάτης Λαβίν από το Μπορντό, εισηγήθηκε την έκφραση του αιτήματος σε όλες τις χώρες μέσω μιας οικουμενικής στάσης εργασίας. Ο εκπρόσωπος των Αμερικανών εργατών επέστησε την προσοχή του συνεδρίου στην απόφαση των συντρόφων του για απεργία την 1η Μάη 1890 και το Συνέδριο καθόρισε την ημερομηνία αυτή για την οικουμενική προλεταριακή εορταστική εκδήλωση.
Σε αυτή την περίπτωση, όπως και στην προηγούμενη της Αυστραλίας, οι εργάτες πράγματι είχαν κατά νου μία και μόνο διαδήλωση. Το Συνέδριο αποφάσισε ότι οι εργάτες όλων των χωρών την 1η Μάη 1890 θα διαδήλωναν από κοινού για το 8ωρο. Κανείς δεν μίλησε για επανάληψη της γιορτής κατά τα επόμενα χρόνια. Φυσικά, κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει πως αυτή η ιδέα θα εξαπλωνόταν αστραπιαία και πόσο γρήγορα θα υιοθετείτο από τις εργαζόμενες τάξεις. Όμως, αρκούσε απλώς να γιορταστεί η Πρωτομαγιά μια φορά για να καταλάβει και να αισθανθεί ο καθένας ότι θα έπρεπε αυτή να γίνεται κάθε χρόνο και να αποτελέσει ένα διαρκή θεσμό […].
Η πρώτη του Μάη σήμανε την απαίτηση για την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης ημέρας. Όμως, παρότι επιτεύχθηκε αυτός ο στόχος, η Πρωτομαγιά δεν εγκαταλείφθηκε. Όσο συνεχίζεται ο αγώνας των εργατών εναντίον της μπουρζουαζίας και της άρχουσας τάξης, όσο δεν ικανοποιούνται όλα τα αιτήματα, η Πρωτομαγιά θα αποτελεί την έκφραση αυτών των αιτημάτων. Και όταν χαράξουν καλύτερες ημέρες, όταν η εργατική τάξη του κόσμου θα έχει κατακτήσει την ελευθερία της, τότε ίσως θα γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά προς τιμήν των σκληρών αγώνων και των πολλών δοκιμασιών του παρελθόντος.

Μετάφραση: Θανάσης Τσακίρης

Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε το 1894 στην Sprawa Robotnicza και αναδημοσιεύθηκε σε μετάφραση του Ντικ Χάουαρντ στο Selected Political Writings of Rosa Luxemburg, Monthly Review Press, 1971,σελ. 315-16. http://www.ultrared.org/lm_mayday.html.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΣΕΕ – ΕΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Συναδέλφισσες,Συνάδελφοι
Η ΓΣΕΕ και το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, απευθύνουν προσκλητήριο ενότητας
και αγώνα προς όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους
καλώντας τους σε μαζική συμμετοχή στη πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση την
Κυριακή 1η Μάη.
Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους της χώρας μας σε μια μεγάλη δοκιμα-
σία και με σοβαρά προβλήματα. Η 1η Μάη 2011 αποκτά ιδιαίτερο και σημαντικό ρόλο για
τους εργαζόμενους και γενικότερα για τις κοινωνίες και τους λαούς που υφίστανται τις
συνέπειες μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και μιας ολομέτωπης επίθεσης στα
βασικά και θεμελιώδη κοινωνικά τους δικαιώματα. Δουλειές, μισθοί, συντάξεις έχουν μπει
στην κλίνη του Προκρούστη των περικοπών και των ανατροπών.
Ιστορικές κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων, έχουν στοχοποιηθεί και
«εκτελούνται» καθημερινά, στο όνομα του ανταγωνισμού, των ελλειμμάτων και του χρέους.
Ηνέασυμφωνίατωνηγετών της Ε.Ε. (25-3-2010) νομοθετεί την πανευρωπαϊκή λιτότητα, την
ανεργία και την ακύρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, ενώνουν τις δυνάμεις τους
και αγωνίζονται για την διασφάλιση και διεύρυνση των κοινωνικών, ασφαλιστικών και εργα-
σιακών τους δικαιωμάτων, για την απόκρουση και ακύρωση των νεοφιλελεύθερων πολι-
τικών, οι οποίες, στο βωμό του κέρδους και των συμφερόντων τους, καταπατούν και περι-
φρονούν κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπιάς.
Αυτή την ιστορική μέρα οι εργαζόμενοι της χώρας μας, ενώνουμε την φωνή μας με τους
εργαζόμενους σ’ όλο τον κόσμο που παλεύουν ενάντια στις αδικίες, τον πόλεμο, τις κοινωνι-
κές διακρίσεις, τις ανισότητες, την ξενοφοβία, το ρατσισμό, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Το μέγεθος της επίθεσης επιβάλει σεΟΛΟΥΣνα ενώσουμε τις δυνάμεις μας ενάντια στον
Νεοφιλελευθερισμό (ο οποίος δημιούργησε την κρίση) και τώρα ζητά και τα ρέστα, επι-
χειρώντας να καταργήσει όσα με αγώνες και θυσίες κατακτήσαμε τα τελευταία 100 χρόνια,
όλα όσα συμβολίζει η εργατική πρωτομαγιά.
Ημέρα Μνήμης, Τιμής και Αγώνα
Η Κυβέρνηση υιοθετεί και νομοθετεί σκληρές, άδικες, αντεργατικές και αντικοινωνικές
πολιτικές, εκποιεί τις δημόσιες επιχειρήσεις, υποκύπτοντας στον εκβιασμό και τις απαιτή-
σεις των «αγορών», της Τρόικας των δανειστών και των Ευρωπαίων μονεταριστών.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας είναι σε διαρκή θέση μάχης για να αποκρούσουν αυτές τις
συνταγές και την υποταγή της χώρας στα «θέλω» και στις απαιτήσεις των αγορών, στα οικο-
νομικά συμφέροντα των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των εργοδοτών, των Τραπε-
ζιτών και του Δ.Ν.Τ.
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ κατηγορηματικά αυτές τις αντεργατικές και αντικοινωνικές Νεοφι-
λελεύθερες συνταγές, που εξοντώνουν τους εργαζομένους, εξαθλιώνουν την κοινωνία,
διευρύνουν την ύφεση και την κρίση.
Αρνούμαστε να αποδεχθούμε μέτρα και δεσμά που επιβάλλουν οι «αγορές», η Ευρω-
παϊκή Ένωση, το Δ.Ν.Τ. και όλοι αυτοί που ασκούν εκβιαστική και κερδοσκοπική πολιτική σε
βάρος της χώρας, εν’ ονόματι του χρέους και των δεσμών του μνημονίου.
Δενθαπληρώσουμεεμείς την κρίσηπουδημιούργησαν οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές
«τζογαδόροι» των οικονομιών και των λαών. Απαιτούμε άμεσα ΣΧΕΔΙΟ και ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
αντιμετώπισης της κρίσης με μέτρα και πολιτικές που θα ενισχύουν την απασχόληση, τις
κοινωνικές παροχές, τα εισοδήματα και την κοινωνική συνοχή.
Την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες, οι κατέχοντες και οι ένοχοι που τη δημιούργησαν
και σήμερα κερδίζουν ξανά απ’ αυτή.
Αποδέσμευση απ’ τα δεσμά του Μνημονίου
των τοκογλύφων δανειστών
Όλοι μαζί μπορούμε…
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση
των συνδικάτων
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
Πλ. Κλαυθμώνος 11.00 ΠΜ

ΕΝΙΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 54

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο. 54/18-4-2011

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ-ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ;

Η Γαλλική διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας έδειξε για άλλη μια φορά το αντεργατικό πρόσωπό της στην τριμερή σύσκεψη για τη μονιμοποίηση των νέων συναδέλφων που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Εργασίας την περασμένη Τρίτη. Αυτή τη φορά η άρνηση των εκπροσώπων της εργοδοσίας να συζητήσουν ήταν τόσο απόλυτη και δεν άφηνε κανένα περιθώριο αυταπάτης ακόμη και σε εκείνους κι εκείνες που πριν από τη συνέλευση της 4ης Δεκεμβρίου 2011 (η συνέλευση του μεγάλου ΟΧΙ) νόμιζαν ότι έπρεπε να πάμε στον ψευτοδιάλογο-εκβιασμό για τον Οργανισμό Προσωπικού. Η γνώση και η εμπειρία πρέπει να αποτελούν το μπούσουλά μας εφεξής. Αν δούμε λίγο γύρω μας και αν μελετήσουμε κριτικά τις διάφορες ιστορικές μάχες που έχει δώσει το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα και διεθνώς απέναντι σε σκληρότερους εργοδότες που δεν έδειχναν κανένα έλεος θα διαπιστώσουμε ότι τα συνδικάτα νικούσαν ορισμένες φορές αφήνοντας στις νεότερες γενιές τις κατακτήσεις (πενθήμερο, συνεχές 8ωρο, κοινωνική ασφάλιση, ανθρώπινους ρυθμούς εργασίας κ.ά). Κλασσικό τέτοιο παράδειγμα αποτελεί ο σύγχρονος και επιτυχημένος αγώνας των συμβασιούχων του δημοσίου που επί χρόνια κινητοποιούνται με διάφορες μορφές αγώνα (καταλήψεις δημαρχείων όπως της Αθήνας και των Ιωαννίνων, μαζικότατες πανελλαδικές συγκεντρώσεις και πορείες, καθώς και με άλλες συμβολικές ενέργειες που προσελκύουν το φως της δημοσιότητας) και οι οποίοι νίκησαν χτες με την απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Η απόφαση αυτή δικαιώνει των αγώνα 2 συμβασιούχων-καθαριστριών του ΟΠΑΠ, «ανοίγοντας νομολογιακά το δρόμο για τη μονιμοποίηση χιλιάδων συμβασιούχων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα», όπως εκτιμούν δημοσιογράφοι οικονομικών εφημερίδων και διαδικτυακών ιστοτόπων. Μας δείχνουν κι εμάς ότι με αλληλεγγύη, επίμονο, σκληρό και μαζικό αγώνα μπορούμε να κερδίσουμε την ένταξη των νέων συναδέλφων στον Οργανισμό Προσωπικού, για να σταματήσει εδώ και τώρα ο εμπαιγμός και η διάσπαση των εργαζομένων στην Εμπορική. Πάνω σε αυτή τη λογική πρέπει:
• Να κινητοποιηθεί ο Σύλλογος και όλοι μας στην κατεύθυνση της δημοσιοποίησης του θέματος των νέων συναδέλφων.
• Να πάρει διαστάσεις το θέμα με συνεντεύξεις τύπου χρήση διαδικτυακών μέσων και κοινωνικών δικτύων κ.ο.κ.
• Να γίνουν συμβολικές επικοινωνιακές αλλά και δυναμικές ενέργειες,
• Να συντονιστούμε με τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων άλλων τραπεζών (π.χ. Σύλλογος Εθνοdata) και κλάδων και να αναδείξουμε το συνολικότερο πρόβλημα της επισφαλούς απασχόλησης σε συνεργασία με ΓΣΕΕ-ΟΤΟΕ-ΕΚΑ.
Συνάδελφοι,
Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο εν λόγω θέμα μόνο με νομική και χωρίς καθόλου συνδικαλιστική πίεση. Άραγε γι’ αυτό επιμένουν ακόμα οι ΔΗΣΥΕ/ΔΑΚΕ στις νομικές παρεμβάσεις και μόνο;

ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΡΑ!

Η διοίκηση της Γενικής Τράπεζας πρώτη εκδήλωσε τη διάθεση να χρησιμοποιήσει το Μνημόνιο και το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον οποίο υιοθετήθηκαν οι επιχειρησιακές συμβάσεις σε βάρος των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας στο όνομα της αποφυγής απολύσεων αλλά και για λόγους ανταγωνιστικότητας. Έστειλε αρχικά «εξώδικη πρόσκληση» στον σύλλογο υπαλλήλων της για «διαπραγματεύσεις» μείωσης των μισθών κατά 10%. Αυτή η ενέργεια συνοδεύτηκε από την «πρόταση» των τραπεζιτών στην συνάντηση με την αντιπροσωπεία της ΟΤΟΕ για μειώσεις των βασικών μισθών των κλιμακίων και του επιδόματος πολυετίας. Επίσης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μεταρρύθμισε το πλαίσιο λειτουργίας του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) δίνοντας δικαίωμα και στους εργοδότες, στο πλαίσιο της «εξισορρόπησης του δικαιώματος εργοδοτών και εργαζομένων», να προσφεύγουν στον Οργανισμό. Έτσι, η διοίκηση της Γενικής Τράπεζας αξιοποίησε τη διέξοδο αυτή προσφεύγοντας στον ΟΜΕΔ μετά την άρνηση των τραπεζοϋπαλλήλων για διαπραγμάτευση υπό τέτοιες συνθήκες. Οι εργοδότες δεν κάθονται πια με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας την ψήφιση των νόμων του Μνημονίου κι επιτίθενται κατά μέτωπο. Η στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε» (διάσπαση των εργαζομένων ανά είδος σύμβασης, σε παλιούς, λιγότερο παλιούς και νέους ασφαλισμένους, ανά κομματική ένταξη κ.ά.) έχει αποδειχθεί αποτελεσματική τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τους εργοδότες. Παράλληλα οι εργοδότες «κάνουν συνδικαλισμό» και «ενσταλάζουν επιχειρηματική ιδεολογία» στους εργαζόμενους, ενώ σε αυτό το επίπεδο οι σύλλογοι και η ΟΤΟΕ αδρανούν με ευθύνη των κυρίαρχων κομματικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και καθαρά εργοδοτικών συλλόγων ορισμένων ιδιωτικών τραπεζών.
Τέλος στο θέμα της κλαδικής συλλογικής σύμβασης πρέπει να διαδηλώσουμε τη διάθεσή μας να μην αφήσουμε σε «χλωρό κλαρί» τις εργοδοσίες και την κυβέρνηση που τις ενθαρρύνει με την πολιτική της. Το συνδικαλιστικό κίνημα στις τράπεζες έχει καθήκον να προσανατολίσει τη δράση του αφενός στην αλλαγή του ρόλου και της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος συνολικά και αφετέρου στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των εργοδοτικών και κυβερνητικών επιθέσεων στις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές μας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε τις κυρίαρχες παρατάξεις σε σύλλογο και ΟΤΟΕ να μπουν σε μια διαδικασία μειοδοτικής διαπραγμάτευσης με τις εργοδοσίες.

Απαιτούμε
-Την ενεργητική – αγωνιστική διεκδίκηση μισθολογικών αυξήσεων στη βάση της αναπλήρωσης τουλάχιστον των απωλειών λόγω του υψηλού πληθωρισμού και σε αντιπαράθεση με τη συνεχιζόμενη κερδοφορία των τραπεζών.
-Την άμεση κοινωνικοποίηση-εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος υπό εργατικό έλεγχο καθώς επίσης και το δραστικό έλεγχο και περιορισμό της αυθαιρεσίας σε όλα τα επίπεδα του τραπεζικού κατεστημένου.
-Τον άμεσο συντονισμό της ΟΤΟΕ με άλλες Ομοσπονδίες εργαζομένων που βρίσκονται σε διεκδίκηση ΣΣΕ από τους εργοδότες τους, ανεξάρτητα από τις πρωτοβουλίες της ΓΣΕΕ,
-Την έναρξη συνομιλιών με παραγωγικούς κλάδους για τη χρηματοδότηση της
οικονομίας, την αντιμετώπιση του εφιάλτη της ανεργίας και την από κοινού
αντίδραση στην προκλητική χρηματοδότηση ύψους 100 δισεκ. ευρώ (ένα μνημόνιο σχεδόν) των τραπεζών, που έχει ως αποτέλεσμα να διατηρείται απρόσκοπτα, ακόμη και στις σημερινές συνθήκες, η αντικοινωνική τους κερδοφορία.

Εμείς επιμένουμε να λέμε ότι η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Οι αγώνες μας είναι δίκαιοι και μπορούμε να νικήσουμε. Η ανάσταση των ονείρων είναι υπόθεση όλων μας.

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ
ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ

ΕΝΙΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα
Webpage http://www.easp.gr Blog http://easpemporiki.wordpress.comFacebook EASP EMPORIKI και για σύντομα μηνύματα https://twitter.com/EASPEMPORIKI

ΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ II – STAY HUMAN

Η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης
και η πρωτοβουλία “Ένα καράβι για τη Γάζα”
συνδιοργανώνουν εκδήλωση με θέμα:

ΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ II – STAY HUMAN
ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΗ ΓΑΖΑ
Στη μνήμη των:
Juliano Mer Khamis (δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου 2011 στη Jenin)
Vittorio Arrigoni, (δολοφονήθηκε στις 15 Απριλίου 2011 στη Γάζα)

Θα προβληθεί η ταινία
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΑ (ARNA’S CHILDREN)
του Juliano Mer Khamis, 2003

Θ΄ ακολουθήσει συζήτηση με τους:
α) Βαγγέλη Πισσία, από τηνπρωτοβουλία “Ένα καράβι για τη Γάζα”
β) Dror Feiler, από την πρωτοβουλία “Ship to Gaza, Sweden”

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011, 8.00 μ.μ.
Αίθουσα Οργανισμού Προώθησης εξαγωγών (Ο.Π.Ε.),
Μαρίνου Αντύπα 86-88, Άνω Ηλιούπολη

ΌΔΟΣ ΕΥΠΟΛΙΔΟΣ» ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Τηλ επικ: Μαυρίδης Γιώργος 6977919463 Πουλής Δημήτρης 6972287446 Πολύζος Γιάννης 6977341313
e-mail :odοseypolidos@gmail.gr
Απρίλιος 2011
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι:
Βρέθηκε η νέα ιδεολογική τρομοκρατική λέξη .«Αναδιάρθρωση» του χρέους από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ . Για να την αποφύγουμε, λέει, θα πρέπει να αποδεχτούμε ένα πολύ πιο σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που θα κρατήσει περισσότερα χρόνια.
Κι αν τελικά δεν αποφύγουμε την «αναδιάρθρωση»; Τότε θα χρειαστεί να εφαρμόσουμε ένα πολύ πιο σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που θα κρατήσει πολλά χρόνια . Μονά-ζυγά χαμένοι, δηλαδή. Μονά σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, ζυγά το ίδιο. Διέξοδος λοιπόν δεν υπάρχει.
Βέβαια, για να μην τους αδικούμε, μας λένε ότι χωρίς «αναδιάρθρωση» τα πράγματα θα είναι καλύτερα, διότι θα έχουμε μεν ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, όμως θα έρθει πιο γρήγορα η ανάκαμψη. Μια ανάκαμψη με πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους, με μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, με μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις πείνας, χωρίς στοιχειώδεις κοινωνικές και προνοιακές παροχές, με τη φορομπηξία στα ύψη, με συνθήκες Κίνας.
Η αλήθεια είναι πως η «αναδιάρθρωση» του χρέους θα γίνει, ίσως και πιο πριν απ’ όσο το φανταζόμαστε. Θα συνοδεύεται, δε, από ένα σκληρό αποικιοκρατικό πρόγραμμα, από ένα Μνημόνιο διαρκείας ( το οποίο εμείς συνάδελφοι το ζούμε σήμερα με απολύσεις χωρίς πειθαρχικά μόνο με απόφαση της αποικιοκρατικής διοίκησης !! ), το οποίο μνημόνιο που έρχεται θα μοιάζει με χάδι. Αυτό απαιτεί η διαχείριση της κρίσης. Το ερώτημα «πότε;» έχει να κάνει μόνο με την κατάληξη του διιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού (ποιος θα έχει το πάνω χέρι; ποιου οι Τράπεζες θα βρεθούν ευνοημένες ;).
Σ’ αυτές τις συνθήκες, ο εγκλωβισμός στο δίλημμα «ναι ή όχι στην αναδιάρθρωση;» ισοδυναμεί με θετική απάντηση στο ερώτημα «μονά-ζυγά χαμένοι;». Θα είναι σαν να επιλέγουμε τον τρόπο με τον οποίο θα μας μετατρέψουνε σε σκλάβους. Σαν να επιλέγουμε αφέντη.
Το θέμα είναι να απεγκλωβιστούμε από αυτό και όλα τα παρόμοια ψευτοδιλήμματα. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτή τη χώρα. Οτι δεν υπάρχουν λύσεις για όλους. Ο,τι συμφέρει τ’ αφεντικά του κεφάλαιου να είναι εχθρικά για τους ανθρώπους της δουλειάς και το αντίθετο.
Το θέμα είναι να βάλλουμε στο κέντρο των δικών μας ενδιαφερόντων το δικό μας ταξικό συμφέρον. Να διεκδικήσουμε μαχητικά αυτό το συμφέρον και όχι να αναζητούμε λύσεις στα βαλτόνερα διάφορων διαχειριστικών θεωριών. Να αδιαφορούμε για την όξυνση της κρίσης και να ενδιαφερόμαστε για τα δικά μας συμφέροντα, σε συνεχή σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που θα τείνουν να δημιουργήσουν επαναστατική κρίση.
Να οργανωνόμαστε όχι μόνο για το άμεσο, το καθημερινό, αλλά για να διεκδικήσουμε τον κόσμο που μας ανήκει. Να οργανωνόμαστε, προπαντός, πολιτικά, για να μπορέσουμε να εκφραστούμε στο ανώτερο επίπεδο ,το επίπεδο της εργατικής πάλης.
Αλλιώς, θα είμαστε οι χαμένοι και αυτού του γύρου της καπιταλιστικής κρίσης.

Δε φτάνει που δουλεύεις, θες και να πληρώνεσαι; Και δώρο;

Δε φτάνει που δουλεύεις, θες και να πληρώνεσαι; Και δώρο;
http://ergatikoseleghos.blogspot.com/
Μέρες πριν την μεγάλη Βδομάδα, αυτήν που προηγείται της βδομάδας των παθών του Χριστού, τα ΜΜΕ, διατυμπάνιζαν, ότι το δώρο του Πάσχα στους εργαζόμενους θα πρέπει να καταβληθεί μέχρι την μεγάλη Τετάρτη καθώς και ότι η μη έστω έγκαιρη καταβολή του αποτελεί αδίκημα που επισύρει αυτόφωρη διαδικασία. Φαίνεται όμως, πως τα ΜΜΕ, τα ακούν μόνο οι εργαζόμενοι και όχι τα «αφεντικά», οι εργοδότες .
Ακόμα ακούω την είδηση, ότι το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (!), θα εντείνει τους ελέγχους του, σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Έτσι λοιπόν, στη συμπρωτεύουσα, ιδιοκτήτης τριών ξενοδοχείων, όχι μόνο καθυστέρησε την καταβολή του, αλλά ξυλοκόπησε και μια εργάτρια / καθαρίστρια, που είχε την αφέλεια να το ζητήσει, σήμερα, μία βδομάδα μετά το Πάσχα !
Η είδηση, δημοσιεύθηκε στο http://thousandnews.wordpress.com και μάλιστα αναφέρει ότι η παρανομία του εργοδότη, είχε καταγγελθεί ήδη από την μεγάλη Πέμπτη, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης !
Πολλά ερωτήματα εγείρονται, για τα αντανακλαστικά του Ε.Κ.Θ., σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, πολύ δε περισσότερο, όταν ο γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου, σε σημερινή δήλωσή του στο http://www.newsit.gr, αναφέρει , πως υπάρχουν πολλά τέτοια κρούσματα στην πόλη της Θεσσαλονίκης !
Την είδηση, όπως καταγράφηκε, μπορείτε να την διαβάσετε στις προαναφερθείσες ιστοσελίδες.
Α.Μ

Επικήδειος λόγος για τη Λίτσα Σωτηροπούλου από το Νίκο Δέλκο

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Στη Λίτσα Σωτηροπούλου…..

Τον Οκτώβρη του 1997, παραμονή μιας απεργίας γυρίζοντας τους ορόφους και τα γραφεία του Κεντρικού Καταστήματος τη Εμπορικής Τράπεζας και ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για την απεργία της επόμενης ημέρας, σε ένα γραφείο μια συνάδελφος, άρχισε να μιλά εκείνη για την απεργία και τα αιτήματα και για την ανάγκη να απεργήσουν όλοι, να έχουμε συμμετοχή κλπ..

Μα, της λέμε, πρώτη φορά σ ακούμε να μιλάς έτσι…. Εσύ ποτέ σχεδόν δεν ασχολιόσουνα με αυτά τα απεργιακά…. Τι συνέβη? Έγινε κάτι?

Γυρίζει τότε εκείνη και μας δείχνει στο βάθος μια συνάδελφό της…. Αυτή φταίει μας λέει… από τότε που ήρθε εδώ γι αυτά συζητάμε…..

Η «αυτή» ήταν η Λίτσα Σωτηροπούλου… Έτσι γνωρίσαμε τη Λίτσα. Μιλώντας και συζητώντας για αγώνες. Ήταν λίγους μήνες αφότου είχε προσληφθεί στην Εμπορική Τράπεζα. Η Λίτσα όμως είχε εργαστεί και αλλού αρκετά χρόνια, στον ιδιωτικό τομέα, σκληρά χρόνια.. Στην τράπεζα ήρθε ώριμη με αρκετές συνδικαλιστικές και πολιτικές εμπειρίες.

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΛΙΤΣΑ

Οι επικήδειοι εκφωνούνται συνήθως για ευρέως γνωστά πρόσωπα ή για σπουδαίους με εισαγωγικά ή χωρίς, ανθρώπους.

Η Λίτσα, όμως, ήταν ένας σπουδαίος και σημαντικός άνθρωπος.

Μιλήσαμε τις προηγούμενες μέρες, αλλά και σήμερα με συναδέλφους της στη δουλειά, με συναδέλφους της στο Δ.Σ. του Συλλόγου, αλλά και με συναδέλφους της στην ΕΝΙΑΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ στη συνδικαλιστική παράταξη που ανήκε και η Λίτσα και με το ψηφοδέλτιο της οποίας εκλέχτηκε στο Δ.Σ. του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ , ενός ιστορικού και σημαντικού πανελλαδικού σωματείου. Εκεί θα ήταν και τώρα, στο Δ.Σ. του Συλλόγου αν δεν της τύχαινε η ασθένειά της…

Ρωτήσαμε, λοιπόν, αυτούς τους συναδέλφους της που ήταν μαζί της και τη γνώριζαν καλά τι θα θυμούνται από τη Λίτσα.

Θα θυμούνται, μας είπαν, το δυνατό της χαρακτήρα, την έντονη προσωπικότητά της, την απλότητα και τη σεμνότητά της….Το χαμόγελό της και την ιδιαίτερα εμφανή της αισιοδοξία. Τη στάση ζωής της….. αλλά και το τελευταίο της, ίσως, ζεϊμπέκικο, εδώ στην Καισαριανή, λίγο παρακάτω στης Μαριώς 15-20 μήνες πριν σε μια έξοδο με τους συναγωνιστές της….

Θα θυμούνται τον αγώνα της για την ενότητα της Αριστεράς και σε πολιτικό αλλά και σε συνδικαλιστικό επίπεδο.
Θα θυμούνται, μας είπανε, τη σιγουριά και την ασφάλεια που ένοιωθαν δίπλα της στη δουλειά, αλλά κυρίως την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ της….

Ακόμη θα την έχουν στη σκέψη τους ως έναν έντιμο και δίκαιο άνθρωπο αλλά και ως μια μαχητική και διεκδικητική αγωνίστρια…. Έτσι δεν είναι οι πραγματικοί αριστεροί?? αναρωτήθηκε μια συνάδελφός της…..

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΛΙΤΣΑ

Η Λίτσα ήταν ανήσυχο πνεύμα.. Έψαχνε, αναζητούσε, προβληματιζόταν.,….

Άλλωστε και η πολιτική της πορεία είχε αυτά τα στοιχεία. Πορεία όμως ρήξης με την υπάρχουσα και καθεστηκυία κατάσταση με χάραξη μιας άλλης πορείας και ανασύνθεσης μιας άλλης Αριστεράς..

Η Λίτσα αμφισβητούσε. Δεν δεχόταν εύκολα οτιδήποτε. Είχε ισχυρή άποψη και γνώμη για την πολιτική, το συνδικαλισμό, για τη ζωή… Δεν καθάριζες εύκολα μαζί της….

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΛΙΤΣΑ..

Στέρεα και στιβαρή σαν τη γη που πατάμε,

Σταθερή σαν τη Μάνα που γνωρίζεις ότι όπου κι αν πας, ότι και να κάνεις, αυτή θα είναι πάντα εκεί και θα σε περιμένει….

Αποφασιστική και αταλάντευτη απέναντι στην αδικία , απέναντι στην εκμετάλλευση.

Η Λίτσα είχε στο λεξιλόγιό της, στην καθημερινή της ζωή λέξεις που δεν τις λέμε συχνά πια, που πολλοί τις έχουμε ξεχάσει….

Αγώνας Αντίσταση Συλλογικότητα Αξιοπρέπεια Αλληλεγγύη Διεκδίκηση

Ευθύνη Συνέπεια Τιμή Δικαιοσύνη…

Θα σας διαβάσουμε δυο – τρία πολύ μικρά αποσπάσματα από ένα κείμενο που έγραψε η Λίτσα για να διαβαστεί σε μια Γενική Συνέλευση των μελών του Συλλόγου μια και δεν θα μπορούσε εκείνη να παραβρεθεί… Το κείμενο είχε τίτλο …..

————————————————————————————————–

ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ

Ο συνδικαλισμός έρχεται από παλαιά και πάει μακριά

Τα συνδικάτα Περιέχουν μέσα τους την ιδέα της ενότητας, της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας, των ανθρώπινων σχέσεων, της κοινότητας των αναγκών και των επιδιώξεων. Με λίγα λόγια περιέχουν το «όλοι μαζί και όχι ο καθένας μόνος του».
Παρ’ όλ’ αυτά, είναι δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση του κάθε εργαζόμενου να παλέψει για να αποτιναχτεί «η αρχαία σκουριά» από τα συνδικάτα και να συσπειρωθεί γύρω από το σωματείο που ανήκει.

Με όπλο την αλληλεγγύη

Η έννοια του Συλλόγου είναι αξεχώριστη με την έννοια της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης. Αλληλεγγύη όχι μόνο σε κάθε υπάλληλο της Τράπεζας, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά και σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε κλάδο, που αντιστέκεται και παλεύει. Γιατί, όταν χτυπάνε έναν, είναι σαν να χτυπάνε όλους μας.
Την αλληλεγγύη θα πρέπει να τη δίνουμε απλόχερα, διότι και εμείς είμαστε τμήμα της εργατικής τάξης και ο Σύλλογός μας είναι κομμάτι του συνδικαλιστικού κινήματος.

Συνδικαλισμός βάσης…

Αυτό που μας λείπει δεν είναι μια ομάδα ικανών συνδικαλιστών που θα λύσει τα προβλήματα. Δεν θέλουμε ούτε καλούς ούτε κακούς εκπρόσωπους, ούτε «ταξικούς» ούτε λιγότερο ταξικούς. Θέλουμε την αυτενέργεια των ίδιων των εργαζομένων.
Η συναδελφικότητα, η ανθρώπινη επαφή, οι κοινωνικές σχέσεις, το ανέβασμα του μορφωτικού επιπέδου, η καλλιέργεια στοιχείων ενός άλλου πολιτισμού θα πρέπει να είναι μέσα στις επιδιώξεις του Συλλόγου.

Θα πρέπει να καλλιεργήσουμε τη αντίληψη ότι συνδικαλιστής είναι κάθε εργαζόμενος που παλεύει με συνειδητό τρόπο και ασχολείται με τα προβλήματα των εργαζομένων. Δεν είναι, μόνο, ο εκλεγμένος σε κάποιο Δ.Σ. Κατά συνέπεια, σύλλογος είναι ο κάθε συνάδελφος.

Στο Σύλλογο είναι αναγκαίο να προβάλλουμε τη συλλογικότητα. Απ’ αυτή τη σκοπιά, ίσως, θα πρέπει να προωθούμε και την εναλλαγή στα τυπικά αξιώματα που ο νόμος απαιτεί να υπάρχουν. Ως πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γεν. γραμματέας μπορεί να εναλλάσσονται αρκετοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες.
Κατά συνέπεια, η κουλτούρα που είναι αναγκαίο να προβάλλουμε είναι ότι στο δικό μας Σύλλογο δεν έχει σημασία ποιος θα εκλεγεί. Έχει, όμως, μεγάλη σημασία πόσοι θα συμμετέχουν και πόσοι θα ψηφίσουν. Είναι και αυτό ένας δείκτης της δύναμης και της ικανότητας συσπείρωσης του Συλλόγου.

η δύναμη είναι στην ενότητά μας

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΤΣΑ Από την Ενιαία Αγωνιστική Συσπείρωση (ΕΑΣ)

—————————————————————————————————

Η Λίτσα θα είναι κοντά μας στους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες μας.

Θα είναι κοντά μας στη δουλειά να μας θυμίζει την ευθύνη τη συνέπεια τη δεοντολογία, την αλληλεγγύη, τον αγώνα.

Θα είναι κοντά μας στις Γενικές Συνελεύσεις του Συλλόγου μας, στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. του Συλλόγου, σε όλες τις διαδικασίες της ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ.

Θα είναι κοντά μας κάτω από τα πανό με υψωμένη γροθιά στις πορείες για τα δίκια και τα άδικα του κόσμου τούτου,

Κοντά μας μπροστά από το πανό με τη λέξη ΑΠΕΡΓΙΑ στην περιφρούρηση των απεργιών και των αγώνων μας, κοντά μας στο γράψιμο της εφημερίδας μας.

Κοντά στο σωματείο κοντά σε όλους τους εργαζόμενους γιατί όπως συνήθιζε και η ίδια να λέει

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.

Λίτσα, αγαπημένη μας Λίτσα,

Σήμερα είναι εδώ μαζί σου, όλοι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι, οι δικοί σου, οι πολύ κοντινοί σου, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου…..

Είναι και συνάδελφοί σου και συναγωνιστές σου και σύντροφοί σου

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ

Σφίγγουμε τη γροθιά μας και θα συνεχίσουμε την προσπάθεια και τον αγώνα για έναν άλλο κόσμο σαν κι αυτό που κι εσύ ονειρευόσουν με αισιοδοξία και χαμόγελο, με κέφι και όρεξη όπως και εσύ ακούραστα το έκανες.

Θα είσαι πάντα στο μυαλό μας στην ψυχή μας στην καρδιά μας

Θα είσαι πάντα η

ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΛΙΤΣΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ..