ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΙΙ

Οι σκληρές, αντιλαϊκές συνθήκες που θέτει το μνημόνιο, προοιωνίζουν έναν «καυτό» χειμώνα. Για όσο οι όροι του μνημονίου θα επιβάλλουν άδικες και μονομερείς πολιτικές λιτότητας, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και  οι δυνάμεις της εργασίας θα παλεύουμε με τα Συνδικάτα, για την ανατροπή τους

Η ανεργία φουντώνει , η ακρίβεια μεγαλώνει και οι απολύσεις αυξάνονται. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αντι-αναπτυξιακής, νέο-φιλελεύθερης πολιτικής που εμπνέονται οι τεχνοκράτες –φωστήρες» της Τρόϊκας και που άκριτα υιοθετούνται από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Η πολιτική που δεν στηρίζεται στην ανάπτυξη, στην κοινωνική δικαιοσύνη και τον άνθρωπο απορρίπτεται συνολικά και κατηγορηματικά

Αντιστεκόμαστε και αντιδρούμε. Ξαναβρισκόμαστε ενωμένοι, μαχητικά και μαζικά στα μετερίζια του αγώνα, κάνοντας αρχή από. Δ.Ε.Θ., στη συγκέντρωση των εργαζομένων στις 11 Σεπτέμβρη18:30 στο Άγαλμα Βενιζέλου, στη Θεσσαλονίκη.

Καλούμε τα Σωματεία – μέλη μας, σε άμεση αγωνιστική επαγρύπνηση & σε συντονισμό του Αγώνα με τα χαρακτηριστικά μαζικοποίησης του εργατικού κινήματος.

Το Δ.Σ.

ΜΠΑΝΚΕΤ:Πρόγραμμα κινητοποιήσεων της επιτροπής αλληλεγγύης.

Η εργοδοσία στο BANQUET αποφάσισε να επιτεθεί στους εργαζόμενους και το κίνημα αλληλεγγύης. Έστειλε εξώδικες απολύσεις στους 7 εργαζόμενους που λόγο της αναστολής λειτουργίας τους 3 τελευταίους μήνες(μή καταβολή ενσήμων) δεν παίρνουν ούτε ταμείο ανεργίας. Ταυτόγχρονα καθημερινά προχωρά σε μηνύσεις εναντίον συναδέλφων και συναγωνιστών. Την Τετάρτη εκδικάζονται ασφαλιστικά μέτρα που ζητά την απαγόρευση συγκεντρώσεων στο κατάστημα και την επιβολή προστίμων 20.000 ευρώ στους συναδέλφους.

Απέναντι σε όλα αυτά πρέπει να απαντήσουμε μαζικά και δυναμικά. Να συμμετέχουμε όλοι δυναμικά στο πρόγραμμα κινητοποιήσεων της επιτροπής αλληλεγγύης.Δευτέρα 30/8 συγκέντρωση 8:30 ΜΠΑΝΚΕΤ, Τετάρτη 1/9 συγκέντρωση 9πμ στα δικαστήρια και το βράδυ 8:30 ΜΠΑΝΚΕΤ, Πέμπτη 2/9 6μμ στο ΕΚΘ Επιτροπή Αλληλεγγύης, Παρασκευή 3/9 8:30 συγκέντρωση στο ΜΠΑΝΚΕΤ.

Επιστολή ΟΤΟΕ προς τον Υπουργό Εργασίας για το αναθεωρημένο μνημόνιο και τις κλαδικές ΣΣΕ

Αθήνα, 27 Αυγούστου 2010

ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ.  12540

 

Κύριο

Ανδρέα Λοβέρδο

Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Κύριε Υπουργέ,

 

Σας αποστέλλουμε την επιστολή αυτή, ζητώντας να ορίσετε άμεσα συνάντηση μαζί μας, προκειμένου να σας κάνουμε γνωστές τις απόψεις μας σχετικά με τα σοβαρότατα ζητήματα, που προκύπτουν και αφορούν στο σύνολο των εργαζομένων, με αφορμή την αναφορά στο επικαιροποιημένο κείμενο του μνημονίου της 6-8-2010 και αναφέρονται στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

 

Κύριε Υπουργέ,

            Ενόψει της συνάντησης που σας ζητούμε, θα θέλαμε να θέσουμε σε γνώση σας τις σχετικές μας απόψεις:

Στο πρόσφατο παρελθόν, οι Κλαδικές ΣΣΕ στο χώρο των Τραπεζών και κάθε μορφή συγκροτημένου κοινωνικού διαλόγου, είχαν μπεί στο στόχαστρο ενός «λόμπι» τραπεζιτών, που με την ανοχή της προηγούμενης Κυβέρνησης προσπαθούσε να καταργήσει θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου (βασικό μισθό του Ενιαίου Μισθολογίου, ωράριο εργασίας, άδειες, επιδόματα, θεμελιώδεις κοινωνικές παροχές).

Στόχος τους, να τα «αντικαταστήσουν» με διάσπαρτες  επιχειρησιακές ρυθμίσεις, χωρίς τη βάση ασφαλείας που παρέχουν οι κλαδικές ΣΣΕ, στην προοπτική να επικρατήσουν παντού ο εργοδοτικός μονόλογος και οι ατομικές συμβάσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.  Να εξαφανίσουν την ΟΤΟΕ -και μετά από αυτήν τα επιχειρησιακά συνδικάτα-, επιβάλλοντας παντού μια ζούγκλα εργασιακών σχέσεων, με  εργαζόμενους απεριόριστων υποχρεώσεων και μηδενικών δικαιωμάτων,  «σάκο του μποξ» στο κυνήγι  των  υπερκερδών και, σήμερα, στο φόρτωμα του κόστους της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων .

Η υπερίσχυση των επιχειρησιακών ΣΣΕ σε βάρος των κλαδικών είναι παλιά επιδίωξη του ΣΕΒ, που δεν υιοθετήθηκε από τον ν. 1876/90. Σηματοδοτεί μια κεντρική πολιτική επιλογή ισχυρών οικονομικών συμφερόντων της χώρας: «να τελειώνουν» με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, με την εργατική νομοθεσία, με τα συνδικάτα και με τα δικαιώματα των εργαζομένων, που γι’ αυτούς είναι «βαρίδια», όχι αυτονόητη υποχρέωση κάθε κοινωνικά υπεύθυνου εργοδότη!

            Παραβιάζοντας νόμους, Διεθνείς Συμβάσεις και Σύνταγμα, τα συμφέροντα αυτά ισχυρίζονται ότι δήθεν «δεν χρειάζονται κλαδικές ΣΣΕ, αφού υπάρχουν επιχειρησιακές». 

            Εάν πάντως η επικράτηση των επιχειρησιακών ΣΣΕ σε βάρος των κλαδικών θεσπιστεί γενικευμένα, για όλους τους κλάδους και τις περιοχές της χώρας σε συνδυασμό με την πρόθεση απόσυρσης της διάταξης, που επιτρέπει στο Υπουργείο Εργασίας να επεκτείνει την εφαρμογή των Κλαδικών Συμβάσεων και σε αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις, είναι βέβαιο ότι θα πλήξει τον υγιή ανταγωνισμό στο εσωτερικό κάθε κλάδου, νομιμοποιώντας και ενθαρρύνοντας πρακτικές κοινωνικού dumping.

            Έτσι, θα επαφίεται στην ελεύθερη βούληση του κάθε εργοδότη να ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό σε όλους τους άλλους, καταλύοντας απρόσκοπτα τα ελάχιστα κλαδικά όρια αποδοχών, ωραρίων κ.α. όρων εργασίας, με αποτέλεσμα την αχρήστευση, κατ’ ουσία, της κλαδικής συλλογικής διαπραγμάτευσης.

            Συμπερασματικά, η επιχειρούμενη σήμερα κατάργηση του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων απαλλάσσει τους εργοδότες ακόμα και από τις ελάχιστες υποχρεώσεις τους. Διαμορφώνει περιβάλλον «ζούγκλας» και οδηγεί:

• σε κατάλυση της έννοιας και της αξίας της κλαδικής συλλογικής διαπραγμάτευσης ως ενός ελάχιστου αλλά αναγκαίου κοινού παρονομαστή κανόνων και αρχών για τις επιχειρήσεις του στα μισθολογικά και στα λοιπά εργασιακά θέματα. Η αναγκαιότητα αυτή  αναγνωρίζεται από την ελληνική και από τη διεθνή έννομη τάξη, που παραδέχεται τη σημασία και τη δεσμευτικότητα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων όχι μόνο για λόγους κοινωνικής συνοχής, αλλά και για λόγους διατήρησης στοιχειωδών κανόνων θεμιτού ανταγωνισμού στον κάθε κλάδο.
• σε γενικευμένες πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού χωρίς όρια και αρχές στα εργασιακά θέματα. Μη υπάρχοντος ενός ελάχιστου κλαδικού «πατώματος» δικαιωμάτων και εγγυήσεων, ο οξυμμένος ανταγωνισμός μεταξύ των τραπεζών θα εκτονωθεί και επίσημα στη συμπίεση του εργασιακού κόστους και των αντίστοιχων δικαιωμάτων των εργαζομένων, δηλαδή σε αθέμιτες πρακτικές κοινωνικού dumping. Δηλαδή σε πριμοδότηση του πλέον κακόπιστου και αυθαιρετούντος εργοδότη, εκείνου που θα καταφέρει να ελέγξει ή –ακόμα καλύτερα- να διαλύσει το επιχειρησιακό σωματείο του χώρου του (για ποιον κοινωνικό διάλογο, αλήθεια, μιλάμε;), αφού θα εκλείψουν τα ελάχιστα δικαιώματα για ολόκληρο τον κλάδο
• στην κατάλυση κάθε έννοιας συλλογικότητας και αλληλεγγύης στον κλάδο, αφού οι επιχειρησιακές ρυθμίσεις θα εντείνουν τις διακρίσεις και τις ανισότητες ανάμεσα στους εργαζόμενους, την αδιαφανή  και άνιση μισθολογική μεταχείριση, τον υπέρμετρο κατακερματισμό του προσωπικού
• στην αδυναμία ελέγχου από την Επιθεώρηση Εργασίας κάποιων ελάχιστων δικαιωμάτων και μισθολογικών ρυθμίσεων στον κλάδο, λόγω της διαφορετικότητας και του διάσπαρτου χαρακτήρα των επιχειρησιακών ρυθμίσεων.

 

• σε ευρεία εισφοροδιαφυγή σε βάρος του ΙΚΑ και των ειδικών ταμείων, μέσω της χορήγησης πρόσκαιρων πρόσθετων αμοιβών στο προσωπικό και στα στελέχη, στη θέση και σε βάρος των γενικών αυξήσεων, που ορίζει η κλαδική ΣΣΕ και το ενιαίο κλαδικό μισθολόγιο.

 

• σε υποβάθμιση και  της υποθετικά «πριμοδοτούμενης» επιχειρησιακής συλλογικής διαπραγμάτευσης, αφού δεν θα έχει μια αξιόλογη βάση αναφοράς σε κλαδικό επίπεδο (τον βασικό μισθό και τα κοινά κλαδικά επιδόματα, τις άδειες, τις ελάχιστες κοινές παροχές, το ωράριο κλπ). Αντίθετα, θα περιορίζεται στο να ρυθμίζει πληθώρα επιμέρους καταστάσεων και μεμονωμένων επιδομάτων, προσπαθώντας να συνθέσει και να εκφράσει ένα εξαρχής διαιρεμένο σε πολλές ταχύτητες εξέλιξης και διασπασμένο προσωπικό

 

Κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας θα αναπτύξουμε περαιτέρω τα παραπάνω, καθώς και άλλα που αφορούν στην ανάγκη διατήρησης και κατοχύρωσης του θεσμού των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων.

 

                            Με τιμή,

 

                 Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                  Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                       ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΚΟΣ                 ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΜΥΛΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ (ΣΕΦΚ)

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
(ΣΕΦΚ)

Μέλος ΟΙΕΛΕ

Ανδρέα Λόντου 6, 10681 Αθήνα

τηλ. 210-3820537, 6938-204777, 6974-439203, 6977-652768

e-mail: sefk@sefk.gr, http://www.sefk.gr

Αθήνα 18/08/2010

Απάντηση σε συκοφαντικό δημοσίευμα της εφημερίδας ‘Ριζοσπάστης’

Σχετικά με τα όσα αναφέρετε σε σχόλιο της εφημερίδας σας (http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5792595&publDate=17/8/2010) σχετικά με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) θα θέλαμε να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα.

Ο συντάκτης του άρθρου μπορεί να μην παρέλειψε, με επιμέλεια που θα ζήλευε και το συνδικαλιστικό της Ασφάλειας, να αναφερθεί στις πολιτικές τοποθετήσεις της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΣΕΦΚ, όμως παρέλειψε να αναφερθεί στην ουσία του ζητήματος. Ο ΣΕΦΚ κατήγγειλε την ισχύουσα ΣΣΕ το Γενάρη και μετά ήταν σε διαδικασία διαπραγματεύσεων αρχικά και μεσολάβησης στον ΟΜΕΔ μετά. Η σύμβαση που υπογράψαμε ήταν η πρόταση του μεσολαβητή. Όπως είναι γνωστό, εάν δεν γίνει αποδεκτή από την εργατική πλευρά η πρόταση του μεσολαβητή, μετά δεν μπορεί να υπάρξει προσφυγή στη διαιτησία και πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία από την αρχή. Επειδή, όμως, θα είχαν περάσει 6 μήνες από την καταγγελία της σύμβασης, αυτή θα έπαυε να ισχύει. Καθώς στον κλάδο μας υπάρχουν μόνο συμβάσεις ορισμένου χρόνου αυτό θα σήμαινε ότι οι εργαζόμενοι καθηγητές φροντιστηρίων θα υπέγραφαν ατομικές συμβάσεις το Σεπτέμβρη χωρίς κατώτερες αμοιβές, χωρίς αργίες και διακοπές, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Αποδεχτήκαμε, επομένως, μια σύμβαση που διατηρεί όλες τις θεσμικές κατακτήσεις του ΣΕΦΚ (45λεπτο μάθημα, υποχρεωτικές αργίες και ημέρες διακοπών που αμείβονται, υποχρεωτική επαναπρόσληψη εγκύων συναδέλφων, αμειβόμενες ενημερώσεις και επιτηρήσεις) και έχει μισθολογικές αυξήσεις ανάλογες με αυτές της ΕΓΣΣΕ. Με αυτό τον τρόπο καταφέραμε ο κλάδος των εργαζόμενων καθηγητών φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης στην Αττική να συνεχίσει να έχει σύμβαση και δικαιώματα. Γιατί δεν είχαμε το δικαίωμα ως σωματείο να απεμπολήσουνε μια συλλογική σύμβαση που με αγώνες κατακτήσαμε στο όνομα μιας υποτιθέμενης γραμμής ‘ταξικής καθαρότητας’, ούτε μπορούσαμε να στείλουμε τις/τους συναδέλφους να πηγαίνουν το Σεπτέμβρη να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις πείνας και εξευτελισμού.

Ξέρετε πολύ καλά ότι τα σωματεία συχνά βρίσκονται μπροστά σε εκβιασμούς στη διαδικασία της μεσολάβησης. Ο Ν. 1876/90, που ρυθμίζει μέχρι τώρα τη διαδικασία της μεσολάβησης και διαιτησίας, περιλαμβάνει αυτούς τους θεσμικούς εκβιασμούς για τα σωματεία, όπως είναι η υποχρέωση αποδοχής της πρότασης του μεσολαβητή, γιατί στον πυρήνα του είναι ένας νόμος ταξικής συνεργασίας και ταξικής ειρήνης. Μόνο που το νόμο αυτό τον ψήφισε η Οικουμενική Κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε και το ΚΚΕ. Αυτό γιατί το αποσιωπάτε;

Εκτός και εάν θα έπρεπε να ακολουθήσουμε το δρόμο του ‘Βύρωνα’, του ιστορικού σωματείου της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, στο οποίο πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Εκεί, όπως ξέρετε, η αποτυχία της πλειοψηφίας του ‘Βύρωνα’ να απαντήσει στις μεθοδεύσεις των εργοδοτών οδήγησε στο να έχει εδραιωθεί εργοδοτικό σωματείο, που κάνει εκλογές με μπράβους και λίστες καθηγητών κατευθείαν από τους εργοδότες, και το οποίο κατάφερε να έχει επιβάλει να είναι η δική του σύμβαση υποχρεωτική, σύμβαση κατά πολύ χειρότερη από αυτή που υπέγραφε παλιά ο ‘Βύρωνας’. Ποια ήταν η απάντηση της πλειοψηφίας του ΠΑΜΕ στο ‘Βύρωνα’; Αντί να δώσει τη μάχη της μαζικοποίησης, προτίμησε να διεκδικήσει να ‘εκπροσωπήσει’ και άλλους κλάδους, όπως τους εργαζόμενους καθηγητές σε φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης, υπονομεύοντας τη δράση του ΣΕΦΚ. Πόσο ταξική είναι η γραμμή της πλειοψηφίας του ‘Βύρωνα’ που προτείνει Σχέδιο Συλλογικής Σύμβασης που αποδέχεται τα ‘μπλοκάκια’, τα οποία στο χώρο μας χάρη στη δράση του ΣΕΦΚ απαγορεύονται, και που προτείνει διαχωρισμό ‘επαρκιούχων’ και ‘πτυχιούχων’ στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών, αποδεχόμενη πλήρως μια αντιδραστική συντεχνιακή λογική;

Όμως, νομίζουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι η σύμβαση του ΣΕΦΚ, ή η διάθεση του συντάκτη σας να ασκήσει συναδελφική ή συντροφική κριτική. Το θέμα είναι η βαθιά παραταξιακή αντίληψη που θέλει τα σωματεία να είναι ταξικά όχι με βάση τη δράση τους, την ανεξαρτησία τους από το κράτος και τα αφεντικά, αλλά με βάση τις παρατάξεις στο εσωτερικό τους. Είναι η λογική που λέει ότι κάθε σωματείο στο οποίο δεν πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ είναι εργοδοτικό. Είναι η άρνηση κάθε αγωνιστικού συντονισμού και αλληλεγγύης ανάμεσα στα ταξικά σωματεία. Είναι η συστηματική παραπληροφόρηση για τη δράση ακηδεμόνευτων μαχόμενων σωματείων όπως ο ΣΕΦΚ, που αντικειμενικά δημιουργεί σύγχυση στους εργαζομένους και υπονομεύει τη δράση αυτών των σωματείων.

Για εμάς η διαχωριστική γραμμή είναι μία. Αυτή που διαχωρίζει τους εργαζομένους από το κεφάλαιο, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Μόνο που για να χαράξουμε αυτή τη διαχωριστική γραμμή θα πρέπει να παλέψουμε και για την ενότητα, τη συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη των εργαζομένων μέσα στον αγώνα. Μόνο έτσι θα μπορέσει το εργατικό κίνημα να κερδίσει στη μάχη ενάντια στις πολιτικές του ‘Μνημονίου’ και να ανοίξει δρόμους για την κοινωνική χειραφέτηση και για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Κείμενο συντρόφου της Solidaridad Obrera (Εργατική Αλληλεγγύη) με αφορμή την απεργία του Ιουνίου-Ιουλίου του Μετρό της Μαδρίτης.

Η Solidaridad Obrera είναι αναρχο-συνδικάτο που προέκυψε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 σαν διάσπαση της CGT.

Δεν πρέπει να την μπερδεύουμε με την ιστορική εφημερίδα Solidaridad Obrera, όργανο της CNT-AIT της Καταλωνίας.

Η Solidaridad Obrera έχει αρκετή δύναμη στο Μετρό της Μαδρίτης.

[σημ. tsakthan: Για την ενημέρωση αυτή ευχαριστούμε την Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ)]

Στην παρούσα συγκυρία, στην οποία εξελίσσεται η πιο βαθιά κρίση που έχει υποστεί ο καπιταλιστικός κόσμος τα τελευταία 100 χρόνια, επιβάλλεται να επιχειρήσουμε μια ανάλυση του τι πρέπει να κάνουμε επειγόντως όσοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο προς μία πιο κοινωνική και δημοκρατική κατεύθυνση.

Μετά από την απόλυτη «αυτο-ήττα» των μεγάλων συνδικάτων στην απάντησή τους στο πρώτο κύμα άγριων μεταρρυθμίσεων που έχουν ξεκινήσει στο ισπανικό κράτος (η απεργία κομεντί στο δημόσιο τομέα), η απεργία του Μετρό της Μαδρίτης κατάφερε να γίνει ένα σημαντικό ορόσημο στη διαδικασία οικοδόμησης μίας εναλλακτικής λύσης στην προσπάθεια που γίνεται ώστε οι εργαζόμενοι να είναι αυτοί που θα πληρώσουν την κρίση (γεγονός που δεν μπορεί παρά να την χειροτερέψει). Η απεργία του Μετρό, σα μία πρώτη σοβαρή προσπάθεια να σταματήσουν τα συγκεκριμένα μέτρα της μεταρρύθμισης, έγινε γρήγορα ένας σχεδόν επικός αγώνας ο οποίος αφήνει πίσω, μετά από την –ίσως βιαστική- λήξη του, διάφορα μαθήματα:

Πρώτον, χάρη στην απεργία του Μετρό έγινε πάλι αντιληπτό από τον κόσμο ένα ριζοσπαστικό μάθημα της πραγματικότητας: ο αγώνας είναι χρήσιμος. Ίσως όσοι βλέπουν το τελικό αποτέλεσμα της διαδικασίας από τον ιδιωτικό τομέα να μην συνειδητοποιούν πλήρως αυτό το βαθύ μάθημα του αγώνα του Μετρό, αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι μπορεί να το δουν πολύ ξεκάθαρα, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα της μοιρολατρικής παθητικής τους στάσης με την αγωνιστική στάση των εργαζομένων του Μετρό. Τα μέτρα δεν πέρασαν έτσι όπως είχαν σχεδιάσει και οι περικοπές που συμφωνήθηκαν μοιράστηκαν ανάμεσα στους διάφορους εμπλεκόμενους (μειώσεις στις αμοιβές των διευθυντικών στελεχών και λιγότερες μειώσεις των μισθών των εργαζομένων).

Το ότι ο αγώνας είναι χρήσιμος και επομένως είναι ένας δρόμος που μπορεί και πρέπει να διανύσουμε είναι, λοιπόν, κομμάτι του βασικού σκεπτικού της απεργίας του Μετρό. Ένα μάθημα που είναι βασικό τη συγκεκριμένη στιγμή, που είδαμε την απόλυτη αποτυχία της απεργίας κομεντί των δημόσιων υπαλλήλων, αποτυχία που βοήθησε να περάσει το ηττοπαθές μήνυμα του σοσιαλ-φιλελευθερισμού.

Δεύτερον, η απεργία του Μετρό έδειξε επίσης ότι η δύναμη των λαϊκών στρωμάτων αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή δεν είναι ακόμα αρκετή για να νικήσει τα μεταρρυθμιστικά σχέδια και να τα φρενάρει. Δεν υπάρχει αρκετά μεγάλη κριτική μάζα στο ανταγωνιστικό κίνημα ούτε είναι αυτό επαρκώς οργανωμένο για να αντιστρέψει στα σοβαρά τη διαδικασία κοινωνικής αποσύνθεσης που έχει βαθύνει ο νεοφιλελευθερισμός στην τελευταία του φάση.

Να ξαναοργανωθούμε, να ξανασυναντηθούμε, να φτιάξουμε μαζί τους απαραίτητους οργανισμούς για τον αγώνα, είναι τώρα πιο αναγκαίο από ποτέ, γιατί η εποχή μας έχει απαιτήσεις που είναι πολύ μεγαλύτερες από τη βαρετή μας καθημερινότητα στους παραδοσιακούς μας χώρους.

Η έλλειψη ενός δικτύου αντιπληροφόρησης που να φτάνει πέρα από τους χώρους του κινήματος έγινε αισθητή τις τρεις μέρες της απεργίας, μπροστά στην επίθεση των ΜΜΕ, η οποία θέλησε να πνίξει τους εργαζομένους και τον αγώνα τους. Αυτό μας διδάσκει ότι πρέπει να φτιάξουμε ένα σοβαρό δίκτυο μέσων ενημέρωσης που θα μας χρησιμεύει όχι μόνο για εσωτερικές συζητήσεις αλλά και για να φτάσουμε στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που βρίσκονται εκτός των μικρών μας κόσμων αυτό-αναφοράς.

Επίσης, οι απερίγραπτοι ελιγμοί των μεγάλων συνδικάτων που οδήγησαν τον αγώνα στον τερματισμό του μας δείχνουν τα πάντα υπαρκτά όρια της σοσιαλδημοκρατίας και των δομών της σε συγκυρίες όπως οι τωρινές. Να πιστεύουμε ότι ο κοινωνικός ρεφορμισμός μπορεί να είναι λειτουργικός στο πλαίσιο της κρίσης και επομένως ότι υπάρχει η δυνατότητα να γίνει ένας βραχυπρόθεσμος αγώνας είναι το αποτέλεσμα της ιδεολογικής εγκατάλειψης η οποία οδηγεί στη μη κατανόηση της διάστασης που λαμβάνουν οι σημερινές μεταρρυθμίσεις και το τεράστιο μέγεθος της διαδικασίας της αποσύνθεσης στην οποία θέλουν να υποβάλουν τις κοινωνίες μας.

Αλλά για να ξεπεράσουμε τη σοσιαλδημοκρατία και να καταφέρουμε να δώσουμε ένα νόημα στην οργή των λαϊκών στρωμάτων, που χτυπιούνται από τα μέτρα της κυβέρνησης και των οικονομικών προυχόντων, είναι απαραίτητο η δράση αυτών των στρωμάτων να είναι ευσυνείδητη και (θα την πω την «καταραμένη» λέξη) οργανωμένη.

Διότι η απεργία του Μετρό της Μαδρίτης δε θα ήταν εφικτή χωρίς μεγάλες δόσεις ταξικής συνείδησης και χωρίς αξιοπρεπή επίπεδα εσωτερικής οργάνωσης. Παρόλο που πολλοί λόγω της δογματικής τους παράδοσης αρνούνται να αναγνωρίσουν την παρουσία οργανωμένων ομάδων στο Μετρό της Μαδρίτης, η δουλειά δεκαετιών του οργανωμένου ελευθεριακού συνδικαλισμού (μέσω της Solidaridad Obrera) στην εταιρεία αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία μπορέσαμε να φτιάξουμε το κτίριο της απεργίας. Το να πούμε ότι η απεργία ήταν «αυθόρμητη» (για να μην αναγνωρίσουμε τη δουλειά ανθρώπων που εξ ορισμού χαρακτηρίζονται από κάποιους ως ασυνειδητοποίητοι) δε βοηθάει καθόλου στην κατανόηση της πραγματικής δυναμικής του αγώνα και του πώς, πέρα από τα μεγάλα λόγια για το «κόμμα οδηγητή», η παρουσία οργανωμένων και ευσυνείδητων ομάδων είναι αναγκαία για να ανάψουμε τη σπίθα του ανταγωνισμού.

Να οργανωθούμε, λοιπόν, να οργανώσουμε την αντίσταση στα μεταρρυθμιστικά μέτρα. Να οργανωθούμε, επίσης, με όλη την έννοια της λέξης: στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στα εργοστάσια που θέλουν να κλείσουν (παίρνοντάς τα στα χέρια μας και κάνοντάς τα να παράγουν πάλι, αν είναι εφικτό), στους φοιτητικούς χώρους, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Να οργανώσουμε τους εργαζομένους των μεγάλων επιχειρήσεων και επίσης τους επισφαλείς εργαζομένους.

Δημιουργώντας συνελευσιακές διαδικασίες συνδεδεμένες μεταξύ τους στις οποίες οι λαϊκές τάξεις θα μπορούν να μοιράζονται τα προβλήματά τους και να υπερασπίζονται τα δημοκρατικά τους συμφέροντα: από την ανάγκη να σταματήσουμε τις εξώσεις, μέχρι την ανάγκη να οργανώσουμε την Γενική Απεργία, την ανάγκη να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς, να αναλάβουν οι συνελεύσεις ανέργων την πρόσληψη υπηρεσιών και την ανάγκη να φτιάξουμε ένα σοβαρό κοινό πρόγραμμα για την όλο και πιο απαραίτητη κοινωνική αλλαγή.

Πρέπει, εν τέλει, να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας, όχι σαν μία απλή διαδικασία διεκδικήσεων, γιατί το στοίχημα των επόμενων δεκαετιών θα είναι πολύ υψηλό για να αποτελέσει απλά μία «υπεράσπιση των υπαρκτών αγαθών» απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση. Πέρα από τον εκλογικισμό και την υποταγή και πέρα από το δογματισμό, η μόνη διέξοδος βρίσκεται στη δια-δράση και την οργάνωση καινούριων συνελευσιακών μορφωμάτων και συλλογικοτήτων λαϊκής αντιεξουσίας (τα νέα σοβιέτ, τα νέα συνδικάτα, οι νέες κολεκτιβοποιήσεις).

Πρέπει να μάθουμε από τους συντρόφους της Ελλάδας και τα κοινωνικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής για να αντιμετωπίσουμε τις δραματικές καταστάσεις που μας περιμένουν ενισχύοντας τη θέση δύναμης των εργατικών τάξεων. Και αν είναι εφικτό χωρίς να κάνουμε τα λάθη τους.

Το μέλλον έχει ξεκινήσει. Ο κόσμος που ζούσαμε είναι ήδη παρελθόν.

José Luis Carretero Miramar

UPS: Mía πολυεθνική εταιρεία που, ενώ έχει πολλά εκατομμύρια κέρδη, απολύει τους εργαζoμένους της στη Vallecas (Μαδρίτη)

UPS: Mía πολυεθνική εταιρεία που, ενώ έχει πολλά εκατομμύρια κέρδη, απολύει τους εργαζoμένους της στη Vallecas (Μαδρίτη)
ΠΡΩΤΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
Η UPS, αμερικάνικη πολυεθνική ταχυμεταφορών, έχει αρχίσει να απολύει τους εργαζομένους της στη Vallecas (Μαδρίτη) και έτσι είναι η πρώτη εταιρεία που εφαρμόζει τα νέα αντεργατικά μέτρα που ψηφίστηκαν στις 18 Ιουνίου. Το έχει κάνει πονηρά, στις αρχές του καλοκαιριού, ελπίζοντας ότι η απάντηση στην επίθεσή τους θα ήταν ελάχιστη. Και δειλά, βάζοντας σεκιουριτάδες να δώσουν τις επιστολές με τις απολύσεις στους εργαζομένους. Μέχρι τώρα έχουν γίνει ήδη 18 απολύσεις.
Τα δύο τελευταία χρόνια, η UPS προσπάθησε τρεις φορές να προβεί σε μαζικές απολύσεις και να αλλάξει τους οικονομικούς και εργασιακούς όρους μέσα στην εταιρεία και επιχείρηση να καταργήσει τη συλλογική σύμβαση που με τόσο κόπο καταφέραμε να υπογραφεί.
Μετά από μεγάλο αγώνα, οι δύο πρώτες προσπάθειες απολύσεων και τα αντίστοιχα νέα μέτρα της εταιρείας απορριφθήκαν από το υπουργείο εργασίας και την τοπική κυβέρνηση της Μαδρίτης, που αποφάνθηκαν ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος για να γίνουν απολύσεις. Η διεύθυνση της UPS έκανε πίσω όταν ήταν έτοιμη να προωθήσει νέες αλλαγές ενάντια στους εργαζομένους, για να μην βρουν πάλι την αντίθεση των κρατικών φορέων.
Με αυτά τα προηγούμενα, και ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2010 η UPS είχε καθαρά κέρδη 1.378 εκατομμυρίων δολλαρίων, ένα 63% περισσότερο από ό,τι την ίδια περίοδο της προηγούμενης χρονιάς, η εταιρεία εφαρμόζει αυτό που τώρα ονομάζουν «αντικειμενική ατομική απόλυση», με αποζημίωση 20 ημέρες για κάθε μέρα εργασίας.
Και το κάνουν χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα: «οι λόγοι των απολύσεων είναι οικονομικοί, οργανωτικοί και έχουν να κάνουν με την παραγωγή», επιχειρήματα που τους έχουν πει ήδη δύο φορές ότι δεν υφίστανται, δίνοντας το δίκαιο στους εργαζόμενους που αγωνιστήκαμε για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας και τα εργασιακά μας δικαιώματα!!
Τώρα, στηριζόμενη στα νέα μέτρα, η UPS προσπαθεί να κάνει αυτό που δε μπόρεσε να κάνει πριν, αφήνοντας στο δρόμο τους περίπου 100 εργαζόμενους που είμαστε τώρα στο παράρτημα της Vallecas (όπου πριν 2 χρόνια ήμασταν 200).
Με αυτό τον τρόπο, η διεύθυνση της UPS είναι η πρώτη που εφαρμόζει αυτό που πολλές εταιρείες θέλουν να εφαρμόσουν το Σεπτέμβρη, με τα νέα αντεργατικά μέτρα, απολύοντας πιο εύκολα και φθηνά. Θέλουν να αντικαταστήσουν τους μόνιμους και με δικαιώματα εργαζομένους με επισφαλείς εργαζόμενους, που θα δουλεύουν για λιγότερα χρήματα και με λιγότερα δικαιώματα. Θέλουν επίσης να είναι υποταγμένοι εργαζόμενοι. Αυτός είναι ο σκοπός των νέων μέτρων: να έχουν τραπεζίτες και πολυεθνικές όλο και περισσότερα κέρδη!
Είναι πολλοί οι λόγοι, λοιπόν, για να κατεβούμε στη γενική απεργία της 29 Σεπτέμβρη, η οποία θα έπρεπε να είχε κηρυχτεί πολύ νωρίτερα. Είναι πολλοί οι λόγοι επίσης για να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις μας, μέχρι να ρίξουμε τα μέτρα.
Οι εργαζόμενοι της UPS Vallecas απευθυνόμαστε σε όλους εσάς για να καταγγείλουμε αυτή την κατάσταση και να ζητήσουμε ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΑΣ.

ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ!

Επιτροπή Εργαζομένων της εταιρείας UPS στη Vallecas 25/9/2010

Εργαζόμενοι και εργαζόμενες της UPS Vallecas:
email: comiteupsvallekas@yahoo.es
τηλέφωνο: (34) 677 041 301
blog: http://ereupsvallecas.blogspot.com/
facebook: http://www.facebook.com/pages/UPS-MADRID

Ενημέρωση για τις εξελίξεις στον χώρο του αεροδρομίου για τον συναδελφο Ν Γουρλά.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ» (ΣΕΕ-ΔΑΑ)

Ενημέρωση για τις εξελίξεις στον χώρο του αεροδρομίου για τον συναδελφο Ν Γουρλά.

Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ της « Papasotiriou Presspoint» ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟ ΤΟ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΠΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ

Συνάδελφοι

Μια νέα επίθεση σπίλωσης και συκοφάντησης του αγώνα του συναδέλφου δρομολογείται από την εργοδοσία αυτή την φορά με σύμμαχο το επιχειρησιακό σωματείο της εταιρίας« Papasotiriou Presspoint» που από τις αρχές Ιούνη η πλειοψηφεία του έχει περάσει σε ανθρώπους που ελέγχει η εργοδοσία

Είναι οι ίδιοι που όταν το προηγούμενο Δ.Σ υπέγραφε συμβάσεις πάνω από αυτές της ΓΣΕΕ και τις κλαδικές στρεφόταν ενάντια στο σωματείο με υπογραφές τους και ζητούσαν να μην προσφεύγει το Δ.Σ στον ΟΜΕΔ αλλά να δεχόμαστε αυτά που δίνει η εργοδοσία, το τίποτα δηλαδή. Η εργοδοσία σε πλήρη συνεργασία με αυτή την ομάδα μεθόδευσε την άλωση του σωματείου αφού προηγούμενα είχε καταφέρει να απομακρύνει από την εταιρεία τρία μέλη του προηγούμενου Δ.Σ αλλά και πολλούς άλλους συναδέλφους που στήριζαν την προηγουμένη Διοίκηση. Για να κατανοηθεί το μέγεθος της τρομοκρατικής επίθεσης που εξαπολύθηκε από την εργοδοσία και τους ανθρώπους της είναι χαρακτηριστικό ότι κατόρθωσαν με διάφορα μέσα να παραιτήσουν την εκλεγμένη από την τελευταία εκλοαπολογιστική συνέλευση εφορευτική επιτροπή η οποία από τους τέσσερις συναδέλφους οι τρεις παραιτήθηκαν τρεις μέρες μετά την εκλογή τους επικαλούμενοι «προσωπικούς λόγους».

Ήταν φυσικό αφού εκλέχτηκαν στην διοίκηση ότι το πρώτο πράγμα που θα έκαναν θα ήταν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τον συνάδελφο Γουρλά, προηγούμενο πρόεδρο του σωματείου, που βρίσκεται σε επίσχεση εργασίας από τις 15 του ΙΟΥΛΗ ζητώντας τα δεδουλευμένα που παρανόμως παρακρατεί η εταιρία αλλά και να σταματήσουν οι διώξεις και διακρίσεις σε βάρος του, να σταματήσουν οι συνεχείς μετακινήσεις του χώρου εργασίας του που αποβλέπουν στην απομάκρυνση του από τους εργαζόμενους του αεροδρομίου.

Μην κρατώντας ούτε καν τα προσχήματα, η πρώτη ανακοίνωση που έβγαλε η πλειοψηφία του νεοεκλεγέντος Δ.Σ ήταν ένας συκοφαντικός λίβελος ενάντια στον συνάδελφο όπου υιοθετούνταν το σύνολο των συκοφαντιών και ψευδών της εργοδοσίας όλη η νομική επιχειρηματολογία της εταιρίας ενάντια στον συνάδελφο. Τον απειλούσαν δε ότι θα τον διαγράψουν από το σωματείο «για διατάραξη της συνεργασίας μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων» απειλή όπου και έκαναν πράξη σε μια παρωδία γενικής συνέλευσης όπου δεν μπήκαν καν στο κόπο να ειδοποιήσουν τον συνάδελφο αλλά με παράνομες και αντικαταστατικές διαδικασίες πάρθηκε απόφαση από 17 άτομα στα 60 μέλη που έχει το σωματείο ότι ο συνάδελφος διαγράφεται. Η απόφαση φυσικά είναι άκυρη αφού όχι μόνο γιατί δεν τηρηθήκαν οι διαδικασίες αλλά και για το ίδιο σκεπτικό της το οποίο ήταν ανύπαρκτο. Όλα αυτό το σκηνικό στήθηκε ακριβώς για να μπορέσει η εργοδοσία να χρησιμοποιήσει την δήθεν διαγραφή του συναδέλφου στο νομικό της οπλοστάσιο.

Συνάδελφοι

Η παραπάνω περιγραφή αντανακλά της συνθήκες που δίνουν την μάχη όσοι βρισκόμαστε στον χώρο του αεροδρομίου. Μια ανάλογη μεθόδευση επιχειρήθηκε και στο σωματείο της CPS, όπου πολλοί συνάδελφοι είναι και μέλη του συνδικάτου, αλλά και σε διάφορους χώρους όπου προσπαθεί το συνδικάτο να δραστηριοποιεί. Επιβεβαιώνει τελικά ότι υπάρχει ενιαίο κέντρο «συντονισμού» της επίθεσης εναντίον του Συνδικάτου, όπου σε αυτό εντάσσεται το συνδικαλιστικό κατεστημένο του χώρου, (είναι χαρακτηριστικό ότι η ΟΠΑΜ μια ομοσπονδία η οποία δεν απεργεί ούτε καν και σε αυτές της απεργίες της ΓΣΕΕ ήταν η πρώτη που μπήκε στον χορό της καταγγελίας του συνδικάτου σαν δήθεν «διασπαστικό» και «κομματικοποιημένο»). Εργοδοτικοί «συνδικαλιστές», ακόμα και τραμπούκοι, απειλούν και συκοφαντούν συναδέλφους, μάλιστα ένας από αυτούς έχει μηνυθεί για αυτή του την πρακτική.

Ο μηχανισμός αυτός κατευθύνεται από τους εργοδότες και τους εργολάβους του αεροδρομίου που θέλουν με οποιανδήποτε τρόπο να μην μπορέσει να δημιουργηθεί το συνδικάτο, τρομοκρατώντας τους εργαζομένους που θα ήθελαν να εγγραφούν σε αυτό. Σοβαρή ευθύνη φέρνει η ίδια η εταιρία διαχείρισης του Αεροδρομίου (ΑΙΑ) η όποια πέρα από το γεγονός ότι δεν ασχολείται σε καμιά περίπτωση με τις πάμπολλες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, όπως οφείλει, κάποια στελέχη της συμμετέχουν ανοικτά σε όλες αυτές της μεθοδεύσεις ενάντια στο συνδικάτο.

Οι καταγγελίες του συναδέλφου πρώην προέδρου του σωματείου των αχθοφόρων όπου αφού απομακρύνθηκε από την εταιρία και αφού βρήκε δουλειά σε άλλη εταιρία του αεροδρομίου απολύθηκε μετά από δυο μήνες, όπου του είπαν καθαρά ότι η απόλυση του δεν είχε να κάνει με την δουλειά την οποία εκτελούσε με συνέπεια αλλά ήταν κατόπιν άνωθεν εντολής δείχνει ότι υπάρχει τελικά μαύρη λίστα από ταξικούς συνδικαλιστές, όσους εργαζομένους αγωνίζονται ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. που έχουν μπει στο στόχαστρο όλων των μηχανισμών της εργοδοσίας.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

Κάνουμε έκκληση σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα όλων τον βαθμίδων, σε πρωτοβάθμια σωματεία , σε κάθε ταξική εργατική συλλογικότητα, σε κάθε ταξικό συνδικαλιστή, σε κάθε διανοούμενο, σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, σε κάθε πολιτική και κινηματική συλλογικότητα, να καταδικάσουν με υπογραφές, ψηφίσματα το μαύρο μέτωπο εργοδοτών και εργοδοτικών συνδικαλιστών. Να συμπαρασταθούν στον αγώνα που κάνουμε για να μην περάσουν οι μεθοδεύσεις για απόλυση του συναδέλφου Ν ΓΟΥΡΛΑ να σταματήσουν οι διώξεις συνδικαλιστών. Τα συνδικάτο θα καλέσει πλατιά σύσκεψη στο προσεχές διάστημα για την δημιουργία πλατιάς επιτροπής αλληλεγγύης και αγώνα όπου θα συντονίσει όλες της ενέργειες κινηματικές και νομικές για να ανατραπούν τα σχέδια εργοδοσίας και εργοδοτικών συνδικαλιστών.

ΟΤΟΕ: ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

26 Αυγούστου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ, στη σημερινή του συνεδρίαση, αποτίμησε την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται σήμερα, μετά την δημοσιοποίηση της πρόθεσης της Κυβέρνησης να πλήξει το θεσμό των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και την υποχρεωτικότητα της εφαρμογή τους, που προβλέπεται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο.

Η ΟΤΟΕ δεν πρόκειται να μείνει απαθής και θα αντιδράσει μαζικά και μαχητικά, αν εκδηλωθούν νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης σε βάρος των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων.

Με αφορμή την επίθεση που δέχεται ο κλάδος στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων, το Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ αποφάσισε τα εξής:

1. Προετοιμασία συμμετοχής (μαζικά και αγωνιστικά) στο συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ στη Θεσσαλονίκη του κλάδου και με τη συμμετοχή των Διοικητικών Συμβουλίων των Συλλόγων μελών της ΟΤΟΕ, με στόχο την ανατροπή των αντεργατικών επιλογών του μνημονίου και της Κυβέρνησης.
2. Συντονισμός ενεργειών με επικεφαλής τη ΓΣΕΕ, προκειμένου ο αγώνας μας για τις Κλαδικές Συμβάσεις να είναι ουσιαστικός και αποτελεσματικός.
3. Να στείλει επιστολή στον Υπουργό Εργασίας με τα επιχειρήματα και τις θέσεις της ΟΤΟΕ για τη διατήρηση του θεσμού των Κλαδικών Συμβάσεων, ζητώντας ταυτόχρονα και συνάντηση για ανάλυση των θέσεων της ΟΤΟΕ.
4. Απόφαση προς τα Διοικητικά Συμβούλια των Συλλόγων μελών της ΟΤΟΕ και με συγκεκριμένες δεσμεύσεις να ΜΗΝ υπογράφουν Επιχειρησιακές Συμβάσεις με κλαδικά θέματα.
5. Ευρεία σύσκεψη επιστημονικού περιεχομένου με καθηγητές, νομικούς, συνταγματολόγους για τη νομική αντιμετώπιση των νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κυβέρνησης και ανάδειξη του αντισυνταγματικού τους χαρακτήρα.
6. Προετοιμασία του κλάδου για αγωνιστικές κινητοποιήσεις μόλις εκδηλωθούν οι αντεργατικές νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης, σε βάρος των Κλαδικών Συμβάσεων.
7. Σύσκεψη με τα Δ.Σ. των Συλλόγων μελών για συντονισμό των αγωνιστικών ενεργειών και συνεννόηση για τις ημερομηνίες των απεργιακών κινητοποιήσεων.
8. Μαζικές συγκεντρώσεις ενημέρωσης των τραπεζοϋπαλλήλων για τη σημασία των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και την αναγκαιότητα της αντίστασης των εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Τέλος, το Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ αποφάσισε να συμπεριλάβει στο πλαίσιο των αγωνιστικών του αντιδράσεων και το μέτρο, που επιβάλλεται από το επικαιροποιημένο μνημόνιο και πλήττει θεσμικά και οικονομικά δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου, επισημαίνοντας ειδικότερα την πρόθεση της Κυβέρνησης για μείωση αποδοχών των εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές, ότι ο αγώνας υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, που αφορούν και στο περιεχόμενο, αλλά και στο θεσμό των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων είναι ο υπέρτατος αγώνας για το Τραπεζοϋπαλληλικό κίνημα και την ΟΤΟΕ.
Ως εκ τούτου, θα είναι αγώνας σκληρός, μακροχρόνιος και αποφασιστικής σημασίας, τον οποίο οι εργαζόμενοι στις τράπεζες θα δώσουν με όλες τους τις δυνάμεις.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΟΤΟΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αθήνα, 25 Αυγούστου 2010

o ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
o ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΑΔΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

[ Ο Υπουργός Οικονομικών επιβεβαίωσε τη θέση της Κυβέρνησης για τη δημιουργία δημόσιου πυλώνα τραπεζών, εισπράττοντας τη στήριξη της ΟΤΟΕ, ενώ οι ανεπαρκείς απαντήσεις του για το θέμα των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων δημιούργησαν κλίμα έντονης αντιπαράθεσης ]

Έγινε χθες το απόγευμα η προγραμματισμένη συνάντηση της ΟΤΟΕ με τον Υπουργό Οικονομικών, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, με αντικείμενο τις εξελίξεις στις Τράπεζες, με αφορμή την οικονομική κρίση, αλλά και την επιχειρούμενη κατάργηση των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, που ανακοινώθηκε πρόσφατα με το επικαιροποιημένο μνημόνιο.
Η ΟΤΟΕ κατέθεσε για μια ακόμα φορά τις απόψεις της, που αφορούν σε μια νέα λειτουργία του Πιστωτικού Συστήματος, που είναι απαραίτητη, με τους εξής στόχους:
1. Την οικονομική ανάπτυξη μέσα από την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, αλλά και τη στήριξη των ελληνικών νοικοκυριών και την αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών.
2. Τη σωστή λειτουργία των τραπεζών με τη θέσπιση κανόνων καλών πρακτικών της πιστωτικής τους πολιτικής, περιορίζοντας το ρίσκο και αυξάνοντας την ασφάλεια των επιλογών τους.
3. Την ανάγκη της προστασίας των θέσεων εργασίας γενικότερα, στα πλαίσια μιας ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσωπο και όχι μόνο με κριτήρια κερδοσκοπικά.
Για την υλοποίηση αυτών των στόχων, η ΟΤΟΕ τόνισε στον Υπουργό Οικονομικών την ανάγκη της δημιουργίας ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα τραπεζών, που θα λειτουργήσει ως εργαλείο για την εφαρμογή μιας κοινωνικής-αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα και ως σταθεροποιητικός μηχανισμός, που θα διασφαλίζει τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών σε όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας και θα αποτρέπει τις εναρμονισμένες πρακτικές, που παρατηρήθηκαν πολλές φορές στο παρελθόν.
Παράλληλα ζητήθηκε αναλυτική ενημέρωση για τους σχεδιασμούς, αλλά και τη γενικότερη στρατηγική της Κυβέρνησης για τις τράπεζες, δεδομένου ότι το κράτος έχει προχωρήσει έμπρακτα στη στήριξή τους, παρέχοντάς τους εγγυήσεις πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ.

Τέλος, η ΟΤΟΕ διαμαρτυρήθηκε έντονα για την πρόθεση της Κυβέρνησης να καταργήσει ουσιαστικά τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, καθώς και την υποχρεωτικότητα της εφαρμογής τους, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση τις επιταγές του μνημονίου.
Επεσήμανε, ότι οι Κλαδικές Συμβάσεις είναι ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας του εισοδήματος των απλών εργαζόμενων, αλλά και στοιχειώδους υπόστασης του συνδικαλιστικού κινήματος.
Τόνισε δε, ότι αποτελεί ειρωνεία, αλλά και δείγμα αναξιοπιστίας για μια Κυβέρνηση να καταργεί τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, όταν και ως Αξιωματική Αντιπολίτευση (τον Αύγουστο του 2009) τις υπερασπιζόταν, στηρίζοντας τις θέσεις της ΟΤΟΕ έναντι των επιδιώξεων των Τραπεζιτών.
Ο Υπουργός Οικονομικών, αφού άκουσε τις θέσεις της ΟΤΟΕ, απάντησε ως εξής:
Οι συνθήκες της Οικονομίας, όπως διαμορφώνονται στη χώρα μας με αφορμή την οικονομική κρίση, επιβάλλουν τη στήριξη των Τραπεζών και τη διαμόρφωση ευνοϊκού κλίματος για τη μεγέθυνσή τους και την αποτελεσματικότερη λειτουργία τους.
Είναι αναγκαίο (όπως τόνισε χαρακτηριστικά) οι τράπεζες να διαδραματίσουν καλύτερα το ρόλο τους, που αφορά στη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, με άμεσο στόχο την ανάπτυξη που μας αφορά όλους.
Επεσήμανε, ότι η Κυβέρνηση δεν έχει αποστεί των δεσμεύσεων και των θέσεων, που έχει διατυπώσει για τις Τράπεζες στο παρελθόν και επιβεβαίωσε, ότι παραμένει στη θέση της για τη δημιουργία Δημοσίου Πυλώνα Τραπεζών.
Τόνισε, ότι οι διαδικασίες αυτές θα προχωρήσουν, δεδομένου ότι η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει την πολιτική της για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, με στόχο την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Στην ίδια κατεύθυνση δήλωσε, ότι η Κυβέρνηση στηρίζει το Πιστωτικό Σύστημα και προτρέπει τις τράπεζες να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις, για να διευρυνθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια και να διαδραματίσουν το ρόλο τους στην οικονομία, ενώ επεσήμανε ότι η Κυβέρνηση επιθυμεί τη διατήρηση της ελληνικότητας του Πιστωτικού Συστήματος της χώρας, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν έχει παρθεί καμία απόφαση της Κυβέρνησης για πώληση κρατικών τραπεζών.
Για τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις υπήρξε αντιπαράθεση θέσεων με την ΟΤΟΕ, δεδομένου ότι ο Υπουργός Οικονομικών, αν και διευκρίνισε ότι ανεξάρτητα από τη θέληση της Κυβέρνησης στο επικαιροποιημένο μνημόνιο υπάρχουν δεσμεύσεις για τη χώρα, που αφορούν στις συλλογικές συμβάσεις.
Η ΟΤΟΕ απαντώντας στις θέσεις του Υπουργού Οικονομικών, τόνισε ότι θεωρεί θετική την επιβεβαίωση της θέσης της Κυβέρνησης για τη δημιουργία του δημόσιου πυλώνα τραπεζών, με στόχο τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των ελληνικών νοικοκυριών και θα στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις αυτήν την προσπάθεια.
Επεσήμανε, όμως, ιδιαίτερα ότι είναι αναγκαίο σε κάθε περίπτωση αναδιαρθρώσεων να προστατευθούν οι θέσεις εργασίας, διευκρινίζοντας ότι αυτό αποτελεί για την ΟΤΟΕ βασικό όρο στήριξης κάθε πρωτοβουλίας, είτε από την πλευρά της Κυβέρνησης, είτε από την πλευρά των Τραπεζών.
Σε ό,τι αφορά στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, η ΟΤΟΕ κατέθεσε την έντονη διαμαρτυρία της και δήλωσε ότι όποιος τολμήσει να πειράξει τον θεσμό των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων θα συναντήσει την μαχητική αντίσταση των εργαζομένων.
Επεσήμανε, τέλος, ότι θα παρακολουθήσει προσεκτικά όλες τις κινήσεις της Κυβέρνησης και των Τραπεζών και θα παρέμβει άμεσα όπου και όταν απαιτηθεί, με στόχο την προώθηση των στόχων της και την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων.
Αύριο συνεδριάζει το Γενικό Συμβούλιο της ΟΤΟΕ, προκειμένου να εκτιμήσει συνολικά την κατάσταση και να πάρει αποφάσεις.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

Αφίσα και χάρτης πανευρωπαϊκής πανεργατικής διαδήλωσης στις Βρυξέλλες 29/9/2010

‘No to austerity. Priority for jobs and growth’