Archive for Μαρτίου 2017
ΕΝ.Α.Σ.:Ανακοίνωση Νο. 9 ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ – ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΕΑΠΕΤΕ – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ
Αθήνα 22.03.2017
Ανακοίνωση Νο. 9
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ – ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΕΑΠΕΤΕ – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙΣΦΟΡΩΝ
Συνάδελφοι,
Το ζήτημα του ασφαλιστικού ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για το Σύλλογό μας. Μετά την ολομέτωπη επίθεση που δέχτηκε το Επικουρικό μας Ταμείο (ΤΕΑΠΕΤΕ) το 2005 και την βίαιη κατάργησή του από τον νόμο Αλογοσκούφη (ν.3371/2005), είναι γνωστή σε όλους η με κάθε μέσο προσπάθεια του Συλλόγου μας να προστατεύσει τους ασφαλισμένους της Εμπορικής και να αποτρέψει την βίαιη υπαγωγή τους στο θνησιγενές ΕΤΑΤ. Η δικαίωση τηs δικαστικήs προσφυγής μας τόσο σε πρώτο βαθμό (Πρωτοδικείο) όσο και σε δεύτερο βαθμό (Εφετείο), ανατράπηκε δυστυχώς από την αρνητική απόφαση της Ολομέλειας του Άρειου Πάγου.
Παρ΄όλα αυτά, το γεγονός ότι η ένταξή μας στο ΕΤΑΤ συνοδευόταν από την συνέχιση ισχύος του Καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, διασφάλισε έστω και για μερικά χρόνια την ισχύ των προσυνταξιοδοτικών ρυθμίσεων που αιτιολογούσαν και την υπερδιπλάσια καταβολή εισφορών (7,25% αντί 3% για τους υπόλοιπους ασφαλισμένους).
Οι πρόσφατες εξελίξεις και ειδικά οι συνέπειες της εφαρμογής του νόμου- λαιμητόμου 4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου), θέτουν αναμφίβολα σε ευθεία αμφισβήτηση ολόκληρο το Καταστατικό του Ταμείου.
Ο Σύλλογός μας ουδέποτε συναίνεσε, ούτε αποδέχτηκε με γραπτή ή προφορική συμφωνία του, καμία απολύτως αλλαγή του Καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ.
Αντίθετα, πάντοτε τόνιζε και απαιτούσε την πλήρη και καθολική εφαρμογή όλων των όρων και διατάξεών του. Με επιστολές (…..) και εξώδικα (…..) καλούσε αδιάκοπα τους αρμόδιους φορείς (Υπουργείο, ΕΤΑΤ, Μέλη του Δ.Σ.) να φροντίσουν και να διασφαλίσουν την πιστή τήρηση των προβλέψεων του Καταστατικού στο σύνολό τους.
Δυστυχώς η εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου Κατρούγκαλου και η υπαγωγή των ασφαλισμένων του ΕΤΑΤ στον ΕΦΚΑ από 12 Μαΐου 2016, μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα για τις προσδοκίες και τις ελπίδες χιλιάδων ασφαλισμένων για ανταποδοτικές παροχές των τεράστιων εισφορών τους. Οι περιπτώσεις συναδέλφων που για έλλειμμα λίγων ημερών στην ασφάλιση ή στο όριο ηλικίας την 12η Μαΐου 2016 (ημέρα εφαρμογής του ν.4387) βρέθηκαν να επιβαρύνονταν με 10,12 ή και 15 χρόνια παραμονής (μέχρι τα 67 έτη) είναι πολλές, γνωστές και κατάφορα άδικες.
Με γνώμονα τα συμφέροντα των συναδέλφων ασφαλισμένων, τα μέλη του Δ.Σ. του ΤΕΑΠΕΤΕ που προέρχονται από τον Σύλλογό μας, ζήτησαν μέσω του Προέδρου μας και Αντιπροέδρου του ΤΕΑΠΕΤΕ Γιώργου Κωνσταντινόπουλου κατά την τελευταία συνεδρίαση της 23ης Μαρτίου 2017, την ένταξη στην ημερήσια διάταξη του ζητήματος της διατήρησης και μη τροποποίησης του Καταστατικού. Παρά την έντονη και αποφασιστική μας παρέμβαση, η πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ. δεν δέχτηκε να συζητηθεί το θέμα στη συγκεκριμένη συνεδρίαση αλλά δεσμεύτηκε ρητά για επαναφορά του στην αμέσως επόμενη.
Συνάδελφοι,
Είναι γνωστό ότι ο Σύλλογος μας αναμένει την τύχη της αναίρεσης που έχει ασκήσει για το ζήτημα του ΤΕΑΠΕΤΕ στον Άρειο Πάγο. Μη θέλοντας να παραμείνει αδρανής στο διάστημα αυτό και έχοντας υπόψη τα ασφαλιστικά δεδομένα των νεώτερων συναδέλφων, αποφάσισε να θέσει στο νομικό μας επιτελείο τη ζήτημα της διερεύνησης της νομικής βάσης και στη συνέχεια την κατάθεση αγωγής κατά του ΕΦΚΑ (διαδόχου του ΕΤΑΤ), με αίτημα την επιστροφή του επιπλέον 4,25% των καταβαλλόμενων εισφορών (7,25% αντί 3%), και αφορά τους ασφαλισμένους που προσλήφθηκαν από 1/1/1993 και μέχρι 31/12/2005. Είναι μια δίκαιη και λογική διεκδίκηση για εκατοντάδες συναδέλφους που υποχρεώθηκαν στην καταβολή εισφορών στο ύψος των προβλεπόμενων από το ΤΕΑΠΕΤΕ χωρίς να πρόκειται να επωφεληθούν στο παραμικρό από τις ευνοϊκές προβλέψεις του (προσυνταξιοδοτικό, αποχώρηση με 30 χρόνια, αποχώρηση με 25 χρόνια και 55 ετών κλπ). Είναι μια νομική διαδικασία και μια διεκδίκηση που αρχίζει τώρα με πολύ θετικές προοπτικές και θα αφορά τα μέλη μας και μόνο, καθόσον οι προσφυγές θα είναι ατομικές με οικονομική και νομική στήριξη του Συλλόγου. Για τις όποιες εξελίξεις θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση.
Συνάδελφοι,
Το Ασφαλιστικό σε όλες τις εκφάνσεις του αλλά με κορωνίδα την απαίτησή μας για εφαρμογή του Καταστατικού του Επικουρικού μας Ταμείου (ΤΕΑΠΕΤΕ), είναι από τις πρώτες προτεραιότητες του Συλλόγου μας. Σε συνεργασία και με το Σύλλογο των Συνταξιούχων της Εμπορικής και με τη στήριξη της ΟΤΟΕ, συνεχίζουμε τον αγώνα που θα δικαιώσει όλους τους συναδέλφους που για χρόνια κατέβαλαν με συνέπεια τις υπέρογκες εισφορές τους αλλά το Υπουργείο τους οδηγεί στην απόγνωση με την εφαρμογή του ν.4387/2016. Εμείς εγγυόμαστε ότι θα δώσουμε τον αγώνα, τόσο δικαστικά όσο και συνδικαλιστικά, με την ίδια συνέπεια, την ίδια σοβαρότητα και την ίδια μαχητικότητα όπως κάναμε συνεχώς μέχρι σήμερα.
Με την δική σας ενεργή στήριξη και συμπαράταξη είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να ανατρέψουμε τις δυσμενείς εξελίξεις και να αγωνιστούμε για ένα δικαιότερο ασφαλιστικό τοπίο για την Επικούρησή μας.
Η προσπάθεια και οι αγώνες μας θα δικαιωθούν μόνο εάν όλοι μαζί, τεκμηριωμένα, υπεύθυνα αλλά και αποφασιστικά, επιδείξουμε προς κάθε πλευρά την αταλάντευτη θέληση και αδιαπραγμάτευτη απαίτησή μας για την πιστή τήρηση και την πλήρη και καθολική εφαρμογή του Καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ.
| Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ |
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΑΙΡΕΤΗΣ |
Ευπόλιδος 8, 105 51 Αθήνα
Τηλ.: 210-3245739, 3245679, 3240242, 3240086
Fax.: 210-3240407
Πέθανε στο νοσοκομείο το βράδυ της Πέμπτης 9 Μάρτη διανομέας των MIKEL CAFE που είχε τραυματιστεί βαρύτατα σε εργατικό ατύχημα εν ώρα εργασίας, την Πέμπτη 2 Μάρτη.
Πέθανε στο νοσοκομείο το βράδυ της Πέμπτης 9 Μάρτη διανομέας των MIKEL CAFE που είχε τραυματιστεί βαρύτατα σε εργατικό ατύχημα εν ώρα εργασίας, την Πέμπτη 2 Μάρτη. Ο συνάδελφος Μέμο ήταν 22 χρονών.
Το συνδικάτο επισιτισμού τουρισμού Αττικής εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ
Άλλος ένας εργάτης άφησε την τελευταία το πνοή μετά από εργατικό ατύχημα. Ο συνάδελφος Μέμο που δούλευε ντελιβεράς στα ΜΙΚΕΛ της Λ. Αθηνών στον Κολωνό, κατέληξε εχθές το βράδυ στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν μετά από εργατικό ατύχημα που είχε την περασμένη Πέμπτη (2/3).
Το Συνδικάτο Επισιτισμού- Τουρισμού- Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αττικής, εκφράζει τη βαθιά θλίψη και τα συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του. Ο συνάδελφος Μέμο 22 χρονών, παιδί λαϊκής οικογένειας, σκοτώθηκε στην άσφαλτο, την στιγμή που πάλευε όπως όλοι εμείς για το μεροκάματο.
Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΞΕΧΙΛΙΖΕΙ!
Ο τραγικός θάνατος του συναδέλφου, έρχεται να επιβεβαιώσει την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στους χώρους του κλάδου, στα επισιτιστικά καταστήματα και τα ξενοδοχεία, όπου καθημερινά δεκάδες συνάδελφοί μας γίνονται θύματα των ανύπαρκτων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, της μεγάλης εντατικοποίησης της δουλειάς, της πολυαπασχόλησης σε δύο και τρία πόστα.
Θύματα της προσπάθειας της εργοδοσίας να μειώσει κι άλλο «το κόστος» από τα μέτρα ασφάλειας, να βγάζουν περισσότερα από τη δουλειά ενός εργαζόμενου, θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο την υγεία και την ίδια τη ζωή μας. Είναι νωπές οι μνήμες άλλωστε από το θανατηφόρο ατύχημα στα Everest της Πλ. Βικτωρίας, που στοίχισε τη ζωή μίας ακόμη συναδέλφισσας καθώς και ο θάνατος από εξάντληση εργαζόμενης- καμαριέρας σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου.
Τα ΜΙΚΕΛ, μια από τις μεγαλύτερες επισιτιστικές αλυσίδες σήμερα- ΠΡΟΤΥΠΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ- αξιοποιούν όλο το οπλοστάσιο των αντεργατικών μέτρων που ψηφίζει και η σημερινή Κυβέρνηση. Στα Μikel η εντατικοποίηση της εργασίας και η πολυαπασχόληση των εργαζομένων είναι καθεστώς. Τα 10ωρα, η απασχόληση ενός εργαζόμενου στο μπουφέ και στη λάντζα και στην καθαριότητα του μαγαζιού, η πίεση η δουλειά να «βγει γρήγορα» είναι η «μαγική συνταγή» της κερδοφορίας και της μεγάλης ανάπτυξης των επιχειρήσεων αυτών.
Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από τις «υγιείς» επιχειρήσεις που ευαγγελίζεται η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Αυτό είναι το πρότυπο της ανάπτυξης του» κλάδου- ατμομηχανή» της οικονομίας τους.
ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΙΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥΣ
Σε κάθε επισιτιστικό μαγαζί, σε κάθε catering σε κάθε ξενοδοχείο αλλά και συνολικά στον κλάδο, να οργανώσουμε την πάλη μας απέναντι σε αυτούς που αποτελούν «κίνδυνο» για τους εργαζόμενους, σε αυτούς που προκειμένου να αυγατίζουν τα κέρδη που βγάζουν από τη δική μας δουλειά γίνονται αδίστακτοι!!!
Η ενότητά μας και η δράση μας μέσα από τις γραμμές του Συνδικάτου μας μπορούν να οργανώσουν την πάλη σήμερα όλων των συναδέλφων, όχι μόνο για την τήρηση αλλά και για τη διεύρυνση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους!!!
Αμοιβές κάτω των 400 ευρώ τον μήνα λαμβάνουν περίπου 600.000 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση
Αμοιβές κάτω των 400 ευρώ τον μήνα λαμβάνουν περίπου 600.000 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, όπως προκύπτει από τα αποκαλυπτικά στοιχεία του
Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ).
Τη δραματική κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας περιγράφουν με τα πλέον μελανά χρώματα τα στοιχεία του ΕΦΚΑ για την απασχόληση και τις αμοιβές, σύμφωνα με την ανάλυση των περιοδικών δηλώσεων (ΑΠΔ) Μαΐου του 2016.
Συγκεκριμένα, δείχνουν ότι ο μέσος μισθός της μερικής απασχόλησης κατήλθε στα 393,79 ευρώ μεικτά. Με αυτούς τους μισθούς δε, αμείβονται 587.924 εργαζόμενοι. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για το μέγεθος του προβλήματος, αποθαρρυντικά για το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης αλλά και της κοινωνικής συνοχής στη χώρα.
Είναι ενδεικτικό ότι ενώ τα προηγούμενα χρόνια για την πληρωμή της σύνταξης ενός συνταξιούχου αρκούσαν οι εισφορές από τέσσερις εργαζομένους, πλέον, λόγω της συρρίκνωσης των εισοδημάτων από την απασχόληση παράλληλα με την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, θα πρέπει να πληρώσουν 10 εργαζόμενοι!
Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς «μετρούν» την επίδραση της ευέλικτης και υποαμειβόμενης απασχόλησης στα έσοδα του ΕΦΚΑ από το 2017 που ξεκίνησε να λειτουργεί το υπερταμείο ασφάλισης μέχρι το 2055 και ο λογαριασμός που βγαίνει είναι τρομακτικός: εκτιμούν πως θα χαθούν εισφορές ύψους 65,6 δισ.
Αναλυτικά, από τις ΑΠΔ Μαΐου του περασμένου έτους, φαίνεται νέα μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Συγκεκριμένα, στο σύνολο των κοινών επιχειρήσεων, σε ασφαλισμένους με πλήρη απασχόληση, το μέσο ημερομίσθιο ανέρχεται σε 51,02 ευρώ και ο μέσος μισθός σε 1.176,13 ευρώ. Στη μερική απασχόληση τα αντίστοιχα ποσά ανέρχονται σε 23,72 και 393,79 ευρώ. Στα οικοδομοτεχνικά έργα το μέσο ημερομίσθιο είναι 41,09 ευρώ και ο μέσος μισθός 560,06 ευρώ.
Να σημειωθεί εδώ, ότι τον αμέσως προηγούμενο μήνα, Απρίλιο του 2016, το μέσο ημερομίσθιο ήταν 52,07 ευρώ ο μέσος μισθός 1.219,74 ευρώ, ενώ αντίστοιχα στη μερική απασχόληση ανερχόταν σε 23,51 ευρώ και 405,51 ευρώ. Στα οικοδομοτεχνικά έργα το μέσο ημερομίσθιο ήταν 41,38 ευρώ και ο μέσος μισθός 565,66 ευρώ.
Συγκρίνοντας τα μεγέθη του Μαΐου 2016 με εκείνα που είχαν καταγραφεί ένα χρόνο νωρίτερα, διαπιστώνεται αύξηση των ασφαλισμένων μερικής απασχόλησης κατά 10,69% στις κοινές επιχειρήσεις παράλληλα με μικρότερη αύξηση της τάξεως του 2,89% και των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση.
Επίσης, κατά 13,60% αυξήθηκε ο αριθμός των αλλοδαπών εργαζομένων, μέσα σε ένα έτος. Οι ασφαλισμένοι που δηλώθηκαν στις ΑΠΔ του περασμένου Μαΐου έφτασαν το 1.956.236 από 241.483 κοινές επιχειρήσεις και 10.762 από οικοδομοτεχνικά έργα.
Η μέση απασχόληση μειώθηκε κατά 0,66% το αντίστοιχο διάστημα, ενώ μειώσεις κατέγραψαν τόσο το μέσο ημερομίσθιο (1,73%) όσο και ο μέσος μισθός (2,41%) τον Μάιο του 2016, συγκριτικά με τον Μάιο του 2015. Ειδικά στις κοινές επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση, το μέσο ημερομίσθιο μειώθηκε κατά 1,24% και κατά 1,03% μειώθηκε ο μέσος μισθός.
Συγκριτικά με ένα μήνα νωρίτερα, τα στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν ότι ο αριθμός των ασφαλισμένων αυξήθηκε κατά 4,27% στο σύνολο των επιχειρήσεων, ενώ ειδικά των αλλοδαπών, αυξήθηκε κατά 23,63%.
Η μέση απασχόληση τον Μάιο του 2016 συγκριτικά με τον Απρίλιο του 2016 αυξήθηκε κατά 0,43% στο σύνολο των επιχειρήσεων, το μέσο ημερομίσθιο μειώθηκε κατά 1,04% στις κοινές επιχειρήσεις και κατά 0,61% μειώθηκε ο μέσος μισθός.
Για τον Μάιο του 2016 στις επιχειρήσεις με λιγότερους από δέκα μισθωτούς, το μέσο ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης ανέρχεται στο 63,03% του μέσου ημερομισθίου των ασφαλισμένων σε επιχειρήσεις με πάνω από δέκα μισθωτούς, ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται σε 58,90%.
Το μέσο ημερομίσθιο των γυναικών στις κοινές επιχειρήσεις με πλήρη απασχόληση αντιπροσωπεύει το 84,96% του αντίστοιχου ημερομισθίου των ανδρών, ενώ στη μερική απασχόληση το 95,68%.
Στο σύνολο των ασφαλισμένων η μέση απασχόληση είναι 21,07 ημέρες, στους ασφαλισμένους στις κοινές επιχειρήσεις 21,20 και στους ασφαλισμένους στα οικοδομοτεχνικά έργα 13,63.
Στο σύνολο των επιχειρήσεων, 22,64% των ασφαλισμένων είναι έως 29 ετών και 54,46% έως 39 ετών.
Πηγή: Η Καθημερινή
Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής για την επιχειρησιακή – ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ: Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
Τετάρτη, 1 Μαρτίου 2017
Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής για την επιχειρησιακή
ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ: Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
Αυτή τη φορά θα πρέπει να ξεκινήσουμε συγχαίροντας τη Διοίκηση… Σπεύδοντας να πιστώσει τους λογαριασμούς μας με την προκαταβολή μισθού το βράδυ της Παρασκευής, αφενός, συνέβαλε στο να περάσουμε ένα… ωραιότατο εορταστικό τριήμερο και, αφετέρου, μας απάλλαξε από ατελείωτες ώρες υπολογισμών με πίνακες, μισθοδοσίες και αριθμομηχανές. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η σαρακοστή απέκτησε νόημα, εγκαινιάζοντας μια περίοδο με τις απολαβές μας λεηλατημένες και τις συνθήκες της καθημερινότητάς μας να επιδεινώνονται δραματικά.
Η εισβολή της νέας πραγματικότητας στις ζωές μας ήταν σαρωτική. Το Σάββατο, τα τηλέφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πήραν φωτιά. Η προκαταβολή που είδαμε στους λογαριασμούς μας ήταν πετσοκομμένη σχεδόν κατά το μισό (κάποιοι μάλιστα βρέθηκαν να αναρωτιούνται πώς θα περάσουν ένα δεκαπενθήμερο με 250€…). Το σοκ που βίωσε ο καθένας από μας βλέποντας να αποκρυσταλλώνεται στο δικό του εισόδημα η νέα επιχειρησιακή σύμβαση ήταν μεγάλο. Άλλο να περιμένεις γενικά μειώσεις κι άλλο να τις βλέπεις να επηρεάζουν τη ζωή σου, την προσωπική και οικογενειακή σου κατάσταση.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στην Τρίτη για να ενημερωθούμε στοιχειωδώς από τη Διοίκηση. Τώρα περιμένουμε όλοι με αγωνία την εκκαθάριση (να δούμε κι αυτή την περιβόητη εξομάλυνση… Παρεμπιπτόντως, εκκρεμούν κι οι αναδρομικές περικοπές του Γενάρη-Φλεβάρη …). Όμως ήδη η γενική εικόνα για το εγγύς μέλλον μας έχει αποκαλυφθεί. Πιθανότατα όλοι μας, ενώ μεν την αναμέναμε, ταυτόχρονα προσπαθούσαμε όλο αυτό τον καιρό να την παραβλέψουμε, να την απωθήσουμε ή να την αποδεχτούμε ως άλλη μια πρόσκαιρη δυσκολία που με κάποιο τρόπο θα την ξεπεράσουμε και δη σχετικά αναίμακτα. Μια τέτοια βίαιη μεταβολή ωστόσο δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για ευοίωνες προσδοκίες. Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι εδώ για να μας θυμίζουν την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής μας.
Το μεγάλο ποσό που λείπει πια από τη μισθοδοσία μας κάλυπτε για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αποκλειστικά ανελαστικές δαπάνες. Κι αν παλιότερα, παράλληλα με τις μειώσεις προωθούνταν και ορισμένα αντισταθμιστικά ημίμετρα/ασπιρίνες (π.χ. ρυθμίσεις δανείων) ώστε τουλάχιστον να εξακολουθούν να καλύπτονται κάποιες βασικές ανάγκες, τώρα πια ούτε αυτό δε γίνεται. Οι μισθοί μας μειώθηκαν «μεσοσταθμικά κατά 17,74%», αλλά το κόστος ενοικίων, διδάκτρων, τροφίμων, φαρμάκων δε θα μειωθεί ανάλογα. Θα παραμένει σταθερό (αν δεν αυξηθεί κιόλας…). Βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι με μια σαρωτική αλλαγή της καθημερινότητάς μας, αυτού που κάποιοι αποκαλούν «κοινωνικό μας στάτους»… Μένει τώρα σε μας, να ανακαλύψουμε τρόπους για να συνεχίσουμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μιας σκληρής καθημερινότητας με πολύ λιγότερα χρήματα.
ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ…
Γιατί όμως όλα αυτά; Δε θα σταθούμε καν στα όσα ισχυρίζεται το προεδρείο του ΣΥΤΑ. Ούτως ή άλλως, δε λέει τίποτα διαφορετικό από τη Διοίκηση της Τράπεζας. Κινδυνολογεί βέβαια περισσότερο, για να μας πείσει για την ορθότητα της επιλογής του, κρούει τον κώδωνα για «ατυχήματα», μπας και μας κάνει να δεχθούμε τη σαρωτική μείωση των μισθών μας περίπου σαν νίκη και να μην αναλωνόμαστε σε «γκρίνια», όπως χαρακτηρίζει τη δίκαιη αγανάκτηση που νιώθουμε.
Η Διοίκηση της Τράπεζας λοιπόν, στη χθεσινή επιστολή της, επισημαίνει ότι οι μειώσεις έγιναν για την «περαιτέρω ανάπτυξή της και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» της Τράπεζας. Δε μιλάει για «αυθυπαρξία» της Τράπεζας, θα ήταν γελοίο άλλωστε να ισχυριστεί ότι η Αττικής κινδυνεύει από τους εργαζόμενούς της. Ούτε η κριτική τους, ούτε ενδεχόμενες κινητοποιήσεις τους δε θα προκαλούσαν «αρνητική δημοσιότητα» σε μια Τράπεζα που βρίσκεται στο στόχαστρο ενός άγριου πολέμου συμφερόντων. Αυτήν αντίθετα την προκάλεσε και πάλι η Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος που πριν από λίγες ημέρες έβγαλε, για μια ακόμη φορά, μέσω επιλεκτικών διαρροών, την Αττικής στη σέντρα ανακυκλώνοντας το σίριαλ του Σεπτέμβρη. Κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να προκαλέσει αντιπερισπασμό σε δημοσιεύματα που κατήγγειλαν τις ευθύνες της για τη διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια των capital control (δηλαδή, για πολύ πιο σοβαρές και με σημαντικότερες συνέπειες παραβιάσεις από αυτές για τις οποίες κατηγορήθηκαν και απολύθηκαν κάποιοι συνάδελφοί μας). Εμείς οι «καλοπληρωμένοι» και «όχι αρκετά αποδοτικοί» εργαζόμενοι θα κληθούμε και πάλι να αντιμετωπίσουμε τα απόνερα από το «ρεπορτάζ» του Βήματος. Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι δεν είναι οι εργαζόμενοι το πρόβλημα. Κι αν κάποιος θέλει πραγματικά να υπερασπιστεί την «αυθυπαρξία» της Τράπεζας θα πρέπει να αναμετρηθεί με συγκεκριμένους παράγοντες (όπως π.χ. τον κ. Στουρνάρα), αντί να αναλώνεται σε αβρότητες και φιλοφρονήσεις μαζί του…
Όπως λοιπόν ευθαρσώς λέει η Διοίκηση, η μείωση των μισθών μας έγινε «για να αναπτυχθεί περαιτέρω» η Τράπεζα, με την ανάπτυξή της φυσικά να περνάει πάνω από τα δικές μας πλάτες. Μπορεί ενδεχομένως κάποιοι λίγοι να χαίρονται που «παραχώρησαν» ένα μέρος του μισθού τους για τον ευγενή αυτό σκοπό ή να πιστεύουν πραγματικά ότι στο μέλλον «μόνο κερδισμένοι θα βγουν». Είναι αμφίβολο όμως αν αυτό μπορεί κανείς να το πει στο σύντροφό του, τα παιδιά του ή τους γονείς του για να τους εξηγήσει γιατί πια τα πράγματα στο σπίτι τους δεν θα είναι ποτέ πια τα ίδια…
Μένει βέβαια ένα ερώτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, όταν οι δικοί μας θα μας ρωτήσουν τι κάναμε για να υπερασπίσουμε τους μισθούς μας, την ποιότητα ζωής μας, τη δυνατότητά μας να καλύπτουμε ικανοποιητικά τις ανάγκες μας, τι μάχη τέλος πάντων δώσαμε πριν χάσουμε όσα χάσαμε. Θα πρέπει λοιπόν να εξηγήσουμε ότι ο Σύλλογός μας αποφάσισε, πλειοψηφικά, σε μια ΓΣ, να αποδεχθεί μια «επιστημονικά και τεχνοκρατικά» τεκμηριωμένη πρόταση του προεδρείου του που μίλαγε… γενικά κι αόριστα για μειώσεις, υποσχόμενο, εξίσου γενικά κι αόριστα «κάτι καλύτερο» από το 25% που αρχικά ζήταγε η Διοίκηση. Και να επιμένει ότι δε χρειάζεται ούτε να κινητοποιηθούμε, ούτε να απεργήσουμε, ούτε να φωνάξουμε, ούτε να διεκδικήσουμε. Αποκλείοντας οποιαδήποτε σχετική πρόταση μετά βδελυγμίας, με τρόπο σκαιό, σαν «επαναστατική γυμναστική»… Ε, μάλλον ήρθε η ώρα να απολογηθούν κάποιοι απέναντί μας, τώρα που τα εκπληκτικά αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης που έκαναν τα βιώνουμε όλοι μας. Και να παραδεχθούν επιτέλους ότι το να αντιμετωπίζεις την εργοδοσία έχοντας παραιτηθεί από τα βασικά σου όπλα είναι σαν ένας πυγμάχος να ανεβαίνει στο ρινγκ με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, με ένα και μόνο ερώτημα στο κεφάλι του: πόσο ξύλο θα φάει.
Μειώθηκε λοιπόν το «μισθολογικό κόστος». Μόνο που οι εργαζόμενοι δεν είναι «λειτουργικά έξοδα», σαν το νερό και το ρεύμα. Δεν είναι ντουβάρια, ούτε υπολογιστές. Είναι άνθρωποι με ανάγκες και υποχρεώσεις. Τις οποίες πια αδυνατούν να καλύψουν. Οι εργαζόμενοι δεν είναι ούτε απλά ένας «μηχανισμός εφαρμογής των στρατηγικών επιλογών και της αποτελεσματικής επιχειρησιακής λειτουργίας», όπως λέει η Διοίκηση. Η λειτουργία και η ύπαρξη της Τράπεζας είναι προϊόν της δικής μας εργασίας (ακόμα και όταν οι υπόλοιποι επικουρικοί συντελεστές παραγωγής δε λειτουργούν, όπως στην περίοδο της κατάρρευσης του μηχανογραφικού συστήματος).
«ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ»…
Ο πρόεδρος του ΣΥΤΑ βλέπει εργαζόμενους που ατενίζουν το μέλλον με σιγουριά κι αισιοδοξία κι απαιτεί την ευγνωμοσύνη μας και βέβαια δεν μπορούμε να του στερήσουμε αυτό το δικαίωμα. Όπως άλλωστε κι ο παλιός του γνώριμος (άλλος ένας υπερασπιστής των συμφερόντων μας…) υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων που όταν κυκλοφορεί στο δρόμο πνίγεται στις αγκαλιές του κόσμου ενώ οι ελευθεροεπαγγελματίες του ζητούν να βάλει κι άλλες εισφορές…
Μπορεί ακόμα να επιχαίρει για τις περιορισμένες μειώσεις της προηγούμενης ΕΣΣΕ, αποφεύγοντας ωστόσο επιμελώς να αναφέρει ότι αυτές ήρθαν σωρευτικά στις οριζόντιες μειώσεις της τάξης του 9,5% που επιβλήθηκαν με την κλαδική σύμβαση της ίδιας περιόδου. Τότε τη «βρώμικη δουλειά» την είχε φέρει σε πέρας η ηγεσία της ΟΤΟΕ, τώρα την ανέλαβε ο ίδιος.
Εμείς όμως πρέπει να δούμε πώς φθάσαμε ως εδώ προκειμένου να αποφύγουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον. Επειδή η νέα επιχειρησιακή σύμβαση μολονότι θέτει ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την επόμενη τριετία, δεν πρόκειται να είναι το τέλος της διαδρομής, πόσο μάλλον η «βάση να εκκινήσουμε και πάλι … για νέους νικηφόρους συνδικαλιστικούς αγώνες». Δεν αποτελεί παρά ένα σημείο με απότομη κλίση σε μια διαρκώς συνεχιζόμενη καθοδική πορεία. Τα ακόμα χειρότερα έπονται εκτός αν μπορέσουμε να τα αποτρέψουμε προβάλλοντας αποτελεσματικές αντιστάσεις και σίγουρα όχι αναθέτοντας εν λευκώ, σε πνεύμα τυφλής εμπιστοσύνης τις διαπραγματεύσεις για τη δική μας ζωή σ’ αυτούς που μας έφτασαν ως εδώ.
Description: clip_image001
Σύλλογος Εργαζομένων ΕΤΕ προερχόμενων από την πρώην Εθνοdata 8 Μάρτη ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Σύλλογος Εργαζομένων ΕΤΕ προερχόμενων από την πρώην Εθνοdata
07/03/17
8 Μάρτη
ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΤΕ προερχόμενων από την πρώην Εθνοdata ξεκινώντας ως σύλλογος ενοικιαζόμενου προσωπικού χαρακτηρίστηκε εκτός των άλλων και από ακόμα μία «καινοτομία». Τη συμμετοχή πολλών γυναικών στο ΔΣ. Και ακόμα πιο σημαντικό οι συναδέλφισσές μας μέλη του σωματείου πρωτοστάτησαν και συμμετείχαν δυναμικά σε όλες τις δράσεις μας . Και όλα αυτά σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που η συμμετοχή των γυναικών είναι απειροελάχιστη, σχεδόν ανύπαρκτη…
Στις 8 Μάρτη, δεν γιορτάζουμε μόνο την διεθνή ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών άλλα την συνέχιση του αγώνα . Παγκοσμίως η πρώτη αιτία θανάτου των γυναικών είναι η έμφυλη βία. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Κομισιόν το 1/3 των Ελλήνων θεωρεί ότι ο βιασμός δικαιολογείται σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι γυναίκες συνεχίζουν να αμείβονται λιγότερο από τους άντρες. Η ανεργία χτυπάει σε μεγαλύτερο βαθμό τις γυναίκες, ενώ η μητρότητα στον εργασιακό χώρο είναι πλέον υπό διωγμό…
Ίσως πρέπει να θυμηθούμε ότι πριν 65 χρόνια (στην Ελλάδα) στις γυναίκες απαγορεύονταν να ψηφίζουν. Ότι ακόμα και στις αρχές του περασμένου αιώνα οι γυναίκες δεν σπούδαζαν. Ότι δεν μπορούσαν να διαθέσουν το σώμα τους όπως αυτές ήθελαν, ούτε καν να παντρευτούν τον άνθρωπο που επιθυμούσαν. Όχι και τόσο παλιά πριν το 1982 οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα στην περιουσία τους και δεν μπορούσαν να ανοίξουν ούτε καν ένα δικό τους λογαριασμό… Ότι η ίση αμοιβή αντρών και γυναικών χρειάστηκε να νομοθετηθεί και ότι σε πολλές χώρες οι άντρες με νόμο πληρώνονταν περισσότερο από τις γυναίκες.
Για το σωματείο μας η συμμετοχή είναι ένα από τα μέσα διεκδίκησης και στον τομέα των δικαιωμάτων των γυναικών. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία χωρίς τη συμμετοχή του μισού πληθυσμού της γης. Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες μας, να «καταλάβουν» το δημόσιο χώρο, συμμετέχοντας στα σωματεία τους ή όπου αλλού οι ίδιες επιθυμούν. Γιατί η 8 Μάρτη δεν είναι μια μέρα για λουλούδια άλλα μια μέρα μνήμης και αγώνα.
Το ΔΣ.
Αγωνιστική Πρωτοβουλία στην Πειραιώς: 8 Μάρτη διεθνής μέρα της γυναίκας
Tετάρτη, 8 Μαρτίου 2017
Αγωνιστική Πρωτοβουλία στην Πειραιώς: 8 Μάρτη διεθνής μέρα της γυναίκας
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ στην ΠΕΙΡΑΙΩΣ
8 Μάρτη, Διεθνής Μέρα της Γυναίκας, μέρα τιμής, μνήμης μέρα με τη δική της αγωνιστική και αιματοβαμμένη ιστορία, που δεν ανήκει σε όλους. Είναι μέρα των «από κάτω» και σαν τέτοια «γιορτάζεται» με απεργίες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και πορείες σε όλες τις χώρες του κόσμου.
8 Μάρτη 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία διεκδικώντας μείωση του ωραρίου εργασίας (σε 10 από 16 ώρες), ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Τόσο η απεργία, όσο και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, με βία και αίμα.
Η 8 Μάρτη καθιερώθηκε το 1910, στη Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκας μετά από πρόταση της γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν.
Στις 8 Μάρτη 1912, 23.000 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης απέργησαν και ζήτησαν για μια κόμη φορά 10ωρο, καλύτερες συνθήκες, ίσο μισθό με τους άντρες, κατάργηση της παιδικής εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημα «ψωμί και τριαντάφυλλα» κατέκλυσε τους δρόμους της Νέας Υόρκης και η αστυνομία έδωσε, ξανά, ένα άσχημο τέλος.
Στη Ρωσία το 1917, με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη (23/2 με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή 8/3), οι γυναίκες της Πετρούπολης απεργούν στις βιοτεχνίες της κλωστοϋφαντουργίας διεκδικώντας «ψωμί και ειρήνη».
Στην Ελλάδα, το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία. Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν άσχημες, τα μεροκάματά τους μικρά. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926 στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στην ομάδα των εργατών που περιφρουρούν την απεργία και τις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα 2 παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8 Αυγούστου 1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Κομβικά βήματα για τη θέση της γυναίκας και τη γυναικεία χειραφέτηση έγιναν στη διάρκεια της Αντίστασης. Στο ιστορικό Ψήφισμα των Κορυσχάδων κατοχυρώνεται, πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, «ισότητα πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών».
Σήμερα, στην Ελλάδα των μνημονίων της φυλακής της Ε.Ε και του ΔΝΤ οι γυναίκες καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο στην ανεργία, στις απολύσεις, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις μειώσεις μισθών στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας.
Οι γυναίκες είναι αυτές που σήμερα βιώνουν εντονότερα τη συρρίκνωση των εργασιακών, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Οι γυναίκες επωμίζονται κατά κύριο λόγο την κατάρρευση των κοινωνικών υπηρεσιών πρόνοιας και παιδείας.
Συγχρόνως όμως οι γυναίκες σήμερα στην Ελλάδα παλεύουν και συμμετέχουν στους εργατικούς αγώνες, οι εργάτριες της ΣΚΟΤ, οι καθαρίστριες στα νοσοκομεία και στα λεωφορεία, δεν το βάζουν κάτω δείχνουν το δρόμο μαζί με τις γυναίκες πρόσφυγες που πρωτοστατούν στους αγώνες για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης , δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, αγωνίζονται και διεκδικούν
Πιάνουμε το νήμα, την κλωστή των αγώνων, που ξεκινά αιώνες πριν, και φτάνει σήμερα στην Τουρκία, στο Κομπάνι, στην Πολωνία, στην Ιταλία, στην Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ. Μαζί με τους άνδρες να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών.
Τετάρτη 8 Μάρτη Διεθνής ημέρα της γυναίκας!
Συμμετέχουμε στις κατά τόπους πορείες και εκδηλώσεις.
Στην Αθήνα συγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος, ώρα 19:00 και πορεία προς τη Βουλή
Στην Θεσσαλονίκη συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου στις 18:00
«Κολαστήρια ψυχών» τα τμήματα τηλεφωνικού κέντρου της Εθνικής Τράπεζας
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Χρηματοπιστωτικού Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει την απαράδεκτη στάση της Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας και της εταιρείας ICAP OUTSOURCING SOLUTIONS να προχωρήσουν στην απόλυση συναδέλφου, ενοικιαζόμενης τραπεζοϋπάλληλου, ύστερα από τις καταγγελίες που, μέσω του Σωματείου της, έκανε η ίδια για τις απαράδεκτες συνθήκες στο Τηλεφωνικό Κέντρο.
Όπως αναφέρει η Ν.Ε. Χρηματοπιστωτικού Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ:
Δεν είναι η μοναδική περίπτωση καταγγελίας των συνθηκών στο Τηλεφωνικό Κέντρο, όμως αυτή τη φορά υπήρχαν και έγγραφες αποδείξεις με υβριστικές εκφράσεις που είχαν ανταλλαχθεί μέσω email. Αυτά παρουσιάστηκαν στους αρμόδιους διευθυντές των Τμημάτων και είχαν σαν αποτέλεσμα την στοχοποίηση της συναδέλφου και τέλος την απόλυσή της.
Η Διοίκηση της Τράπεζας έχει την υποχρέωση να εξετάσει σε βάθος τις καταγγελίες για το Τηλεφωνικό Κέντρο όταν όλη η Τράπεζα βοά ότι τα φαινόμενα εκφοβισμού, παρενόχλησης, ψυχολογικής κακοποίησης, ταπεινωτικής συμπεριφοράς έχουν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Στελέχη της Τράπεζας ομολογούν ότι τα εν λόγω τμήματα του Τηλεφωνικού Κέντρου (Collection ΔΙΣΑΛΤ & Contact Center) έχουν μετατραπεί σε «κολαστήρια ψυχών».
Ως εργαζόμενοι σε Τράπεζες αρνούμαστε να δεχτούμε τη μετατροπή του εργασιακού μας περιβάλλοντος σε ένα είδος εργασιακής ζούγκλας όπου κάποια golden boys και girls επιβάλλουν δικούς τους κανόνες συμπεριφοράς και διοίκησης. Χρειαζόμαστε τραπεζοϋπαλλήλους οι οποίοι θα απολαμβάνουν τον σεβασμό της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειάς τους ώστε να είναι σε θέση να επιτελέσουν υπεύθυνα το έργο τους.
Ως τραπεζοϋπάλληλοι θα πρέπει μέσα από τα σωματεία μας να παλέψουμε ώστε παρόμοια φαινόμενα εργασιακού εκφοβισμού και ταπεινωτικής και εξευτελιστικής συμπεριφοράς εις βάρος των πιο αδύναμων συναδέλφων μας, να μην γίνονται ανεκτά.
Ζητάμε από τη Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας να αναγνωρίσει το βάρος της ευθύνης που της αναλογεί, να ανακαλέσει άμεσα την αδικαιολόγητη απόλυση της συναδέλφου και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε τέτοια γεγονότα να μην επαναληφθούν.
Ζητάμε να ληφθούν μέτρα για την αλλαγή των συνθηκών εργασίας στο Τηλεφωνικό Κέντρο.
πηγή: http://www.left.gr
Greek Unions 