ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ IV (ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ) ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Η Πολιτική Κοινωνιολογία επιδιώκει να καταγράψει και να «εξηγήσει», ή να «κατανοήσει», το πώς τα διάφορα αιτήματα, ατομικά ή συλλογικά, τα οποία αρχικά παράχθηκαν στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου κοινωνικού και πολιτικού πολιτισμού και συνακόλουθου πολιτικού εγκοινωνισμού, εξελικτικά οργανώνονται και προωθούνται στα κέντρα των αποφάσεων. Εκφράζονται μέσα από μορφές και διαδικασίες επηρεασμού, οι οποίες συνιστούν είτε πράξεις κοινωνικής εκπροσώπησης είτε πολιτικής συμμετοχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα

Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Εισαγωγικό Κείμενο για τον Κλάδο της Πολιτικής Κοινωνιολογίας
Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Προτεινόμενη ενδεικτική βιβλιογραφία για τον κλάδο της Πολιτικής Κοινωνιολογίας
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΕΣ
Μάρω Παντελίδου Μαλούτα
Από την «πυραμίδα της συμμετοχής» στην «πολιτική των πολιτών»
Μιχάλης Σπουρδαλάκης
Κόμματα και κομματικό σύστημα. Κρίση και προκλήσεις
Ξενοφών Ι. Κοντιάδης
Κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης
Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος
Ο Καστοριάδης, η άμεση και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Προβληματισμοί στην Ελλάδα της κρίσης
Κώστας Χ. Χρυσόγονος
Πολιτική αντιπροσώπευση, εκλογή και δημοκρατία, Ταύτιση ή σύγχυση;
Χριστόφορος Βερναρδάκης
Η έννοια του «κόμματος» στη σύγχρονη Πολιτική Επιστήμη. Μια επιστημολογική επιστροφή στον Αντώνιο Γκράμσι
Νικήτας Αλιπράντης
Η Δημοκρατία μεταξύ συνδικαλιστικού κομματισμού και καπιταλιστικής υποταγής
Κωνσταντίνος Σ. Ρέμελης
Το δικαίωμα ένστολης άσκησης του δικαιώματος συνάθροισης από αστυνομικούς υπαλλήλους και η υποχρέωση πολιτικής-κομματικής ουδετερότητας
Θανάσης Τσακίρης
Η πολιτική της άμεσης δράσης στην εποχή των μειωμένων προσδοκιών
Λίνα Παπαδοπούλου
Μορφές «Λαϊκής Νομοθέτησης»: Δημοψήφισμα και Λαϊκή Νομοθετική Πρωτοβουλία
Μαριλένα Σημίτη
Πολιτική κρίση και νέες μορφές παθητικής ή ευέλικτης πολιτικής συμμετοχής
Ηλίας Νικολακόπουλος
Εκλογικές μελέτες στην Ελλάδα. Διαιρετικές τομές και περιπλανώμενοι ψηφοφόροι
Αργύρης Κυρίδης
Πολιτική συμμετοχή και κοινωνική συνοχή. Η εκλογική αποχή στην Ελλάδα (1974 – 2010)
Θεόδωρος Χατζηπαντελής
Η περιγραφή του εκλογικού ανταγωνισμού. Κόμματα, πρόσωπα, θέματα
Γιώργος Γεραπετρίτης
Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων και πολιτικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα
Νικόλαος-Κομνηνός Χλέπας
Οι δημοτικοί σύμβουλοι. Μεταξύ δημοτικής ηγεσίας, εκπροσώπησης των πολιτών και διαμεσολάβησης των συμφερόντων
Θάνος Βερέμης
Η σχέση στρατού και πολιτικής ως αντικείμενο της πολιτικής κοινωνιολογίας
Σωκράτης Μ. Κονιόρδος
Οι ελληνικές πολιτικές ελίτ και η γοητεία του νεοφιλελευθερισμού. Η συμβολή τους στη δημιουργία της οικονομικής κρίσης
Αναστάσιος-Ιωάννης Δ. Μεταξάς
Συμμετοχική δημοκρατία και ειδικευμένη γνώση
Βάλια Αρανίτου
Ο κοινωνικός διάλογος στη σχέση κράτους και κοινωνίας. Μια νέα κορπορατιστική διευθέτηση;
Κάρολος Καβουλάκος, Νίκος Σερντεδάκις
Συλλογική δράση και κοινωνικά κινήματα
Μαρία Κούση
Περιβαλλοντικά κινήματα. Επιστήμη, υγεία και πολιτικές ζωής
Σάββας Γ. Ρομπόλης
Κρίση και κοινωνική ασφάλιση
Γιάννης Ν. Υφαντόπουλος
Πολιτικές για την καταπολέμηση της ανισότητας στην κοινωνία και στην υγεία
Κωνσταντίνος Μανασάκης
Η εταιρική κοινωνική ευθύνη ως πολιτική πράξη
Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Επιλογική σημείωση
Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Ορολογικό Ευρετήριο του Τόμου
Λεπτομέρειες
ISBN13 9789600807165
Εκδότης ΣΙΔΕΡΗΣ Ι.
Σειρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ
Χρονολογία Έκδοσης Απρίλιος 2016
Αριθμός σελίδων 606
Διαστάσεις 21×14
Πρόλογος ΜΕΤΑΞΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Επιμέλεια ΣΑΛΙΜΠΑ ΑΛΙΚΗ

OΧΙ ΣΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ

OΧΙ ΣΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης πήγε περίπατο. Η πτώχευση της εταιρείας ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ αφορά το 1% του ΑΕΠ, περίπου 200 εκατομ.€ εισφορές σε ετήσια βάση για το ΙΚΑ κι η τύχη του αφορά περισσότερες από 3.000 συνδεδεμένες επιχειρήσεις. Τα χρέη της ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ξεπερνούν τα 2 δις€.
Μέχρι σήμερα, όλες οι προτάσεις (πρόταση Μαρινόπουλου, πρόταση Σκλαβενίτη, σχέδιο ΑΤΛΑΝΤΙΚ) που έχουν κατατεθεί στο πτωχευτικό τραπέζι αφορούν τη διάσωση του κεφαλαίου και όχι των εργαζομένων.
Η ΕΑΚ, πριν από το δημοψήφισμα και την υπαγωγή της χώρας στο 3ο μνημόνιο είχε ζητήσει για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος και του λαού τη πλήρη εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, (συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζών) χωρίς ένα ευρώ στο κεφάλαιο, κάτω από των έλεγχο των εργαζομένων.
Η πρότασή μας δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρη καθώς ο φτωχοποιημένος λαός μας χρειάζεται άμεσα ένα πανεθνικό δίκτυο διανομής φτηνών προϊόντων, χωρίς μεσάζοντες και μαρινοπουλαίους.
Καθώς, μαζί με εσάς πλήττεται και το δικό μας δικαίωμα στην εργασία, το ΙΚΑ καταργείται και ένα νέο ασφαλιστικό υπερταμείο (ΕΦΚΑ) δημιουργείται για να επιβάλλει και να διαχειριστεί τη φτώχια όλων μας. Τα λουκέτα στο ΙΚΑ συνεχίζονται με πρόσφατη την απόφαση της Διοίκησης του ΙΚΑ να κλείσει το κατάστημα της Πλ. Ομονοίας στην Αθήνα. Γνωρίζουμε ότι οι συγχωνεύσεις καταστημάτων θα φέρουν αργά ή γρήγορα και το δικό μας τέλος.
Είναι η κατάλληλη στιγμή εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μόνιμοι, αορίστου, ελαστικά απασχολούμενοι, εργολαβικοί και άνεργοι να ενώσουμε τη φωνή μας για να μπει ένα τέλος στη συνεχιζόμενη φρίκη της κρίσης.
Στεκόμαστε στο δίκαιο αγώνα σας για να διατηρηθούν όλες οι θέσεις εργασίας.
22/7/2016
ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Εργαζομένων ΙΚΑ Ν. Μαγνησίας

Καταγγελίες εργαζομένων σε Τηλεφωνικά Κέντρα Τραπεζών

Ως εργαζόμενοι και εκπρόσωποι εργαζομένων σε Τηλεφωνικά Κέντρα Τραπεζών καταγγέλλουμε ότι δεν λαμβάνονται υπόψη κοινωνικά κριτήρια στη διαχείριση των μη ενήμερων δανειοληπτών με αποτέλεσμα:
• αφενός οι επιπτώσεις στους πελάτες δανειολήπτες της Τράπεζας να είναι δυσβάσταχτες έως εξοντωτικές,
• αφετέρου οι εισπράξεις για τη Τράπεζα να είναι τελικά λιγότερες από αυτές που θα μπορούσαν να είναι.
Δηλώνουμε ότι ως εργαζόμενοι δεν συμφωνούμε με την πρακτική, που μας επιβάλλεται, να παρενοχλούμε τους δανειολήπτες και να επιδεικνύουμε μηδενική ευαισθησία σε προβλήματα υγείας ή άλλες δυσκολίες που αντικειμενικά αντιμετωπίζουν οι οφειλέτες. Είμαστε ευθέως αντίθετοι και αντίθετες με τη λογική που απορρέει από τους προϊσταμένους, επιφορτισμένους με τη διοίκηση των Τμημάτων Collection, συνήθως ειδικούς συμβούλους των Τραπεζών, για ωμή, σκληρή και ανάλγητη αντιμετώπιση όσων χρωστούν.
Δεν θέλουμε να είμαστε συνένοχοι και να έχουμε άθελά μας συμβάλει στο να οδηγούμε σε απόγνωση τους συμπολίτες μας, γεγονός που μπορεί να έχει δραματικά αποτελέσματα πάνω στη υγεία τους και τη ζωή τους.
Κατ’ αρχήν βάζουμε σε υψηλότερη προτεραιότητα τον άνθρωπο και τη κοινωνία και δεύτερον πιστεύουμε ότι και τα οικονομικά αποτελέσματα για την Τράπεζα θα ήταν καλύτερα με μια πιο ανθρώπινη αλλά και λογική αντιμετώπιση. Επιβεβαιώνεται από τη πράξη ότι η λογική της πλήρους εξάντλησης του δανειολήπτη είναι κοντόθωρη και αναποτελεσματική.
Το γεγονός της απαγόρευσης – από τη πλευρά των Τραπεζών – δημοσιοποίησης των σεναρίων (script) βάσει των οποίων απαντάμε στις τηλεφωνικές κλήσεις αφήνει μεγάλο περιθώριο για ελλιπή ενημέρωση των οφειλετών – η οποία δεν γίνεται αντιληπτή από τους ίδιους – και που αγγίζει τα όρια της παρανομίας. Συμβαίνει τα σενάρια να αλλάζουν συχνά, πάνω από μία φορά μέσα στην ημέρα, ειδικά μετά από καταγγελίες ορισμένων καλύτερα ενημερωμένων πελατών. Πιστεύουμε ότι αποσιωπούνται διατάξεις που πιθανόν να διευκόλυναν τον δανειολήπτη να ξεπληρώσει το δάνειό του και να απέτρεπαν την οικονομική αλλά και βιολογική καταστροφή του.
Οι τηλεφωνητές (agents) δεν επιτρέπεται να ενημερώνουν τους δανειολήπτες για τις ευνοϊκές επιλογές της ισχύουσας νομοθεσίας (νόμος Κατσέλη) και πολύ περισσότερο απαγορεύεται να προωθούν ή να ενθαρρύνουν την καταφυγή σε αυτές. Φοβόμαστε ότι ο νόμος Κατσέλη δεν εφαρμόστηκε ούτε στην Τράπεζα που η κα Κατσέλη διατελεί Πρόεδρος. Oι νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης και της Ελληνικής Βουλής για ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρηματιών πιθανόν παραμένουν αχρησιμοποίητες και ανενεργές εφόσον οι Διοικήσεις των Τραπεζών αποφασίσουν ότι δεν είναι προς το συμφέρον τους.
Ως απαραίτητο μέτρο θεωρούμε την κατοχύρωση νομοθετικά της υποχρέωσης των Τραπεζών να δίνουν τα σενάρια για έλεγχο σε κάποια αρχή, κατά το δυνατόν ανεξάρτητη, που δεν θα είναι πάντως υπό τον έλεγχο των ίδιων ή της Τράπεζας της Ελλάδος. Εναλλακτικά θα ζητούσαμε την άδεια δημοσιοποίησης των σεναρίων αυτών στο ευρύ κοινό, κάτι που σήμερα απαγορεύεται.
Το παραπάνω μέτρο είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι οι όποιες ευεργετικές διατάξεις (προστασία πρώτης κατοικίας κλπ.) ψηφίζονται από το Ελληνικό Κοινοβούλιο σχετικά με την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, θα εφαρμόζονται στη πράξη.
Το ίδιο ισχύει και για τις αναγγελλόμενες δυνατότητες ρυθμίσεων και διακανονισμών που προτείνονται από τις ίδιες τις Τράπεζες. Διαφημίζονται από τις ίδιες με στόχο την βελτίωση του κοινωνικού τους προφίλ αλλά δεν τελικά δεν φτάνουν στους ενδιαφερόμενους.
Επιπλέον θέλουμε να επισημάνουμε ότι στα τηλεφωνικά κέντρα εφαρμόζονται μέθοδοι επιθετικού management με πλήρη αστυνόμευση των εργαζομένων, εξαντλητική εντατικοποίηση, προσβολή της αξιοπρέπειας, εξευτελισμό της προσωπικότητας τους και ρατσιστική συμπεριφορά. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι πράγματι προϋπόθεση για να μην υπάρχουν αντιρρήσεις ή δεύτερες γνώμες όσο αφορά την τυφλή υπακοή στις άνωθεν οδηγίες για αντιμετώπιση των δανειοληπτών όπως περιγράψαμε νωρίτερα.
Ιδιαίτερα έντονα είναι τα προβλήματα με την παρεμπόδιση συνδικαλιστικής ελευθερίας δικαιολογημένα διότι η ελεύθερη συνδικαλιστική έκφραση και εκπροσώπηση των εργαζομένων θα μπορούσε να είναι το μόνο εμπόδιο στις αυθαίρετες πρακτικές απέναντι στους πελάτες των Τραπεζών. Ο εργαζόμενος για να φτάσει να εκστομίσει χωρίς αντίρρηση τα υποδεικνυόμενα σενάρια πρέπει να είναι όμηρος και απόλυτα εξαρτημένος για τη δουλειά του – και τη επιβίωσή του – από τον εργοδότη του. Έχουμε ήδη προβεί σε καταγγελίες στην Επιθεώρηση Εργασίας για το περιστατικό που προϊστάμενος ανέφερε «όποιος είναι στο σωματείο, δεν θα γίνει ποτέ 8ωρος, [ …] θα φροντίσει η Τράπεζα να απομακρυνθεί» και για παρεμπόδιση συνδικαλιστικής δράσης.
Το μόνο συμφέρον που βλέπουμε να ικανοποιείται από τις πρακτικές εξόντωσης και ξεζουμίσματος των δανειοληπτών και την απαράδεκτα αντιεπαγγελματική και απολίτιστη συμπεριφορά απέναντι στους εργαζόμενους, είναι αυτών που επιθυμούν να αποδείξουν, πιθανόν για ίδιον όφελος, ότι δήθεν το Τμήμα Collection (των Ληξιπρόθεσμων οφειλών) δεν είναι αποδοτικό όσο λειτουργεί εντός Τράπεζας αλλά θα ήταν προτιμότερο να δοθεί στις, γνωστές σε όλους μας, εισπρακτικές εταιρείες.
Το Δ.Σ.
Τηλέφωνα επικοινωνίας
Γιώργος Καπετανάκης 6977 741 228 (Vodafone)
Βασιλική Χριστοπούλου 6976 685 485 (Wind)
Νάντια Κατσιμίγα 6946 561 195
Μαρία Λάτσα 6980 548 900 (Cosmote)
Γεωργία Γιαννούλη 6949 432 210
Αφροδίτη Ανδρίτσου 6936 163 458 (Wind)
Άννα Λιάκου 6972 668 910
Βασιλική Χριστοπούλου 6976 685 485 (Wind)
Φωτεινή Δημητριάδου 6956034847 (Vodafone)
Φιλοπούλου Δήμητρα 693 8754950 (Cosmote)
Σήψα Μαρία 697 9689776 (Vodafone)
Αχειμάστου Μαρία 697 2019630 (Cosmote)
Συνάντηση στην Αντιπροεδρία

Συναδέλφισσες, -οι,

Ο Σύλλογός μας και ο Σύλλογος Εργαζομένων Icap Outsourcing Solutions, ζητήσαμε συνάντηση με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Γιάννη Δραγασάκη ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία να εκθέσουμε τα προβλήματα των ενοικιαζόμενων τραπεζοϋπαλλήλων και να υπάρξει συνολική αποτύπωση των εργασιακών συνθηκών στον χώρο των Τραπεζών και των Ασφαλιστικών Εταιρειών. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 29/6/2016 με τη Διευθύντρια του γραφείου του κου Αντιπροέδρου και πέντε συνεργάτες του.
Στη συνάντηση είχαμε την ευκαιρία να περιγράψουμε και να αποσαφηνίσουμε το πώς πίσω από συμβάσεις εργολαβίας – και υπεργολαβίας – υποκρύπτεται εξαρτημένη σχέση εργασίας του εργαζόμενου με την Τράπεζα ή την Ασφαλιστική Εταιρεία.
Η μη αναγνώριση αυτής της σχέσης καθιστά τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, εργαζόμενους δεύτερης κατηγορίας χωρίς δικαιώματα και ισότιμη αντιμετώπιση στον εργασιακό τους χώρο, γεγονός που δημιουργεί, πέραν όλων των άλλων, και προβλήματα δυσλειτουργίας των επιχειρήσεων.
Επίσης τέθηκαν τα ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα – απόρροια της παραπάνω στρεβλής σχέσης εργασίας – όπως οι απαράδεκτες συνθήκες εργασίας στα τηλεφωνικά κέντρα, η παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης και έκφρασης, η παραβίαση και οι καταφανώς συνδικαλιστικές διώξεις στις περιπτώσεις απολύσεων φυλάκων.
Θα υπάρξει και επόμενη συνάντηση ώστε να εξεταστούν ενδελεχώς οι τρόποι αντιμετώπισης των σοβαρών προβλημάτων των ενοικιαζόμενων τραπεζοϋπαλλήλων.

Τα Δ.Σ.
του ΣΥ.ΔΑ.Π.Τ.Τ. και
του Συλλόγου Εργαζομένων Icap Outsourcing Solutions

Η εργατική τάξη στον δρόμο για την κόλαση (Εφημερίδα των Συντακτών, 11.07.2016)

 

Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου, Αφροδίτη Τζιαντζή

Με φόντο τη σκληρή πολύμηνη αναμέτρηση του κόσμου της εργασίας με την κυβέρνηση στη Γαλλία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να νομοθετήσει σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα που δεν μπόρεσε να περάσει ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά.

Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο αναμενόμενος νόμος για τα εργασιακά και τον συνδικαλισμό μπορεί να δοκιμάσει την κοινοβουλευτική συνοχή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. κι άλλοι ότι μπορεί να γίνει και η βασιλική οδός για την έξοδο του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία.

Ωστόσο, ύστερα από έξι χρόνια αγώνων και αγωνίας ενάντια στα μνημόνια, ίσως η θλιβερότερη διαπίστωση να είναι πως όλη αυτή η συζήτηση -και η σύγκρουση- που αφορά και τα κόμματα και την Αριστερά και τα συνδικάτα μοιάζει να μη συγκινεί τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Σε κρίση πριν από την κρίση, χωρίς αξιοπιστία και εμπιστοσύνη από την πλευρά των εργαζομένων, ο συνδικαλισμός βρίσκεται στο στόχαστρο εδώ και χρόνια και από την ίδια την κοινωνία.

Τα συνδικάτα απέτυχαν να οργανώσουν αποτελεσματικά την εργατική αντίσταση, παρ’ όλους τους σκληρούς αγώνες που επέβαλε η ίδια η κοινωνία τα πρώτα χρόνια των μνημονίων. Ετσι, είναι απολύτως ερμηνεύσιμο το γιατί σ’ αυτή τη ζωτικής σημασίας καμπή η κοινωνία μοιάζει να λάμπει διά της απουσίας της.

Σε μια τέτοια συγκυρία η πραγματικότητα επιβεβαιώνει το σύνθημα «φτωχοί στα όπλα» και μάλιστα με τη διπλή ανάγνωσή του.

Οι εργαζόμενοι είναι φτωχοί στα όπλα, στα μέσα που διαθέτουν, δηλαδή, για να αντισταθούν, αλλά αν το σύνθημα διαβαστεί αλλιώς, σε άλλο τόνο, μπορεί να είναι κι ένα κάλεσμα: ο συνδικαλισμός είναι το μόνο μας όπλο κι ως τέτοιο -ανεξάρτητα από τις ηγεσίες του και τα πεπραγμένα τους- οφείλουμε να τον υπερασπιστούμε.

Εκατόν τριάντα έξι χρόνια μετά τις πρώτες εργατικές οργανώσεις, εκατόν έξι χρόνια μετά την ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, ενενήντα οκτώ χρόνια μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ και εκατό χρόνια μετά την ηρωική απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου, που κέρδισαν με αίμα την καθιέρωση οκταώρου, οφείλουμε όχι μόνο να μην παραιτηθούμε, αλλά να νοηματοδοτήσουμε ξανά έννοιες όπως συνδικάτα, συνδικαλισμός, εργατικό κίνημα, ταξική πάλη.

Οι «βέλτιστες πρακτικές» και το πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού

Η τρόικα πίεζε εξαρχής για αλλαγές στο εργασιακό νομοθετικό πλαίσιο της χώρας – συμπεριλαμβανομένου του συνδικαλιστικού νόμου που είχε εξαγγείλει από την 21η μέρα που ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ και τον έφερε τελικά το 1982.

Ο νόμος 1264 αναγνώριζε πρωτοφανείς για την εποχή συνδικαλιστικές ελευθερίες κι είχε θεωρηθεί τομή σε μια χώρα όπου από τα πρώτα του βήματα, τον μακρινό 19ο αιώνα, ο συνδικαλισμός, όταν δεν βρισκόταν υπό διωγμό, ασφυκτιούσε από τον εναγκαλισμό του κράτους και της εργοδοσίας.

Το φθινόπωρο του 2014 η κυβέρνηση εμφανιζόταν έτοιμη να αλλάξει τον συνδικαλιστικό νόμο, τον τρόπο προκήρυξης των απεργιών αλλά και της χρηματοδότησης των συνδικάτων, κι όλα αυτά που οι δανειστές (και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ας μην κρυβόμαστε) αντιμετώπιζαν ως «συνδικαλιστικά προνόμια».

Ο νέος νόμος θα προέβλεπε, εκτός από την επαναφορά του λοκ άουτ και των ομαδικών απολύσεων, περιορισμό στο δικαίωμα στην απεργία, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, αλλαγές στη χρηματοδότηση των συνδικάτων και στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Τελικά, οι αλλαγές δεν πέρασαν ποτέ, παρ’ όλες τις προσπάθειες της τότε πολιτικής ηγεσίας να επιτύχει «κλίμα εθνικής συναίνεσης των κοινωνικών εταίρων» και να πάει με «εθνική γραμμή» απέναντι στην τρόικα. Ετσι, η νομοθεσία που αφορά την εργασία -συμπεριλαμβανομένου του συνδικαλιστικού νόμου- παραμένει μία από τις σοβαρότερες εκκρεμότητες που θέτουν οι δανειστές.

Η δέσμευση Τσίπρα

Η κυβέρνηση σύντομα θα πρέπει να πάρει θέση για τις ομαδικές απολύσεις, τον τρόπο κήρυξης των απεργιών και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας, με συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.», στις αρχές Ιουνίου, δεσμεύτηκε ότι η κυβέρνησή του θα υπερασπιστεί τα εργασιακά, «όπως κάναμε για την πρώτη κατοικία και τις συντάξεις».

Την ίδια δέσμευση είχε εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ και πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, θέτοντας ως προγραμματικό στόχο «να αδρανοποιήσει το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο σχέδιο για την εργασία, ασκώντας επιθετικά πολιτικές με αριστερό και κοινωνικό πρόσημο».

Ο πρωθυπουργός ευελπιστεί ότι «η εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά και του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας στις διαπραγματεύσεις θα διευρύνει τις συμμαχίες που έχουμε ήδη διαμορφώσει».

Ουσιαστικά εναποθέτει ελπίδες στις «βέλτιστες πρακτικές της Ε.Ε.» για να σωθεί ό,τι σώζεται από το κρεβάτι του Προκρούστη στο οποίο έχουν τεθεί τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ήδη δώσει στίγμα για το πώς αντιλαμβάνεται τα εργασιακά δικαιώματα σε μια… ιδιόμορφη Οικονομική Ζώνη, όπως η Ελλάδα.

Απαντώντας σε ερώτηση της Κ. Κούνεβα και του Γ. Κατρούγκαλου λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, η Κομισιόν (που διαχειρίζεται τις πολιτικές της Ε.Ε., κατανέμει τους χρηματοδοτικούς πόρους της και επιβάλλει την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου) είχε εξηγήσει διά του επιτρόπου Μοσκοβισί ότι «το μνημόνιο συνεννόησης δεν αποτελεί πράξη της Ε.Ε., αλλά πράξη που συμφωνήθηκε διμερώς μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της.

Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι, κατά την εφαρμογή μέτρων στο πλαίσιο μιας τέτοιας διακυβερνητικής ρύθμισης, οι αρχές του οικείου κράτους-μέλους δεν εφαρμόζουν το δίκαιο της Ε.Ε.

»Σε θέματα που δεν εμπίπτουν στο δίκαιο της Ε.Ε. και στις διεθνείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ε.Ε., εναπόκειται στις εθνικές αρχές να διασφαλίζουν την τήρηση των υποχρεώσεων όσον αφορά τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων, που προκύπτουν από την εθνική τους νομοθεσία και τις διεθνείς τους δεσμεύσεις».

Καταγγελίες

Αριστεροί ευρωβουλευτές έχουν καταγγείλει το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων:

«Στόχος του είναι να προσαρμοστεί η αγορά εργασίας και τα ασφαλιστικά συστήματα στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας με στόχο να μπει όλη η ευρωζώνη σε ένα εργασιακό μνημόνιο».

Αποκαλυπτικός υπήρξε και ο πρόεδρος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Θεμάτων του Ευρωκοινοβουλίου, Τ. Händel, σε πρόσφατη ημερίδα της GUE/NGL για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις:

«Οι λεγόμενες “βέλτιστες πρακτικές” υποβιβάζουν τον ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, αποδιαρθρώνουν συλλογικές συμβάσεις και τα εργασιακά δικαιώματα ώστε να μειωθεί το κόστος για το κεφάλαιο. Ακόμη, οι ελάχιστες προδιαγραφές των συνθηκών εργασίας, που επικαλείται η πρόταση Γιούνκερ, είναι μια μέθοδος κατακερματισμού που οδηγεί σε μειώσεις μισθών.

»Η ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. επιδιώκει μείωση του εργασιακού κόστους. Η πολιτική των δεξιών κυβερνήσεων της Ευρώπης είναι ο αυταρχικός καπιταλισμός, με πιο άμεσες επιθέσεις στα δικαιώματα των εργαζομένων».

Στο επίκεντρο της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργασία βρέθηκαν εξαρχής οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα στην απεργία, η καρδιά δηλαδή του συνδικαλισμού, αφήνοντας τους εργαζόμενους άοπλους, βορά στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

«Για να είναι αποτελεσματικές οι συλλογικές διαπραγματεύσεις απαιτείται να έχουν συμμετοχή των εργαζομένων και να μη βρίσκονται σε απομόνωση από τα άλλα δικαιώματα», τονίζει η Esther Lynch, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC), που εκπροσωπεί 45.000.000 εργαζόμενους, 89 εθνικές συνομοσπονδίες και 22 ομοσπονδίες.

«Η απεργία, η ενημέρωση των εκπροσώπων των εργαζομένων, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι είναι βασικά δικαιώματα, αλλιώς οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καταντούν επαιτεία. Επομένως, απαιτείται ολιστική αντιμετώπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και το δικαίωμα της απεργίας».

Για ένα ακόμα καλοκαίρι προαναγγέλλεται ένα καυτό φθινόπωρο, αυτή τη φορά με επίδικο τα εργασιακά και τον συνδικαλιστικό νόμο. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι ακριβώς θα γίνει.

Ωστόσο, το στοίχημα παραμένει ανοιχτό και για τους δανειστές και για την κυβέρνηση και για τα συνδικάτα. Κυρίως είναι μια ιστορική πρόκληση για ολόκληρη την Αριστερά και μάχη επιβίωσης για τους εργαζόμενους.

Αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη την Ευρώπη 45.000.000 εργαζόμενοι είναι μέλη σε συνδικάτα. Τι θα γίνει αν όλοι αυτοί -όλοι εμείς- καταφέρουμε να συντονίσουμε τη δράση μας;

Μαύροι αριθμοί, πικρές αλήθειες

■ Περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι έφυγαν από την Ελλάδα για να βρουν εργασία στο εξωτερικό.

■ Πάνω από 640.000 εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να αλλάξουν επάγγελμα σύμφωνα με το «Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης», ενώ τα 2/3 των θέσεων εργασίας που χάθηκαν δεν θα επανέλθουν στην αγορά.

■ Μόλις το 26% των Ελλήνων εργαζομένων ανήκουν σε συνδικάτα.

■ Ενώ μέσα σε τρεις δεκαετίες η μισθωτή εργασία αυξήθηκε από το 47% στο 64%, ο αριθμός των συνδικαλισμένων έμεινε στάσιμος στα 750.000 άτομα.

■ Το 55% των συνδικαλισμένων εργάζεται στον στενό ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, που ωστόσο καλύπτει το 34% της μισθωτής απασχόλησης.

■ Eνώ στο Δημόσιο η συνδικαλιστική πυκνότητα κυμαίνεται στο 65%, στον ιδιωτικό τομέα δεν ξεπερνά το 15%.

■ Τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες για τη χαμηλή συνδικαλιστική πυκνότητα, σύμφωνα με έρευνες: Ελλειψη σωματείων στους χώρους εργασίας, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα και τις μικρές επιχειρήσεις, αρνητική γνώμη για τα συνδικάτα εξαιτίας της κομματικοποίησης και της πολυδιάσπασης, έλλειψη χρόνου για συνδικαλισμό.

■ Το 94% των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που συνήφθησαν το 2015 ήταν επιχειρησιακές. Οι επιχειρησιακές ΣΣΕ εκτοξεύτηκαν το 2012, έτος που καθιερώθηκε η χρήση του νεοσύστατου μορφώματος των «ενώσεων προσώπων» σε επιχειρήσεις κάτω των 50 ατόμων.

■ Το 2010-2012 σημειώνονται τουλάχιστον 31 μεγάλα γεγονότα διαμαρτυρίας, γενικές απεργίες και κινητοποιήσεις.

■ Μόνο το 2011, έτος κορύφωσης των εργατικών αντιδράσεων, προκηρύχθηκαν συνολικά περίπου 445 απεργίες και στάσεις εργασίας, οι 240 στον ιδιωτικό τομέα, διακόσιες 24ωρες απεργίες και ογδοντατέσσερις 48ωρες, 53 καταλήψεις και εννιά απεργίες διαρκείας.

■ Από το 2013 μειώνονται αριθμητικά οι πιο κοστοβόρες μορφές απεργιακών δράσεων (π.χ. επαναλαμβανόμενες και 48ωρες απεργίες) έναντι μη απεργιακών μορφών διαμαρτυρίας ή ολιγόωρων στάσεων εργασίας.

■ Το 2014 πάνω από τις μισές κινητοποιήσεις κρατούν μόλις λίγες ώρες.

ΓΣΕΕ -ΣΕΒ

Ο «εμβληματικός» νόμος 1264/1982 και οι… απαιτούμενες αλλαγές

Με μια εγκύκλιο δέκα σημείων προς τα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες διευκρινίζει τη θέση της η ΓΣΕΕ για τις επερχόμενες αλλαγές στα εργασιακά.

Η ΓΣΕΕ παραδέχεται ότι οι ΣΣΕ έχουν υποβαθμιστεί δραματικά και οι επιχειρησιακές συμβάσεις γίνονται εργαλείο χειροτέρευσης των όρων εργασίας, φέρνοντας το παράδειγμα των «ενώσεων προσώπων» που υπογράφουν ΣΣΕ, σπάζοντας ακόμα και το φράγμα του κατώτατου μισθού των 580 ευρώ.

Υπερασπίζεται τα κεκτημένα του συνδικαλιστικού κινήματος ως «τα μόνα εμπόδια στο περιβάλλον κρατισμού, εργοδοτικής αυθαιρεσίας, εργασιακής απομόνωσης και εξατομίκευσης», ξεκινώντας από τον συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982 που αποκαλεί «εμβληματικό».

Για τη ΓΣΕΕ είναι εξίσου σημαντικό να συνεχιστεί ως έχει το καθεστώς χρηματοδότησης των σωματείων και συνδικαλιστικών αδειών, με το δικαίωμα στην απεργία για το οποίο υπενθυμίζουν απλώς ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα «ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις».

Για το λοκ άουτ αρκούνται να πουν ότι «δεν το επιθυμούν ούτε οι εργοδοτικές οργανώσεις» και για τις ομαδικές απολύσεις ότι έχουν θεσπιστεί αντεργατικές ρυθμίσεις, που ωστόσο «δεν έφεραν την περιπόθητη ανάπτυξη».

Τέλος, δηλώνουν ότι συνεχίζουν να είναι «σε διαρκή επαγρύπνηση και ετοιμότητα», καλώντας σε συσπείρωση τον κόσμο της εργασίας.

Ο ΣΕΒ από την πλευρά του δηλώνει ότι δεν θέλει ούτε τις ομαδικές απολύσεις ούτε το λοκ άουτ, συμφωνώντας όμως ότι ο συνδικαλιστικός νόμος «είναι παλιός και χρειάζεται αλλαγές».

Κλείνουν το μάτι στο ενδεχόμενο κατάργησης του 13ου-14ου μισθού, ισχυριζόμενοι ότι «εργοδότες και εργαζόμενοι θα συζητούν πώς θα κατανέμεται το μισθολογικό κόστος σε 12, 13 ή 14 κομμάτια». Ο ΣΕΒ ζητά ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία στα ωράρια, με εργάσιμη εβδομάδα ώς και 60 ωρών.

http://www.efsyn.gr/arthro/i-ergatiki-taxi-ston-dromo-gia-tin-kolasi

EN.Α.Σ. Συνάντηση με την Διοίκηση

Συνάντηση με την Διοίκηση

Αθήνα 6.7.2016

Ανακοίνωση Νο. 85

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,

Πραγματοποιήθηκε χθες 05/07 προγραμματισμένη συνάντηση του Συλλόγου μας με την Δ/ντρια Ανθρωπίνου Δυναμικού στα πλαίσια της διαβούλευσης για το περιεχόμενο της νέας Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ) στην Alpha Bank.

Ο Σύλλογός μας προσήλθε στη συνάντηση αναπτύσσοντας το πλαίσιο διεκδίκησης όπως αυτό καθορίστηκε στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΕΝ.Α.Σ. στις 22/06/2016 και στη συνέχεια εμπλουτίστηκε με θεσμικά και οικονομικά αιτήματα (βλ. ανακοίνωση Νο 84).

Πιο συγκεκριμένα θέσαμε υπ’ όψιν της Διοίκησης:
Την ανάγκη ενός θετικού μηνύματος στους εργαζόμενους με αυξήσεις στα επιδόματα βαθμού και ευθύνης
Την εκ νέου πρόβλεψη για διατήρηση του πλαφόν των 1800€ της «Ειδικής Ρύθμισης»
Την χορήγηση επιδόματος στους υπαλλήλους εξυπηρετήσεως επιχειρήσεων (ΥΕΕ)
Επίσης διαμαρτυρηθήκαμε:
για την μη εφαρμογή της Κλαδικής ΣΣΕ στο θέμα της σωρευτικής αδείας για τη φροντίδα τέκνου (εννεάμηνο)
για τις πιέσεις που υφίστανται συνάδελφοι να αποχωρήσουν από την Τράπεζα
για τα αυξανόμενα κρούσματα υποαξιολόγησης όπου παρατηρείται μία τάση να βαθμολογείται το προσωπικό ως «Μέτριο»
για φαινόμενα που καταγγέλθηκαν σχετικά με την -αντίθετη στον Κανονισμό Αξιολόγησης- βαθμολόγηση στο Δελτίο Υπαλλήλου της Ιδιότητας (αρ.11) Ικανότητα Πωλήσεων.
Θέσαμε φυσικά υπόψιν της Διοίκησης την αγωνία και την απαίτηση των συναδέλφων για διατήρηση των θέσεων εργασίας εν όψει μάλιστα των τραπεζικών αναδιαρθρώσεων αλλά και το κρίσιμο, για το εισόδημα εκατοντάδων επίσης συναδέλφων, ζήτημα της ρύθμισης των δανείων τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

Από την πλευρά της η Διοίκηση, σε σχέση με το φαινόμενο των πιέσεων που υφίστανται συνάδελφοι προκειμένου να αποχωρήσουν από την Τράπεζα αλλά και το φλέγον ζήτημα των κρουσμάτων υποαξιολόγησης, αντέτεινε ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν κεντρική πολιτική της Διοίκησης αλλά τα όποια κρούσματα οφείλονται στον «υπερβάλλοντα ζήλο» συγκεκριμένων στελεχών. Για την ίδια την οδηγία υποαξιολόγησης (10% ως μη αποδεκτό) η δικαιολογία ήταν ξανά ότι πρόκειται για διεθνή κλίμακα κατανομής αποδόσεως προσωπικού!

Στο ζήτημα του «σωρευτικού εννεαμήνου» η Διοίκηση δείχνει να κρατά την ίδια αδικαιολόγητα σκληρή στάση, ενώ σχετικά με την ρύθμιση των στεγαστικών δανείων της ΣΣΕ ’84 δηλώθηκε μεταξύ άλλων τεχνική αδυναμία εφαρμογής λύσεων τύπου split balance σε ενήμερα δάνεια αφού μετά την ρύθμιση στο μέρος του δανείου που θα «παγώσει» θα πρέπει να σχηματιστεί πρόβλεψη. Ωστόσο το ζήτημα συζητείται με την ΟΤΟΕ.

Τα υπόλοιπα αιτήματα και κυρίως αυτά με οικονομικό περιεχόμενο -παρότι δεν επήλθε συμφωνία- καταγράφηκαν από τους εκπροσώπους της Διοίκησης με ένδειξη κατανόησης.

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,

Ο διάλογος στα πλαίσια της ΕΣΣΕ πρέπει να συνεχιστεί.

Θεωρούμε ότι η υπογραφή μιας ικανοποιητικής ΕΣΣΕ αλλά και ο σεβασμός της προσωπικότητας και της εργασίας των συναδέλφων πρέπει να βρεθεί σήμερα στο επίκεντρο των διεκδικήσεων του συνδικαλιστικού κινήματος και με αυτό το πνεύμα καταθέσαμε τις προτάσεις μας.

Άλλωστε όπως τονίσαμε και στην προηγούμενή μας ανακοίνωση, το προτεινόμενο προς διαβούλευση πλαίσιο είναι το ελάχιστο που –στις σημερινές συνθήκες- μπορεί να αποτελέσει μια βάση διαπραγμάτευσης.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΗΤΡΟΤΑΣΙΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ