Αυτόνομη Ριζοσπαστική Παρέμβαση Εργαζομένων 2010 +7 λόγοι για την επιστροφή των αγώνων, των δικαιωμάτων, του συνδικαλισμού

Αυτόνομη Ριζοσπαστική Παρέμβαση Εργαζομένων
2010 +7 λόγοι
για την επιστροφή των αγώνων, των δικαιωμάτων, του συνδικαλισμού!

Kατά την διάρκεια της μακρόχρονης πορεία της, η μάχη μεταξύ των δυνάμεων του κεφαλαίου και εργασίας είναι μια μάχη διαρκής και εξελίσσεται με θετικό η αρνητικό τρόπο για τους δύο πόλους που την συγκροτούν, ανάλογα με την δύναμη που διαθέτουν στην κάθε χρονική στιγμή. Την τελευταία 15ετία εντός της ΕΕ η πολιτική μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας στην ΕΕ και η αντιγραφή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής από αυτήν, όπου και αν κυβέρνησε, εκτός από το αποτέλεσμα της φτωχοποίησης των πολιτών έβαλε και μεγαλύτερα εμπόδια στην δράση των συνδικάτων. Στην επίθεση αυτή τα συνδικάτα έδειξαν αμηχανία . Σε άλλες περιπτώσεις βοήθησαν είτε με την ανοχή τους είτε με τις θέσεις τους ,με το αφήγημα τους ,την άσκηση αυτής της πολιτικής. Η σημερινή Ευρώπη με αυτήν που γνωρίσαμε πριν από 20 χρόνια δεν έχει πολλά κοινά σημεία. Ο επιθετικός προσδιορισμός «κοινωνική» Ευρώπη έχει χάσει το νόημα του. Δεν ανιχνεύεται στην καθημερινότητα των κοινωνιών αλλά και στην σκληρή πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Και στην Ελλάδα η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού απέναντι στα εργασιακά ,ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, απέναντι στην ελευθερία πρόσβασης των φτωχών ανθρώπων στα κοινωνικά αγαθά ξεκίνησε πολύ πριν αρχίσουν να ψηφίζονται και να εφαρμόζονται τα μνημόνια. Η αλήθεια είναι όμως ότι από το 2010 και μετά, οι επιθέσεις απέναντι στην εργασία και τα εργατικά δικαιώματα ήταν πολύ πιο βίαιες. Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν περιόρισαν την σταθερή εργασία και εκτόξευσαν τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Η αναδιανομή που πραγματοποιήθηκε σε όφελος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και σε βάρος των εισοδημάτων των εργαζομένων ήταν αποκαλυπτική. Αυτό ήταν ένα από τα αποτελέσματα της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης.
Η επίθεση που δεχθήκαμε ήταν βίαιη και δύσκολο να αποκρουσθεί, από αυτά τα συνδικάτα ,που διακρίθηκαν για την λειψή, χωρίς σχεδιασμό και ύποπτη σε ορισμένες φορές, για συναλλαγή τους με τον αντίπαλο, στρατηγική. Μια ψύχραιμη αποτίμηση είναι ότι μπορεί τα μνημόνια να πέρναγαν έτσι και αλλιώς ,αλλά όλα τα μέτρα που πέρασαν και εφαρμόστηκαν δεν θα μπορούσαν να περάσουν αν τα συνδικάτα είχαν δράσει με άλλο τρόπο.
Η θέση της Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης Εργαζομένων για την στην ουσία, επανίδρυση των Συνδικάτων αποκτά σήμερα μια επείγουσα προτεραιότητα.
Το μείγμα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού δεν αποτέλεσε, δεν αποτελεί και δεν θα αποτελέσει ποτέ δύναμη συσπείρωσης των εργαζομένων με σκοπό την δράση αλλά την μεγαλύτερη απόδραση των εργαζομένων από τα συνδικάτα. Όσοι θέλουν να κρυφτούν μέσα σε σχήματα που έχουν ως πυρήνα τις δυνάμεις του παλιού χρεωκοπημένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού όχι μόνο δεν υπηρετούν την ανατροπή του αλλά βουλιάζουν μέσα στο βούρκο του « αριστερού» εργοδοτικού συνδικαλισμού.
ΣΗΜΕΡΑ οι μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις επιμένουν να περιμένουν τι θα κάνει η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις και δεν δρουν. Αναλώνονται σε έκδοση ανακοινώσεων. Ήταν είναι και θα είναι δυνάμεις ενός πολύχρωμου κυβερνητικού συνδικαλισμού που στους χώρους εργασίας έχουν παραδοθεί στο «δίκαιο» του εργοδότη. Η κήρυξη της γνωστής επετειακής απεργίας του Δεκεμβρίου ,που ας σημειωθεί η απόφαση της σύρθηκε για αρκετό διάστημα μέχρι να εξαγγελθεί, ήταν το τέλος και όχι η αφετηρία των δράσεων των συνδικάτων. Ήταν όπως και πολλές άλλες απεργίες, εκδήλωση που συνετέλεσε στην συνέχιση της απαξίωσης των συνδικάτων.
Ο ακηδεμόνευτος ρόλος των Συνδικάτων είναι αναντικατάστατος. Ούτε χειροκροτητές των εκάστοτε κυβερνήσεων ούτε στο άρμα μιας αντιπολίτευσης που θέλει απλά να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Σταθερά προσηλωμένοι στα εργατικά συμφέροντα, στην αναβάθμιση του ρόλου της εργασίας στην κοινωνία και την οικονομία και όχι στον ευτελισμό της εργασίας, των εργασιακών δικαιωμάτων που αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση για μια ανάπτυξη που δεν αφορά τους πολλούς και τους αδύνατους αλλά τους λίγους και οικονομικά ισχυρούς.

Οι κυβερνήσεις από το 2009 έως το 2015 ψήφισαν για παράδειγμα τα μέτρα που εξόντωσαν την εργασία και οι κυβερνήσεις από το 2015 μέχρι σήμερα δεν άλλαξαν μέχρι σήμερα τον πυρήνα αυτών των μέτρων και αναλώθηκαν σε «συμβολικές» κινήσεις. Η ανοχή των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε όλο αυτό το διάστημα είναι συνενοχή σε αυτές τις πολιτικές.
ΣΗΜΕΡΑ συνεχίζουμε τους αγώνες για :
– Tην ανατροπή των μνημονιακών νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
– Την επαναφορά της συλλογικής προστασίας των εργαζομένων, ΕΓΣΣΕ με κατώτατο 751€ και υπογραφή κλαδικών συλλογικών συμβάσεων για όλους.
– Όχι στον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την Κυβέρνηση.
– Κατάργηση όλων των μνημονιακών αλλαγών που πραγματοποιήθηκαν στον ΟΜΕΔ.
– Λέμε Οχι στις ιδιωτικοποιήσεις
– Παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας που θα έχει στο κέντρο της τους ανθρώπους και της ανάγκες τους.
– Μέτρα για την ανακούφιση της ανεργίας με ουσιαστική αύξηση και επιμήκυνση του επιδόματος ανεργίας.
– Αλλαγή λειτουργίας και επάνδρωση του ΣΕΠΕ με σκοπό την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη δράση υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
7 λόγοι + 7 πράξεις
Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε….
1.Να ανιχνεύσουμε την νέα ενότητα των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, των μεταναστών. Όλων αυτών που η βιαιότητα της επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου δημιούργησε ενιαίους «αναγκαστικούς» δρόμους συμπόρευσης.
2.Να μιλήσουμε πρώτα από όλα για την ανιδιοτέλεια των συνδικάτων και των συνδικαλιστών που πρέπει να εμπνεύσουν ξανά τους εργαζόμενους. Θέλουμε συνδικάτα γειωμένα να δίνουν λύσεις στα νέα σύνθετα αιτήματα και αγωνίες των εργαζομένων και συνδικαλιστές, εργατικούς ηγέτες χωρίς κανένα προνόμιο, που θα ζουν τα προβλήματα και δεν θα τα περιγράφουν.
3.Να διεκδικήσουμε τους στόχους των συνδικάτων ,για την επαναλειτουργία των συλλογικών συμβάσεων, για την επανάκτηση των κοινωνικών αγαθών που χάθηκαν. Στόχοι, που χρειάζεται να δένουν τον τοπικό και ειδικό αγώνα με τον αγώνα για την τελική ανατροπή των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών.
4.Να βοηθήσουμε την όλο και μεγαλύτερη όσμωση και κοινή δράση των συνδικάτων των εργαζομένων, των επισφαλών εργαζομένων, των απλήρωτων, των νέων θεματικών κινημάτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Όλων αυτών των κατηγοριών που δημιούργησαν οι μνημονιακές πολιτικές Να συμβάλουμε στο να γίνουν τα συνδικάτα πιο αλληλέγγυα και οι οργανώσεις αλληλεγγύης πιο κινηματικές.
5.Να δράσουμε ενωτικά σε όλους τους χώρους και κλάδους εργασίας με κριτήριο το δίκαιο της εργατικής τάξης, όλου του κόσμου της εργασίας και με όραμα μας την κοινωνική απελευθέρωση. Να δράσουμε και συγχρόνως να συζητήσουμε για την αποτελεσματικότητα των αγώνων με τη χρήση όλων των μορφών πάλης , πλέον της απεργίας ,που χρησιμοποιήθηκε ως το μοναδικό δραστικό φάρμακο και όπλο αντίστασης και τελικά έχασε την δραστική της ουσία. Να μιλήσουμε για την αντιπροσωπευτικότητα και τη μαζικότητα των συνδικάτων, την ικανότητα να μπουν ξανά στην τροχιά της νίκης μέσα από ένα συγκροτημένο σχέδιο για το γκρέμισμα συμβιβασμένων ηγεσιών των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Να στηρίξουμε τον εκδημοκρατισμό των συνδικάτων και την δημοκρατία μέσα σε αυτά που έχει αφυδατωθεί από την αδιαφανή και σε ένα στενό κύκλο λήψης των σημαντικών αποφάσεων από ολιγομελή εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων μακριά από τα διοικητικά συμβούλια και τις γενικές συνελεύσεις των συνδικάτων.
6. Να επαναθεμελιώσουμε την αυτονομία των συνδικάτων με νέες αιχμές απέναντι:
– στον κυβερνητικό συνδικαλισμό κάθε μορφής και έμπνευσης
– στον εργοδοτικό συνδικαλισμό παλαιάς και νέας κοπής
– στον αναθετικό συνδικαλισμό που πολλοί μέσα στα συνδικάτα έχουν υπηρετήσει
– και στον πολιτικάντικο συνδικαλισμό που διασπά τις δυνάμεις της εργασίας στους αγώνες, γιατί θέλει να χρησιμοποιήσει τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές ομήρους μιας δήθεν ταξικής καθαρότητας.
5
7.Η επανίδρυση των συνδικάτων στη σημερινή εποχή της καταστροφής , πρέπει να βρίσκεται ψηλά στην καθημερινή ατζέντα των συνδικάτων. Η ιδέα της αλληλεγγύης, της εργατικής αλληλεγγύης είναι στο DNA των συνδικάτων εδώ και ένα αιώνα.
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΕ!
Το ότι η σημερινή ΕΕ δεν θυμίζει σε τίποτα την κοινωνική Ευρώπη που εγκαθιδρύθηκε με τους αγώνες των ευρωπαϊκών συνδικάτων μας θέτει επιτακτικό το καθήκον της πιο πλατειάς συμμαχίας με πολλά αντίστοιχα ευρωπαϊκά συνδικάτα. Αν εξαιρέσουμε, μια στενή γραφειοκρατική ομάδα, της ηγεσίας της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, πολλές μεγάλες και εθνικές συνομοσπονδίες και ομοσπονδίες έδωσαν τα τελευταία χρόνια μεγάλους αγώνες απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό ,στην αύξηση της ευελιξίας της εργασίας, και στην νομοθετική αύξηση της ασυδοσίας των επιχειρήσεων.
To 2017 χρειάζεται να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για την Ρήξη & Ανατροπή του καθεστωτικού συνδικαλισμού, να συμβάλουμε στο άνοιγμα του δρόμου για την Κοινωνική Απελευθέρωση !
Η Γραμματεία της
Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης Εργαζομένων

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ IV (ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ) ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Η Πολιτική Κοινωνιολογία επιδιώκει να καταγράψει και να «εξηγήσει», ή να «κατανοήσει», το πώς τα διάφορα αιτήματα, ατομικά ή συλλογικά, τα οποία αρχικά παράχθηκαν στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου κοινωνικού και πολιτικού πολιτισμού και συνακόλουθου πολιτικού εγκοινωνισμού, εξελικτικά οργανώνονται και προωθούνται στα κέντρα των αποφάσεων. Εκφράζονται μέσα από μορφές και διαδικασίες επηρεασμού, οι οποίες συνιστούν είτε πράξεις κοινωνικής εκπροσώπησης είτε πολιτικής συμμετοχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα

Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Εισαγωγικό Κείμενο για τον Κλάδο της Πολιτικής Κοινωνιολογίας
Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Προτεινόμενη ενδεικτική βιβλιογραφία για τον κλάδο της Πολιτικής Κοινωνιολογίας
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΕΣ
Μάρω Παντελίδου Μαλούτα
Από την «πυραμίδα της συμμετοχής» στην «πολιτική των πολιτών»
Μιχάλης Σπουρδαλάκης
Κόμματα και κομματικό σύστημα. Κρίση και προκλήσεις
Ξενοφών Ι. Κοντιάδης
Κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης
Γιώργος Λ. Ευαγγελόπουλος
Ο Καστοριάδης, η άμεση και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Προβληματισμοί στην Ελλάδα της κρίσης
Κώστας Χ. Χρυσόγονος
Πολιτική αντιπροσώπευση, εκλογή και δημοκρατία, Ταύτιση ή σύγχυση;
Χριστόφορος Βερναρδάκης
Η έννοια του «κόμματος» στη σύγχρονη Πολιτική Επιστήμη. Μια επιστημολογική επιστροφή στον Αντώνιο Γκράμσι
Νικήτας Αλιπράντης
Η Δημοκρατία μεταξύ συνδικαλιστικού κομματισμού και καπιταλιστικής υποταγής
Κωνσταντίνος Σ. Ρέμελης
Το δικαίωμα ένστολης άσκησης του δικαιώματος συνάθροισης από αστυνομικούς υπαλλήλους και η υποχρέωση πολιτικής-κομματικής ουδετερότητας
Θανάσης Τσακίρης
Η πολιτική της άμεσης δράσης στην εποχή των μειωμένων προσδοκιών
Λίνα Παπαδοπούλου
Μορφές «Λαϊκής Νομοθέτησης»: Δημοψήφισμα και Λαϊκή Νομοθετική Πρωτοβουλία
Μαριλένα Σημίτη
Πολιτική κρίση και νέες μορφές παθητικής ή ευέλικτης πολιτικής συμμετοχής
Ηλίας Νικολακόπουλος
Εκλογικές μελέτες στην Ελλάδα. Διαιρετικές τομές και περιπλανώμενοι ψηφοφόροι
Αργύρης Κυρίδης
Πολιτική συμμετοχή και κοινωνική συνοχή. Η εκλογική αποχή στην Ελλάδα (1974 – 2010)
Θεόδωρος Χατζηπαντελής
Η περιγραφή του εκλογικού ανταγωνισμού. Κόμματα, πρόσωπα, θέματα
Γιώργος Γεραπετρίτης
Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων και πολιτικός ανταγωνισμός στην Ελλάδα
Νικόλαος-Κομνηνός Χλέπας
Οι δημοτικοί σύμβουλοι. Μεταξύ δημοτικής ηγεσίας, εκπροσώπησης των πολιτών και διαμεσολάβησης των συμφερόντων
Θάνος Βερέμης
Η σχέση στρατού και πολιτικής ως αντικείμενο της πολιτικής κοινωνιολογίας
Σωκράτης Μ. Κονιόρδος
Οι ελληνικές πολιτικές ελίτ και η γοητεία του νεοφιλελευθερισμού. Η συμβολή τους στη δημιουργία της οικονομικής κρίσης
Αναστάσιος-Ιωάννης Δ. Μεταξάς
Συμμετοχική δημοκρατία και ειδικευμένη γνώση
Βάλια Αρανίτου
Ο κοινωνικός διάλογος στη σχέση κράτους και κοινωνίας. Μια νέα κορπορατιστική διευθέτηση;
Κάρολος Καβουλάκος, Νίκος Σερντεδάκις
Συλλογική δράση και κοινωνικά κινήματα
Μαρία Κούση
Περιβαλλοντικά κινήματα. Επιστήμη, υγεία και πολιτικές ζωής
Σάββας Γ. Ρομπόλης
Κρίση και κοινωνική ασφάλιση
Γιάννης Ν. Υφαντόπουλος
Πολιτικές για την καταπολέμηση της ανισότητας στην κοινωνία και στην υγεία
Κωνσταντίνος Μανασάκης
Η εταιρική κοινωνική ευθύνη ως πολιτική πράξη
Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Επιλογική σημείωση
Α-Ι.Δ. Μεταξάς
Ορολογικό Ευρετήριο του Τόμου
Λεπτομέρειες
ISBN13 9789600807165
Εκδότης ΣΙΔΕΡΗΣ Ι.
Σειρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ
Χρονολογία Έκδοσης Απρίλιος 2016
Αριθμός σελίδων 606
Διαστάσεις 21×14
Πρόλογος ΜΕΤΑΞΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Επιμέλεια ΣΑΛΙΜΠΑ ΑΛΙΚΗ

Σύλλογος Βιβλίου και Χάρτου-συγκέντρωση αλληλεγγύης στο συνάδελφό μας και πρόεδρο του Συλλόγου μας Μάνθο Ταβουλάρη και στους υπόλοιπους συλληφθέντες της 15ης Ιουλίου

Κάλεσμα συμπαράστασης στους συλληφθέντες της 15ης Ιουλίου
Τρίτη 28/07 08.15 π.μ. Ευελπίδων κτίριο προκάτ 2

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας την Τρίτη 28/07 να παραστούν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο συνάδελφό μας και πρόεδρο του Συλλόγου μας Μάνθο Ταβουλάρη, αλλά και στους υπόλοιπους συλληφθέντες που δικάζονται ταυτόχρονα, οι οποίοι συνελήφθησαν στις 15/07 στην συγκέντρωση σωματείων και οργανώσεων ενάντια στη ψήφιση των νέων μνημονιακών μέτρων.

Η πορεία της δίκης έως τώρα εγείρει σοβαρές ανησυχίες, τόσο για τη διαφαινόμενη λογική του «παραδειγματισμού» προς σωματεία και πολιτικούς αγωνιστές που επιλέγουν να αντισταθούν στα «αριστερά» μνημόνια, όσο και για τη στάση της αστυνομίας μέσα στο δικαστήριο με την πλήρη ανοχή των δικαστών.

Πιο συγκεκριμένα, η δίκη-παρωδία ξεκίνησε με την πρωτόγνωρη διαδικασία παράδοσης της σχετικής δικογραφίας μισή μόλις μέρα πριν τη δίκη στους συνηγόρους υπεράσπισης και μη χορήγησης αναβολής για την προετοιμασία τους. Η fast-track διαδικασία συνεχίστηκε με την παρέλαση των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ να καταθέτουν ανυπόστατες κατηγορίες που αντέφασκαν προκλητικά μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, καταδείκνυαν αυτό που κραυγάζει από παντού: πρόκειται για τυχαίες συλλήψεις διαδηλωτών με στόχο να σταλεί πολιτικό μήνυμα από την κυβέρνηση ότι σκοπεύει να εφαρμόσει με σιδηρά πυγμή το νέο μνημόνιο που φέρνει στέκοντας ενάντια σε όσους εργαζόμενους και ανέργους παλεύουν ενάντια σε αυτήν την πολιτική.

Μάλιστα, το γεγονός ότι εγκαίρως έγινε δημόσια γνωστό ότι ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και μέλος του Συλλόγου μας, επιβεβαιώνει ότι πλέον έχουμε απέναντί μας, ένα ολόκληρο μηχανισμό καταστολής αγώνων με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να δίνει το σήμα για να τεθεί σε πλήρη λειτουργία.

Αυτό επιβεβαιώνεται και με τη στάση, αλλά κυρίως με την πλήρη κάλυψη του δικαστηρίου, των αντρών των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ που έχουν σταθερή και προκλητική παρουσία μέσα στην αίθουσα της δίκης. Σεξιστικά σχόλια προς τους μάρτυρες υπεράσπισης, απειλές στους αλληλέγγυους που παρακολουθούν τη δίκη, υπονοούμενα στοχοποίησης σε αγωνιστές που βρίσκονται στο χώρο, διαρκή προσπάθεια πρόκλησης έντασης μέσα και έξω από την αίθουσα, μεταξύ αυτών και του αλληλέγγυου κόσμου ή ακόμα και των συλληφθέντων.

Η ακόμα πιο σκανδαλώδης απραξία της έδρας του δικαστηρίου ως προς αυτό, ακόμα και μετά από σχετική αναφορά από τους συνηγόρους υπεράσπισης, κάνει φανερό ότι έχουμε μπροστά μας μια κωμική θεατρική παράσταση, από αυτές που έχουμε δει και στο παρελθόν με άλλες κυβερνήσεις. Κοινός παρονομαστής ότι όλες τους ήταν και είναι μνημονιακές. Όλες τους κατέφευγαν στη βία του κράτους, σε όλες του τις εκφάνσεις, για να λυγίσουν αυτούς και αυτές που τολμάνε να λένε «όχι». Αυτούς και αυτές που έχουν συνδικαλιστική δράση, που βλέπουν τους πολιτικούς αγώνες από τη σκοπιά αυτών που πλήττονται και που δεν κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στην κοινωνική αδικία ανάλογα με το ποιός είναι ο πολιτικός ρυθμιστής της φτώχειας και της καταστολής.

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να παραστούν στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες την Τρίτη 28/7 στις 08.15 το πρωί, ημέρα συνέχισης της δίκης, απαιτώντας να αποσυρθούν όλες οι γελοίες και ανυπόστατες κατηγορίες και να επιστρέψουμε το μήνυμα που μας έρχεται με μια σημείωση: η δική μας εντολή είναι ότι συνεχίζουμε την πάλη μας για αξιοπρέπεια σε κάθε χώρο εργασίας και σε κάθε κοινωνικό αγώνα που εκφράζει τα συμφέροντα των καταπιεσμένων.

Σύλλογος υπαλλήλων βιβλίου-χάρτου Αττικής

«Public policy and social responses to privatization: A comparative analysis of Banking Sector and Public Utilities Reform in Greece» by Athanasios Tsakiris and Manto Lampropoulou

ALTERNATIVE FUTURES and POPULAR PROTEST
189th International Conference
Manchester Metropolitan University 14-16 April 2014

«Public policy and social responses to privatization:
A comparative analysis of Banking Sector and Public Utilities Reform in Greece»

ATHANASIOS TSAKIRIS, PhD, Adjunct Lecturer, National and Kapodestrian University of Athens, Political Science & Public Administration Department
E-mail: tsakthan@gmail.com

MANTO LAMPROPOULOU,
PhD, National and Kapodestrian University of Athens
Visiting Research Fellow, University of Peloponnese, Department of Political Science and International Relations
E-mail: manto_lampropoulou@yahoo.gr

Introduction
Privatization is a process of transferring property rights, assets, institutions, firms and operations from the ownership and control of the state to the private sector . During the 1990s, both socialist modernizers as well conservatives and neoliberals alike favorized the privatization policy in Europe and America. Privatization took various forms and was implemented through different tools and methods, mostly through selling state-owned companies to private investors. Privatization programmes included public enterprises, such as public utilities (e.g. telecommunication, electricity and water companies), banks, insurance and other financial sector firms and manufacturing companies. The policy was “justified” by its followers using a variety of real or exaggerated problems. As well, the motives, the goals and the type of privatization differed. In some instances, the purpose was to develop better functioning of publicly owned companies, since in many cases nationalized enterprises either had become overindebted or/and associated with poor service to the users of these companies. Sometimes governments transformed state-owned enterprises that were previously monopolies in their sectors into semi-private or private enterprises operating in deregulated and liberated competitive markets. In other cases, in order to finance new services or research and development (R&D), the governments used the policy of privatization for raising new capital either for the companies or for the state’s budget in times of public spending constrains. Last but not least, many public services that were offered through state agencies (in-house services such as IT, facilities management) are now being contracted out.
Along with the economic and productive activities transferred to the public sector, privatization touched some of the core social functions of government. The effect of neoliberalism and economic globalization is closely related to these developments. Governments are attacking the welfare state and its institutions, the viability of which is questioned. The ability of multinational corporations and financial institutions to transfer monetary assets from country to country pushes conservatives and socialdemocrats to reduce social spending and to create “market-friendly” policies privatizing even pensions and social security programs such as medicare and medicaid in order to keep the investments of multinational enterprises in the domestic economy. Moreover, these governments impose measures such as tax reductions for enterprises, easing of inflation pressures, improvement of public agencies’ quality and efficiency, abolishing bureaucratic structures etc. . Globalization is accelerating and capital is searching for profitable new markets with cheap labor and low taxes urging the elected governments to shrink or even abolish social state provisions. Thus, privatization can be conceptualized as a retreat of both the economic and the social functions of the state.
In Greece, privatization policies were initiated in early the 1990s, as part of the broader project of state reform. Privatizations were implemented mostly through the selling of shares of state-owned entities to private investors and individuals. Two major areas of reform were the banking system and the public utilities. In the past twenty years, most of the state-controlled banks were privatized and many utility companies entered the Stock Market. At the same time, these sectors were gradually liberalized under the single market pressures. Until the late 1990s, the financial industry was further deregulated following the principles and provisions of the Second Banking Directive of the EU and telecommunications and electricity markets were prepared to open to competition. The current economic crisis placed the privatisation programme at the top priorities of the government’s agenda and accelerated the ongoing reforms. Privatization policies produced various social and political reactions, which were expressed through the reaction of the affected groups, in particular, trade unions, pressure groups, social movements and the citizens as users of the privatized services. These actors opposed to varying degrees the politics of the privatization process and supported alternative ways of rebalancing the public-private boundary.

Read the whole text here tsakiris_lampropoulou_final_manchester2014

H ΕΣΕ στο πλευρό των Σύριων προσφύγων

Την Παρασκευή 19/12 επισκεφτήκαμε τους Σύριους πρόσφυγες που διαμένουν σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, περιμένοντας την υλοποίηση των δεσμεύσεων που ανέλαβε το ελληνικό κράτος (χορήγηση ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων).
Μεταφέραμε και παραδώσαμε ρούχα, παπούτσια και φάρμακα, συμβάλοντας στην προσπάθεια να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες τους. Συζητήσαμε μαζί τους για τον πόλεμο στη χώρα τους, την προσφυγοποίησή τους, τον αγώνα τους. Ακούσαμε τα προβλήματα και τις αγωνίες τους. Υποσχεθήκαμε να κρατήσουμε επαφή μαζί τους και να βοηθήσουμε όπου χρειαστεί και όπου μπορούμε.
Επισκεφτήκαμε επίσης τους Σύριους πρόσφυγες που διαμένουν σε άλλο ξενοδοχείο με την κάλυψη του κόστους διαμονής τους από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης. Οι συγκεκριμένοι πρόσφυγες, όπως και αρκετοί από το πρώτο ξενοδοχείο, είναι απ’ αυτούς που «σκουπίστηκαν» από την αστυνομία στην πλατεία Συντάγματος με βίαιο και απάνθρωπο τρόπο, έχοντας απωλέσει τα προσωπικά τους αντικείμενα (έγγραφα, τηλέφωνα, χρήματα, ρούχα, παπούτσια). Παραδώσαμε στη Συνέλευση Αλληλεγγύης 216 ευρώ (από το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ), συμβάλοντας στην κάλυψη του κόστους διαμονής τους.
Δηλώνουμε την πρόθεσή μας να στηρίξουμε αυτό τον αγώνα και να βοηθήσουμε στη στήριξη των Σύριων προσφύγων. Δηλώνουμε τη διάθεσιμότητά μας για ενεργή συμμετοχή στη Συνέλευση Αλληλεγγύης και σε όποιες πρωτοβουλίες παρθούν.

……………………………………………….
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)

Στο πλευρό των Σύριων προσφύγων

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία είναι ένα ακόμη δείγμα του σύχρονου καπιταλιστικού παράδεισου, του παγκοσμιοποιημένου παράδεισου των αγορών και των αφεντικών. Σε 100.000 ανέρχονται οι νεκροί, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ. Η βαρβαρότητα του καθεστώτος Άσσαντ και πολλών ακόμη εμπλεκομένων σε αυτό το μακελειό (π.χ. ισλαμιστές) αναγκάζει το Συριακό λαό να προσφυγοποιείται. Η χρήση βομβών διασποράς σε κατοικημένες περιοχές, καθώς και οι φρικαλεότητες σε βάρος των αμάχων, των αιχμαλώτων, των αντιπάλων πολεμιστών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο επιβίωσης, οδηγούν στον αναγκαστικό ξεριζωμό. Για τον ξεριζωμό και την προσφυγιά συνυπεύθυνες είναι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που παίζουν τα βρώμικα παιχνίδια τους στις πλάτες των λαών, του Συριακού λαού καθώς και του Κούρδικου λαού στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Εξίσου συνυπεύθυνο για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Αφρική είναι το ελληνικό κράτος, το οποίο μετέχει στο ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων. Το ελληνικό κράτος στηρίζει επεμβάσεις, «ανθρωπιστικούς» πολέμους, τη διάλυση χωρών. Ο ελληνικός στρατός βρίσκεται ως στρατός κατοχής σε πολλές περιοχές του πλανήτη π.χ. Αφγανιστάν, Ιράκ, Βοσνία, Κόσσοβο, Ανατολική Αφρική. Το ελληνικό κράτος είναι συνυπεύθυνο για τον ξεριζωμό των ανθρώπων που αφήνουν τα σπίτια τους και φεύγουν κηνυγημένοι από τις βόμβες, την κατοχή, τη φτώχεια.

Ένα εκατομμύριο έχουν φτάσει οι πρόσφυγες από τη Συρία σε γειτονικές χώρες, περίπου οι μισοί είναι παιδιά. Οι εκτοπισμένοι μέσα στη χώρα είναι 3,6 εκατομμύρια, ενώ χιλιάδες εξακολουθούν να διασχίζουν τα σύνορα. Αυτή είναι η σύγχρονη μεγάλη προσφυγιά, τα θύματα του πολέμου της Συρίας.

Τα κράτη της Ε.Ε. και η ατλαντική υπερδύναμη (ΗΠΑ) που είναι συνυπεύθυνα γι’ αυτή τη σφαγή, συνεχίζουν τον πόλεμο ενάντια στους πρόσφυγες και στο εσωτερικό τους. Όσοι καταφέρουν να γλιτώσουν από τους φράκτες, τις νάρκες και τις δολοφονικές επιθέσεις στα σύνορα, τους κρατούν σε καθεστώς διαρκούς παρανομίας μη αναγνωρίζοντάς τους κανένα πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα.

Μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες από τη Συρία (άντρες, γυναίκες και παιδιά) έδωσαν για 26 ημέρες έναν ηρωϊκό αγώνα στην πλατεία Συντάγματος, διεκδικώντας από το ελληνικό κράτος τα αυτονόητα: άσυλο με πλήρη δικαιώματα ως θύματα πολέμου και ελευθερία μετακίνησης στην Ε.Ε. Οι Σύριοι πρόσφυγες που συμμετείχαν στον πολυήμερο αγώνα στην πλατεία Συντάγματος πέτυχαν μια σημαντική νίκη. Η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τους αποδώσει το άσυλο και ταξιδιωτικά έγγραφα, να τα αποδώσει με μια διαδικασία επείγοντος. Η νίκη των προσφύγων είναι αποτέλεσμα της αποφασιστικότητάς τους και του κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε. Η νίκη τους είναι νίκη όλου του κοινωνικού κινήματος.

Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος, τόσο το κεντρικό όσο και το τοπικό (Δήμος Αθηναίων), ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους. Δεν ξεχνάμε την αθέτηση πολλών από τις δεσμεύσεις του ελληνικού κράτους προς τους μετανάστες απεργούς πείνας του κτιρίου της Υπατίας πριν μερικά χρόνια. Εξάλλου, η αντι-μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους είναι πανταχού παρούσα. Το ελληνικό κράτος θεωρεί τους μετανάστες πρόβλημα, και όχι ανθρώπους με προβλήματα. Ενδεικτικό της αντι-μεταναστευτικής κρατικής πολιτικής είναι και το «σκούπισμα» των διαμαρτυρομένων προσφύγων από την πλατεία Συντάγματος. Κυβέρνηση και Καμίνης ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τη διαμαρτυρία μια ώρα γρηγορότερα.

Στηρίζουμε τον αγώνα των Σύριων προσφύγων για να τηρηθούν οι δεσμέύσεις που απέσπασαν με τον αγώνα τους.

– Άσυλο στα θύματα του πολέμου.
– Ελευθερία μετακίνησης προς την Ε.Ε. Να μην γίνει η Ελλάδα «φυλακή» για τους πρόσφυγες.
– Στέγη, τροφή, περίθαλψη, εργασία, δικαιώματα στους πρόσφυγες.

Θα συμβάλουμε στην προσπάθεια κάλυψης των αναγκών των προσφύγων που διαμένουν σε ξενοδοχεία, σε δημοτικούς χώρους και στην Κατάληψη του Ασυρμάτου (Μπραχάμι).

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωση όλων των θυμάτων του πολέμου. Οι 603 νίκησαν, χιλιάδες περιμένουν να δικαιωθούν.

……………………………………………………………………………………………………………………………..
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)

Κλειστά τα μαγαζιά στον Πολύγυρο την αργία του Αγ. Πνεύματος

Εμπορικός Σύλλογος Πολυγύρου
Πολύγυρος, 3/6/2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εδώ και πολλά χρόνια ο Εμπορικός κόσμος του Πολυγύρου έχει καθιερώσει την ημέρα του Αγίου Πνέυματος ως ημέρα τοπικής αργίας για όλη την αγορά. Πολλοί από τους συναδέλφους λόγω της ανακοίνωσης από τον Εμπορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης περί του ανοίγματος της αγοράς της Θεσσαλονίκης για την Δευτέρα 9/6/14, ρωτάνε για το αν η αγορά θα μείνει ανοικτή.

Για την αποφυγή παρερμηνεύσεων, η ημέρα του Αγίού Πνεύματος ΔΕΝ είναι επίσημη αργία του κράτους. Οι περιφερειάρχες είχαν το δικαίωμα να ορίζουν έως και 5 ημέρες τοπικών εορτών, ημιαργιών και αργιών στον τόπο ευθύνης τους. Αυτή η δυνατότητα με τον νόμο 3996/2011, ένα από τα πολλά μνημόνια (που δεν θα υπογράφαμε… αλλά υπογράψανε κάποιοι χωρίς να τα διαβάσουνε), καταργήθηκε και έτσι πλέον δεν μπορεί να καθοριστεί ως ημέρα αργίας επίσημα από την περιφέρεια ή τον Δήμο.

Ο Εμπορικός Σύλλογος Πολυγύρου, δεν είναι ούτε σύμφωνος, δεν θα πειθαρχήσει στις εντολές των πολυεθνικών και των υποτακτικών τους και ούτε και πρόκειται να συναινέσει στην κατάργηση των παραδόσεων του τόπου που θέλουν την ημέρα του Αγίου Πνεύματος να είναι μία από τις ημέρες αργίας για την αγορά μας.

Όλα λοιπόν τα καταστήματα του Πολυγύρου θα είναι κλειστά.
Οι επιχειρήσεις που θα είναι ανοικτές σε αντίθεση με την τοπική κοινωνία, ας ελπίσουμε να τιμωρηθούν από τους καταναλωτές με την αποχή τους από την αγορά προϊόντων την ημέρα που όλοι θα αφιερώσουμε στις οικογένειες μας.

Ευχόμαστε σε όλους τους συναδέλφους και το καταναλωτικό κοινό καλή ξεκούραση, καλή φώτιση και καλό καλοκαίρι!

Εκ του ΔΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ «Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΗΜΕΡΑ» ΣΑΒΒΑΤΟ, 8 ΜΑΡΤΙΟΥ

Συντονισμός Δευτεροβάθμιων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων: Όλοι στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργαζομένων στα ΑΕΙ

Συντονισμός Δευτεροβάθμιων Συνδικαλιστικών Οργανώσεων:

Όλοι στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργαζομένων στα ΑΕΙ

Πάνω από 11 εβδομάδες, οι εργαζόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι των ΑΕΙ συνεχίζουν να αγωνίζονται με πρωτόγνωρη ενότητα, αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια και μεγάλο προσωπικό κόστος, ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια διάλυσης της Παιδείας, ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες που καταργούν ουσιαστικά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο κατ’ απαίτηση της Τρόικας και των δανειστών.

Ο αγώνας των εργαζομένων στα Α.Ε.Ι. ξεπερνά κατά πολύ τα στενά όρια ενός στενού κλαδικού αγώνα και αφορά άμεσα όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η ανυπόληπτη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που έχει κάνει τα πάντα για να σπάσει τον αγώνα τους, χωρίς αποτέλεσμα.

Η δικομματική κυβέρνηση, όλο αυτό το διάστημα δε διστάζει να εκβιάζει, να συκοφαντεί, να στοχοποιεί και να διαπομπεύει απροκάλυπτα τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους των ΑΕΙ.

Ο Υπουργός Παιδείας έχει αναλάβει εργολαβικά την επιχείρηση κοινωνικού αυτοματισμού, στρέφοντας τον έναν εργαζόμενο ενάντια στον άλλο, διαχωρίζοντάς τους αρχικά σε εξαιρούμενους και μη, μετά σε “διαθέσιμους” και “καταργούμενους”, στη συνέχεια σε απογραφέντες και μη, τώρα σε μετακινούμενους και απολυόμενους. Για τις ανάγκες επικοινωνίας της καταστροφικής του πολιτικής, δε διστάζει να υποθάλψει και ενθαρρύνει δήθεν αγανακτισμένους φοιτητές και πανεπιστημιακούς δασκάλους.

Είναι απύθμενη η πολιτική υποκρισία της Κυβέρνησης. Ενώ είναι η ίδια η οποία διαλύει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο απολύοντας εκατοντάδες εργαζομένους και αποστερώντας τη δυνατότητα στοιχειώδους λειτουργίας του, την ίδια στιγμή τους καταγγέλλει δήθεν για τον κίνδυνο να χαθεί το εκπαιδευτικό εξάμηνο.

Είναι η κυβέρνηση της ανεργίας των 2 εκατ. εργαζομένων. Είναι η κυβέρνηση της ανεργίας του 60% των νέων. Είναι η κυβέρνηση της αναγκαστικής μετανάστευσης πάνω από 200.000 νέων στο εξωτερικό.

Είναι η κυβέρνηση των απολύσεων, της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, της επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα και της πλήρους διάλυσης όλων των δημόσιων κοινωνικών αγαθών.

Οι Ομοσπονδίες μας εκφράζουν την αμέριστη αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων και καταγγέλλουν τις εκβιαστικές και αυταρχικές πρακτικές της κυβέρνησης. Πρακτικές τις οποίες αντιμετωπίζουν καθημερινά τους όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των διοικητικών υπαλλήλων μέχρι την απόσυρση των πειθαρχικών μέτρων και την ανάκληση συνολικά των διαθεσιμοτήτων.

Καλούμε τέλος, όλα τα συνδικάτα, τις Ομοσπονδίες και τις τριτοβάθμιες οργανώσεις, με αποφάσεις των οργάνων τους, να καταδικάσουν την Κυβέρνηση και όλοι μαζί να σταθούμε αγωνιστικά στο πλευρό των αγωνιζόμενων συναδέλφων μας, για ένα πραγματικά Δημόσιο Πανεπιστήμιο, υψηλών εκπαιδευτικών προδιαγραφών και ανοιχτό σε όλους.

ΟΙ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ:

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΙΥΕ)

ΠΑΝ. ΟΜΟΣΠ. ΕΡΓΑΖ. ΣΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΗ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΧΗΜ. ΒΙΟΜ. (ΠΟΕΠΔΧΒ)

ΠΑΝ. ΟΜΟΣΠ. ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΡΟΣΩΠ. ΕΠΙΧ. ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑΣ-ΤΗΛΕΟΡ. (ΠΟΣΠΕΡΤ)

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ (ΠΟΕΠΤΥΜ)

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΤΕΧΝΙΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΟΗΕ)

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ (ΠΟΘΑ)

ΟΜΟΣΠ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΕΚΕ)

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΥΡΩΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΘΕ)

ΠΑΝ. ΟΜ. ΙΑΤΡ. ΕΠΙΣΚ. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΙΑΤΡ. ΚΛΑΔΩΝ (ΠΟΙΕ-ΦΣΕΚ)

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΙΕΛΕ)

ΠΑΝ. ΟΜΟΣΠ. ΕΡΓΑΖΟΜ. ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΠΟΕ-ΟΤΑ)

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΕΝΓΕ)

ΠΑΝ. ΟΜΟΣΠ. ΕΝΩΣΕΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ (ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ)

2-12-2013

ΕΠΕΙΓΟΝ: Δελτίο Τύπου Απεργιακής Επιτροπής Εργαζομένων ΕΚΠΑ-Κάλεσμα στις Περιφρουρήσεις

Δελτίο Τύπου Απεργιακής Επιτροπής Εργαζομένων ΕΚΠΑ

Η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών αποφάσισε ομόφωνα σήμερα 18/11/2013 τη συνέχιση του απεργιακού μας αγώνα με τους ίδιους όρους, χωρίς καμία έκπτωση, όπως κάνουμε εδώ και 10 εβδομάδες, βάσει των αποφάσεων των προηγούμενων γενικών μας συνελεύσεων. Συγκεκριμένα, εισηγούμαστε στην Ο. Δ. Π. Τ. Ε. και αποφασίζουμε δύο 48 ώρες απεργίες και περιφρούρηση αυτών:
α) 19-20/11 με αίτημα: Να ανασταλεί και να ακυρωθεί η Κ. Υ. Α. Να ακυρωθεί η οριζόντια κατάργηση κλάδων (φύλακες, προσωπικό Η/Υ)
β) 21-22/11 με αίτημα: Να αρθούν οι πειθαρχικές διώξεις των συναδέλφων.
Διακηρύσσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η τοποθέτηση σε διαθεσιμότητα 498 εργαζόμενων και σε αργία άλλων 200 καθιστά τη λειτουργία του Πανεπιστημίου αδύνατη.
Πιθανές ευθύνες σε σχέση με θέματα ασφάλειας που θα προκύψουν από τη λειτουργία του ιδρύματος υπό καθεστώς αστυνομικής καταστολής ή έστω με τη συνέργεια των ακαδημαϊκών αρχών βαραίνουν αποκλειστικά όσους επιχειρήσουν να εισβάλλουν στους χώρους του καθώς και όσους τους προτρέπουν να το κάνουν (ΜΜΕ, πανεπιστημιακούς παράγοντες, κλπ).
Καλούμε την Τρίτη στις 7.00 πμ στην Πύλη της Πανεπιστημιούπολης (Ούλωφ Πάλμε), στην Ιατρική Σχολή (Μ. Ασίας 75) και στη Νομική, όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της ακαδημαϊκής κοινότητας, τους εργαζόμενους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, σωματεία και συλλογικότητες εργαζομένων, φοιτητικούς συλλόγους, συλλογικότητες γειτονιάς και όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον απεργιακό μας αγώνα και να εναντιωθούν στον αυταρχισμό της κυβέρνησης που στα χνάρια της χούντας απειλεί με εισβολή των δυνάμεων καταστολής στα Πανεπιστήμια.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας) – Πολυτεχνείο 2013-ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Πολυτεχνείο 2013
Από την πρώτη μέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, από το πρώτο βράδυ της κατάληψης, δημιουργήθηκε εργατική συνέλευση, που συντέλεσε με την προσφορά της στη σύνδεση των αγώνων και στη γενίκευση της εξέγερσης, στο να μην μείνει φοιτητική και να αποκτήσει χαρακτηριστικά γενικής εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς της καταπίεσης και της κυριαρχίας.

Στα επόμενα χρόνια προσπάθησαν να μας χρυσώσουν το χάπι και να εξιδανικεύσουν το καθεστώς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της «ελευθερίας της έκφρασης». Φρόντισαν όμως να πνίξουν κάθε μορφή απελευθερωτικής έκφρασης, είτε με την καταστολή είτε με την απονοηματοδότηση των λέξεων και το μπέρδεμα και τον εκφυλισμό που αυτή επιφέρει. Έτσι λοιπόν τώρα πια οι κυβερνώντες μπορούν με ευκολία να μιλάνε για «δύο άκρα», για «τρομοκρατία», για «δικαιοσύνη» κλπ.

Συγχρόνως, στις μέρες μας οι νοσταλγοί της επταετίας πλήθυναν (με κάθε βοήθεια από τα ΜΜΕ) και κατάφεραν να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη, ενδυναμώνοντας ουσιαστικά την επίθεση του κεφαλαίου και την κρατική καταστολή. Το νόημα άλλωστε της φράσης «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» το βρίσκει κανείς σε όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που ψηφίζονται στη βουλή, με τα οποία, νόμος είναι το συμφέρον του εργοδότη.

Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κοινοβουλευτική δημοκρατία δείχνει τα δόντια της. Δεν έχει αφήσει κανένα κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται, χωρίς να του χαρίσει τη γεύση της καταστολής. Από τις καταλήψεις και τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους ως, τις διώξεις συνδικαλιστών, τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, την άγρια επίθεση σε εργατικούς αγώνες, την απαγόρευση πάρτι οικονομικής ενίσχυσης από σωματεία βάσης, ως εκεί που δεν πάει άλλο……

…… Ως εκεί όμως που η επιβολή της κυριαρχίας θα βρει την οργανωμένη αντίδραση του κόσμου της εργασίας, που δεν θα φροντίσει απλώς για την ανάκτηση των κεκτημένων, που δεν θα σταθεί σε μια απλή βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αλλά θα βγει μπροστά με επιθετικούς διεκδικητικούς αγώνες για την ανατροπή αυτού του συστήματος.

Σήμερα οι αγώνες της εργατικής τάξης, όντας ασύνδετοι μεταξύ τους, δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν μια κόκκινη γραμμή ανάσχεσης της «λαίλαπας» και η ταξική αλληλεγγύη δεν μπόρεσε να νικήσει τους ψευτο-διαχωρισμούς και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι καιροί και οι ανάγκες όμως, μας επιβάλλουν να παλέψουμε μέσα από ένα μαχητικό αυτό-οργανωμένο συνδικαλισμό για να: ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΟΛΟΙ στην πορεία Κυριακή 17 Νοέμβρη 2.30 μ.μ. πλατεία Κλαθμώνος

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….………………………………………….………………………
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)
http://ese.espiv.net mail: ese-ath@espiv.net τηλ: 6941507846