Archive for Αύγουστος 2019
Εργασιακές σχέσεις και δημοκρατία Αρις Καζάκος*
Εργασιακές σχέσεις και δημοκρατία
Στις εργολαβίες και τις υπεργολαβίες γενικά η κατάσταση της εργασίας θυμίζει συχνά τον «νόμο δυτικά του Ρίο Πέκος», δηλαδή αγριότητες που περιλαμβάνουν αυτοδικία, αυταρχισμό, εφαρμογή του δίκαιου του ισχυρότερου, κοινωνικό δαρβινισμό, νόμο της ζούγκλας, κι όλα αυτά με κάποια τραγελαφική επίφαση νομιμότητας.
Οι δύο πιο χαρακτηριστικές νομοθετικές καταργήσεις της κυβέρνησης αφορούν το δίκαιο της καταγγελίας των συμβάσεων εργασίας (βάσιμος λόγος απόλυσης) και την κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη του επιχειρηματία, που αναθέτει έργο σε εργολάβο, του εργολάβου, όπως και του υπεργολάβου του, για τις απαιτήσεις των εργαζομένων εργολάβου και υπεργολάβου.
Σε ό,τι αφορά την κατάργηση του άρθρου 9 του ν. 4554/2018 για την κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη του επιχειρηματία και του εργολάβου του, καθώς και του υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων εργολάβου και υπεργολάβου: Η ρύθμιση διασφάλιζε ότι οι εργαζόμενοι του εργολάβου και του υπεργολάβου θα μπορούσαν να απαιτήσουν π.χ. τους μισθούς τους από τον επιχειρηματία/αναθέτοντα ή και τον εργολάβο επί υπεργολαβιών, όταν στις εργολαβίες και τις υπεργολαβίες η «ελευθερία» των συμβάσεων των εργοδοτών τούς άφηνε έρμαιο της αφερεγγυότητας του άμεσου εργοδότη τους, ενός ανεξέλεγκτου και συχνά ψευδεπίγραφου offsourcing και outsourcing.
Βέβαια στις εργολαβίες και τις υπεργολαβίες, γενικά, η κατάσταση της εργασίας θυμίζει συχνά τον «νόμο δυτικά του Ρίο Πέκος»1, αλλά αυτό είναι ένα μείζον ζήτημα που χρειάζεται ειδική αναλυτική πραγμάτευση.
Το επιχείρημα που προβλήθηκε στην αιτιολογική έκθεση του καταργητικού νόμου είναι ότι η καταργηθείσα ρύθμιση για τον βάσιμο λόγο απόλυσης ήταν ανεπιτυχής και προκάλεσε «σύγχυση και στρέβλωση τελικά του πνεύματος και του γράμματος του άρθρου 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, ως προς τα ξεχωριστά και διακριτά προστατευόμενα δικαιώματα των εργαζομένων που θεσπίζονται με αυτό», αφού η επαρκής αποζημίωση του άρθρου αυτού αποτελεί βασικό στοιχείο του ισχύοντος από το 1920 δικαίου.
Το επιχείρημα στηρίζεται σε μια προφανή στρέβλωση ή, έστω, παρανόηση του γράμματος και του πνεύματος του άρθρου 24. Η αποζημίωση του ελληνικού δικαίου (ν. 2112/1920) διαφέρει ουσιωδώς ως προς τη φύση της από την αποζημίωση του άρθρου 24. Η πρώτη αποτελεί, σύμφωνα με τη νομολογία, «εν ευρεία εννοία αντάλλαγμα» για την παρασχεθείσα επί σειρά ετών εργασία, ένα είδος αποθησαυρισμένου μισθού.
Αντίθετα η δεύτερη αποτελεί μια ειδική κύρωση για την απόλυση που γίνεται χωρίς βάσιμο λόγο. Από την άλλη πλευρά το ίδιο το άρθρο 24 διασφαλίζει το δικαίωμα των εργαζομένων σε «επαρκή αποζημίωση ή άλλη κατάλληλη επανόρθωση», για την οποία μάλιστα η διάταξη διασφαλίζει το δικαίωμα προσφυγής σε αμερόληπτο όργανο, προφανώς για την αναζήτηση αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.
Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι στο συνταγματικά επιβαλλόμενο σύστημα των αντικειμενικών λόγων που εγκαθίδρυσε η νομολογία των δικαστηρίων, μια απόλυση δεν είναι καταχρηστική μόνον όταν την υπαγορεύουν επιλήψιμα κίνητρα του εργοδότη, αλλά και όταν δεν δικαιολογείται με τη συνδρομή αντικειμενικών λόγων, όπως είναι η συμπεριφορά ή το πρόσωπο του εργαζομένου ή οικονομικοτεχνικοί λόγοι.
Αρα μια απόλυση για την οποία δεν αποδεικνύεται ότι στηρίχθηκε στη συνδρομή τέτοιων λόγων είναι αδικαιολόγητη και άρα καταχρηστική. Είναι ακριβώς αυτό το σύστημα προστασίας του ισχύοντος με βάση τη νομολογία δικαίου που επικύρωσε και τυποποίησε η καταργηθείσα ρύθμιση.
Προβλήθηκε ακόμη από στελέχη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας ότι η αναφορά του βάσιμου λόγου απόλυσης θα ήταν στίγμα για τον εργαζόμενο που θα δυσχέραινε ουσιωδώς την εύρεση νέας εργασίας.
Το επιχείρημα είναι σαθρό στη βάση του. Η καταργηθείσα ρύθμιση δεν επέβαλλε την αναφορά του βάσιμου λόγου στο έγγραφο της καταγγελίας (απόλυσης). Μόνο σε περίπτωση που ο εργαζόμενος αμφισβητούσε την ύπαρξη βάσιμου λόγου και προσέφευγε στο ΣΕΠΕ και κυρίως στο αρμόδιο δικαστήριο ο εργοδότης έφερε το βάρος επίκλησης και απόδειξης ότι συνέτρεξε πράγματι βάσιμος λόγος απόλυσης.
Είναι φανερό ότι αν ο εργαζόμενος θεωρούσε ότι συνέτρεχε όντως βάσιμος λόγος για την απόλυσή του, δεν θα τον αμφισβητούσε δικαστικά ή εξωδικαστικά και επομένως δεν θα προκαλούσε τη δημοσιοποίησή του. Θα συνέβαινε δηλαδή ό,τι συμβαίνει και σήμερα για το ίδιο ζήτημα στο πλαίσιο του ελέγχου καταχρηστικότητας. Ο εργαζόμενος δεν προκαλεί τη δημοσιοποίηση ενός υπαρκτού βάσιμου λόγου απόλυσης, που θα του υψώσει εμπόδια στην εύρεση νέας εργασίας.
Κατά της ρύθμισης για την κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη του επιχειρηματία και των εργολάβων-υπεργολάβων προβλήθηκε από τον υπουργό Εργασίας το επιχείρημα ότι αυτή προκάλεσε «εκτεταμένη σύγχυση και δυσκολίες εφαρμογής» στην αγορά, πράγμα που είχε συνέπεια αφ’ ενός «την άμβλυνση της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων» και αφ’ ετέρου τη «διάχυση της ευθύνης του εργοδότη προς αντισυμβαλλομένους του». Πρόκειται για ψέμα χοντρό και κατασκευασμένο.
Πρώτα πρώτα γιατί δεν προσκομίζεται καμιά απόδειξη που να στηρίζει αυτόν τον ισχυρισμό, αφού μάλιστα η αγορά δεν πρόλαβε καν να εφαρμόσει το μέτρο. Και δεύτερον, γιατί τυχόν πληρωμή από αντισυμβαλλόμενο του εργοδότη π.χ. των μισθών των εργαζομένων του τελευταίου θα είχε ως κλειδί διόρθωσης στις μεταξύ τους σχέσεις τον συμψηφισμό με το τίμημα της εργολαβίας. Από την άλλη πλευρά το ήδη καταργημένο άρθρο 9 του ν. 4554/2018 δεν ήταν μια «παρθένα» ρύθμιση.
Ο νομοθέτης του 2018 δεν έκανε τίποτε άλλο από το να διευρύνει και να επεκτείνει τη ρύθμιση του Αστικού Κώδικα για τα οικοδομικά έργα, που ισχύει εδώ και περίπου 80 χρόνια (άρθρο 702 ΑΚ). Η ρύθμιση αυτή του Αστικού Κώδικα δεν δημιούργησε ποτέ σύγχυση στην αγορά κατά τα 80 χρόνια εφαρμογής της, όπως αναληθώς ανέφερε για το ομόρροπο άρθρο 9 ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης, αιτιολογώντας την αναχρονιστική νομοθετική του πρωτοβουλία. Αλήθεια, πώς του γλίτωσε του κ. Βρούτση το άρθρο 702 του Αστικού Κώδικα;
Αν «η ανάγνωση του κόσμου περνάει μέσα από την ανάγνωση των εργασιακών σχέσεων, που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους…» (Πιέτρο Ινγκράο), ο κόσμος που διαμορφώνεται ήδη στη χώρα από τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης κάθε άλλο παρά φωτεινός είναι.
Το μέλλον προδιαγράφεται ακόμη πιο ζοφερό αν η νέα κυβέρνηση ικανοποιήσει και τα υπόλοιπα αιτήματα του ΣΕΒ και υλοποιήσει τα πρόσφατα πορίσματα του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ).
Από την άλλη πλευρά η κατάργηση δικαιωμάτων των εργαζομένων, άρα και αντίστοιχων υποχρεώσεων των εργοδοτών, από την παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία αποτελεί, εξ αντικειμένου, μια ακόμη ομολογία πίστης της Νέας Δημοκρατίας στις δυναστικές και καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές.
Συγχωρήστε μου τον ρομαντισμό, αλλά πιστεύω ότι δεν θα ήταν άσκοπο να θυμηθούμε και να θυμίσουμε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεμένο στο άρμα ενός αρπακτικού καπιταλισμού υπό τον, διάτρητο πλέον, ιδεολογικό μανδύα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ότι η δημοκρατία που μας παρέδωσε ο Θουκυδίδης στον «Επιτάφιό» του είναι δημοκρατία γιατί υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών.
1. Η έκφραση «ο νόμος δυτικά του Πέκος» σε εποχές Φαρ Ουέστ περιγράφει καταστάσεις όπου συμβαίνει μάλλον το αντίθετο του νόμου, δηλαδή «αυτοδικία, και συνεπώς αυταρχισμός, δίκαιο του ισχυροτέρου, κοινωνικός δαρβινισμός, νόμος της ζούγκλας με κάποια ωστόσο τραγελαφική επίφαση νομιμότητας» (από το: slang.gr)
*Καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ
ΠΗΓΗ
https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/207607_ergasiakes-sheseis-kai-dimokratia
Οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται στις τράπεζες και το μέλλον των τραπεζοϋπαλλήλων
Οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται στις τράπεζες και το μέλλον των τραπεζοϋπαλλήλων
Έρχεται περιορισμός των καταστημάτων – Τι ισχύει με τα προγράμματα εθελουσίας εξόδου
Ενώπιον δύσκολων αποφάσεων και καταστάσεων φαίνεται πως θα βρεθούν οι περίπου 38.000 τραπεζοϋπάλληλοι στη χώρα μας, καθώς οι αλλαγές στις τράπεζες, στο δίκτυο των καταστημάτων τους αλλά και στην παροχή των υπηρεσιών τους φέρνουν αλλαγές και στο προσωπικό τους.
Το σκηνικό για τις τράπεζες αλλάζει. Αφενός είναι η ανάθεση των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε τρίτους, αφετέρου οι εξελίξεις στον τρόπο εξυπηρέτησης, με την εξέλιξη της τεχνολογίας και την επέκταση των διαδικτυακών υπηρεσιών, κι αυτά ενώ οι πιέσεις από την ευρωπαϊκή εποπτική αρχή συνεχίζονται.
Στα τέλη του 2018, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες διέθεταν συνολικά 1.870 καταστήματα, αριθμός που μέσα στα επόμενα δυόμιση χρόνια θα πρέπει να περιοριστεί σημαντικά- συμπαρασύροντας και τον αριθμό των υπαλλήλων που τα στελεχώνουν. Τα καταστήματα αναμένεται να μην ξεπερνούν τα 300 ανά τράπεζα.
Παράλληλα, πληροφορίες από ρεπορτάζ του τραπεζικού κλάδου αναφέρουν εκτιμήσεις για περιορισμό των θέσεων εργασίας κατά περίπου 8.000.
Ήδη είναι σε εξέλιξη προγράμματα εθελουσίας εξόδου, που πάντως προσφέρουν πιο μικρά οικονομικά πακέτα, διατηρώντας παροχές όπως ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Διατηρείται επίσης η πρόβλεψη χαμηλών επιτοκίων για δάνεια που έχουν λάβει τραπεζοϋπάλληλοι. Το πόσοι υπάλληλοι συμμετέχουν και θα συμμετέχουν σε αυτά εξαρτάται από τον αριθμό των στελεχών που είναι κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης και βλέπουν θετικά την προοπτική να αποχωρήσουν.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, το ύψος της αποζημίωσης που προσφέρεται σήμερα δεν ξεπερνά τις 160.000 ευρώ, με εξαίρεση το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου συγκεκριμένης τράπεζας, που πρόσφερε στοχευμένα αποζημιώσεις που άγγιζαν τις 250.000 ευρώ.
Το επόμενο διάστημα θα είναι καταλυτικό, καθώς το νέο τοπίο στον τραπεζικό κλάδο θα «ξεκαθαρίσει».
Πηγή
Οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται στις τράπεζες και το μέλλον των τραπεζοϋπαλλήλων
Σωματεία ενοικιαζόμενων: Δεν δεχόμαστε νέα μνημονιακά μέτρα
Με κοινή ανακοίνωσή τους 6 σωματεία ενοικιαζόμενων – εργολαβικών εργαζομένων ασκούν οξεία κριτική στην κυβέρνηση για τις πρόσφατες παρεμβάσεις της στα εργασιακά, υπογραμμίζοντας ότι δεν θα δεχθούν «μνημονιακά μέτρα», ενώ η χώρα είναι εκτός μνημονίων.
Ειδικότερα, για την κατάργηση της συνευθύνης των εταιρειών που αναθέτουν κάποιο έργο, για οφειλές προς τους εργαζόμενους, ζήτημα που αφορά άμεσα τον χώρο, αναφέρουν: «Είναι προφανές πως η συγκεκριμένη τροπολογία έγινε μετά από παραγγελία του ΣΕΒ και των εργολάβων που η κυβέρνηση έσπευσε πιστά, γρήγορα και με κάθε κόστος να φέρει σε πέρας».
Η ανακοίνωση των 6 σωματείων ενοικιαζόμενων είναι η ακόλουθη:
«Την 08/08/2019, μια μέρα πριν κλείσει η Βουλή και μερικά λεπτά πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία, ο Υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης, κατέθεσε με τρόπο αντιδημοκρατικό -που σημειωτέον προκάλεσε τις αντιδράσεις σύσσωμης σχεδόν της αντιπολίτευσης -τροπολογία έκτρωμα που σκοπό έχει την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και την καταπάτηση των λίγων εργασιακών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν τα τελευταία χρόνια με αγώνα και προσπάθεια.
Συγκεκριμένα οι διατάξεις που, σύμφωνα με την τροπολογία, καταργούνται από την έναρξη ισχύος τους και εφεξής είναι:
Του Ν.4554/ 2018 που προβλέπει την ευθύνη κάθε εταιρείας που υπογράφει μια σύμβαση έργου με τον εργολάβο ή υπεργολάβο, σε περίπτωση μη καταβολής των οφειλόμενων αποδοχών, των ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και τυχόν αποζημιώσεων απόλυσης στους εργαζομένους (νόμος συνευθύνης),
Το άρθρο 48 του Ν. 4611 /2019 που θεσμοθετεί στο εγχώριο δίκαιο τον βάσιμο λόγο ως σωρευτικό κριτήριο για να είναι έγκυρη η καταγγελίας μιας εργασιακής σχέσης (νόμος αιτιολογημένης απόλυσης, πχ συμπεριφορά εργαζομένου, οικονομοτεχνικοί λόγοι, κ.α.),
Το άρθρο 58 στον ίδιο νόμο για την αναστολή προθεσμιών κατά τη συμφιλιωτική διαδικασία και τη διαδικασία επίλυσης εργασιακών διαφορών.
Για να τα πούμε απλά, με το νέο νομοσχέδιο η κυβέρνηση: Κάνει πιο εύκολες τις απολύσεις –και εμείς οι ενοικιαζόμενοι γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό- ήδη έχουμε αρκετές απολύσεις και τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Καταργεί τον πιο ουσιαστικό νόμο που ψηφίστηκε το 2018, αυτόν της συνευθύνης, δίνοντας και πάλι την δυνατότητα στους εργοδότες (Τράπεζες, Επιχειρήσεις Ενέργειας, Ασφαλιστικές Εταιρίες) για παράδειγμα να έρχονται στις συμφιλιωτικές συναντήσεις στο Υπουργείο ή στην Επιθεώρηση Εργασίας και να μας λένε δεν τους ξέρουμε, δεν ευθυνόμαστε, δεν έχουμε σχέση ενώ πίσω στο χώρο εργασίας, να μας ορίζουν επακριβώς το -πάγιο και διαρκές- περιεχόμενο της εργασίας μας, το χώρο και το χρόνο εκτέλεσής της, τις ημερομηνίες αδειών, να μας συμπεριλαμβάνουν σε διαδικασίες αξιολόγησης προσωπικού, και να μας ορίζουν ακόμη και το εάν και πότε θα εγκαταλείψουμε τα κτίρια σε περίπτωση σεισμού ή άλλης έκτακτης ανάγκης!
Είναι προφανές πως η συγκεκριμένη τροπολογία έγινε μετά από παραγγελία του ΣΕΒ και των εργολάβων που η κυβέρνηση έσπευσε πιστά, γρήγορα και με κάθε κόστος να φέρει σε πέρας. Είναι απορίας άξιον ποια εργασιακή νομιμότητα είχε επικαλεστεί ο Υπουργός ακόμα και μετεκλογικά. Μάλλον εννοούσε πως μετά την κατάργηση του ΣΕΠΕ και την κατεδάφιση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων θα παίζει το ρόλο του δεσμοφύλακα της τάξης που υπηρετεί, στο νέο μαύρο δυστοπικό εργασιακό μέλλον που αυτός και η κυβέρνησή του οραματίζονται.
Απ’ τη μεριά μας πρέπει να τους ενημερώσουμε πως δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια και δεν θα δεχθούμε μνημονιακά μέτρα ενώ θεωρητικά έχουμε βγει από τα μνημόνια, δωράκια σε φίλους και χορηγούς κόντρα στις απαιτήσεις της κοινωνίας, των εργαζομένων και των συνδικάτων τους. Για την ώρα θα αρκεστούμε στην προειδοποίηση πως όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες».
Υπογράφεται δε, από τα εξής σωματεία: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΝΕΙΖΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ (ΣΥ.ΔΑ.Π.Τ.Τ.), ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ICAP OUTSOURCING SOLUTIONS, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ (ΠΣΕΦΑ), ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ DIAXON, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΕΙΔΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ (ΣΕΕΕΠΦΧ) ΣΤΑ ΕΛΠΕ, ΕΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΕΠΑ, ΕΝΕΡ-ΔΕΠΑ
Πηγή
Βήμα 2ο: επίθεση στον συνδικαλισμό
Βήμα 2ο: επίθεση στον συνδικαλισμό
Δημήτρης Τερζής
Σχεδιάζουν αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου καθιερώνοντας ηλεκτρονικό μητρώο συνδικάτων και ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για να δυσκολέψουν τη λήψη απόφασης για απεργία ● Θέλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, λέει το ΚΚΕ.
Δεν έχει στεγνώσει η μελάνη των -βιαστικά, με αντικοινοβουλευτική μεθόδευση και χωρίς τεκμηρίωση- προωθημένων ρυθμίσεων του υπουργείου Εργασίας, που χαρακτηρίστηκαν από αντιπολίτευση και συνδικάτα ως δώρο στην εργοδοσία, και η ηγεσία του υπουργείου φαίνεται ότι προετοιμάζεται για το επόμενο βήμα, που αναμφισβήτητα θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.
Αν, λοιπόν, το πρώτο βήμα ήταν η περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων, με την κατάργηση του «βάσιμου λόγου» ως όρου για την εγκυρότητά τους και με την κατάργηση της κοινής ευθύνης αναθέτοντος και εργολάβου έναντι των εργαζομένων, το επόμενο είναι ο συνδικαλιστικός νόμος. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της «Καθημερινής της Κυριακής», το υπουργείο Εργασίας προτίθεται να φέρει το προσεχές διάστημα στη Βουλή νέες τροποποιήσεις στον συνδικαλιστικό νόμο 1262/82, που θεωρείται από τους πιο προωθημένους πανευρωπαϊκά. Οι αλλαγές ήδη προαναγγέλθηκαν από τον Γιάννη Βρούτση κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης και αφορούν την καθιέρωση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στα συνδικάτα και τη δημιουργία ηλεκτρονικού μητρώου συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Η τελευταία αλλαγή στον συνδικαλιστικό νόμο έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση -και υπό την πίεση των δανειστών- και αφορά τον τρόπο που αποφασίζεται η απεργία από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Η ρύθμιση που ισχύει πλέον προβλέπει ότι για να είναι έγκυρη μια απεργία πρέπει να έχει αποφασιστεί με την παρουσία του 50+1 των ταμειακά εντάξει μελών ενός πρωτοβάθμιου σωματείου.
Ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης προτίθεται να προσθέσει σε αυτήν τη διάταξη, που έτσι κι αλλιώς είχε προκαλέσει αντιδράσεις από μερίδα του συνδικαλιστικού κινήματος, την καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργίας. Το επιχείρημα που επικαλείται ο υπουργός είναι ότι μια τέτοια διαδικασία εξασφαλίζει «ανεμπόδιστη καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στις αρχαιρεσίες και στην άσκηση του σχετικού δικαιώματός τους».
Η δεύτερη τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου που προωθεί -και την έχει ήδη προαναγγείλει στη Βουλή- ο υπουργός Εργασίας είναι η δημιουργία ενός ηλεκτρονικού μητρώου για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών. Μια τρίτη παρέμβαση, κατά το δημοσίευμα της «Καθημερινής» αφορά τη δημιουργία ειδικής ιστοσελίδας, όπου οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα μπορούν να δημοσιοποιούν τις ανακοινώσεις τους ηλεκτρονικά, ώστε να περιοριστεί το φαινόμενο της αφισοκόλλησης.
Αντιδράσεις
Οι πρώτες αντιδράσεις στις πληροφορίες για τις… συνδικαλιστικές προθέσεις του υπουργείου Εργασίας προϊδεάζουν για εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Πολύ περισσότερο που ο «κοινωνικός διάλογος», που προϋποθέτουν οι αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, απαιτεί και μια στοιχειώδη ενιαία τοποθέτηση από την πλευρά των συνδικάτων. Με την κατάσταση που επικρατεί στη συνδικαλιστική πλευρά -με μια διοίκηση ΓΣΕΕ διορισμένη από το Πρωτοδικείο και με αδυναμία διεξαγωγής συνεδρίου-, αυτός ο όρος πολύ δύσκολα θα εκπληρωθεί.
Το ΚΚΕ καταλογίζει προθέσεις ασφυκτικού ελέγχου των συνδικάτων. «Οι αντιδραστικές αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση της Ν.Δ. στο συνδικαλιστικό νόμο, στόχο έχουν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, γιατί αυτό απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τα κέρδη και τις επενδύσεις τους», αναφέρει ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, που επισημαίνει ότι η σχεδιαζόμενη επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας «αποτελεί συνέχεια του νόμου Αχτσιόγλου και της διάταξης για το “50% συν ένα” στις συνελεύσεις των σωματείων».
«Σε μια “δημοκρατία” που η κυβέρνηση μπορεί να εκλέγεται χωρίς ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές και να είναι μειοψηφική στο λαό, το να απαιτείται κάτι διαφορετικό για τη λήψη απόφασης για απεργία, σε συνθήκες μάλιστα τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, είναι μια τεράστια υποκρισία», καταλήγει η ανακοίνωση του ΚΚΕ.
Αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ στις συνδικαλιστικές «μεταρρυθμίσεις» του υπουργείου Εργασίας μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει, ωστόσο συνεχίζεται η οξύτατη κριτική στις τροπολογίες για τις απολύσεις και τις εργολαβίες. Η τομεάρχης Εργασίας και τέως υπουργός Εφη Αχτσιόγλου σε δήλωσή της τονίζει ότι «η ταύτιση της Ν.Δ. με τον ΣΕΒ και η άμεση ικανοποίηση των απαιτήσεών του, με απαράδεκτες μάλιστα διαδικασίες στη Βουλή, αποκάλυψαν ποιες είναι οι “πολλές και καλές δουλειές” που υποσχόταν ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά… Ο οδοστρωτήρας των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα, που επίσης ο κ. Μητσοτάκης υποσχόταν προεκλογικά, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ισοπέδωση δικαιωμάτων και μέτρων προστασίας των εργαζομένων», καταλήγει η κ. Αχτσιόγλου.
Στο ίδιο μήκος κύματος η πρώην υπουργός και κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ, σημειώνει ότι «οι αλλαγές καταργούν τον πυρήνα της φιλεργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, εξυπηρετούν μεγάλα εργοδοτικά συμφέροντα και είναι προάγγελος της επιδίωξης της κυβέρνησης να αναθέσει δημόσιες υπηρεσίες σε εργολαβικές εταιρείες».
Πηγή
https://www.efsyn.gr/politiki/207034_bima-2o-epithesi-ston-syndikalismo
Κ. Τσουκαλάς: Τέλος η ασπίδα προστασίας των εργαζομένων, όσα είδαμε είναι μόνο η αρχή
«Με την προηγούμενη διάταξη είχε μπει μια «ασπίδα» καθώς ο εργοδότης έπρεπε να αιτιολογήσει την απόλυση. Το ότι έπρεπε να αιτιολογείται σπουδαίος λόγος απόλυσης ήταν ένας φραγμός στην αυθαιρεσία» δήλωσε ο δικηγόρος με ειδίκευση στο εργατικό Δίκαιο
«Είναι μόνο η αρχή αυτό που είδαμε» δήλωσε ο δικηγόρος με ειδίκευση στο εργατικό Δίκαιο, Κώστας Τσουκαλάς, σχολιάζοντας τις αντεργατικές τροπολογίες Γ. Βρούτση.
«Καταργείται το όριο σύνταξης και οι διατάξεις της Έφης Αχτσιόγλου για την απόλυση και τις εργολαβικές εταιρείες» σχολίασε ο Κ. Τσουκαλάς μιλώντας στο News247.
«Σε ο,τι αφορά το δεύτερο σκέλος για τα εργασιακά, σαφώς και θίγονται τα δικαιώματα. Με την προηγούμενη διάταξη είχε μπει μια »ασπίδα« καθώς ο εργοδότης έπρεπε να αιτιολογήσει την απόλυση. Η κυβέρνηση αναφέρει πως η αλλαγή γίνεται για να μη στιγματίζεται ο εργαζόμενος, κάτι που όμως δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα».
«Το ότι έπρεπε να αιτιολογείται σπουδαίος λόγος απόλυσης ήταν ένας φραγμός στην αυθαιρεσία. Δεν το βιώσαμε στην πράξη καθώς κράτησε για πολύ λίγο καιρό», συνέχισε.
Για την τροπολογία Βρούτση για τα εργασιακά που αφορά την κατάργηση της συνυπευθυνότητας μεταξύ αναθέτοντος την εκτέλεση εργασίας/έργου και του εργολάβου ή υπεργολάβου, δήλωσε:
«Η διάταξη για τις εργολαβικές εταιρείες έδινε δυνατότητες διεκδίκησης στους εργαζομένους όσον αφορά την ευθύνη έναντι των δικαιωμάτων τους. Ουσιαστικά η προηγούμενη διάταξη έλεγε πως πέραν από τον άμεσο εργοδότη, μπορούσε κανείς να απευθύνει στον έμμεσο εργοδότη για τα κεκτημένα του. Μέχρι πρότινος δηλαδή, αν κάποιος δούλευε σε εμένα αλλά δεν είχε με εμένα σύμβαση, μπορούσε να ζητήσει τα δικαιώματά του και σε εμένα, κάτι που παύει να ισχύει.
Στην πράξη βέβαια πολλές φορές ο έμμεσος εργοδότης ήταν και άμεσος, γιατί έστηναν μια εταιρεία μαζί για να μην έχει ευθύνη ο πρώτος. Τώρα στην ουσία οι εργολαβικές εταιρείες φαίνεται πως θα παίξουν πάλι ένα μεγάλο ρόλο με το δημόσιο και τις αναθέσεις έργων. Στα νοσοκομεία είχε αλλάξει αυτό και είχαν γίνει συμβάσεις απ’ ευθείας με τους εργαζόμενους, κάτι που φαίνεται να τροποποιείται ξανά».
Για το πλαφόν στις ανώτατες συντάξεις στο 12πλάσιο της εθνικής σύνταξης που αντιστοιχεί στα 20 έτη ασφάλισης (ήτοι στο ποσό των 4.608 ευρώ), ο κ. Τσουκαλάς είπε:
«Το πλαφόν με τις ανώτατες συντάξεις αφορά ελάχιστες συντάξεις στην πραγματικότητα. Είναι ένα πλαφόν τώρα που τίθεται το οποίο δεν είναι παράλογο, θα μπορούσε να είναι στα 5.000, πιο κοντά δηλαδή στο ανώτατο όριο ασφαλιστικών εισφορών, αλλά παράλογο δεν το χαρακτηρίζει κανείς».
Συνολικά σχολίασε πως όσα είδαμε «είναι μόνο η αρχή».
«Κατ’ εμέ είναι μόνο η αρχή αυτό που είδαμε», είπε. «Το βασικό ήταν ότι πέρναγε το βάρος να αποδειχθεί αν η απόλυση ήταν έγκυρη ή άκυρη στον εργοδότη. Τώρα, περνάει στον εργαζόμενο. Η απόλυση θεωρείται έγκυρη επί της αρχής και ο εργαζόμενος πρέπει αυτό να το αμφισβητήσει».
«Υπάρχει όπως φαίνεται μια άλλη φιλοσοφία σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις. Οι εμβληματικού τύπου αλλαγές δεν θεωρώ πως θα κινδυνεύσουν, αλλά αυτές οι ουσιαστικές παραμετρικές αλλαγές θα έρθουν», κατέληξε.
Πηγή
Εκπρόθεσμη τροπολογία Βρούτση καταργεί την αιτιολόγηση απολύσεων και πλήττει εργαζόμενους σε εργολάβους
Θύελλα αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης προκάλεσαν δύο τροπολογίες που κατέθεσε ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, μίση μόλις ώρα πριν από την ψηφοφορία για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών και μάλιστα, ενώ αρχικά η ψηφοφορία ήταν να γίνει τρεις ώρες νωρίτερα. Οι τροπολογίες καταργούν την υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν με βάσιμο λόγο τις απολύσεις, την διάχυση της ευθύνης μεταξύ εργολάβων και υπεργολάβων για απλήρωτους εργαζομένους, ενώ εισάγει πλαφόν 4.608 ευρώ στη μηνιαία σύνταξη που μπορεί να χορηγήσει ο ΕΦΚΑ. Αποχώρησαν από τη συζήτηση ΣΥΡΙΖΑ, KINΑΛ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ 25, ενώ η «Ελληνική Λύση» κατήγγειλε μεν τη διαδικασία, αλλά έδειξε να συμφωνεί με τα περιεχόμενα των τροπολογιών.
Η μια τροπολογία καταργεί την υποχρέωση του εργοδότη να αιτιολογεί με βάσιμο λόγο την απόλυση εργαζόμενου, ενώ προβλέπει επίσης ότι σε περίπτωση που μια επιχείρηση έχει προσλάβει έναν εργαζόμενο μέσω εργολάβου, τότε την ευθύνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας την έχει αποκλειστικά ο εργολάβος και όχι η επιχείρηση στην οποία εργάζεται. Καταργείται δηλαδή η δυνατότητα του εργαζόμενου, αν έχει απαιτήσεις και δικαιώματα που δεν ικανοποιεί ο υπεργολάβος, να στραφεί στον εργολάβο για την αποζημίωσή του
Η δεύτερη τροπολογία προβλέπει πλαφόν στις συντάξεις. Ειδικότερα, με την τροπολογία θεσπίζεται ανώτατο όριο στο συνολικό ακαθάριστο ποσό κάθε μηνιαίας κύριας σύνταξης ή περισσοτέρων της μιας συντάξεων λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου που χορηγούνται από τον ΕΦΚΑ και εφόσον μέρος του χρόνου ασφάλισης διανύθηκε ή ανάγεται έως και 31.12.2016. Το νέο ανώτατο όριο σύνταξης ορίζεται στο 12πλάσιο της εθνικής σύνταξης που αντιστοιχεί στα 20 έτη ασφάλισης (ήτοι στο ποσό των 4.608 ευρώ), στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται τα ποσά των χορηγούμενων από τον ΕΦΚΑ επιδομάτων αναπηρίας.
Το εν λόγω ανώτατο όριο εφαρμόζεται και επί των συντάξεων που έχουν χορηγηθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του Ν. 4387/2016 (12.5.2016) ή ανατρέχουν στην ανωτέρω ημερομηνία.
Οι αντιδράσεις
«Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη διαδικασία», είπε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, λίγο πριν οι βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ αποχωρήσουν από τη διαδικασία. «Ντροπή σας» φώναζαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπος, Νίκος Καραθανασόπουλος, να κάνει λόγο για τροπολογίες κατ απαίτηση του ΣΕΒ με στόχο να διευκολυνθούν οι απολύσεις. Για «κήρυξη πολέμου στον πολιτικό πολιτισμό» έκανε λόγο ο γραμματέας του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, προσθέτοντας ότι «μετά από μακρά συζήτηση το να εισαχθούν αυτού του είδους οι τροπολογίες αποτελεί πλήγμα για το κοινοβούλιο. Αποτελεί τεράστιο ατόπημα».
Σφοδρή κριτική άσκησαν και οι Γιώργος Καμίνης και Βασίλης Κεγκέρογλου από το ΚΙΝΑΛ, υποστηρίζοντας ότι με την πρακτική αυτή η κυβέρνηση επαναλαμβάνει «τη χειρότερη πρακτική που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια».
Η ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα στο Facebook
Τροπολογίες, πέντε λεπτά πριν τη λήξη της διαδικασίας που καταργούν τον πυρήνα της φιλεργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, έφερε αιφνιδιαστικά η κυβέρνηση. Καταργούν την υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν απολύσεις καθώς και την ευθύνη εργολάβων/υπεργολάβων απέναντι στους εργαζόμενούς τους.
Και νομοθετούν καθ’ υπαγόρευση του ΣΕΒ και δεν τολμούν να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Στα κλεφτά φέρνουν μνημονιακές τροπολογίες, μετά τα μνημόνια.
Ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι τους έχουν πάρει χαμπάρι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι τελικά κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΣΕΒ.
Διευθυντής χειροδίκησε σε βάρος εργαζόμενης (της Αφροδίτης Τζιαντζή)
Διευθυντικό στέλεχος της ΔΕΔΑ απολύθηκε αφού επιτέθηκε σεξιστικά σε εργαζόμενη ● Ωστόσο ο Σύλλογος Εργαζομένων στη μητρική εταιρεία ΔΕΠΑ έκανε λόγο για «εκδικητική απόλυση» λόγω «μικροπολιτικής σκοπιμότητας».
Εκδικητική απόλυση διευθυντή στη Δημόσια Επιχείρηση Δικτύων Αερίου (ΔΕΔΑ) καταγγέλλει ο Σύλλογος Εργαζομένων στη μητρική εταιρεία Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ), κάνοντας λόγο για «μικροπολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές εμπάθειες». Απευθύνει μάλιστα έκκληση στον «μέτοχο να παρέμβει και να σταματήσει άμεσα την ανωτέρω παράνομη διαδικασία καθώς και τα ΤΑΙΠΕΔ, ΕΛΠΕ και το εποπτεύον Υπουργείο Ενέργειας να επισπεύσουν τις αποφάσεις τους για την αποκατάσταση της ομαλότητας στη ΔΕΔΑ Α.Ε.».
Η καταγγελία της απόλυσης αναδημοσιεύτηκε στην οικονομική ιστοσελίδα capital.gr με τον τίτλο «ΔΕΔΑ: Η απερχόμενη διοίκηση ΣΥΡΙΖΑ απολύει πολιτικούς αντιπάλους», σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον των δύο εταιρειών (ΔΕΔΑ – ΔΕΠΑ), καθώς οι ανακατατάξεις και οι ιδιωτικοποιήσεις στον χώρο της ενέργειας είναι ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης.
Αυτό όμως που παραλείπει διακριτικά να αναφέρει η ανακοίνωση του ΣΕΔΕΠΑ είναι το ιστορικό που προηγήθηκε της απόλυσης του συγκεκριμένου πρώην συνδικαλιστή – που δεν είναι απλώς εργαζόμενος αλλά διευθυντικό στέλεχος.
Τρία διαφορετικά σωματεία (Σωματείο Εργαζομένων στον Τομέα Φυσικού Αερίου-ΣΕΦΑ-ΔΕΠΑ, Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων στο Φυσικό Αέριο, Σύλλογος Εργαζομένων στη ΔΕΠΑ), αλλά και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας (ΠΟΕ) είχαν καταδικάσει με μεγάλη αυστηρότητα περιστατικό βιαιοπραγίας εις βάρος εργαζόμενης στη ΔΕΔΑ, που σημειώθηκε στις 13 Ιουνίου.
Οπως επιβεβαιώνουν εκπρόσωποι σωματείων, ο δράστης του περιστατικού δεν είναι άλλος από τον συνδικαλιστή που πρόσφατα απολύθηκε. Αιτία μάλιστα της απόλυσής του φέρεται να είναι αυτή καθεαυτή η πράξη βίας κατά της εργαζόμενης, η οποία ήταν μία από τους 23 εργολαβικούς υπαλλήλους που κατάφεραν με αγώνες να μονιμοποιηθούν.
«Η επίθεση Διευθυντή προς την εργαζόμενη υπάλληλο είχε στόχο να κλείσει το στόμα σε όλους μας, είχε στόχο να τρομοκρατήσει. Πρόκειται για περιστατικό ταξικής και σεξιστικής βίας από Διευθυντή προς εργαζόμενη για να μην κουνιέται φύλλο στους χώρους δουλειάς τόσο σήμερα όσο και αύριο», είχε τονίσει τότε χαρακτηριστικά το σωματείο ΣΕΦΑ-ΔΕΠΑ.
Τα κίνητρα πίσω από αυτή την πράξη βίας φωτίζονται εν μέρει από την ανακοίνωση της ΠΟΕ. Οπως καταγγέλλεται, είχε προηγηθεί μια συντονισμένη προσπάθεια, εκ μέρους της Ενωσης Προσώπων που αποτελούνταν από 7 διευθυντικά στελέχη, να αμφισβητηθεί η διαδικασία εκλογής εργασιακών εκπροσώπων στη ΔΕΔΑ, στην οποία θα συμμετείχαν και οι μέχρι πρότινος εργολαβικοί εργαζόμενοι.
Στο πλαίσιο αυτό ο πρόεδρος της Ενωσης Προσώπων κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα για να βγουν άκυρες όλες οι αποφάσεις του Δ.Σ. της εταιρείας από τις 13 Μαΐου και μετά – ημερομηνία λήξης της θητείας του. Εμμέσως έτσι στρέφεται και κατά της μονιμοποίησης των συναδέλφων του – μονιμοποίηση που υπογράφηκε στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τι συμπέρασμα βγάζει ένας καλόπιστος παρατηρητής από αυτόν τον πόλεμο ανακοινώσεων σωματείων; Οτι η πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος συνυπάρχει με τον εκφυλισμό του, σε βαθμό που ακόμα και μια καταγγελία απόλυσης να μην είναι αυτό που φαίνεται.
Σε κάθε περίπτωση, κάθε περιστατικό βίας στους χώρους δουλειάς είναι κατακριτέο, πόσο μάλλον όταν αυτή η βία έχει τριπλό πρόσημο εξουσίας: άντρας εναντίον γυναίκας, διευθυντής εναντίον υπαλλήλου, μόνιμος εναντίον εργολαβικής εργαζόμενης.
ΠΗΓΗ
https://www.efsyn.gr/oikonomia/ergasiaka/205959_dieythyntis-heirodikise-se-baros-ergazomenis
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής: τι συμβαίνει στη «Βιβλιοτοπία»
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής: τι συμβαίνει στη «Βιβλιοτοπία»
τι συμβαίνει στη «Βιβλιοτοπία»: Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ KAI ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
– Μετακινήσεις εργαζομένων από κατάστημα σε κατάστημα
– Σπαστά και εξαντλητικά ωράρια
– Ανεπαρκές προσωπικό στα καταστήματα
– Καθυστερήσεις πληρωμών υπερωριών
[+] «Μαγείρεμα» υπερωριών στη σχολική και χριστουγεννιάτικη περίοδο
– E-shop: +1 ώρα εργασίας καθημερινά
– Απολύσεις και προσβλητική συμπεριφορά
Welcome book lovers, you are among friends είναι το μότο της Βιβλιοτοπίας. Τί κρύβεται όμως κάτω από το χαμόγελο του κάθε εργαζόμενου και της κάθε εργαζόμενης στην εν λόγω αλυσίδα;
Ο φόβος για ξαφνική μετακίνηση σε άλλο κατάστημα χωρίς καμία προειδοποίηση, ώστε να καλυφθούν τα κενά που δημιουργούνται από την έλλειψη προσωπικού.
Εξαντλητικά ωράρια καθώς δύο φορές την εβδομάδα οι υπάλληλοι έχουν “σπαστό” πρόγραμμα, ενώ σχεδόν όλη την υπόλοιπη εβδομάδα δουλεύουν κατά κύριο λόγο βραδινή βάρδια.
Σε κάποια καταστήματα λόγω “οικονομικών” προβλημάτων έγιναν απολύσεις και οι υπάλληλοι έμειναν για αρκετούς μήνες χωρίς να μπορούν να πάρουν τις άδειες της άνοιξης που κάθε χρόνο δικαιούνται.
Ακόμα και τόσους μήνες μετά οι εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί όλες τις υπερωρίες, τα κομμένα ρεπό και τις Κυριακές που δούλεψαν κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη. Μήνας ο οποίος είναι ο πιο κερδοφόρος μαζί με την σχολική περίοδο και κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να δουλεύουν δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα χωρίς να τους δίνεται άλλη επιλογή υπό το φόβο της απόλυσης ή της δυσμενούς μετάθεσης.
Υπερωρίες, κομμένα ρεπό και εργάσιμες Κυριακές που “μαγειρεύονται” για το πώς θα δηλωθούν με μόνο σκοπό να δοθούν λιγότερα λεφτά στους υπαλλήλους και για να δικαιολογηθούν οι υπερωρίες ως υπερεργασία ώστε να μην δοθεί η σχετική προσαύξηση.
Από τον Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει 5 απολύσεις. Την ίδια στιγμή λένε παντού πως διώχνουν μόνο 1 άτομο τον χρόνο. Κάποιες από αυτές τις απολύσεις είναι εκδικητικές είτε γιατί εργαζόμενος που απολύθηκε αντέδρασε στις παράλογες απαιτήσεις της εργοδοσίας, είτε επειδή «ΕΜΕΙΣ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΦΑΤΣΑ ΤΟΥ» όπως ισχυρίστηκε η εργοδοσία σε παράπονα εργαζομένων για τις απολύσεις και τις συνθήκες εργασίας. Κάποιες άλλες έγιναν με πρόφαση τα οικονομικά προβλήματα, τα οποία δεν αντανακλώνται στον τζίρο των καταστημάτων.
Όλες οι απολύσεις γίνονται αιφνιδιαστικά την ίδια μέρα που πηγαίνει ο/η υπάλληλος στο χώρο εργασίας, χωρίς να έχει υπάρξει προηγούμενη ενημέρωση κάτι που εκφράζει απόλυτα τον κυνισμό της εργοδοσίας. Την ίδια στιγμή που γίνονται αυτές οι απολύσεις, οι υπάλληλοι του e-shop της Βιβλιοτοπίας αναγκάζονται να δουλεύουν 1 ώρα παραπάνω κάθε μέρα και σε μόνιμη βάση, ώστε να βγει ο όγκος της δουλειάς.
> Πλέον όλοι και όλες γνωρίζουν τι κρύβεται κάτω από το χαμόγελο του κάθε υπαλλήλου της Βιβλιοτοπίας που εργάζεται σε ένα από τα καταστήματα της Νέας Σμύρνης, του Πειραιά και της Γλυφάδας.
>> Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας στη Βιβλιοτοπία και σε κάθε χώρο δουλειάς να αντισταθούμε συλλογικά σε κάθε κρούσμα εργασιακής βαρβαρότητας και να προασπίσουμε τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ψηφιακές δηλώσεις εργατικής μετανοίας (της Μαριάννας Τζιαντζή)
Μετά τις ψηφιακές αυτοκτονίες, το ψηφιακό σεξ, το ψηφιακό μπούλινγκ, τις ψηφιακές φιλίες, τα ψηφιακά καζίνο κ.λπ., η ΝΔ ονειρεύεται τον ψηφιακό συνδικαλισμό. Ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης εισηγείται την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη απεργιών.
Με ηλεκτρονική ψηφοφορία θα παίρνονται τώρα οι αποφάσεις για την κήρυξη μιας απεργίας. Με ένα «κλικ», κάθε εργαζόμενος θα ασκεί το συνδικαλιστικό του καθήκον, όπως είπε ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Γιατί όχι; Εδώ υπάρχουν ψηφιακές αυτοκτονίες, ψηφιακό σεξ, ψηφιακό μπούλινγκ, ψηφιακές φιλίες, ψηφιακά καζίνο… γιατί να μην υπάρχει και ψηφιακός συνδικαλισμός; Ποιος ο λόγος να συνωστίζονται οι εργαζόμενοι στις αίθουσες των σωματείων τους ή στο χώρο εργασίας τους, να συζητούν, να επιχειρηματολογούν, να τσακώνονται, όταν με το πάτημα ενός κουμπιού θα μπορούν να αποφασίζουν αν θα απεργήσουν ή όχι;
Επιπλέον, τα ίδια τα σωματεία θα διακρίνονται σε δηλωμένα και αδήλωτα. Τα δηλωμένα θα περιλαμβάνονται στο επίσημο μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενώ ένα άλλο, επίσης επίσημο μητρώο θα περιλαμβάνει τα ονόματα των «συνδικαλιστικών στελεχών». Οι περίφημες «Επιτροπές Αγώνα» θα γίνουν κάτι σαν τους λεγόμενους άτυπους μετανάστες, μη αναγνωρισμένα άτομα χωρίς χαρτιά — και μάλιστα χωρίς να προβλέπεται κάποια διαδικασία επαναπροώθησης. Πού να τους επαναπροωθήσουν;
Στα χνάρια του Κωνσταντίνου Λάσκαρη, υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος φιλοδοξούσε να καταργήσει την ταξική πάλη εκστομίζοντας, το 1976, το ανεκδιήγητο «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων» φαίνεται ότι βαδίζει ο κ. Βρούτσης. Προφανώς γι’ αυτόν, η ψηφοφορία «διά ανατάσεως της χειρός» ανήκει στην εποχή των σπηλαίων. Τώρα κάθε εργαζόμενος θα μπορεί να κατεβάσει στο έξυπνο κινητό του μια εφαρμογή, μια «απ» (ευγενική προσφορά του υπουργείου), με την οποία θα δηλώνει ναι ή όχι, δηλαδή απεργώ/δεν απεργώ. Ακόμα και αν σε κάποια ηλεκτρονική ψηφοφορία επικρατήσει το ναι, το εμπόδιο αυτό ίσως μπορεί να παρακαμφθεί μέσω μιας άλλης επιλογής, όπως το κλικ στο εικονίδιο «θέλω να εργαστώ, αλλά δε μ’ αφήνουν». Έτσι θα δημιουργηθεί κι ένα επίσημο Μητρώο Απεργοσπαστών, ενώ θα προβλέπονται πρόσθετα μόρια για τους κατά συρροήν ψηφιακούς απεργοσπάστες τα οποία πιθανόν να λαμβάνονται υπόψη στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για διορισμό στο Δημόσιο και τους Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας.
Εξάλλου, οι Έλληνες τηλεθεατές είναι εκπαιδευμένοι στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, όπως είναι και οι άλλοι Ευρωπαίοι. Στη Γιουροβίζιον ή στα ριάλιτι, τα τάλεντ σόου και τα σκουπιδο-τηλεπαιχνίδια τύπου Τhe Power of Love, οι τηλεθεατές με αυτό τον τρόπο επιβραβεύουν τους παίχτες της προτίμησής τους.
Η ιδέα του κ. Βρούτση δεν είναι και τόσο νέα. Την άνοιξη του 2008 επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί στον ΟΤΕ –με παταγώδη αποτυχία– ενόψει των 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων που είχαν ξεκινήσει οι εργαζόμενοι του Οργανισμού, αντιδρώντας στην «άλωσή» του από τη γερμανική Deutsche Τelekom. Τότε, με εσωτερικό σημείωμά της, η διοίκηση του ΟΤΕ ενημέρωνε όλους τους υπαλλήλους ότι στη διάρκεια των απεργιών «όποιος επιθυμεί να εργαστεί, μπορεί, εάν παρεμποδιστεί με οποιονδήποτε τρόπο, να στείλει μέχρι τις 10.30 το πρωί της Δευτέρας 7/4/08 SΜS στον τετραψήφιο αριθμό 3456 της CosmΟΤΕ αν είναι συνδρομητής CosmΟΤΕ ή στον δεκαψήφιο αριθμό 6973-350.010 αν είναι συνδρομητής άλλου δικτύου, αναγράφοντας το ονοματεπώνυμο και τον ΚΑΜ (αριθμό μητρώου) του, οπότε και ασχέτως προσελεύσεως θα θεωρηθεί ότι εργάστηκε».
Ένα ερώτημα είναι πώς η ψηφιοποίηση της ταξικής πάλης συνδυάζεται με την εξαγγελία περί προσλήψεων χιλιάδων νέων αστυνομικών οι οποίοι, προφανώς, δεν θα είναι μόνο διώκτες του κοινού εγκλήματος αλλά και εκείνων που διαταράσσουν (με απεργίες, πορείες, καταλήψεις κ.λπ.) τη νεοφιλελεύθερη κοινωνική ειρήνη.
Πριν από πολλά πολλά χρόνια, χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές, έχοντας λυγίσει από τα βασανιστήρια, τους εκβιασμούς, τα ξερονήσια, υπέγραφαν δηλώσεις μετανοίας —και, συχνά, την άλλη στιγμή το μετάνιωναν κι έκαναν ανάκληση της δήλωσής τους. Σήμερα η ΝΔ φιλοδοξεί να επιβάλει τις ψηφιακές δηλώσεις εργατικής μετανοίας και υποταγής που σκοπό δεν έχουν να λυγίσουν τους δυνάμει απεργούς αλλά την κοινωνία στο σύνολό της. Μόνο που η ιστορία έχει δείξει ότι η πάλη των τάξεων ούτε καταργείται ούτε ψηφιοποιείται.
Πηγή
Απόλυση—Ο Εφιάλτης του Εργαζομένου
Απόλυση—Ο Εφιάλτης του Εργαζομένου
«Μου ήρθε σαν κεραμίδα. Έπαθα σοκ».—Διευθύντρια τμήματος επικοινωνιών, ετών 44.
«Είναι ένα φοβερό πλήγμα για την αυτοπεποίθησή σου. Νιώθεις άχρηστος».—Οικονομικός Διευθυντής, ετών 38.
«Τι είδους οικονομία έχουμε δημιουργήσει, η οποία θυσιάζει τους ανθρώπους στο ζενίθ της καριέρας τους;»—Διευθυντής σε Εταιρία Ειδών Ρουχισμού, ετών 47.
ΠΟΙΑ ήταν η κοινή εμπειρία αυτών των ατόμων; Καθένας τους έζησε την τραυματική εμπειρία της απόλυσης.
Ξανακοιτάξτε τις ηλικίες αυτών των εργαζομένων. Εφόσον δεν ήταν αρχάριοι, προφανώς θα αισθάνονταν κάποια σιγουριά στην εργασία τους. Και θα ’λεγε κανείς πως ήταν στα πιο αποδοτικά έτη της ζωής τους, από άποψη χρηματικών απολαβών. Αλλά η απώλεια της εργασίας τους ήρθε γρήγορα και απροσδόκητα. «Μου είπαν να αδειάσω το γραφείο μου και να μαζέψω τα πράγματά μου», είπε η διευθύντρια σ’ ένα τμήμα επικοινωνιών η οποία αναφέρθηκε προηγουμένως. «Αυτό ήταν. Έφυγα πριν καλά-καλά το καταλάβω».
Τι Συνέβη;
Η οικονομική αβεβαιότητα δεν είναι τίποτα το καινούριο. Σε πολλές χώρες υπήρχαν ανέκαθεν περίοδοι σχετικής ευημερίας τις οποίες ακολουθούσε οικονομική ύφεση ή κρίση. Και η πρόσφατη οικονομική κάμψη που σημειώθηκε παγκόσμια, πριν καν αρχίσει ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο, έδειξε πόσο εύθραυστες μπορεί να είναι οι οικονομίες των κρατών, ακόμη και έπειτα από χρόνια σχετικής ευημερίας. Πολλοί άνθρωποι, μερικοί για πρώτη φορά, συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να παίρνουν τη δουλειά τους και το εισόδημά τους ως κάτι το δεδομένο.
Η επίδραση της οικονομικής κάμψης στο εργατικό δυναμικό ήταν συγκλονιστική. Οι εταιρίες αναγκάζονταν να περιορίσουν τα έξοδα στο ελάχιστο, πράγμα που πολλές φορές οδηγούσε σε μαζικές απολύσεις. Στα πλουσιότερα, βιομηχανικά κράτη-μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, υπήρξε κάποια χρονική περίοδος στην οποία 25 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι, συνολικά, ήταν άνεργοι.
«Σχεδόν κάθε μέρα μου τηλεφωνούν φίλοι που εργάζονταν σε μεγάλες εταιρίες και οι οποίοι απολύθηκαν», είπε μια σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων. «Πολλές από τις εταιρίες με τις οποίες συνεργάζομαι έχουν τις μισές οικονομικές συναλλαγές απ’ όσες είχαν πριν από ένα χρόνο».
Οι απολύσεις αποτελούσαν ανέκαθεν μέρος της ζωής των εργατών. Στην πρόσφατη οικονομική κάμψη, ένας αυξανόμενος αριθμός υπαλλήλων γραφείου επίσης έχασαν τη δουλειά τους. «Αυτές οι δουλειές είναι τα είδωλα του οικονομικού κόσμου», είπε ο Νταν Λέισι, εκδότης του ειδησεογραφικού δελτίου Τάσεις στους Χώρους Εργασίας (Workplace Trends)· «είναι οι δουλειές που μας έδωσαν τη δυνατότητα να αγοράσουμε σπίτι σε ωραία περιοχή και να οδηγούμε δυο αυτοκίνητα».
Πολλές απ’ αυτές τις δουλειές χάθηκαν στα τελευταία λίγα χρόνια. Και οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν βρέθηκαν, σύμφωνα με το περιοδικό Νιούζγουικ (Newsweek), «καταβαρυμένοι από υποθήκες, οικογένειες με μικρά παιδιά, μεγάλους λογαριασμούς κι ένα ολοένα και πιο αβέβαιο μέλλον».
Ποιες Είναι οι Συνέπειες;
Ο αντίκτυπος όλων αυτών έχει δυο πτυχές: Οι εργαζόμενοι που απολύονται πλήττονται τόσο από οικονομική όσο και από συναισθηματική άποψη. Η οικονομική πίεση είναι φανερή. Με μικρότερο εισόδημα, το βιοτικό επίπεδο κάποιου πρέπει να αναπροσαρμοστεί. Παράλληλα η ανεργία έχει συνέπειες και στα συναισθήματα.
Για παράδειγμα, η άποψη των νέων σχετικά με τη σιγουριά στην εργασία αλλάζει. Η σποραδική επαγγελματική απασχόληση γίνεται φυσιολογικός, αποδεκτός τρόπος ζωής. Η εφημερίδα Δε Γουόλ Στριτ Τζέρναλ (The Wall Street Journal) παρατήρησε ότι οι διαδοχικές περίοδοι ανεργίας έχουν μετατρέψει πολλούς νέους στη Βρετανία σε «αιώνιους εφήβους».
Οι συναισθηματικές επιπτώσεις είναι πιο έντονες για εκείνους που απολύονται ύστερα από χρόνια σταθερής απασχόλησης. «Όταν απολύεσαι», λέει ο ψυχολόγος Νιλ Π. Λιούις, ειδικευμένος σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων, «δεν χάνεις απλώς το μισθό σου· χάνεις επίσης κι ένα μέρος της εικόνας που είχες για τον εαυτό σου».
Μάλιστα, διάφοροι ψυχολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι το τραύμα που προξενεί η απόλυση είναι παρόμοιο με το τραύμα που δημιουργεί ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή το διαζύγιο. Μετά το αρχικό σοκ ακολουθεί ο θυμός, που με τη σειρά του καταλήγει στη λύπη και κατόπιν στην αποδοχή. «Μερικοί άνθρωποι περνούν απ’ όλα αυτά τα στάδια μέσα σε δυο μέρες», λέει ο Λιούις. «Άλλοι χρειάζονται εβδομάδες και μήνες».
Το συναισθηματικό κόστος φαίνεται επίσης από το γεγονός ότι αυτοί που απολύονται γίνονται πιο επιρρεπείς στην κατάχρηση του αλκοόλ και στη χρήση ναρκωτικών. Η απόγνωση μπορεί ακόμη να οδηγήσει σε βία μέσα στην οικογένεια ή σε διάλυση της οικογένειας. «Αυτά τα συναισθήματα πρέπει να βρουν κάποια διέξοδο», δήλωσε ο Στίβεν Πίλστερ-Πίρσον, διευθυντής παροχής βοήθειας προς τους εργαζομένους στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν, Η.Π.Α., «και το σπίτι, φυσικά, είναι ένας τόπος όπου μπορεί να γίνει αυτό».
Μια ακόμη πιο τραγική αντίδραση είναι αυτή ενός απόφοιτου πανεπιστημίου στο Χονγκ Κονγκ, ο οποίος αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή του έπειτα από πέντε χρόνια ανεργίας. Έπεσε στις σιδηροδρομικές γραμμές την ώρα που ερχόταν ένα τρένο.
Έτσι, όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του δεν επηρεάζεται μόνο το πορτοφόλι. Είναι λοιπόν επιτακτικό να δούμε πιο πέρα από την οικονομική πλευρά του προβλήματος. Περιλαμβάνονται φορτισμένα συναισθήματα, και οι οικογένειες πρέπει να προσπαθήσουν από κοινού και να εργαστούν ενωμένα για την ανεύρεση λύσεων.
Το Τέλος της Οικονομικής Ανάπτυξης;
Τον προηγούμενο χρόνο, παρατηρήθηκε παγκόσμια ένας φόβος για το ενδεχόμενο τρικυμίας στη θάλασσα της οικονομίας. Αναλογιστείτε διάφορα παραδείγματα:
Γαλλία: «Ο κόσμος φτάνει στο τέλος της πιο μακράς περιόδου οικονομικής ανάπτυξης που γνώρισε ποτέ. . . . Αν οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν ιδιαίτερους λόγους ανησυχίας στο άμεσο μέλλον, χάρη στην ώθηση που παρέσχε η επανένωση της Γερμανίας, δεν μπορούν να περιμένουν ότι θα ξεφύγουν τελείως. . . . Οι αγορές διακρίνουν τον επερχόμενο κίνδυνο».—Λε Μοντ (Le Monde), Παρίσι.
Βραζιλία: Μια πιθανή ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες «αναπόφευκτα θα μεταδιδόταν και θα γινόταν αισθητή στις άλλες βιομηχανοποιημένες χώρες και, κατά συνέπεια, θα παρεμπόδιζε περισσότερο την αύξηση στις εξαγωγές των λιγότερο αναπτυγμένων κρατών».—Φόλια ντι Σ. Πάολο (Fôlha de S. Paulo), Σάο Πάολο.
Βρετανία: «Η βρετανική οικονομία, με το βαθιά ριζωμένο πληθωρισμό της, με τα υψηλά επιτόκια και με την αργή ανάπτυξη, παρουσιάζει επίσης δυσάρεστη εικόνα».—Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (Financial Times), Λονδίνο.
Καναδάς: «Πολύ λιγότεροι εργοδότες ζητούν πολύ λιγότερους εργάτες».—Δε Τορόντο Σταρ (The Toronto Star).
Γερμανία: «Ήδη μπορεί κανείς να δει ορισμένα κοινά στοιχεία με το σοκ που προκάλεσε η ανατίμηση του πετρελαίου το 1973 . . . όπως μπορεί να δει και σημάδια ύφεσης».—Νόιες Ντόιτσλαντ (Neues Deutschland), Βερολίνο.
Ιαπωνία: «Η αξία των εκτάσεων γης είναι τώρα σαν μια βόμβα με πολύ ευαίσθητο εκρηκτικό μηχανισμό, εγκαταστημένη στην καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας. Σε περίπτωση που η βόμβα εκρηγνυόταν και η αξία της γης έπεφτε, οι ιαπωνικές τράπεζες θα κατέρρεαν, εφόσον [τα δάνεια] που είχαν δοθεί με εγγύηση εκτάσεις γης στην Ιαπωνία δεν θα είχαν σχεδόν καμιά αξία. Αυτό, με τη σειρά του, θα έδινε το έναυσμα για μια παγκόσμια ύφεση».—Οστρέλιαν Φαϊνάνσιαλ Ριβιού (Australian Financial Review), Σίντνεϊ.
Ωστόσο, το τέλος του Πολέμου στον Κόλπο, στις αρχές του 1991, ανανέωσε τις ελπίδες για ανάταση των οικονομικών δραστηριοτήτων παγκόσμια. Παρ’ όλα αυτά, είναι φανερό ότι οι εθνικές οικονομίες είναι πράγματι εύθραυστες, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του το τεράστιο χρέος που ήδη βαραίνει πολλές χώρες.
*** g91 8/8 σ. 3-5 Απόλυση—Ο Εφιάλτης του Εργαζομένου ***
Greek Unions 