Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΜΙΑ (από ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Α.Τ.Ε)

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΜΙΑ
12-11-2014
Αγγαρεία κάνω, ποινήν εκτίω. Τι είμαι, ο ευτυχισμένος μετά από δέκα χρόνια εργασίας να πάω να κάνω τον κυματοθραύστη για να μου λένε οι συνάδελφοί μου ότι εγώ είμαι ο άνθρωπος που τους καθυστερεί να γυρίσουν στο σπίτι τους;
Na με πιέζουν να πάρω την αδεία μου και ταυτόχρονα να μου λένε δεν μπορούμε να σου δώσουμε άδεια. Η τράπεζα έχει γίνει ένα τεράστιο φρενοκομείο.
Να κάνω το ΑΤΜ
Να συμφωνήσω
Να τακτοποιήσω τα παραστατικά
Να κάνω κορδέλες
Να τα βάλω σε σειρά που να διευκολύνει τον ελέγχοντα
Να πάρω υπογραφές από τον ελέγχοντα και τον διευθυντή
Να τα σκανάρω
Να ξανασυρράψω τα συνημμένα
Να τα ξανακάνω πακέτα για τον ελέγχοντα
Και να μην ξεχάσω να τηρήσω το ωράριο μου για να μην μας γράψει η Επιθεώρηση Εργασίας

Η ελευθερία του ατόμου, μια περιφρούρηση και η Χρυσή Αυγή

Η ελευθερία του ατόμου, μια περιφρούρηση και η Χρυσή Αυγή
Σαμιακού Νεφέλη, Μπότση Μαρία

Σκηνή πρώτη:

Ημέρα γενικής απεργίας. Ώρα 6:30, η ώρα προγραμματισμένης προσέλευσης του κόσμου για την περιφρούρηση της απεργίας. Σημείο συνάντησης ένα call-center της εθνικής στο οποίο εργάζονται ως ενοικιαζόμενοι σχεδόν 300 εργαζόμενοι από τέσσερεις διαφορετικές εταιρίες. Ήδη στις 7 έχουν μαζευτεί αρκετός κόσμος, η πλειοψηφία τους μέλη του σωματείου «Σύλλογος Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα», μέλη άλλων σωματείων όπως το ΣΕΤΤΕΑ αλλά και συμπαραστεκόμενοι στη δράση του σωματείου. Λίγο αργότερα καταφθάνει η πρώτη «αγανακτισμένη» εργαζόμενη που θέλει οπωσδήποτε να μπει στο χώρο εργασίας της γιατί όπως λέει με ένταση είναι ατομική της ελευθερία. Δηλώνει ότι θέλει 2 χρόνια για να βγει στη σύνταξη και δεν την απασχολεί τι συμβαίνει γύρω της, γιατί όπως λέει με καμάρι έχει δουλέψει 29 χρόνια σε αυτή την τράπεζα και δεν έχει κανένα απολύτως παράπονο. Αναζητεί απεγνωσμένα ένα τηλέφωνο να πάρει την αστυνομία ώστε να παρέμβει για να την αφήσει το σωματείο να μπει στο χώρο εργασίας της. Οι διάλογοι που ακολουθούν είναι ιδιαιτέρως απολαυστικοί στην προσπάθεια να βγει κάποιο νόημα από το παραλήρημα της. Όλα θα γίνουν πιο ξεκάθαρα με την άφιξη της αστυνομίας…

Σκηνή δεύτερη:

Μετά από λίγα λεπτά εμφανίζεται δεύτερη πραγματικά «αγανακτισμένη» εργαζόμενη που θέλει να ασκήσει οπωσδήποτε το ατομικό δικαίωμα του εργάζεσθαι. Όπως λέει ωρυόμενη είναι ατομική της ελευθερία και όλα στον χώρο εργασίας της τα βρίσκει εξαιρετικά. Δεν έχει ακούσει τίποτα για το συνάδελφό της που απολύθηκε πριν λίγες μέρες γιατί του μίλησε άσχημα ένας πελάτης! Αυτά είναι ατομικές υποθέσεις του καθενός και όπως πληροφόρησε τους παρευρισκόμενους σε όλους τους τόνους αν βρεθεί και αυτή στη θέση της απολυμένης, γεγονός που η ίδια θεωρεί απίθανο καθώς είναι εξαιρετική υπάλληλος, θα φροντίσει να το αντιμετωπίσει μόνη της και δεν θέλει κανείς να την υπερασπιστεί (ειδικά το σωματείο). Αρνείται εμφατικά να καταλάβει τη σημασία της απεργιακής περιφρούρησης, αφού ο καθένας έχει το συνταγματικό δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Όποιος εργαζόμενος θέλει να απεργήσει μπορεί να το κάνει εν πλήρη ελευθερία και χωρίς καμία επίπτωση στην εργασία του και δεν πιστεύει ότι το μέλλον για όποιον επιλέξει να απεργήσει είναι ανάμεσα στους 1.500.000 ανέργους.

Σκηνή τρίτη:

Ενόσω εξελίσσονται οι παραπάνω διάλογοι καταφθάνει ένα περιπολικό με δυο αστυνομικούς υπηρεσίας, οι οποίοι είχαν λάβει κλήση από την πρώτη αγανακτισμένη εργαζόμενη, η οποία επιπλήττει τους αστυνομικούς ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και δεν διώχνουν το σωματείο από την πύλη της εισόδου. Οι αστυνομικοί από την πλευρά τους της ζητούν να μην ανακατεύεται στη δουλειά τους και εκείνη τους ανταπαντά ότι θα φέρει τη Χρυσή Αυγή να διώξει το σωματείο, γιατί αυτοί είναι «πραγματικά παλικάρια». Η απάντηση του απηυδισμένου αστυνομικού είναι αποστομωτική: «Και δεν πας να τους φωνάξεις, στα ……. μου τα δυο». Όσο το αίτημα της κυρίας για την απώθηση του σωματείου δεν ικανοποιείται, συνεχίζει απτόητη αποκαλύπτοντας τις ιδεολογικές της καταβολές φωνάζοντας προς τη μεριά των συγκεντρωμένων στην πύλη εισόδου «εσείς οι κομμουνιστές είστε με τους λαθραίους που έχουν καταστρέψει τη χώρα», «μόνο η Χρυσή Αυγή μπορεί να μας προστατέψει» κλπ κλπ.

Σκηνή τέταρτη:

Σταδιακά μαζεύονται οι εργαζόμενοι, οι οποίοι εμφανώς δε θέλουν να δουλέψουν και αξιοποιώντας την παρουσία του σωματείου τους κάθονται στην άκρη ζητώντας διακριτικά (γιατί οι καλοθελητές είναι πανταχού παρόντες) αυτό να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να μπορέσουν να μην εργαστούν τη μέρα της γενικής απεργίας. Η διεύθυνση φυσικά δεν μένει αδρανής και δίνει εντολή να μην απομακρυνθεί κανείς εργαζόμενος από τον χώρο καθώς όταν φύγει το σωματείο θα δοθεί σήμα να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι μέσα. Όπως λένε χαρακτηριστικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι «ακόμα και 5’ πριν τη λέξη της βάρδιας να φύγετε θα μας δώσουν εντολή να μπούμε μέσα και να δουλέψουμε για πέντε λεπτά». Κατά τις 10:00 εμφανίζεται ένα διευθυντικό στέλεχος το οποίο θέλει διακαώς – και δικαιολογημένα λόγω της θέσης του – να εργαστεί. Δηλώνει μάλιστα ότι οι παρευρισκόμενοι δεν καταλαβαίνουν από ελευθερία και τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα ατομικά δικαιώματα, επικαλούμενος το ’73 (άλλος ένας αγωνιστής με βαριές περγαμηνές). Η απάντηση που έλαβε ήταν ότι «και το ’73 θα ήθελαν κάποιοι κάφροι να κάνουν μάθημα στο Πολυτεχνείο». Το αποτέλεσμα είναι η αναχώρησή του από την πύλη και η αναμονή του σε γειτονική καφετέρια ώστε να έχει όσο μπορεί τον έλεγχο της κατάστασης.

Σκηνή πέμπτη:

Οι παρευρισκόμενοι εργαζόμενοι ζητούν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για το σωματείο και πιάνουν χαλαρές συζητήσεις με τα μέλη του σωματείου και τους παρευρισκόμενους. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς ζητάνε πολύ προσεκτικά να γίνουν μέλη του σωματείου γιατί καταλαβαίνουν ότι μόνο με την οργανωμένη συλλογική δράση μπορεί να καταφέρουν κάτι. Όσο συμβαίνουν αυτά ανακοινώνεται ότι η διοίκηση έδιωξε τους εργαζόμενους της πρώτης 6ωρης βάρδιας γιατί κατάλαβε ότι το σωματείο δεν είχε σκοπό να εγκαταλείψει τον αγώνα και αναμένεται η ανακοίνωση και για την επόμενη βάρδια.

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ:

Η κινητοποίηση του κλαδικού σωματείου «Σύλλογος Δανειζομένου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα» είχε ως αποτέλεσμα δυο 7ωρες βάρδιες να μείνουν εκτός κτιρίου με αποτέλεσμα μεγάλη ζημιά στην είσπραξη οφειλών.

Με «ορθολογικούς όρους» δεν θα έπρεπε να τους πειράζει τόσο πολύ να μην εργαστούν 150 εργαζόμενοι για μια μέρα. Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν και αλλού τηλεφωνικά κέντρα που μπορούν να παραπέμπονται οι κλήσεις. Επίσης μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε ένα εργασιακό χώρο με ενοικιαζόμενους και διαλυμένο κάθε συλλογικό εργατικό δικαίωμα. Το ουσιαστικό όμως πρόβλημα για αυτούς είναι ότι υπάρχει ακόμα η δυνατότητα της συλλογικής δράσης με απτά αποτελέσματα. Το πρόβλημά τους είναι η ίδια η ύπαρξη των σωματείων ως χώροι δράσης και κινητοποίησης των εργαζομένων. Άλλωστε ξέρουν ότι ο αντίκτυπος κάθε πετυχημένης δράσης ενός σωματείου έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στους εργαζόμενους. Επιπλέον, ξέρουν πως αφού κάτι συνέβη μια φορά επιτυχημένα στην επόμενη γενική απεργία μπορεί να ξανασυμβεί. Τους φοβίζει ότι ένα μικρό μαχητικό σωματείο με λίγες δεκάδες κατάφερε να κλείσει έστω και για κάποιες ώρες ένα κάτεργο. Τους φοβίζει γιατί ξέρουν τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι όταν ενάντια στην λογική της «ατομικής ελευθερίας» διαλέξουν την δέσμευση στον συλλογικό δρόμο. Μια υπενθύμιση ότι η συλλογικότητα παραμένει ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να κερδίζουμε την αξιοπρέπεια μας. Άρα και ο πιο επικίνδυνος για αυτούς.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΕ 9/4/2013 ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΕ
9/4/2013

ΠΟΙΚΙΛΑ

Για το ωράριο εργασίας
Με υψηλούς τόνους θέτει η πλειοψηφία του Συλλόγου το θέμα του ωραρίου και της καταπάτησης του στη σημερινή ενημέρωση του. Γράφει η ιστοσελίδα του Συλλόγου: «Σε έλεγχο μονάδων της ΑΤΕ, σε πανελλαδική έκταση, προχώρησε ο Σύλλογος το απόγευμα της Δευτέρας 8/4, προκειμένου να καταγραφεί το φαινόμενο της παραβίασης το ωραρίου εργασίας στο χώρο.
Συγκεκριμένα ελέγχθηκαν από κλιμάκια του Προεδρείου 22 μονάδες του Κέντρου και από περιφερειακούς συνδικαλιστές 29 μεγάλα καταστήματα, σε έδρες Νομών.
Τα στοιχεία που προέκυψαν από τους ελέγχους θα παρουσιάσει ο Πρόεδρος του Δ.Σ. (που είχε και το συντονισμό της όλης διαδικασίας), στο Γενικό Συμβούλιο της Τετάρτης 10/4, όπου θα υπάρξει σχετική συζήτηση, θα γίνουν οι απαραίτητες εκτιμήσεις και θα αποφασιστούν, πιθανές, άλλες ενέργειες».
Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για αφύπνιση της πλειοψηφίας (ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ) στο σοβαρότα-το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι/ες της ΑΤΕ στην Πειραιώς ή είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα εν όψει του αυριανού γενικού συμβουλίου, της γενικής συνέ-λευσης που έπεται και κυρίως των εκλογών του που θα γίνουν σε δύο μήνες περίπου. Οκτώ μήνες τώρα η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ φωνάζει για τη παραβίαση του ωραρίου σε πολλά κα-ταστήματα και τα εξοντωτικά σεμινάρια και η πλειοψηφία υποκρίνεται ότι δεν ξέρει τίποτα «γιατί δεν έχει καμιά καταγγελία». Στο προηγούμενο γενικό συμβούλιο, πριν δύο μήνες, υπήρξε σφοδρή σύγκρουση της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ με τις παρατάξεις ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ για το θέμα αυτό αλλά και τα υπόλοιπα εργασιακά. Αντιγράφουμε από τα πρακτικά του συμβουλίου της 19/2/2013:
«Χ. ΠΑΣΣΑΣ: …Αυτή τη στιγμή το ωράριο κατακερματίζεται. Παραβιάζεται συστηματικά. Το γνωρίζουμε. Έχουμε καταγγελίες, που έλεγε ο συνάδελφος πρόεδρος ότι (δεν) υπάρ-χουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καμία καταγγελία.
Χ. ΠΑΣΣΑΣ: Δεν υπάρχει καμία καταγγελία;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καμία καταγγελία στο σύλλογο.
Χ. ΠΑΣΣΑΣ: Δεν το γνωρίζεις;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι».
Μετά από αυτά η σημερινή στροφή του Συλλόγου δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί θετικά. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτή η στροφή θα πρέπει να υπηρετηθεί με έμ-φαση από όλους μας. Το ωράριο εξελίσσεται σε ένα εφιάλτη για τη πλειοψηφία των ερ-γαζομένων. Λίγο η προσαρμογή σε νέα συστήματα, λίγο ο φόρτος εργασίας, λίγο «μας παρακολουθούν οι από πάνω», λίγο «να μη δίνουμε στόχο», λίγο το ένα και λίγο το άλ-λο το ωράριο των εργαζομένων ξεχειλώνεται και γίνεται εφιάλτης. Όπως σε εφιάλτη εξελίσσονται και τα σχεδόν καθημερινά πολύωρα σεμινάρια με πρόσχημα την ενοποίη-ση των συστημάτων ΑΤΕ-Πειραιώς. Ομως για αυτό θα επανέλθουμε…

Γιατί «σκάλωσε» το deal Εθνικής και Eurobank
Από το tvxs.gr thw 9/4/2013
Πηγές από τις Βρυξέλλες μεταφέρουν χαρακτηριστικά ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα ενέκρινε τη δημιουργία μιας ελληνικής τράπεζας – μεγαθήριο, καθώς αυτή αφε-νός θα προκαλούσε αθέμιτο ανταγωνισμό στην εγχώρια χρηματοπιστωτική αγορά, αφετέρου θα ήταν πολύ ακριβή για να διασωθεί στην περίπτωση αποτυχίας της, γεγονός το οποίο τους τελευταίους μήνες προσμετρά ιδιαιτέρως το κέντρο λήψης αποφάσεων στην Ευρωζώνη.
Επιπλέον, μία τράπεζα η οποία θα ισοδυναμούσε σχεδόν με το συνολικό ΑΕΠ της χώρας θα ήταν πολύ ακριβή για να πωληθεί. «Ε, αν δούμε στη συνέχεια να μπαίνει στο παιχνί-δι ως αγοραστής η Deutsche Bank, τότε θα ξέρουμε όλοι για ποιον λόγο απορρίφθηκε η συμφωνία συγχώνευσης», λέει χαρακτηριστικά συνομιλητής του tvxs.gr, ο οποίος πά-ντως θεωρεί ότι ο «γάμος» της Εθνικής με τη Eurobank θα έπληττε συθέμελα τον αντα-γωνισμό και γι’ αυτόν τον λόγο κατά τη γνώμη του η κυβέρνηση όφειλε να γνωρίζει ότι το deal δεν θα γινόταν αποδεκτό.
Η αλήθεια είναι πως η συνάντηση του πρωθυπουργού με τους εκπροσώπους της τρόι-κας την Κυριακή δεν απέδωσε τα αναμενόμενα για την κυβέρνηση, η οποία ήρθε μάλι-στα αντιμέτωπη με τη διαπίστωση των εκπροσώπων των δανειστών πως τα «κόκκινα» δάνεια στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχουν αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο.
Στο Μέγαρο Μαξίμου φέρονται να ανησυχούν πλέον για την εξέλιξη της – σαφώς καθυ-στερημένης – ανακεφαλαιοποίησης αλλά και ευρύτερα για τη νέα διάταξη του τραπεζι-κού συστήματος, το οποίο παρεμπιπτόντως βάσει των εξαγγελιών της τρόικας θα πρέ-πει να λειτουργεί χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις οι οποίες έχουν οδηγήσει στην εξυπηρέ-τηση κρατικοδίαιτων επιχειρηματικών συμφερόντων όπως και κομματικών επιδιώξεων.
Με τα νέα δεδομένα, το τοπίο είναι θολό για το μέλλον της Εθνικής Τράπεζας, καθώς (όπως ισχύει και με τη Eurobank) είναι αμφίβολο αν θα διασφαλίσει το απαιτούμενο 10% του κεφαλαίου που απαιτείται από την ιδιωτική αγορά. Συνεπώς, οι τράπεζες θα «περάσουν» στη δικαιοδοσία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας το οποίο θα αναλάβει έως το τέλος του μήνα την πλήρη ανακεφαλαιοποίηση αυτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, το ΤΧΣ θα έχει το δικαίωμα να αλλάξει τις διοικήσεις ή και να που-λήσει τις τράπεζες. Με άλλα λόγια, «κουμάντο» σε εκείνη τη φάση θα κάνει ο ευρωπαϊ-κός μηχανισμός στήριξης ESM, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, καλό ή κακό.
Πάντως, σύμφωνα με την άποψη την οποία διατυπώνει στο tvxs.gr μια σειρά από ανα-λυτές, οι τραπεζικές καταθέσεις δεν κινδυνεύουν, γεγονός που αποδίδεται κυρίως στην ειλημμένη απόφαση για ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών με τους όρους που ίσχυαν πριν από την περίπτωση της Κύπρου, δηλαδή ενίσχυση των κεφαλαίων χω-ρίς «κούρεμα» των καταθέσεων.
Σημειωτέον, οι ίδιες πηγές εκφράζουν την πεποίθηση ότι σε αυτήν την κρίσιμη συγκυ-ρία οφείλουν να συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις οι μέτοχοι των τραπεζών, υπό την επισήμανση ότι μέχρι πρότινος επωφελούνταν με κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευ-ρώ σε ετήσια βάση.

Γ.Σ.Ε.Ε.: ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Γ.Σ.Ε.Ε.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 8/4/2013
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η ΓΣΕΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη τακτική και πρακτική των δανειστών που για ακόμη μια φορά η Κυβέρνηση υιοθετεί με αξιοσημείωτη ευκολία και αφορούν στην επιβολή αποφάσεων που αποδεικνύουν ότι τελικός στόχος της Τρόικα δεν είναι άλλος από τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της χώρας.
Η υπόθεση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών Εθνικής – Eurobank και οι παρεμ-βάσεις που οδηγούν τις δυο τράπεζες στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αποδεικνύουν ότι η Κυβέρνηση όχι μόνο είναι δέσμια των μνημονιακών πολιτικών αλλά ανίκανη να διαχειριστεί κρίσιμα ζητήματα.
Η ΓΣΕΕ στηρίζει τον αγώνα της ΟΤΟΕ και δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα ε-πιτρέψει την υπονόμευση και την υποταγή του τραπεζικού συστήματος της χώρας.
Αν οι κυβερνώντες δεν μπορούν να αντισταθούν στις μνημονιακές επιταγές, αυτό το κάνουν οι εργαζόμενοι με δυναμικούς και αποτελεσματικούς αγώνες.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Η απαξίωση της Τρ. Κύπρου
Του Ανδρεα Ηλιαδη* από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 7/4/2013
Εννέα μήνες μετά την παραίτηση μου, παρακολουθώντας τις τραγικές εξελίξεις που δι-αδραματίζονται στην Κύπρο, καταλήγω να πιστεύω πως ήταν όλα μέρος ενός κατα-στρωμένου σχεδίου διάλυσης του τραπεζικού συστήματος και της Τράπεζας Κύπρου (Τ.Κ.). Οταν στις 9/7/2012 κατήγγειλα με την παραίτησή μου την υπόσκαψη, αντί της συστράτευσης, από παράγοντες, μέσα και έξω από την τράπεζα, σε κάθε συλλογική μας προσπάθεια για ν’ αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη τότε διεθνή οικονομική πραγματικότη-τα, κανείς δεν το έλαβε υπ’ όψιν του.
Από το τέλος του 2011 η Τ.Κ. με μια σειρά ενεργειών κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαιακών αναγκών του τεστ της ΕΚΤ (1,56 δισ). Τον Μάιο του 2012 ανακοινώσαμε ότι θα χρειαζόμασταν ακόμα 200-300 εκατ. που θα μπορούσαμε να καλύψουμε αν ο διοικητής της κεντρική τράπεζα υποστήριζε τα αιτήματα: Παράταση 3-6 μηνών που ζη-τήσαμε στις 11/5, 13 &18/6 του 2012 συναντήσεις μας. Διευκρίνιση αν το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων θα ήταν τελικά 71% ή μεγαλύτερο.
Ο διοικητής, αντί να στηρίξει τις πιο πάνω προσπάθειες και να μας δώσει έγκαιρα απα-ντήσεις, δεν το έπραξε.
Τον Ιούνιο του 2012 με καταθέσεις 28,1 δισ. που υπερκάλυπταν τις καθαρές χορηγήσεις 26,5 δισ., κεφάλαια μετόχων 2,24 δισ., ικανοποιητικό δείκτη βασικών ίδιων κεφαλαίων με βάση τη Βασιλεία ΙΙ, 7,3%, πολύ κοντά στην ανακεφαλαίωση, είχε ρευστά διαθέσιμα μερικών δισεκατομμυρίων και μηδέν ενίσχυση από τον ELA (σε αντίθεση με τη Λαϊκή που είχε δανειστεί 9,5 δισ.), η Τ.Κ. ξεχώριζε μεταξύ των συστημικών τραπεζών σε Κύπρο και Ελλάδα και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα οικονομικά στοιχεία. Στην Τ.Κ. βλέποντας όλα αυτά και στην απόγνωσή μας να προλάβουμε τα δυσάρεστα, επιδιώξαμε και είχαμε συναντήσεις και με τον ίδιο τον πρόεδρο, εκφράζοντας τις ενστάσεις μας. Μη εισακουόμενοι καταφύγαμε σε εκτεταμένη ανακοίνωση στον Τύπο στις 31/8/2011 χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Ο παραλογισμός συνεχίστηκε με τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας να παραμένει έκ-πληκτος (;) για το ποσό των αναγκών της Τ.Κ. που δεν ήταν 300 εκατ. ευρώ αλλά 500 εκατ. ευρώ.
Ο ίδιος δεν εξέφρασε όμως καμιά έκπληξη γιατί το ποσό από 500 εκατ. ευρώ αυξήθηκε τελικά σε 4 δισ. ευρώ, έπειτα από μελέτη της PIMCO,που βασίστηκε σε παραμέτρους που ο ίδιος έδωσε.
Εκεί η έκπληξη ήταν αποκλειστικά δική μου!
Μετά από αυτά ζήτησα ανανέωση της εμπιστοσύνης του Δ.Σ. στο πρόσωπό μου προ-κειμένου να συνεχίσουμε, κόντρα στις υπονομεύσεις, και να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας. Μου δόθηκε με πλειοψηφία στις αρχές Ιουλίου 2012. Παρόλα αυτά ο πόλεμος δεν κόπασε. Το σχέδιο της κυβέρνησης και της κεντρικής τράπεζας έπρεπε να υλοποιηθεί. Κανείς δεν μπορούσε να το αναχαιτίσει.
Διορίστηκε η Pimco η οποία εκτίμησε ότι οι ανάγκες των τραπεζών ήταν 10 δισ. ευρώ περίπου, που όλως τυχαία συνέπεσε με την εκτίμηση του διοικητή της κεντρικής τράπε-ζας που είχε διαρρεύσει στις αρχές Ιουλίου. Και ενώ η οικονομική κατάρρευση της Κύ-πρου απασχολεί την Ε.Ε. και την τρόικα η «Χαραυγή» θεωρεί σημαντικότερο να ασχο-λείται με δήθεν πληροφορίες ότι στις αγορές των ελληνικών ομολόγων δόθηκαν προ-μήθειες 100 εκατ. ευρώ υπονοώντας ότι «κάποιοι» τις πήραν.
Η Τ.Κ. και το Δ.Σ. δεν θίχτηκαν και επέλεξαν τη σιωπή και η «Χαραυγή» δεν αποκαλύ-πτει τους «ενόχους» για να πάνε φυλακή. Με στόχο να πληγεί ακόμη περισσότερο η Τ.Κ., κυκλοφορεί ο ψευδής ισχυρισμός ότι τα ελληνικά ομόλογα αγοράσθηκαν ερήμην του Δ.Σ. της Τράπεζας Κύπρου από τη δευτερογενή αγορά, όταν οι γερμανικές τράπεζες πουλούσαν. Ποιος αφελής μπορεί να πιστέψει ότι η όποια αγορά τράπεζας αποφασίζε-ται από ένα ή δύο πρόσωπα μόνο χωρίς διαδικασίες και κανόνες; Κάθε απόφαση του Δ.Σ. και όλων των επιτροπών είναι καταγεγραμμένη. Οι αγορές το δ΄ τρίμηνο του 2009 και το α΄ τρίμηνο του 2010 έγιναν όταν η αξιοπιστία του ελληνικού χρέους (Moody’s) ήταν Α2 και Α3, η ζήτησή τους υπερκαλυπτόταν τρεις φορές και χαρακτηριζόταν από τη Βασιλεία 2 & 3 μηδενικού ρίσκου.
Διευκρινίζω για όσους επιμένουν στο αντίθετο, ότι οι γερμανικές τράπεζες δεν πουλού-σαν την περίοδο εκείνη αλλά αγόρασαν πρόσθετα 3,2 δισ. ευρώ. (Bank of International Settlements).
Πάλι η εφημερίδα «Χαραυγή» κρίνει σοβαρή και χρήσιμη είδηση να παραπληροφορή-σει το κοινό της, σχετικά με στεγαστικό μου δάνειο, ισχυριζόμενη ότι δεν το έχω λάβει νομίμως και με τους ίδιους όρους των πελατών μας. Κάλεσα τότε με επιστολή μου το Δ.Σ. της Τ.Κ. να αποκαταστήσει την αλήθεια, που όμως επέλεξε και πάλι τη σιωπή. Και ενώ ο κόσμος καίγεται, οι υπεύθυνοι της καταστροφής, στην αγωνιώδη αναζήτηση ενό-χων για να κατευνάσουν το λαϊκό αίσθημα και να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, δια-δίδουν μέσω παραπλανημένων ή εξαρτημένων ΜΜΕ ότι θα λάβω bonus εκατομμυρίων και αποκρύπτουν την αλήθεια, ότι: μετά την παραίτησή μου αποποιήθηκα όλων των νόμιμων δικαιωμάτων μου (απλήρωτες άδειες κ.ά.), εκτός από το ταμείο προνοίας μου στο οποίο αποταμιεύω εδώ και 33 χρόνια που εργάζομαι στην Τ.Κ. και αποτελεί ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα όλων. Δεν είναι ανεξήγητο γιατί παρόμοια πόσα που έλαβαν οι δύο υπουργοί Οικονομικών (κ. Σταυράκης, κ. Σιαρλής) δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν;
Παρακολουθώντας τις δυσκολίες που περνά η πατρίδα μου (όχι από το Μαϊάμι) λυπού-μαι γιατί σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, που θα έπρεπε να λάμπει μόνο η αλήθεια, κάποιοι συνεχίζουν με αφορμή, την ανέκδοτη κατά τα άλλα έκθεση της Α&Μ, να κυκλοφορούν αποσπασματικά στοιχεία, με στόχο και πάλι τον αποπροσανατολισμό του κόσμου και τη δημιουργία εντυπώσεων. Είναι πρωτοφανές χειρισμοί και αποφάσεις του χθες να κρί-νονται με δεδομένα του σήμερα και γνωστό τοις πάσι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της α-λήθειας δεν είναι η άγνοια, αλλά η μεθοδική απόκρυψή της.
* Πρώην διευθύνοντος συμβούλου της Τράπεζας Κύπρου

Η Deutsche Bank μνηστήρας της Εθνικής
Εθνική-Eurobank. Ένας γάμος, που δεν ολοκληρώθηκες ποτέ. Αλήθεια, είχατε καμμία αμφιβολία ότι δεν θα πέρναγε τελικά των δανειστών, και πως η κυβέρνηση, παρά τους λεονταρισμούς, θα έκανε πίσω;
Όπως και να έχει το κλιμάκιο της τρόικας επέβαλλε, να μην προχωρήσει η συγχώνευση της Εθνικής Τράπεζας. Και η κυβέρνηση, που μέχρι πρόσφατα παρείχε στήριξη με όλο της το είναι και είχε επενδύσει πολιτικά στο όλο εγχείρημα, εξωθήθηκε, για πολλοστή φορά, σε άτακτη υποχώρηση, και αποδέχθηκε τη λύση που επέβαλλε ο Πολ Τόμσεν και η παρέα του, δηλαδή της ξεχωριστής αύξησης κεφαλαίου για τις δύο τράπεζες.
Σε κάθε περίπτωση, το ναυάγιο της συγχώνευσης Εθνικής-Eurobank είναι γεγονός. Επί-σης δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται, ότι και οι δύο τράπεζες, οδεύουν ολοταχώς προς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ( ΤΧΣ), αφού όλα δείχνουν ότι αδυνατούν, προς το παρόν, να εξασφαλίσουν τους αναγκαίους πόρους για την ξεχωριστή ανακεφα-λαιοποίησή τους.
Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά. Το πιθανότερο είναι, ότι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα δώσει όλα τα χρήματα που απαιτούνται, ώστε να καλυφθούν οι κε-φαλαιακές ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο τράπεζες κρατικοποιούνται, και η διοίκη-σή τους ασκείται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο όμως ελέγ-χεται πλήρως από την τρόικα, αφού αυτή έχει δώσει τα 50 δις ευρώ για την ανακεφα-λαιοποίηση των τραπεζών.
Έτσι, το μέλλον των δύο τραπεζών θα βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του ΤΧΣ, δηλ. της τρόικας. Πλέον το ΤΧΣ, δηλ. η τρόικα, θα μπορεί να τοποθετήσει νέα διοίκηση και ως απόλυτος κυρίαρχος να αποφασίσει για το μέλλον της καθεμιάς τράπεζας ξεχωρι-στά. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο.
Με δεδομένο ότι οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου δεν θα καλυφθούν καθώς δεν θα επιτευχθεί ο στόχος για κάλυψη τουλάχιστον 10% από ιδιώτες μετόχους, οι παλιοί μέ-τοχοι στην περίπτωση που δεν θα συμμετάσχουν στο ποσοστό που τους αναλογεί θα δουν το ποσοστό τους στην τράπεζα να ελαχιστοποιείται. Αυτό θα συμβεί γιατί εκατομ-μύρια νέες μετοχές θα διατεθούν αποκλειστικά στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθε-ρότητας. Συνεπώς, στην περίπτωση αυτή η τιμή ανά μετοχή θα ελαχιστοποιηθεί λόγω υπερπληθωρισμού των μετοχών. Με άλλα λόγια, στην αγορά θα κυκλοφορούν εκατομ-μύρια μετοχές των δύο τραπεζών, την συντριπτική πλειοψηφία των οποίων θα κατέχει το ΤΧΣ, δηλ. ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης, δηλ. βασικά οι Γερμανοί, που βάζουν και τα περισσότερα κεφάλαια στον μηχανισμό. Άρα, το ΤΧΣ θα μπορέσει να πουλήσει τις τράπεζες στο μέλλον σε υποψήφιους αγοραστές, ξένους φυσικά, σε εξεφτελιστικά χαμηλές τιμές. Ήδη η Deutche Bank φαίνεται να ενδιαφέρεται διακαώς για την Εθνική Τράπεζα.
Σε κάθε περίπτωση, οι παρεμβάσεις της τρόικας στην υπόθεση της ανακεφαλαιοποίη-σης των Τραπεζών Εθνικής και Eurobank, στοχεύουν καθαρά στον αφελληνισμό και έ-λεγχο του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Η απόφαση αυτή που επιβλήθηκε στην Ελληνική Κυβέρνηση από την Τρόικα έχει και οικονομικούς και πολιτικούς στόχους, που αποβλέπουν στον έλεγχο όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας αλλά και κάθε δυνατότητας εθνικής πολιτικής παρέμβασης στις εξελίξεις στο μέλλον, αφού, όποιος ελέγχει το τρα-πεζικό σύστημα, στην ουσία ελέγχει το σύνολο σχεδόν της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.
Πηγή: spirospero.gr, 8/4/2013

Der Spiegel: Tο Βερολίνο χρωστά στην Αθήνα 162 δισ. ευρώ
H διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Der Spiegel, αναδημοσιεύοντας άρθρο από «Το Βήμα της Κυριακής», συμφωνεί με την άποψη πως η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα λεφτά πολεμικών αποζημιώσεων από τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το Spiegel γράφει ότι πρόκειται για πόρισμα επιτροπής εμπειρογνωμόνων που εξετάζει κατ΄εντολή του υπουργείου Οικονομικών πιθανή αξίωση καταβολής αποζημιώσεων από την Γερμανία. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της έρευνας η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ αποζημιώσεις, ούτε για το κατοχικό δάνειο, ούτε για τα δεινά που υπέστη κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Η έκθεση βασίζεται σε 761 τόμους από αρχειακό υλι-κό, μεταξύ αυτών συμφωνίες, νομοθετικά κείμενα και δικαστικές αποφάσεις. Όπως δη-λώνει ο επικεφαλής της επιτροπής, Παναγιώτης Καρακούσης, οι εμπειρογνώμονες επε-ξεργάστηκαν 190.000 σελίδες διασκορπισμένες σε διάφορα αρχεία, πολλά εκ των ο-ποίων βρέθηκαν στα υπόγεια δημοσίων κτηρίων.
Σύμφωνα με το Spiegel υπολογίζεται ότι η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα 108 δισ ευρώ για την ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών και 54 δισ για το αναγκαστικό κατο-χικό δάνειο. Το συνολικό ποσό των 162 δισ ευρώ αντιστοιχεί στο 80% του σημερινού ΑΕΠ και σε περίπτωση που θα καταβάλλονταν θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της χώρας. Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν τίθεται πλέον θέμα αποζημιώσεων και η ελληνική «πατάει φρένο», θεωρεί το θέμα εξαιρετικά ευαίσθητο και φοβάται ότι θα μπορούσε να βλάψει τις σχέσεις της με τον πιο σημαντικό δανειστή της Ευρώπης.
Πηγή: koutipandoras.gr, 8/4/2013

Γ.Σ.Ε.Ε.: ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Γ.Σ.Ε.Ε.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 8/4/2013
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ΓΣΕΕ συμπαρατάσσεται με τον αγώνα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) και των εργαζομένων στις μεταφορές για την υπογραφή ΣΣΕ και τη διασφάλιση των εργασιακών και οικονομικών τους δικαιωμάτων.
Οι τροϊκανοί σχεδιασμοί και εκβιασμοί για τον τεμαχισμό, την απαξίωση και την εκποί-ηση δημόσιων υποδομών και δραστηριοτήτων είναι αδιέξοδη και καταστροφική για την κοινωνία και την οικονομία.
Καλούμε για μια ακόμη φορά την Κυβέρνηση και τις Διοικήσεις των εταιριών να εγκα-ταλείψουν την αδιαλλαξία και τις υπεκφυγές και να προχωρήσουν σε ουσιαστικό διά-λογο με τους εργαζόμενους για την υπογραφή ΣΣΕ διαφορετικά θα προκαλέσουν την οργανωμένη και καθολική αντίδραση του συνόλου των εργαζομένων.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Νορμαλοπάθεια: μια επικίνδυνη αρρώστια
Του Περικλή Κοροβέση από την Εφημερίδα των Συντακτών της 7/4/2013
Ο συνεταιρισμός και ο συνδικαλισμός είναι έννοιες απαξιωμένες στην Ελλάδα. Οι συνε-ταιρισμοί, ιδίως οι αγροτικοί, είναι συνδεδεμένοι με τη ρεμούλα. Ο συνδικαλισμός ταυ-τίζεται με τους εργατοπατέρες που επιδιώκουν πολιτική καριέρα. Κατά κανόνα ο κό-σμος αδιαφορεί για αυτά τα κινήματα, που στην κορυφή τους έχουν πάντα ανταγωνι-ζόμενες πολιτικές παρατάξεις. Και δεν έχει άδικο. Αυτά τα κινήματα είναι συλλογικότη-τες που διαμορφώθηκαν ιστορικά για να προασπίσουν τα συμφέροντα των μελών τους και της κοινωνικής τάξης που εκπροσωπούν. Τα εξουσιαστικά κόμματα, δηλαδή τα κόμ-ματα που πιστεύουν στην εξουσία και την ιεραρχία, θεωρούν τα μέλη αυτών των κινη-μάτων «μάζα» που πρέπει να αποδεχτεί την ηγεμονία τους. Θεωρούν πως όσο πιο πολ-λά άτομα στρατολογήσουν στο κόμμα τους, τόσο πιο σωστή είναι η γραμμή τους.
Και εδώ έχουμε πλήρη αντιστροφή των νοημάτων. Αντί να ενισχύεται η κοινωνία, ενι-σχύεται η εξουσία του κόμματος πάνω στην κοινωνία, με αποτέλεσμα αυτή να ασφυ-κτιά, να μην απελευθερώνεται και να εξατομικοποιείται. Και αυτό είναι το καλύτερο δώρο στο κράτος. Το μεμονωμένο άτομο αισθάνεται αδύναμο και ανήμπορο και μάταια προσπαθεί να προσαρμοστεί με αυτό που είναι νόρμα για όλους. Ο ψυχαναλυτής An-drew Samuels* διαγιγνώσκει μια πολύ σοβαρή αρρώστια και την ονομάζει νορμαλοπά-θεια. Ο άνθρωπος χάνει την ατομική του προσωπικότητα, που είναι μοναδική, και γίνε-ται μαζάνθρωπος. Δηλαδή ένα τίποτα. Και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας μας χωρίς να είναι ειδικός. Πόσους έχουμε ακούσει να λένε πως δεν γίνεται τίποτα και ούτε μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Στην αντίπερα όχθη κινείται ο πραγματικός συνεταιρισμός, του οποίου τις απαρχές βρί-σκουμε στην αρχαιότητα, πολύ αργότερα συναντούμε συνεταιρισμούς στην Κρήτη, για να φτάσουμε στα Αμπελάκια της Θεσσαλίας το 1777. Και από εκεί και πέρα στη διάρ-κεια του 19ου αιώνα έχουμε συντροφίες σε αστικά κέντρα και νησιά. Παρ’ όλα αυτά δεν δημιουργήθηκε στιβαρή παράδοση σε σύγκριση με άλλες χώρες όπως π.χ. στα Βαλ-κάνια και την Κεντρική Ευρώπη. Εκεί οι συνεταιρισμοί κατόρθωσαν να δημιουργήσουν δικά τους πολιτικά κινήματα -τον «αγροτισμό» (agrarianism)- που συνετρίβησαν στις συμπληγάδες του ανερχόμενου φασισμού και του μοσχοβίτικου «διεθνισμού» της Γ΄ Διεθνούς. Στα καθ’ ημάς μπορούμε να εντοπίσουμε την απαρχή του σύγχρονου συνε-ταιριστικού κινήματος στον Αλμυρό του Βόλου το 1900 που έστησαν ένας δάσκαλος και ένας γεωπόνος που βρέθηκαν τυχαία στην περιοχή. Μέχρι να πείσουν τους δύσπιστους χωριάτες έφτυσαν αίμα. Εντούτοις ο σπόρος είχε ριχτεί και απέδωσε καρπούς. Κορυ-φαίοι πολιτικοί όπως ο Αλ. Παπαναστασίου και αργότερα ο Αλ. Μπαλτατζής, για να σταθούμε μόνο σε αυτούς γιατί υπήρξαν και πολλοί άλλοι, διαμόρφωσαν το συνεταιρι-στικό κίνημα στην Ελλάδα. Σήμερα ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει από το έργο τους ξε-πουλιέται σε τιμή ευκαιρίας. Κράτος, φαυλοκρατία και Αγροτική Τράπεζα στάθηκαν ορ-κισμένοι εχθροί του συνεταιριστικού κινήματος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας (ICA) που εδρεύει στη Γενεύη, το 2002 είχε καταγεγραμμένα 725 εκατομμύρια μέλη ανά τον κόσμο, που ανή-καν σε διάφορους συνεταιρισμούς παντός τύπου. Ο πραγματικός αριθμός σήμερα πρέ-πει να είναι πολύ μεγαλύτερος, γιατί οι συνεταιρισμοί του πρώην Κομμουνιστικού Μπλοκ και της Κίνας δεν μετριούνταν. Ηταν κρατικοί συνεταιρισμοί. Σύμφωνα με τις καταστατικές αρχές αυτού του οργανισμού, οι συνεταιρισμοί πρέπει να έχουν μερικά χαρακτηριστικά: εθελοντισμός, άμεση δημοκρατία (έλεγχος από τα μέλη), συμμετοχή (τα μέλη ελέγχουν το κεφάλαιο), αυτονομία, εκπαίδευση, συνεργασία με άλλους συνεταιρισμούς, φροντίδα για το περιβάλλον και την ανάπτυξη της περιοχής**. Οι συνεταιρισμοί είναι πολλών ειδών -προστασία των καταναλωτών, πιστωτικοί οργανισμοί, παραγωγικές μονάδες, αγροτικοί κ.λπ. Και όλοι αυτοί δημιουργούν δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγγύης. Και κατά κανόνα λειτουργούν χωρίς ιεραρχία.
Στην καταστροφική εποχή που ζούμε, οι μη μαζάνθρωποι έχουν καταλάβει πως πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες και να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Και ο συνεταιρισμός εδώ είναι σωτήριος. Υπάρχουν πολλά πετυχημένα παραδείγματα από όλο τον κόσμο. Η Mondragon, που ιδρύθηκε στη Χώρα των Βάσκων, για να διαφυλάξουν την εθνική τους ταυτότητα την εποχή του Φράνκο, είναι σήμερα 7η μεγαλύτερη εταιρεία της Ισπανίας και εργάζονται σ’ αυτήν ως μέλη περίπου 70.000 άνθρωποι. Ανάμεσα στις δραστηριό-τητές τους είναι και ένα πανεπιστήμιο. Στους διάσημους συνεταιρισμούς είναι το Associαted Press που ιδρύθηκε το 1848. Η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου ανήκει στους μουσικούς της και αυτοδιοικείται. Το ίδιο και η Φιλαρμονική του Βερολίνου, που προέκυψε από μια απεργία, και οι μουσικοί αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους ορχή-στρα. Και οι δύο μουσικοί οργανισμοί θεωρούνται από τους κορυφαίους του κόσμου.
perkor29@gmail.com
………………………..
*A. Samuels, Politics on the Couch, εκδ. Karnac, Λονδίνο
** Ολόκληρη η διακήρυξη στο http://www.ica.coop

Οταν οι προϊστάμενοι «ροκανίζουν» τον χρόνο των στελεχών τους
Χριστίνα Δαμουλιάνου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 7/4/2013
Στον διαρκή διάλογο για το μεγάλο θέμα της διαχείρισης του χρόνου και για το ποιος «ροκανίζει» τον χρόνο των εργαζομένων, ο ειδικός του μάνατζμεντ δρ Αλεκ Μακένζι, στο πάντα επίκαιρο βιβλίο του «Τhe Time Trap – managing your way out» κατηγορεί τον διευθυντή, ότι προκειμένου να λύσει εκείνος το δικό του πρόβλημα χρόνου, το κάνει σε βάρος του χρόνου της ομάδας. Κάτι, που το χαρακτηρίζει καθαρή ανοησία και «μέθοδο αυτοκαταστροφής». Ο συγγραφέας, έμπειρος ανατόμος του προβλήματος, επισημαίνει ότι ο πρώτος συνήθης «ύποπτος» είναι ο ίδιος ο διευθυντής.
Το… μποτιλιάρισμα
Και επειδή η απώλεια του χρόνου δημιουργεί «μποτιλιαρίσματα» -με επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα της ομάδας- υπογραμμίζει ότι το μποτιλιάρισμα είναι σύνηθες φαινόμενο της κορυφής… Αναφέρει δε και ως αξίωμα ότι τίποτα δεν φανερώνει περισσότερο στους υφιστάμενους τι είναι σημαντικό για τον διευθυντή, όσο ο τρόπος που χρησιμο-ποιεί ο ίδιος τον δικό του χρόνο. Στις συμβουλές που δίνει επισημαίνει ότι η αποτελε-σματική διαχείριση του χρόνου πρέπει να είναι κοινός στόχος σε επίπεδο εταιρείας. Ι-διαίτερα, για την περίπτωση που οι υφιστάμενοι εκφράζουν παράπονα για τις διακοπές εκ μέρους των διευθυντών τους, ο συγγραφέας αναφέρει ότι θα πρέπει να ενθαρρύνο-νται «να διαχειριστούν τον διευθυντή τους».
Δηλαδή, να τον πείσουν να προτείνει ο ίδιος μια τεχνική ώστε, αφού ο υφιστάμενος προκαθορίσει με σαφήνεια τους στόχους και τις προτεραιότητές του, τότε από κοινού με τον διευθυντή να συναποφασίζουν ποια από τις προτεραιότητες πρέπει να μείνει πί-σω, σε περίπτωση που η διακοπή στοιχίζει απώλεια χρόνου για τον υφιστάμενο. «Αντί, λοιπόν τα στελέχη να επαναστατούν ή να υποκύπτουν στην απώλεια του χρόνου τους εξαιτίας του διευθυντή, καλύτερα θα ήταν να την έχουν προβλέψει…».
Πολυάριθμες επαφές
Σημαντικές έρευνες, που έχουν γίνει για τους λόγους απώλειας του χρόνου, αποκαλύ-πτουν ότι μεσαία και κατώτερα στελέχη -«με περισσή ειλικρίνεια»- έχουν αναφέρει τους διευθυντές ανάμεσα στους κυριότερους λόγους. Αιτίες, οι πολυάριθμες επαφές «για ασήμαντα θέματα», η προκατάληψη που πολλοί έχουν με τη λεπτομέρεια και η σπάταλη χρόνου για να ελέγχουν την εργασία του υφισταμένου. Υπάρχει βέβαια -και επιβιώνει- η συνήθης αλαζονεία και ο μύθος της παντοδυναμίας. Που κάνει τον διευθυ-ντή να πιστεύει ότι όλοι χρειάζονται τη βοήθειά του. Αλλες αιτιάσεις πάλι, αντιθέτως, αναφέρονται «στον διευθυντή που ποτέ δεν τον βρίσκεις όταν τον χρειάζεσαι», στον διευθυντή που ανατρέπει διαρκώς τις προτεραιότητές τους με έναν κατάλογο νέων ερ-γασιών που συχνά δεν έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες.
Στα μεγάλα διευθυντικά «αμαρτήματα» που ευθύνονται για την απώλεια χρόνου, εξέ-χουσα θέση κατέχουν οι ελλιπείς οδηγίες. Είτε είναι προφορικές είτε γραπτές. Που ση-μαίνει κακής ποιότητας επικοινωνία. Οταν μια οδηγία δίνεται «στα πεταχτά» ή είναι κακοδιατυπωμένη, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει χρόνος, γίνεται αιτία απώλειας πολύ πε-ρισσότερου χρόνου για διορθώσεις, επεξηγήσεις, αποσαφηνίσεις κ.λπ. Η έλλειψη ευαι-σθησίας του διευθυντή για τον χρόνο του υφιστάμενου -όταν χωρίς τύψεις τον αφήνει να περιμένει έξω από το γραφείο του – γίνεται μπούμερανγκ. Γιατί, μια τέτοια «ευαι-σθησία» όχι μόνο είναι μεταδοτική, αλλά και διδάσκεται. Εμπίπτει, επιπλέον, στην ευ-θύνη του διευθυντή να καθοδηγήσει σχετικά τους υφισταμένους του. Περιέργως, έχει παρατηρηθεί ότι η ευαισθησία αυτή αναδύεται στον διευθυντή όταν διακόπτει την ερ-γασία ενός εργάτη. Μερικά από τα «αμαρτήματα» λοιπόν που ζητούν θεραπεία είναι οι επιπτώσεις από τον χρόνο που χάνει ο ίδιος ο προϊστάμενος να μην επηρεάζουν αρνη-τικά τη διαχείριση του χρόνου των υφισταμένων του. Να μην αναθέτει στους υφισταμέ-νους αυτά που ο ίδιος πρέπει να κάνει, όταν εκείνοι είναι ήδη υπερφορτωμένοι ή απο-τελούν τον τελευταίο κρίκο της ανάθεσης – δηλαδή δεν υπάρχει πλέον άλλος για να του τα φορτώσουν και αυτοί με τη σειρά τους…

Η ΕΚΤ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ!
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ξαφνικά, η τρόικα τα στύλωσε. Προβάλλει θρασύτατα υπερβολικές απαιτήσεις. Η συ-γκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη σίγουρα θα υποκύψει. Οχι μόνο επειδή ούτως ή άλλως έχουν εκχωρήσει την διακυβέρνηση της χώρας στους ασήμαντους υπαλλήλους της ΕΕ και του ΔΝΤ. Οπως σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, η τρόικα εκβιάζει ακόμη και αυτή την κυβέρνηση, την τόσο πρόθυμη να υπακούσει. Την εκβιάζει ότι δεν θα δώσει την έγκρισή της για να εκταμιευθεί μια σημαντική δόση δανείου προς την Ελ-λάδα. Σημαντική όχι γιατί θα διατεθεί στην ετοιμοθάνατη ελληνική οικονομία. Σημαντι-κή επειδή σίγουρα θα λήγουν κάποια ελληνικά κρατικά ομόλογα που κάτοχοί τους είναι Ευρωπαίοι ή άλλοι κερδοσκόποι.
Επειδή το ελληνικό κράτος δεν έχει φράγκο, αν δεν του δώσουν δάνειο οι Ευρωπαίοι, δεν θα μπορέσει να δώσει σχεδόν όλα τα λεφτά του δανείου στους Ευρωπαίους κερ-δοσκόπους και έτσι η χώρα μας θα χρεοκοπήσει – όχι υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπό την «ένδοξη» ευρω-συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ!
Για να μην πολυλογούμε, το ίδιο γίνεται και τώρα. Στις 20 Μαΐου, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει κρατικά ομόλογα που λήγουν αξίας 5,6 δισ. ευρώ. Το κωμικοτραγικό είναι ότι αυτά τα 5,6 δισ. ευρώ η χώρα πρέπει να τα πληρώσει στην… Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – αυτή δηλαδή που υποτίθεται ότι μας βοηθάει να σωθούμε! Η γελοιότητα του πράγματος έγκειται στο ότι η τρόικα εκβιάζει την κυβέρνηση Σαμαρά και υπολοίπων ότι, αν δεν υπακούσουν τυφλά στις εντολές τους, δεν θα εγκρίνει την εκταμίευση της δόσης Μαΐου προς την Αθήνα, η οποία δεν θα έχει έτσι λεφτά να πληρώσει την ΕΚΤ και με τον τρόπο αυτόν θα μας χρεοκοπήσει ως χώρα η… ΕΚΤ – αυτή που δήθεν μας σώνει!!!
Το τέλειο ευρω-τσίρκο! Πόσα είναι τα λεφτά της δόσης του Μαΐου που θα πάρει δάνειο η χώρα μας; Μα, μόλις 6 δισ. ευρώ, τα οποία αμέσως θα πάνε σχεδόν όλα κατευθείαν στα θησαυροφυλάκια της ΕΚΤ! Από τα 6 δισ. που θα χρεωθούμε, θα μείνουν μόλις τα 0,4 αφού τα 5,6 δισ. ευρώ θα τα πάρει η ΕΚΤ. Εχει κι άλλες γαργαλιστικές λεπτομέρειες η υπόθεση. Η ΕΚΤ θα πάρει 5,6 δισ., αλλά η Ευρωζώνη θα μας δανείσει τον Μάιο μόνο 4,2 δισ. Πού θα βρούμε τα υπόλοιπα; Δανειζόμενοι 1,8 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ. Η Ευρω-ζώνη δηλαδή «σώζει» την Ελλάδα και «ενισχύει» την οικονομία της χώρας μας δανείζο-ντάς μας 4,2 δισ. και παίρνοντάς μας η ΕΚΤ… 5,6! Μας υποχρεώνει δηλαδή να δανειζό-μαστε και από το ΔΝΤ για να δώσουμε τα λεφτά στην ΕΚΤ! Πρόκειται για πραγματικά εξωφρενικό μοντέλο «σωτηρίας», όπου πολλές φορές οι Ευρωπαίοι δανειστές μάς παίρνουν περισσότερα από όσα μας δανείζουν!
Οποιος νομίζει υπό τέτοιες συνθήκες ότι μπορεί όντως να υπάρξει ανάπτυξη της ελλη-νικής οικονομίας, πρέπει να είναι αθεράπευτα αισιόδοξος – για να μην πούμε κάτι βα-ρύτερο. Γνωρίζουμε πάντως από τώρα πότε θα παιχτεί και η επόμενη φάση αυτού του κωμειδυλλίου με την τρόικα – λίγο πριν από τον Αύγουστο. Γιατί; Μα επειδή τον Αύ-γουστο η Ελλάδα θα χρειαστεί άλλα 3 δισ. ευρώ για να πληρώσει… την ΕΚΤ και το ΔΝΤ! Για την ακρίβεια θα χρειαστεί 2,17 δισ. ευρώ για να τα «σκάσει» στην ΕΚΤ και 0,7 δισ. για να πληρώσει το ΔΝΤ. Μπορούμε επομένως να είμαστε βέβαιοι ότι η τρόικα θα ξαναγριέψει μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ενδεχομένως να προκλήθηκε και ένα μικρό αί-σθημα ανακούφισης στους αναγνώστες ανάμεικτο με κάποιο ίχνος ευγνωμοσύνης προς την τρόικα, η οποία μας άφησε «ελεύθερους» τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο για να κά-νουν οι Ελληνες, αν και λίγο πρόωρα, τα «μπάνια του λαού». Η ΕΕ είναι ευγενέστατη όταν πρόκειται για ιερό σκοπό. Ποιος είναι αυτός; Οχι, βεβαίως, το διάλειμμα στα βα-σανιστήρια που υποβάλλει τους Ελληνες. Απλούστατα, μας παραδίδει αυτό το δίμηνο στα νύχια των… ιδιωτών κερδοσκόπων.
Μας παραδίδει στους «γύπες», τους ακραίους κερδοσκόπους που δεν εντάχθηκαν στο «κούρεμα» των ελληνικών κεφαλαίων για να χάσουν το 80% του κεφαλαίου τους όπως οι υπόλοιποι ηλίθιοι και ως… «τιμωρία» θα πληρωθούν τα ομόλογα που κατέχουν στο 100% της ονομαστικής τους αξίας! Η κυβέρνηση Σαμαρά θα πληρώσει στους «γύπες» περίπου 1,4 δισ. ευρώ – για την ακρίβεια 853 εκατ. ευρώ τον Ιούνιο και 538 εκατ. τον Ιούλιο! Πανευτυχείς οι «γύπες» θα πίνουν στην υγειά των κορόιδων των Ελλήνων και θα μετρούν τα κέρδη τους, καθώς οι περισσότεροι είχαν αγοράσει τα ελληνικά ομό-λογα πριν από ένα – δυο χρόνια στο… 12% έως το πολύ 20% της ονομαστικής τους α-ξίας και έτσι θα πάρουν φέτος… πέντε έως οκτώ φορές τα λεφτά που έβαλαν!!!
*Δημοσιεύθηκε στο «ΕΘΝΟΣ» την Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΕ 8/4/2013 – ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΕ
8/4/2013

ΠΟΙΚΙΛΑ

Στο δρόμο για τις εκλογές του Συλλόγου
Σε τροχιά εκλογών του Συλλόγου μπαίνουμε την Τετάρτη 10/4/2013 με τη συνεδρίαση του διοικητικού και του γενικού συμβουλίου του Συλλόγου μας που θα αποφασίσουμε τη σύγκληση της εκλογοαπολογιστικής γενικής συνέλευσης του. Η συνέλευση κατά τα φαινόμενα θα γίνει μετά το Πάσχα και κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να γίνει το νωρίτε-ρο δυνατό και συγκεκριμένα στις 11/5/2013 για να διευκολυνθούν αφενός οι συνάδελ-φοι/ισσες που θα συμμετάσχουν στις εξετάσεις πιστοποίησης αλλά και όσοι γονείς έ-χουν παιδιά σε πανελλαδικές εξετάσεις και αφετέρου για να μη γίνουν οι εκλογές ντάλα καλοκαίρι με αρνητική επίπτωση στη συμμετοχή ιδιαίτερα των εργαζομένων του Λεκα-νοπεδίου.
Ακόμη στα θέματα του γενικού συμβουλίου περιλαμβάνεται και το «Συζήτηση και από-φαση για το ΤΥΠΑΤΕ». Με δεδομένο ότι το Σάββατο που μας έρχεται θα γίνει η γενική συνέλευση του Ταμείου Υγείας δεν καταλαβαίνουμε τη σκοπιμότητα «απόφασης» του ΣΕΤΑΠ για το ΤΥΠΑΤΕ. Εκτός και αν η πλειοψηφία του ΣΕΤΑΠ (ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ) θέλουν να προκαταλάβουν την απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΤΥΠΑΤΕ και δεν τολμούν να υποστηρίξουν απευθείας στη γενική συνέλευση την απόφασή τους για διάλυση του Τα-μείου Υγείας. Ίδωμεν και ακούσομεν…
Αναλυτικά τα θέματα των συμβουλίων είναι τα ακόλουθα:

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
1. Εισηγήσεις για τον Οικονομικό και Διοικητικό Απολογισμό, τον Ισολογισμό και τον Προϋπολογισμό.
2. Κατανομή περιφερειακών συμβούλων κατά περιφέρεια.
3. Σύγκληση Τακτικής Εκλογοαπολογιστικής Γενικής Συνέλευσης.
4. Εφαρμογή του άρθρου 14 του Καταστατικού για την Πειθαρχική Δίωξη μελών και του άρθρου 88 του Αστικού Κώδικα. (*)
5. Διάφορα.
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
1. Προέγκριση Ισολογισμού, Οικονομικού Απολογισμού, Προϋπολογισμού και του Α-πολογισμού Δράσης του Δ.Σ.
2. Συζήτηση και απόφαση για το ΤΥΠΑΤΕ.
3. Διάφορα.
……………..
(*) ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΕΤΑΠ, ΑΡΘΡΟ 14.
ΣΤ) Για σοβαρά πειθαρχικά παραπτώματα επιβάλλεται η κύρωση της οριστικής αποβο-λής – διαγραφής του μέλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 88 του Α.Κ.
ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ, ΑΡΘΡΟ 88.
Αποβολή μελών
Αποβολή μέλους επιτρέπεται: 1. στις περιπτώσεις που προβλέπει το καταστατικό. 2. αν υπάρχει σπουδαίος λόγος και το αποφασίσει η γενική συνέλευση.
Το μέλος που έχει αποβληθεί έχει το δικαίωμα να προσφύγει στον πρόεδρο των πρωτο-δικών μέσα σε δυο μήνες αφότου του γνωστοποιήθηκε η απόφαση, αν η αποβολή έγινε αντίθετα προς τους όρους του καταστατικού ή αν δεν υπήρχαν σπουδαίοι λόγοι για την αποβολή του.

Για την εκδίκαση της προσφυγής του Συλλόγου στο ΣτΕ
Συζητήθηκε τη Παρασκευή 5/4/2013 οι προσφυγές του Συλλόγου, του Ταμείου Αλληλο-βοηθείας και μικρομετόχων κατά της παραχώρησης της ΑΤΕ στη Πειραιώς το περασμέ-νο καλοκαίρι. Τις προσφυγές αυτές τις έχουμε ήδη δημοσιεύσει.
Η διαδικασία που ακολουθείται στο ΣτΕ δεν επιτρέπει «προβλέψεις» για την έκβαση της δίκης. Μετά την εκφώνηση της υπόθεσης από το πρόεδρο του 31μελούς σώματος δικαστών ο εισηγητής έκανε έκθεση των γεγονότων. Ακολούθησε παράθεση επιχειρη-μάτων πρώτα από μέρους των νομικών του Συλλόγου κλπ και ακολούθησε η παράθεση των επιχειρημάτων της άλλης πλευράς δηλαδή της Τράπεζας Ελλάδος, του ΤΧΣ, του Υ-πουργείου Οικονομικών, της Τράπεζας Πειραιώς και των 28 «συναδέλφων/ισσών μας».
Μάρτυρες δεν εξετάζονται ενώ υποβλήθηκαν από ένα μόνο δικαστή δυο ερωτήσεις: Αν οι 28 είναι μέλη του Συλλόγου (απάντησε αμέσως ο δικηγόρος τους «κάποιοι ναι και κάποιοι όχι») και αν μπορεί η Πειραιώς να απαντήσει στον ισχυρισμό των νομικών του Συλλόγου ότι η ΑΤΕ ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από την Πειραιώς και να αποκρούσει με στοιχεία τα επιχειρήματά μας κατά τρόπο που να μπορεί να γίνει σύ-γκριση των απόψεων. Η επόμενη στάση, μέχρι την απόφαση που αναμένεται σε 2-3 μή-νες, είναι η 13/5 οπότε οι δύο πλευρές μπορούν να καταθέσουν τις απόψεις-απαντήσεις τους.

Προς το ΤΧΣ οδεύουν Εθνική και Eurobank. Απόφαση για ξεχωριστές ανακεφαλαιοποιήσεις
Στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας οδεύουν Εθνική Τράπεζα και Eurobank, καθώς οι διοικήσεις τους διαμήνυσαν ότι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τους αναγκαί-ους πόρους για την ξεχωριστή ανακεφαλαιοποίησή τους, γεγονός που ερμηνεύεται ότι το ΤΧΣ θα αποφασίσει για τις νέες διοικήσεις τους, καθώς και για το μέλλον τους.
Νωρίτερα, τρόικα και κυβέρνηση αποφάσισαν τη λύση της ξεχωριστής αύξησης κεφα-λαίου για τις δύο τράπεζες.
Σχετικά, η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε ότι «η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίη-σης και για τις τέσσερις συστημικές τράπεζες (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς) προ-χωρά κανονικά και σε κάθε περίπτωση θα ολοκληρωθεί προ του τέλους Απριλίου».
Μετά την ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδος (η οποία είχε τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας), οι διοικήσεις των δύο τραπεζών απέστειλαν, όπως ανέφεραν κυβερνητικοί παράγοντες, επιστολές στην Τράπεζα της Ελλάδος ότι δεν είναι πιθανόν να μπορέσουν να «σηκώσουν» το βάρος του 10% που απαιτείται για την ανακεφαλαιοποίηση κάθε μι-ας.
Ως εκ τούτου, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αρχίζει τις διαδικασίες για να τις αναλάβει και να τις ανακεφαλαιοποιήσει.
Σύμφωνα με παράγοντα του υπουργείου Οικονομικών, οι έως τώρα διαδικασίες για τη συγχώνευση αναστέλλονται και την τελική απόφαση για τη συγχώνευση ή μη θα λάβει το ΤΧΣ, ως βασικός μέτοχος.
Ερωτηθείς ο ίδιος παράγοντας, εάν το ΤΧΣ μπορεί να αποφασίσει την πώληση των δύο τραπεζών ξεχωριστά, ανέφερε ότι το ΤΧΣ μπορεί να πάρει όποια απόφαση θέλει, με βά-ση τα κριτήρια που θα θέσει.
Σημειώνεται ότι, μετά τις εξελίξεις, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, δή-λωσε κατηγορηματικά ότι «οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες είναι απολύτως α-σφαλείς».
Το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών συζητήθηκε στη συναντήσεις που είχε η τρόικα την Κυριακή, αρχικά με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στη συνέ-χεια με τον υπουργό Οικονομικών Γ.Στουρνάρα, παρουσία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ.Προβόπουλου και της Διευθύνουσας Συμβούλου του Ταμείου Χρηματο-πιστωτικής Σταθερότητας Αναστασίας Σακελλαρίου.
Μετά την σύσκεψη, η Τράπεζα της Ελλάδος εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:
«Η Τράπεζα της Ελλάδος επιβεβαιώνει ότι η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης και για τις τέσσερεις συστημικές τράπεζες (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς) προχωρά κανο-νικά και σε κάθε περίπτωση θα ολοκληρωθεί προ του τέλους Απριλίου. Και οι τέσσερεις τράπεζες είτε έχουν ήδη συγκαλέσει -είτε συγκαλούν εντός των αμέσως επόμενων ημε-ρών- Γενικές Συνελεύσεις των μετόχων τους ώστε να εγκριθούν οι αυξήσεις κεφαλαίου.
»Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα καλύψει πλήρως τις αυξήσεις κεφα-λαίου και έχει ήδη προκαταβάλει και στις τέσσερεις τράπεζες τα αναγκαία κεφάλαια. Τα κεφάλαια αυτά αποτελούν μέρος των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχουν ήδη ε-γκριθεί και δεσμευθεί στο πλαίσιο του προγράμματος χρηματοπιστωτικής βοήθειας ει-δικά για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα.
»Η σταθερότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι επομένως πλήρως εξα-σφαλισμένη, όπως πλήρως εξασφαλισμένες είναι και όλες οι καταθέσεις σύμφωνα με τις αρχές του ελληνικού Προγράμματος».
Πηγή: in.gr, 7/4/2013

Θηλειά 1 δισ. πνίγει τον ΕΟΠΥΥ. Στον αέρα ο προϋπολογισμός
Η κρίση ανατρέπει όλα τα οικονομικά δεδομένα στον ΕΟΠΥΥ. Ο μεγαλύτερος φορέας παροχής υπηρεσιών Υγείας εμφανίζει «μαύρη τρύπα» 300 εκατομμυρίων ευρώ από το πρώτο κιόλας τρίμηνο του έτους.
Εάν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, το «άνοιγμα» του Οργανισμού θα ξεπεράσει το 1 δισ. ευρώ στο τέλος του 2013.
Η υστέρηση εσόδων αναδεικνύει έναν φαύλο κύκλο: Από τη μία, ο Οργανισμός δεν μπορεί να έχει επαρκή έσοδα, καθώς η οικονομία δοκιμάζεται και οι εισφορές κλάδου περίθαλψης που καταλήγουν στα Ταμεία είναι λιγοστές.
Από την άλλη, ο ίδιος ο Οργανισμός στερεί από την αγορά 1,5 δισ. ευρώ, τα οποία είναι ληξιπρόθεσμα χρέη του προς τους παρόχους (γιατρούς, ιδιωτικές κλινικές, φαρμακευτι-κές εταιρείες, διαγνωστικά κέντρα).
Λόγω της γραφειοκρατίας και της αδυναμίας του να εκκαθαρίσει τις απαιτήσεις, το πο-σό αυτό δεν καταλήγει στην αγορά, παρά τις σαφείς εντολές του πρωθυπουργού για εξόφληση έως το τέλος Μαρτίου και το ότι τα χρήματα αυτά υπάρχουν στο Γενικό Λογι-στήριο του Κράτους!
Τελικό αποτέλεσμα είναι να φαντάζει σχεδόν ανέφικτη η τήρηση του προϋπολογισμού του Οργανισμού. Με δεδομένη την αδυναμία του κράτους να τον επιχορηγήσει επιπλέ-ον (λόγω μνημονίου), ο ΕΟΠΥΥ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να μην μπορεί να ανταποκρι-θεί στις απαιτήσεις περίθαλψης των 9 εκατομμυρίων ασφαλισμένων του!
Πρόκειται, δηλαδή, για μια «ωρολογιακή βόμβα», η οποία αναμένεται να εκραγεί, με ανυπολόγιστες συνέπειες για κράτος, παρόχους και ασφαλισμένους. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας αποδίδει το πρόβλημα στην αδυναμία των Ταμείων που μετέ-χουν στον ΕΟΠΥΥ (ΙΚΑ, ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ) να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Από στοιχεία που παρουσιάζει το «Εθνος της Κυριακής», μέχρι και τις 31 Μαρτίου, ο ΕΟΠΥΥ έχει εισπράξει από τα Ταμεία το ποσό των 617,96 εκατομμυρίων ευρώ, αντί των 930 εκατομμυρίων που έπρεπε να έχει αποδοθεί.
Η βασική αιτία δημιουργίας του ελλείμματος – μαμούθ είναι η βαθιά και παρατεταμένη ύφεση, η οποία πλήττει ολόκληρη την οικονομία, αλλά και οι ανεπιτυχείς προσπάθειες πάταξης της εισφοροδιαφυγής. Η οικονομική κρίση έχει συρρικνώσει τα έσοδα των Τα-μείων, και την όποια ρευστότητα διαθέτουν προτιμούν να τη διοχετεύσουν στον κλάδο συντάξεων.

Εικονική πραγματικότητα
Ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Υγείας Μάριος Σαλμάς μεθοδεύει την είσπραξη των εισφορών περίθαλψης απευθείας από τον ΕΟΠΥΥ. Σήμερα, οι εισφορές αποδίδο-νται στα Ταμεία που μετέχουν και στη συνέχεια αυτά (υποτίθεται ότι) τα αποδίδουν στον Οργανισμό. Η ανάγνωση των στοιχείων, ωστόσο, δείχνει ότι αυτό δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Σαλμάς έχει στείλει επιστολές στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εργασίας Ιωάννη Βρούτση, με τις οποίες «κρούει» τον κώδωνα του κινδύ-νου. Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει -σημειώνει- για τον δραστικό περιορισμό των δαπανών και τον έλεγχο του φαρμάκου, τα ελλείμματα παραμένουν.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Οργανισμός να κινδυνεύει με κατάρρευση, εάν δεν ληφ-θούν τώρα μέτρα και εάν δεν υπάρξει κατάλληλος συντονισμός, ώστε τα ποσά που έ-χουν προϋπολογιστεί να αποδοθούν στον ΕΟΠΥΥ.
Σχετική οικονομική μελέτη που έχει εκπονηθεί δείχνει ότι η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ φτάνει τα 4,3 δισ. ευρώ για το 2013, όπως προβλέπει άλλωστε και ο προϋπολογισμός. Τα 300 εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο, της «μαύρης τρύπας», τα οποία έπρεπε να έχουν ήδη δοθεί, κάλυψαν ανάγκες πληρωμής συντάξεων από τα Ταμεία.

Ληξιπρόθεσμα
Καλό καλοκαίρι… για την εξόφληση των προμηθευτών
Μετά τον Ιούνιο αναμένεται να εξοφληθούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη του ΕΟΠΥΥ προς τους παρόχους του.
Με βάση το αρχικό χρονοδιάγραμμα, ο Οργανισμός έπρεπε να έχει καταβάλει το ποσό του 1,5 δισ. ευρώ στο τέλος Μαρτίου. Λόγω της έντονης γραφειοκρατίας, ωστόσο, δεν κατέστη δυνατό να εκκαθαριστούν τα παραστατικά με τις απαιτήσεις των παρόχων.
Το ΙΚΑ έχει εκκαθαρίσει παλαιές οφειλές ύψους 240 εκατομμυρίων ευρώ και ο ΟΑΕΕ άλλα 60 εκατομμύρια. Τις επόμενες μέρες, θα εκκαθαριστούν άλλα 60 εκατομμύρια ευ-ρώ από το ΙΚΑ. Τα ποσά αυτά θα καταβληθούν στο επόμενο δεκαήμερο στους παρό-χους. Άλλα 700 εκατομμύρια ευρώ εκτιμάται ότι θα έχουν καταβληθεί έως το τέλος Ιου-νίου.

Χάος με τα τιμολόγια
Σε αποκαλυπτικό του δημοσίευμα, το «Έθνος» (στις 27/2/2013) είχε παρουσιάσει τα «βουνά» των παραστατικών, τα οποία είναι αποθηκευμένα σε σακούλες σκουπιδιών και χαρτοκιβώτια στις πρώην υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ. Με το υπάρχον δυναμικό, οι υπη-ρεσίες του Οργανισμού είναι αμφίβολο εάν θα τα εκκαθαρίσουν έγκαιρα, ενώ – μέσα στο χάος – πολλά τιμολόγια, από 20 και πλέον πόλεις της χώρας, έχουν χαθεί!
Αποκαλυπτικός είναι ο φαρμακοποιός από τα Ιωάννινα κ. Δημήτρης Θεμελής: «Μου οφείλονται 30.000 ευρώ από φάρμακα που είχα διαθέσει σε ασφαλισμένους του ΟΠΑΔ, από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο του 2011. Ενώ οι συνάδελφοί μου έχουν εξοφληθεί, οι υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ μου λένε ότι τα έγγραφα έχουν χαθεί και πως γίνεται έλεγ-χος»…
Γ. ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ – Δ. ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ
Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 7/4/2013

Κατώτατο μισθό τριών ταχυτήτων εξετάζει η κυβέρνηση
Κατώτατο μισθό πολλαπλών ταχυτήτων, με βάση ηλικιακά, γεωγραφικά και πλήθος άλ-λων κριτηρίων, εξετάζει το υπουργείο Εργασίας, στο πλαίσιο της διαβούλευσης εν όψει του τελικού σχεδίου της υπουργικής απόφασης που αφορά τη διαμόρφωση του νέου μισθολογικού μηχανισμού εισόδου στην αγορά εργασίας από το 2014.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής της Κυριακής, σε ό,τι αφορά την ηλικία, προβλέπεται διαφορετικός μισθός για εργαζομένους έως 18 ετών, άλλος για τις ηλικίες έως 24 και διαφορετικός για τους μεγαλύτερους.
Επίσης, προτείνεται ο κατώτατος μισθός να διαφοροποιείται ανάλογα με τα ποσοστά της ανεργίας, αλλά και την οικονομική κατάσταση μιας συγκεκριμένης περιοχής.
Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι σε συνθήκες υψηλής ανεργίας, ο κατώτατος μισθός πρέπει να κυμαίνεται σε ποσοστό περίπου 75% αυτού των ενηλίκων.
Επίσης, προβλέπονται διαφοροποιημένοι μισθοί ανά περιοχή, εφόσον υπάρχουν συν-θήκες ύφεσης και ανεργίας.
Σχολιάζοντας τις πληροφορίες αυτές, το ΚΚΕ «καταγγέλλει στους εργαζόμενους και ι-διαίτερα στις νέες και τους νέους ότι ο στόχος της κυβέρνησης είναι να μετατρέψει τον κατώτατο μισθό σε επίδομα εξαθλίωσης και να επιταχύνει τη σφαγή όλων των μισθών μαζί με τα εργασιακά δικαιώματα».
Σε ανακοίνωσή του τονίζει: «Τα σενάρια που διαρρέει το υπουργείο για καθορισμό του κατώτατου μισθού με βάση ηλικιακά και τοπικά κριτήρια προετοιμάζουν το έδαφος. Οι μισθοί πείνας και οι εργασιακές συνθήκες κάτεργου αποτελούν σταθερή αξίωση των μεγάλων επιχειρηματιών και της ΕΕ. Αυτός ο αντιδραστικός σχεδιασμός δεν αφορά μό-νο τους νέους και τους άνεργους, αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη που πρέπει να γίνει μια γροθιά παλεύοντας για το αναφαίρετο δικαίωμά της στη σταθερή εργασία με σύγχρονα δικαιώματα».
Πηγή: in.gr, 7/4/2013

Mr. MIG, σώσον ημάς!
Ο Α. ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑ ΜΜΕ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Λίγο καιρό πριν από την κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος, μια με-ρίδα των ελληνικών μέσων ενημέρωσης προσέβλεπε στον τραπεζίτη σαν πραγματικό σωτήρα και τον καλούσε να γίνει ο Έλληνας Μπερλουσκόνι.

Γράφει ο ΙΟΣ στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 7/4/2013
Μπορεί να μην είναι ο ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης τράπεζας, αλλά οπωσδήποτε ο Αν-δρέας Βγενόπουλος διαθέτει τον αέρα του δυναμικότερου τραπεζίτη. Τις τελευταίες μέρες βρέθηκε στη δίνη της κυπριακής κρίσης, αλλά και πάλι απέδειξε την ισχυρή προ-σωπικότητά του με την ωριαία συνέντευξή του στον Νίκο Ευαγγελάτο (ΣΚΑΪ, 27.3.2013), στην οποία μίλησε για το «κυπριακό διαπλεκόμενο κατεστημένο», ενώ έφτασε να κατη-γορήσει και για αυστηρά προσωπικά ζητήματα τον υπουργό Οικονομικών της Κύπρου, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα υποχρεώθηκε να παραιτηθεί.
Το προσωπικό ειδησεογραφικό πόρταλ του δημοσιογράφου υιοθέτησε τη σκοπιά του τραπεζίτη: «Bόμβες Βγενόπουλου στον ΣΚΑΪ για το χάος στην Κύπρο – Αποκάλυψε ποιοι οδήγησαν το νησί στον γκρεμό – Κόλαφος κατά του Κύπριου υπουργού Οικονομικών» (www.newsit.gr). Δεν ήταν πρώτη φορά.

Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου
Εχουν περάσει ακριβώς τρία χρόνια από τη στιγμή που μια σημαντική μερίδα μέσων ενημέρωσης επέλεξε να προβάλει τον ισχυρό άνδρα της Marfin Investment Group ως μια εναλλακτική λύση για το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Ηταν Απρίλιος 2010, παρα-μονές της δραματικής δήλωσης του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο, ότι η Ελλάδα προσφεύγει στον μηχανισμό στήριξης. Τον πρώτο λόγο στην αναζήτηση ενός «Ελληνα Μπερλουσκόνι» είχε και τότε το συγκρότημα ΣΚΑΪ-«Καθημερινής». Η αφορμή δόθηκε με μια συνέντευξη του κ. Βγενόπουλου στους «Νέ-ους Φακέλους» του ΣΚΑΪ, στην οποία ο τραπεζίτης εμφανίστηκε ως πολιτικός αρχηγός, μίλησε για όλους και για όλα και καταφέρθηκε εναντίον των πολιτικών με σκληρά λόγι-α, αντιδιαστέλλοντας την ανικανότητά τους με τη δική του εργατικότητα.
Παρά τις πιεστικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων (Παπαχελάς, Παπαδημητρίου), ο κ. Βγενόπουλος δεν άφησε κανένα ανοιχτό ενδεχόμενο να πολιτευθεί ο ίδιος. Όμως είπε κάτι πολύ πιο ξεκάθαρο. Υπέδειξε την ομάδα των συνεργατών του ως κατάλληλων για… υπουργοποίηση: «Οι άνθρωποι που πρέπει να μπούνε στην πολιτική πρέπει να είναι άνθρωποι νεότεροι, πρέπει να είναι στελέχη. Εμείς στον δικό μας τον όμιλο –που δεν αμφιβάλλω ότι αυτό γίνεται και σε άλλους ομίλους– έχουμε 20 στελέχη πρώτης γραμ-μής, τα οποία είναι μεταξύ 35 και 45, όπου ο καθένας από αυτούς θα μπορούσε να εί-ναι πολύ καλύτερος από τους περισσότερους υπουργούς».
Αυτή η ανοιχτή πρόθεση «ιδιωτικοποίησης» της πολιτικής, μέσω της ανάδειξης στελε-χών επιχειρήσεων και τραπεζιτών, με παράκαμψη των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, βρίσκεται στον πυρήνα των πολιτικών σχεδιασμών εκείνης της περιόδου.
Δυο μέρες αργότερα, ο τηλεοπτικός οικοδεσπότης του κ. Βγενόπουλου θα καταγράψει και στην εφημερίδα που διευθύνει τη «δίψα της κοινωνίας» για τη λύση Βγενόπουλου (Αλέξης Παπαχελάς, «Καθημερινή», 21.4.2010), διότι «ο κ. Βγενόπουλος μπορεί να κά-νει ή να μην κάνει για το αφόρητο καμίνι της ελληνικής πολιτικής ζωής, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η δίψα της κοινωνίας για νέα πρόσωπα που είναι ή δείχνουν ότι εί-ναι έτοιμα να τα βάλουν με το υπάρχον σύστημα και να εκφράσουν έναν μη ξύλινο κομματικό λόγο».
Στο ίδιο μήκος κύματος ο αρθρογράφος της ίδιας εφημερίδας Σταύρος Λυγερός. Σε κεί-μενό του μετά την ανακοίνωση Παπανδρέου για την προσφυγή στον μηχανισμό διάσω-σης θα προαναγγείλει «πρωτοβουλίες» εκτός του πολιτικού συστήματος: «Εδώ και και-ρό ο μεγαλοεπιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος αρθρώνει πολιτικό λόγο. Αν και ο ί-διος το αρνείται, είναι πολλοί εκείνοι που προεξοφλούν ότι προετοιμάζει το έδαφος για κάθοδο στον πολιτικό στίβο. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στην “Καθημερινή” παλαί-μαχος πολιτικός, στο σημείο που έχουμε φτάσει εάν βρεθεί μία ομάδα αξιόπιστων προ-σωπικοτήτων και συγκροτήσει όχι κόμμα, αλλά επιτροπή εθνικής σωτηρίας, δεν θα χρειαστεί να πει πολλά στον λαό για να τον προσελκύσει, προβάλλοντας ένα πρόγραμ-μα αναγέννησης» (25.4.2010).
Εκείνος βέβαια που ως θεοσεβούμενος μιλά τη γλώσσα της αληθείας είναι ο επιφυλλι-δογράφος της «Καθημερινής» Χρήστος Γιανναράς, ο οποίος δεν μασά τα λόγια του: «Η συνέντευξη Βγενόπουλου πρέπει λογικά να έδωσε ελπίδα σε νοήμονες Ελληνες. Είχαν την ευκαιρία να δουν, σε ζωντανή εικόνα, δείγμα ανθρώπινης ποιότητας και ηγετικού χαρίσματος από τους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, έξω από τις συντεχνίες των ε-παγγελματιών της πολιτικής. Λόγος στέρεος, ευθύβολος, λιτός, εντόπιζε προβλήματα, έδειχνε λύσεις, δεν ενδιαφερόταν για τις εντυπώσεις. Κόμιζε συγκεκριμένες, ρεαλιστι-κές προτάσεις ο λόγος του Α. Βγενόπουλου, όχι ιδεολογήματα, επιφάσεις λύσεων και υπεκφυγές». Ο κ. Γιανναράς εξηγούσε και την άρνηση Βγενόπουλου να πολιτευθεί: «Σοφά ο Βγενόπουλος διαβεβαιώνει, επαναλαμβάνοντας πάλι και πάλι, ότι δεν πρόκει-ται ποτέ να κατέβει στην πολιτική. Σοφή η επίμονη επανάληψη, διότι κάθοδος στην πο-λιτική σημαίνει: εντάσσομαι σε κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα ή ιδρύω καινούργιο κόμμα στο δεδομένο πλαίσιο εξαχρείωσης και φαυλότητας του σημερινού κομματικού συστήματος. Και κατά συνέπεια: προσφέρομαι να με χειρισθείτε με τη μόνη άκρως προηγμένη επαγγελματική δεινότητα που διαθέτετε: τη ραδιουργία, τη σπίλωση».
Ο κ. Γιανναράς κάνει λιανά και την πρόταση για τις «προσωπικότητες» που θα κληθούν να μας σώσουν: «Η μετριότητα και ασημαντότητα του προσωπικού των κομμάτων είναι αδύνατο να αντιμετωπίσει τις συνθήκες ιστορικής καταστροφής. Θα χρειαστεί, αν απο-μένουν περιθώρια, κάποια στιβαρά χέρια να πάρουν το τιμόνι, να διαχειριστούν τα α-πομεινάρια και τα ερείπια – θα καταφύγει η ελλαδική κοινωνία στην παροπλισμένη ποιότητά της, θα την επιστρατεύσει, θα συγκροτηθεί “κυβέρνηση προσωπικοτήτων”. Εκεί θα κληθεί αυτονόητα κάποιος Βγενόπουλος, κάποιος Παπαδήμος, κάποιος Βασ. Μαρκεζίνης, αυτονόητα οι νέστορες ταλαντούχοι της διπλωματίας (κάποιος Χρ. Ζαχα-ράκης και Θεμ. Στοφορόπουλος), αυτονόητα ένας Αθαν. Γκότοβος για την Παιδεία, κά-ποιοι ανάλογοι για τη δημόσια διοίκηση, για την υγειονομική οργάνωση, κάποιος κέρ-βερος με υπερεξουσίες για το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο» (2.5.2010).
Ο θαυμασμός στις «προσωπικότητες» εγγίζει εδώ την περιφρόνηση της δημοκρατίας και του συντάγματος. Δεν είναι λοιπόν σύμπτωση που η σκυτάλη είχε ήδη περάσει στους σεσημασμένους οπαδούς του Παπαδόπουλου. Ανήμερα 21 Απριλίου, η «Ελεύθε-ρη Ώρα» κυκλοφορεί με τον τίτλο «Τότε τα τανκς του Παπαδόπουλου, τώρα τα MIG του Βγενόπουλου» και υπέρτιτλο: «43 χρόνια μετά, η Ιστορία θα επαναληφθεί με διαφορε-τικά πρόσωπα, με διαφορετικά μέσα, αλλά με τον αυτό σκοπό: Τη Σωτηρία του Τόπου!»
Υπάρχει βέβαια και άλλο συγκρότημα Τύπου που πρόβαλε τη λύση Βγενόπουλου εκείνη την περίοδο. Η «Αυριανή» αφιέρωσε έξι σελίδες στη συνέντευξή του με πρωτοσέλιδη καταγγελία: «Οι πολιτικοί χρεοκόπησαν τη χώρα. Παρέμβαση-φωτιά του Ανδρέα Βγε-νόπουλου για τα αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής και τολ-μηρές προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης» (21.4.2010). Κάτι ξέρει ασφαλώς ο κ. Κουρής, ο οποίος ως γνωστόν είναι εξπέρ στα ζητήματα τραπεζών και δανειοδοτήσεων.
Από κοντά και άλλοι γκουρού των μέσων ενημέρωσης, όπως ο πάντα διορατικός Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ο οποίος είχε προλάβει να μεταβιβάσει το 49% της εφημερίδας του στον κ. Λαυρεντιάδη. Το «Veto» κυκλοφόρησε τις ίδιες μέρες με δισέλιδη «διαδι-κτυακή ψηφοφορία» για να μας πείσει ότι οι πολίτες επιδεικνύουν «Εμπιστοσύνη στον Βγενόπουλο, απογοήτευση για ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.». Κατά το δημοσίευμα «οι ψηφοφόροι του zougla.gr θεωρούν τον Mr. Mig ως την καλύτερη περίπτωση για να χειριστεί την κρίση» (2.5.2010).

Η MIG και η Δικαιοσύνη
Γνωρίζουμε σήμερα ότι δεν θα ήταν λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας η ανάθεση της διακυβέρνησης σε στελέχη των τραπεζών. Υπάρχουν, άλλωστε, νωπές οι εντυπώσεις από την τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ με πρωθυπουργό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, ενώ και ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έ-χει διατελέσει σύμβουλος της Τραπέζης της Ελλάδος και πρόεδρος της Εμπορικής Τρά-πεζας.
Κανείς δεν παρακαλεί σήμερα τον κ. Βγενόπουλο να «μας σώσει». Ο ισχυρός άντρας της MIG δεν αποπνέει βέβαια σήμερα την αύρα εκείνη που απογείωνε την πένα του κ. Γιαν-ναρά, αλλά εξακολουθεί να «αρθρώνει πολιτικό λόγο». Την ώρα που γίνεται αποδέκτης αυστηρής κριτικής για ευθύνες σχετικά με τις δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, ο ίδιος δεν διστάζει να κατηγορεί άλλους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες του νησιού, ενώ επικαλείται το γεγονός ότι έχει δικαιωθεί από τις ελεγκτικές αρχές και τη Δικαιοσύ-νη, και δεν διστάζει να στραφεί με αγωγές και μηνύσεις εναντίον όσων δημοσιογράφων ή πολιτικών αναφέρονται με επικριτικό τρόπο στον τρόπο δράσης των επιχειρήσεών του.
Η αλήθεια είναι ότι η τραπεζική δραστηριότητα του κ. Βγενόπουλου δεν θα είχε προ-σελκύσει τόσο έντονα το ενδιαφέρον των πολιτών και της βουλής, αν δεν είχε αποκα-λυφθεί ο ρόλος της στην υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου (ΙΜΒ). Στα πορίσματα των ε-πιτροπών της βουλής καταγράφονται πολλές πτυχές αυτής της υπόθεσης, ενώ υπάρχει ακόμα ένα Πόρισμα Ελέγχου της Τραπέζης της Ελλάδας (βλ. και διπλανές στήλες).
Διαθέτουμε, πάντως, ορισμένες σημαντικές δικαστικές αποφάσεις που αναφέρονται έμμεσα στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων της MIG. Πρόκειται για τις αποφά-σεις σε τρεις αγωγές τις οποίες έχει καταθέσει ο Ανδρέας Βγενόπουλος και οι εταιρείες του εναντίον του Δημητρίου Τσιρώνη, προέδρου της επιτροπής της Βουλής για την υ-πόθεση του Βατοπεδίου. Και οι τρεις αγωγές απορρίφθηκαν από το αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθήνας, και το σκεπτικό των αποφάσεων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ζήτημα που μας απασχολεί.
Η πρώτη απόφαση, 2533/2012, που κρίθηκε στις 15.3.2012, στηρίζει την απαλλακτική της κατάληξη στο γεγονός ότι οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται στις δηλώσεις του κ. Τσιρώνη για τις σχέσεις της ΙΜΒ με τη Marfin, τις συναλλαγές και τις επενδύσεις στις οποίες προέβη η Μονή καθοδηγούμενη από τη δανειοδότρια εταιρεία, «βασίζονται σε συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν οι ειδικές κοινοβουλευτικές επιτροπές και κατά συνέπεια το περιεχόμενό τους κρίνεται αληθές». Η απόφαση αναφέρει ότι «όπως απο-δείχτηκε, η εξασφάλιση που έλαβε η ενάγουσα για τη χορήγηση των δανείων που προ-αναφέρθηκαν συνίσταται στην εγγραφή προσημειώσεων υποθήκης οι οποίες δεν επαρ-κούν, δεδομένου ότι υπολείπονται σε δυσανάλογο βαθμό του ύψους των χορηγηθέ-ντων δανείων. Επίσης, για τον ίδιο λόγο κρίνεται έωλος ο αγωγικός ισχυρισμός ότι τα ως άνω δάνεια χορηγήθηκαν με αυστηρά πιστωτικά κριτήρια, λαμβανομένου υπόψη του βαθμού επισφάλειας των αξιώσεων που απέρρεαν από τα δάνεια λόγω της εκτεταμέ-νης χρήσης μετοχοδανείων με ενέχυρο μετοχές των εταιρειών του ομίλου MIG, σε συν-δυασμό με τον κίνδυνο απομείωσης της αξίας της μετοχής των εταιρειών αυτών. Περαι-τέρω, παρά τα όσα ισχυρίζεται η ενάγουσα, οι ενέργειές της δεν αποτελούν συνήθη τραπεζική πρακτική, δεδομένου ότι ανακύπτει ζήτημα σύγκρουσης συμφερόντων ανα-φορικά με τις επενδυτικές συμβουλές της Επενδυτικής Τράπεζας, οι οποίες ωφέλησαν τις συνδεδεμένες εταιρείες του ομίλου MIG, του οποίου αποτελεί μέλος ως συνδεδεμέ-νη εταιρεία του ομίλου. Αβάσιμα κρίνονται και όσα ισχυρίζεται η ενάγουσα περί επεν-δυτικών κινήσεων που έλαβαν χώρα με βάση τη βούληση της Μονής, δεδομένου ότι οι σχετικές χρηματιστηριακές συναλλαγές πραγματοποιήθηκαν από τη θυγατρική εταιρεία της ενάγουσας, Επενδυτική Τράπεζα Ελλάδος, η οποία μεσολάβησε ως χρηματιστηρια-κή εταιρεία παροχής επενδυτικών υπηρεσιών για την τοποθέτηση των κεφαλαίων των δανείων που χορήγησε η ίδια η μητρική της, η τράπεζα Marfin. Τα ανωτέρω συνέβησαν χωρίς να προηγηθεί η κατάρτιση ειδικού τύπου σύμβασης επενδυτικών συμβουλών. Επίσης, σύμφωνα με το πόρισμα της προκαταρκτικής επιτροπής, η Τράπεζα της Ελλάδος επέβαλε πρόστιμα στην ενάγουσα με βάση τις διατάξεις για την πρόληψη του ξεπλύμα-τος χρήματος, ενώ στο αντίστοιχο πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής γίνεται ευθέως λόγος για ενδείξεις ξεπλύματος χρήματος. Η δήλωση του εναγομένου ότι τα δάνεια δό-θηκαν για την υλοποίηση των αμαρτωλών σχεδίων της Μονής και ότι η έκταση του σκανδάλου ενδεχομένως δεν θα ήταν η ίδια, δεν συνδέουν την ενάγουσα με το κεφά-λαιο της υπόθεσης που αφορά τη λίμνη Βιστωνίδα, αλλά αφορά διαφορετικές πτυχές της υπόθεσης που σχετίζονται με τη χρηματοδότηση της Μονής από την ενάγουσα και τη μεθόδευση σκοπευμένων επενδυτικών κινήσεων».

Μια προφητική απόφαση
Υπάρχει και δεύτερη απόφαση (3163/2012), στην οποία η απαλλαγή στηρίζεται σε ανά-λογο σκεπτικό. Μια τρίτη απόφαση (5407/2012) αναφέρει το έγγραφο της προανακριτι-κής επιτροπής της βουλής, σύμφωνα με το οποίο «ένα μεγάλο ποσοστό της αύξησης κεφαλαίου της ενάγουσας καλύφθηκε από δάνεια που χορηγήθηκαν από την Marfin Egnatia Bank, στην οποία αυτή ασκούσε κυριαρχική επιρροή και κατά παράβαση της κείμενης τραπεζικής και χρηματιστηριακής νομοθεσίας, ενώ παράλληλα συστήθηκε ε-νέχυρο επί μεγάλου κυκλοφορούντος ποσοστού μετοχών της τελευταίας, οπότε συνε-κτιμωμένης της αλληλεξάρτησης και συγκέντρωσης κινδύνου μεταξύ των τραπεζών Marfin Egnatia Bank, Marfin Popular Bank και της Marfin Investment Group, όλο το οι-κοδόμημα συναρτάται άμεσα με την πορεία της μετοχής, τα οικονομικά αποτελέσματα και την κερδοφορία της». Η απόφαση, όμως, προσθέτει ότι «το συμπέρασμα αυτό ενι-σχύεται με το από Ιουνίου 2009 πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), σύμφωνα με το οποίο η έμμεση έκθεση του Ομίλου της Marfin Popular Bank (μητρικής εταιρείας στην Κύπρο της Marfin Egnatia Bank) σε μετοχές εταιρειών του Ομίλου MIG ως εξασφά-λιση δανείων που είχαν παρασχεθεί, κυμαινόταν σε ποσοστό πλησίον του 30% της ενο-ποιημένης κεφαλαιακής βάσης του Ομίλου της Marfin Popular Bank στις 31.12.2008, ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί σε αξία μετοχών της τάξης των 700 εκ. ενώ στις οικονομι-κές καταστάσεις του Ομίλου της Marfin Popular Bank της 30.6.2010 οι χορηγήσεις προς τον Όμιλο MIG ανήλθαν σε 770 εκ. (με τα 400 εκ. να προέρχονται από τη Marfin Egnatia Bank στην Ελλάδα). Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι, πράγματι, το τραπεζικό σκέλος του Ομίλου Marfin λειτούργησε ως μηχανισμός άντλησης κεφαλαίων έναντι της αύξησης κεφαλαίου της MIG, το γεγονός δε ότι ένα μεγάλο ποσοστό της αύξησης κεφαλαίου της MIG καλύφθηκε από δάνεια που δόθηκαν από τις τράπεζες στις οποίες ο Όμιλος α-σκούσε κυριαρχική επιρροή, καθώς και η σύσταση ενεχύρου επί μετοχών της MIG που αντιπροσώπευαν σημαντικό ποσοστό στο σύνολο μετοχών σε κυκλοφορία, θα έπρεπε να έχουν ανακοινωθεί προς τους επενδυτές στα πλαίσια του ενημερωτικού δελτίου της αύξησης κεφαλαίου της MIG. […] Η εποπτεύουσα αρχή της Τράπεζας της Ελλάδος, ε-ξάλλου, παρέλειψε να εφαρμόσει την ισχύουσα τραπεζική νομοθεσία για την απαιτού-μενη αναπροσαρμογή των εποπτικών κεφαλαίων και των δεικτών κεφαλαιακής επάρ-κειας της Marfin Egnatia Bank. […] Η Marfin Egnatia Bank, που μαζί με την Marfin In-vestment Group, υπό την τότε επωνυμία Marfin Financial Group αποτελούσαν θυγατρι-κές της Marfin Popular Bank και διοικούνταν από κοινή διοίκηση, στην οποία συμμετεί-χε ο Ανδρέας Βγενόπουλος φέρονται να χορήγησαν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα επι-πλέον δάνεια 1.800.000.000 ευρώ σε επιχειρηματικούς ομίλους που συνδέονταν με την ενάγουσα (π.χ. Vivartia, Υγεία) και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους, ενώ ως εξασφαλίσεις παρασχέθηκαν μετοχές εταιρειών της ενάγουσας ή των ίδιων των εταιρειών των πι-στούχων-μετόχων της που αποτελούσαν θυγατρικές της, θεμελιώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ενιαίο και συνδεδεμένο πιστωτικό κίνδυνο. Επίσης, η Marfin Egnatia Bank φέρε-ται να χρηματοδότησε κατά τη διετία 2007-2009 και τον Όμιλο Dubai Investment Group με δάνεια ύψους 400.000.000 δολ., ο οποίος Όμιλος αποτελεί τον βασικό μέτοχο της ενάγουσας και της τραπεζικής εταιρείας Marfin Popular Bank. Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η χρηματιστηριακή αξία της μετοχής της ενάγουσας έχει απωλέσει πλέον του 95% της τιμής, στην οποία διενεργήθηκε η αύξηση του μετοχικού της κεφα-λαίου το έτος 2007, τα ανωτέρω μετοχοδάνεια, λόγω και της μείωσης της διασφαλιστι-κής αξίας των μετοχών ως ενεχύρου, παρουσιάζουν τεράστια ανοίγματα κάλυψης με αυξημένους κινδύνους για τη βιωσιμότητα της τράπεζας, ενώ η μη δυνατότητα εξόφλη-σής τους και η αναγκαστική ρευστοποίηση των μετοχών ενδέχεται να δημιουργήσουν πρόβλημα σταθερότητας του χρηματιστηρίου και του τραπεζικού συστήματος σε Ελλά-δα και Κύπρο, λόγω της διασύνδεσης μεταξύ τραπεζών στη διατραπεζική αγορά».

Xωρίς έλεγχο
Όπως είναι γνωστό, η δικαίωση των επικριτών της τραπεζικής πρακτικής της MIG δεν σημαίνει αυτομάτως την απόδειξη παρανομιών από τις διοικήσεις των εταιρειών του Ομίλου. Όπως αναφέρουμε στις διπλανές στήλες, αυτό που κυρίως αποδεικνύεται είναι το γεγονός ότι το νομοθετικό πλαίσιο δράσης των τραπεζικών ιδρυμάτων τα τελευταία χρόνια χαλάρωσε μέχρι σημείου εξαφάνισης και το σημαντικότερο: οι μηχανισμοί ελέγ-χου και επιτήρησης και κυρίως οι κεντρικές τράπεζες περιορίστηκαν πλέον σε ρόλο α-πλού παρατηρητή με παρεμβάσεις μόνο για τα μάτια του κόσμου.
Όσο για το όνειρο των θαυμαστών του κ. Βγενόπουλου, κι αυτό έγινε πραγματικότητα. Κάποιοι τραπεζίτες μάς έσωσαν ήδη το 2011, κάποιοι άλλοι καραδοκούν να μας ξανα-σώσουν. Βέβαια υπάρχουν και ορισμένοι που μετά τις πρόσφατες εξελίξεις περιορίζο-νται στο γνωμικό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
————————————
Το «αρχείο» της Δικαιοσύνης
Μιλώντας πριν από λίγες μέρες στον ΣΚΑΪ, ο Ανδρέας Βγενόπουλος αναφέρθηκε στην αναφορά που είχε υποβάλει στις 18.10.2010 προς τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου Γεώργιο Καλαμίδα ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Την αναφορά υπογράφει ο πρόεδρος της επιτροπής Δημήτριος Τσιρώνης. «Υπάρχει μια δυσφήμηση που έγινε στην ελληνική Βουλή», είπε ο κ. Βγενό-πουλος και πρόσθεσε ότι «πήγε αυτή η καταγγελία στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και έγινε μια ολόκληρη διερεύνηση επί δύο χρόνια, μήπως υπάρχει τίποτα παράνομο ή παράτυπο ή ποινικό εις την υπόθεση, σας λέγω ότι κρίθηκε τελεσίδικα, μπήκε στο αρ-χείο, αθωωτικά. Είναι μία υπόθεση, η οποία έχει κριθεί. Δεν υπάρχει τίποτα το με-μπτό».
Είναι γεγονός ότι στις 10.7.2012 ο Αντεισαγγελέας Εφετών Ιωάννης Μωραϊτάκης εξέ-δωσε τη διάταξη 5/2012, σύμφωνα με την οποία τέθηκε στο αρχείο η ποινική προκα-ταρκτική δικογραφία, η οποία αφορούσε δραστηριότητες της MIG. Αυτό που κάνει ε-ντύπωση είναι το γεγονός ότι σ’ αυτή την εισαγγελική διάταξη δεν αναφέρεται καθόλου η επίμαχη αναφορά της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Αναφέρονται δημοσιεύματα α-θλητικών εφημερίδων, ιστοσελίδες και μηνυτήριες αναφορές ιδιωτών, αλλά πουθενά δεν αναφέρεται η αναφορά της 18.10.2010. Το ίδιο παρατηρούμε και για τα έγγραφα στα οποία βασίστηκε η εισαγγελική διάταξη. Αναφέρονται μόνο ένα έγγραφο του Διοι-κητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γεωργίου Προβόπουλου και ένα του προέδρου της Επι-τροπής Κεφαλαιαγοράς Αναστασίου Γαβριηλίδη. Αλλά και μεταξύ των μαρτύρων που εξετάστηκαν δεν περιλαμβάνεται μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, ενώ, αντίθε-τα, εξετάστηκε ο ιδιώτης που κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά.
Βέβαια, ανεξάρτητα από την ποινική κατάληξη της εισαγγελικής διάταξης, το περιεχό-μενό της δεν παύει να περιλαμβάνει ορισμένες εξαιρετικά διαφωτιστικές διατυπώσεις. Στο σημείο που βασίζεται στο έγγραφο του κ. Προβόπουλου ο Αντεισαγγελέας παρατη-ρεί: «Ήδη από το 1991 οι πιστωτικοί περιορισμοί εξαλείφθηκαν σταδιακά στην Ελλάδα, όπως και στα λοιπά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης […] Το μόνο κατάλοιπο πιστω-τικών κανόνων που απέμεινε αφορά το αποδεκτό ως εξασφάλιση ενέχυρο των δανείων προς αγορά τίτλων από το χρηματιστήριο. […] Συνεπώς η δανειοδότηση από τη Marfin Egnatia Bank της Ι.Μ.Β. ως νομικού προσώπου, όπως άλλωστε και άλλων Μονών, όχι μόνο επιτρέπεται από τον νομοθέτη, κατ’ εναρμόνιση και με τα διεθνώς ισχύοντα (π.χ. Βατικανό, Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου), αλλά και ενθαρρύνεται εκ μέρους του (βλ. την κατά τον ν. 3152/2003 απαλλαγή των χορηγηθέντων ή χορηγούμενων δανείων προς ή για λογαριασμό των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους από την εισφορά του ν. 128/1975)». Έπειτα απ’ αυτή τη σαφή τοποθέτηση της Τραπέζης της Ελλάδος δεν έχει κανείς αμφιβολία για τους λόγους που τόσα πολλά δάνεια οδηγήθηκαν προς αυτή την «ευνοούμενη» πλευρά.
Πάντως το θέμα δεν έχει κλείσει. Την Τετάρτη ο κ. Τσιρώνης επισκέφτηκε τους οικονο-μικούς εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζακίτη και κατέθεσε νέα στοιχεία για την υπόθεση. Η συνέχεια αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.
—————————-
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς ios@efsyn.gr

Προγράμματα απεξάρτησης ώρα μηδέν
Ο ΟΚΑΝΑ και οι φορείς ψυχικής υγείας κινδυνεύουν με λουκέτο εξαιτίας της μεγάλης μείωσης των προϋπολογισμών τους. Με κοινούς αγώνες απαντάνε οι εργαζόμενοι που συγκεντρώθηκαν στο κατειλημμένο κτίριο του οργανισμού
Της Αφροδίτης Τζιαντζή
Ψεκασμένοι από τα χημικά που τους έριξαν τα ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Υγείας, κου-ρασμένοι από τον εμπαιγμό των πολιτικών ηγεσιών, αλλά παρ’ όλα αυτά αισιόδοξοι υποδέχτηκαν οι εργαζόμενοι του ΟΚΑΝΑ τούς συναδέλφους τους από το ΚΕΘΕΑ, το 18 Άνω, τα Κέντρα Πρόληψης και τις δομές ψυχικής υγείας στο κατειλημμένο επί 19 ημέ-ρες κτίριο της Διοίκησης του ΟΚΑΝΑ προχθές το βράδυ.
Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για την υποχρηματοδότηση, αφού τα 18 εκατομμύρια του μειωμένου κατά το ήμισυ προϋπολογισμού δεν καλύπτουν καν τη μισθοδοσία, ενώ υπάρχουν συσσωρευμένα χρέη 28 εκατομμυρίων.

Ανατρέπονται οι συμβάσεις
Επιπλέον τους ζητείται να επιστρέψουν μέρος των δεδουλευμένων, με απόφαση του Λογιστηρίου του Κράτους, ανατρέποντας αναδρομικά νόμιμα υπογεγραμμένες συλλο-γικές συμβάσεις. «Ο σημερινός προϋπολογισμός ισοδυναμεί με λουκέτο. Αυτό δεν ση-μαίνει μόνο 700 απολύσεις, αλλά ότι θα πεταχτούν στον δρόμο οι 8.500 άνθρωποι που είναι ενταγμένοι στα προγράμματα και θα μείνουν χωρίς ελπίδα οι 3.500 που είναι στις λίστες αναμονής» είπε ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ, Γιάννης Κακλαμάνης, αντιπροτείνοντας κοινούς αγώνες σε όλες τις δημόσιες δομές απεξάρτη-σης.
«Ετοιμάζουν μια “θεραπευτική σούπα” που θα έχει λίγο πρόληψη, λίγο υποκατάσταση, λίγο θεραπεία, αλλά τίποτα ουσιαστικό. Οι εργαζόμενοι στις δημόσιες δομές απεξάρτη-σης και στην ψυχική υγεία είμαστε και η φωνή όσων δεν έχουν φωνή, των ευάλωτων ομάδων που τους προορίζουν για τον κοινωνικό Καιάδα. Η απάντησή μας είναι ή αυτοί ή εμείς» είπε ο Ηρακλής Γκότσης από το 18 Άνω. «Δεν αγωνιζόμαστε για να μη χάσουμε προνόμια, αλλά για την αξιοπρέπεια και το δικαίωμα όσων απευθύνονται στις υπηρεσί-ες μας να έχουν φροντίδα» είπε ο Τάκης Χαλδαίος από το ΚΕΘΕΑ.

Πρώτη μεγάλη νίκη
«Μια πρώτη μεγάλη νίκη» χαρακτήρισε την κοινή συνάντηση εργαζομένων στην ψυχι-κή υγεία και τις εξαρτήσεις η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βασιλική Κατριβάνου. Σε έντονο ύφος ήταν η παρέμβαση της εκπροσώπου του ΚΚΕ, Λούλας Καρατζά, που παρότρυνε τους εργαζόμενους να σφυρηλατήσουν συμμαχίες με τα ταξικά σωματεία εγκαταλείπο-ντας τις ψευδαισθήσεις διαμεσολάβησης. Εξίσου έντονη ήταν η απαίτηση των από κά-τω για κοινή δράση των οργανώσεων της Αριστεράς για τα κοινά προβλήματα που αντι-μετωπίζουν εργαζόμενοι, θεραπευόμενοι και χρήστες.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 7/4/2013

Aντιποίηση επί στολής
Αγαπητέ Κόστα
Πρώτον έρχομαι να ερωτήσω διά την καλήν σου υγείαν, το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς. Ναι!… Εγώ είμαι, ο Μποστ!!! Γράμμα σου πλέον δεν λαμβάνω -αντιλαμβάνεσαι- απα-γορεύονται αι ήξεις αφήξεις ενταύθα. Εκπαιδευμένος όμος δι’ ανορθογραφίας και διά λαθών διέλαθον της προσοχής με αντιποίηση επί στολής εις άρθρον εφημερίδας. Επέ-λεξα την στήλη αυτή, διότι ανησυχεί διά την ύπαρξην ζωής και άλλων μεταφυσικών και ψυχικών ερευνών. Δανείζω ύφος, θέμα και υπογραφή εις τον συντάκτη της παρούσης, επειδή ξοδέψας αφτός ιδέας και χρόνον εις φούσκας των χαρταετών -μη ρωτάτε τώρα το γιατί και πώς- σημασία έχει η σωτηρία της πατρίδος. Και επιτέλους τι έχουν να προ-τείνουν οι συνιστώσες του Σύριζα; Τίποτε, αφού η λύσσης είναι μονόδρομος.
Φίλε Κόστα δράτομαι της ευκαιρίας να σε ενημερώσω, ότι κατ’ αυτάς έργα μου εκτίθε-νται ανεπανόρθωτα εις το υψίστης ασφαλείας Μουσείον Μπενάκη. Πλειν των εκπαι-δευμένων φρουρών η φύλαξης προβλέπει: αλεξίσφαιρα τζάμια, συρματόσκοινα για την αποτροπή ελικοπτέρων, αιφνιδιαστικοί έλεγχοι με τη συνδρομή των ΕΚΑΜ και οπλι-σμών βαρέως τύπου και πληροφοριών. Με τοιαύτα δρακόντεια μέτρα άνθρωπος δεν θα πατήσει εις το μουσείον, πάρεξ των στενών συγγενών και φανατικών θαυμαστών μου. Εάν με είχαν εκθέσει εις κορυδαλλόν, διαβατόν ή τρικάλον όπου γίνεται το πατείς με πατώ σε, ήθελον με απολαύσει δεκάδες χιλιάδες κρατουμένων, φυλάκων, ποντικών, κατσαρίδων και κοριών. Εις την αυτήν πτέρυγαν Πειραιώς (συγχωνεύεται με την Εθνι-κήν μέσω Κηφησσού) κρατούνται ισλαμιστές, κόπτες και άλλοι Ασιάτες (κινεζικής τέχνης κυρίως) και ορισμένοι ύποπτοι Αλβανικής καταγωγής όπως οι Χατζηκυριάκος-Γκίκας και Τομπάζης, έως ότου επαναπροωθηθούν βάσει του σχεδίου Ξένιος-Ζευς. Και μετά την πειραιώς θα αναφερθώ εις Μπενάκη στην οποία από Σταδίου μέχρι Καλλιδρομίου ανε-στάλει η λειτουργία εκθέσεων επίπλων, ενδυμάτων, φρούτων, λαχανικών, εδωδήμων αποικιακών και οικιακών ειδών. Έκλεισε επίσης και το αρχαιότατων Κυλικείον ο «Μπαρμπαγιάννης» το οποίο εσχάτως λειτουργούσε με αλλοδαπούς τύπου Κιλικίας με-ταβένων εκόντες-άκοντες των σκύλων σέρνοντας μετά λουκέτα αντί λουκάνικα. Τοιου-τοτρόπως εις την οδόν αυτή από αρχή μέχρι τέλους και καθ’ όλη την διάρκειαν της ημέ-ρας όπως έχουν εξαγγείλει οι διοργανωτές της έκθεσής μου μαθητές του λυκείου Σιέρα Λεόνε Γκαμπόν Μαλί Μαλάουι, Άνω Βόλτα Άνω λιόσια Αγ. Βαρβάρα και Ζεφείρι ζωντα-νεύουν την γελοιογραφία μου δημοσιευμένη εις «ταχυδρόμον» 10 Οκτωβρίου 1959. Πρόκειται διά το «Φεστιβάλ ελαφρού φαγητού» και Πειναλέοντος ψάχνων εις σκουπι-δοτενεκέ διά «κασέρη κασέρη κασεράκι που είναι χλομό θεμά το γονιό σας» και η μαμά Ελλάς συνοδεύων αφτόν λέγων: «Τώρα που είναι άνοιξη και τα φαγιά σπανίζουν, οι νύ-χτες το ζαλίζουνε κι οι πείνες το φοβίζουν. Κάπου υπάρχουν φαγητά οι άλλοι τα μασάνε κάπου υπάρχουν ασφαλώς μα δεν ξέρω πού».
Κάποτε Κόστα για να ξορκίσουν την Βάσκανον μοίραν εβάπτιζον τα θνησιγενή μωρά Δράκον, Σιδέρη, Ζωή η Αλέγκρα. Ομοίως το κράτος του Καποδίστρια δεν ονομάστηκε Δημοκρατία του Αιγαίου Νοτιοβαλκανική Ενωση η Ρούμελη ως ήτο φυσικόν αλλά έλαβε το όνομα Ελλάς. Και όπως η τρισένδοξη πρόγονος το νεοσύστατο κρατίδιον αποφασί-ζων να παίξει διεθνή ρόλον συμμετείχε σε 2 βαλκανικούς πολέμους, 2 παγκόσμιους και υπέστει 5 δικτατορίες, 4 εμφίλιους, 8 εθνικές καταστροφές, 2 ολυμπιάδες και μόνον επί των ημερών μας κατόρθωσε να ενώσει όλον τον Δυτικόν κόσμον εναντίον της Ελληνικής ΑΟΖ, πράγμα που έχει να συμβεί από 1204. Εάν εις τους Δυτικούς προσθέσεις Τούρκοι και Ισραήλ τότε η επιτυχία μας είναι ανεπανάληπτος ανώτερη της εποχής εκείνης που κατά δήλωσήν του (γεννήθηκα το 1204 εκδόσεις των Φίλων) είδε το φως ο θείος σου και υπουργός σου από το εξωτερικόν αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, γνωστός και ως της πατρίδος ο Σωτήρ της Ευγλωττίας ο Κρατήρ και της Σοφίας ο Φωστήρ.
Επ’ αυτών αναμένων τας πολύτιμους σκέψεις σου δικός σου
Μποστ
και για την αντιγραφή
http://www.gianniskalaitzis.gr
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 6-7/4/2013

Η ασθένεια όλων λέγεται Γερμανία
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ από την ΑΥΓΗ της 31/3/2013
Το όχι της κυπριακής Βουλής τουλάχιστον ανάγκασε το Eurogroup να αφαιρέσει από το κούρεμα τις καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ. Μονόδρομοι δεν υπάρχουν, παρά μόνο για όσους δεν επιθυμούν να αλλάξουν τίποτα. Κατηγορείται η Κύπρος ότι δεν έχει σχέ-διο Β, όμως ούτε το Eurogroup παρουσίασε σχέδιο Β. Ο Σόιμπλε ισχυρίζεται ότι το μο-ντέλο της Κύπρου δεν είναι βιώσιμο, αλλά ο καταποντισμός δεν είναι λύση. Η υπερτρο-φία του χρηματοπιστωτικού τομέα στην Κύπρο αποτελεί ασφαλώς πρόβλημα, ωστόσο η διόρθωσή του δεν γίνεται με τη μέθοδο της κατεδάφισης. Πρέπει να γίνει σταδιακά και με παράλληλη ανάπτυξη άλλων τομέων της οικονομίας. Όσοι πήραν κυπριακές πιστώ-σεις, όπως το Βατοπέδι, δεν πληρώνουν και αντ’ αυτού πληρώνουν σήμερα όσοι εμπι-στεύθηκαν το πιστωτικό ίδρυμα και κράτησαν τα λεφτά τους εκεί.
Στη γαλλική κοινή γνώμη έχει περάσει η άποψη του Γάλλου υπουργού Μοσκοβισί ότι η Κύπρος ήταν ένα πλυντήριο ρωσικού μαύρου χρήματος και έπρεπε να τελειώνουμε με αυτό. Όμως, παραμένει διάχυτος φόβος ότι πρόκειται για την αρχή μιας νέας τάξης πραγμάτων στις ευρωπαϊκές διασώσεις με πρότυπο την Κύπρο. Το απεκάλυψε ο Ολ-λανδός πρόεδρος του Eurogroup Ντέισελμπλουμ. Το επιβεβαίωσαν ο Γάλλος επίτροπος Μ. Μπαρνιέ, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε. Η Λαγκάρντ, από το ΔΝΤ, αξίωσε οι διασώσεις να μη γίνονται πλέον από έξω, αλλά από μέσα. Δηλαδή θα πληρώνει αυ-τός που βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας από τα χρήματα που δεν έχει. Αυτό είναι παρανοϊκό. Ο Ντέισελμπλουμ ξεκαθάρισε ότι εξαντλήθηκε η δυνατότητα της Ευρώπης να διασώζει. Αυτή είναι η φιλελεύθερη δογματική αντίληψη. Αυτό σημαίνει: Κάθε χώρα μόνη της, κάθε τράπεζα μόνη της. Πώς όμως εξαντλήθηκαν οι δυνατότητες της Ευρώ-πης, αφού η Γερμανία συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα πλεονάσματα στον κόσμο;
Ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος Μπους άφησε τη Lehman Brothers να καταρρεύσει. Πολλοί αριστεροί έσπευσαν τότε να συμφωνήσουν με το σκεπτικό ότι η Lehman Brothers ήταν από τις τράπεζες που επιδίδονταν στην κερδοσκοπία. Κάποια δογματική Αριστερά συγκλίνει με τη δογματική φιλελεύθερη Δεξιά στην απόρριψη των διασώσε-ων. Το ζήτημα είναι ότι χωρίς διασώσεις δημιουργείται στο κοινό πανικός, που επεκτεί-νεται ταχύτατα, ξεφεύγει από τη χώρα ή την τράπεζα και θίγει απεριόριστα άλλους χώ-ρους, επιχειρήσεις και εργαζόμενους, που δεν ευθύνονται καθόλου. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι, εκτός από το ίδρυμα που καταρρέει, σφίγγουν οι χρηματοδοτήσεις και για όσους δεν φταίνε. Πλήττεται στο σύνολό της η αγορά. Την πληρώνουν όχι μόνο αυτοί που φταίνε, αλλά εξίσου αυτοί που δεν φταίνε. Γι’ αυτό είναι προτιμότερο το ξεφού-σκωμα της φούσκας και η προσαρμογή να γίνεται βαθμιαία και με υπεύθυνο τρόπο.
Οι επιλογές της Μέρκελ είναι παρανοϊκές. Φαντάζεται ότι θα φύγει το χρήμα από τον Νότο και θα συρρεύσει στον Βορρά. Ωστόσο, βασικό κίνητρό της είναι να μην πληρώνει για να μη δυσαρεστεί τους Γερμανούς ψηφοφόρους. Η φιλελεύθερη οδός των κατεδα-φίσεων είναι τυχοδιωκτική και οπωσδήποτε αναποτελεσματική. Εκατομμύρια άνθρω-ποι φέρουν το κόστος των επιλογών της, χάνουν την εργασία τους, αφανίζονται. Οι φι-λελεύθεροι ισχυρίζονται ότι οι διορθώσεις θα γίνουν μέσω των αγορών, ενώ στην πρά-ξη, με τα κατεδαφιστικά μέτρα, απονεκρώνουν κάθε δυναμική των αγορών.
Αντιθέτως, στην Αμερική, ο Ομπάμα, όχι μόνο δεν περικόπτει μισθούς, αλλά προγραμ-ματίζει αυξήσεις από 20% έως 40%, όπως επίσης η Ιαπωνία, προκειμένου να τονωθεί η ζήτηση. Παρά τις μηνιαίες ενέσεις χρήματος στην οικονομία σε μηνιαίο ύψος 90 δισ. από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα, πληθωρισμός δεν υπάρχει στην Αμερική. Αλλά, και αν διαπιστωθεί επικίνδυνη άνοδος τιμών, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να σταματήσει τις ενέσεις χρήματος. Στην Ευρώπη, ΕΚΤ και κυβερνήσεις επιβάλλουν μονόπλευρη λιτότη-τα, περικόπτουν δαπάνες και μισθούς προληπτικά, επισείοντας προσχηματικά τον φόβο του πληθωρισμού, που επί του παρόντος είναι ανύπαρκτος.
Ο πειρασμός της απεμπλοκής της Κύπρου από το ευρώ είναι πολύ μεγάλος και ασφα-λώς εντείνεται. Η κατάσταση είναι πράγματι δύσκολη. Ωστόσο, αν η Κύπρος ενδιαφέρει τον υπόλοιπο κόσμο, είναι επειδή αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Στη Γαλλία ο Μελανσόν εξαπολύει απίστευτους μύδρους κατά της Μέρκελ και του Ολάντ. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδι-ος εκτιμά ότι, αν η Γαλλία αποχωρήσει από το ευρώ, είναι σαν να προσφέρει την Ευρώ-πη δώρο στη Γερμανία. Το πρόβλημα της Κύπρου, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας κ.ά. είναι η ασθένεια που ονομάζεται «Γερμανία». Με αυτές τις αποφάσεις η Ευρώπη δεν ενισχύεται, αλλά αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο. Ο μόνος που φαί-νεται ότι κερδίζει βραχυπρόθεσμα είναι η Γερμανία. Αν όμως καταρρεύσουν όλοι οι ε-ταίροι της, από πού άραγε θα αντλεί τα πλεονάσματά της; Με την Αμερική και την Κίνα, το γερμανικό ισοζύγιο παραμένει ισορροπημένο, ενώ τα δύο τρίτα των πλεονασμάτων η Γερμανία τα πραγματοποιεί μέσα από την Ευρωζώνη και λόγω του ευρώ. Ο πρώτος που έχει συμφέρον από τη διατήρηση του ευρώ είναι η Γερμανία. Πολλοί στη Γερμανία διαμαρτύρονται. Εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις. Βιομήχανοι και έμποροι βλέπουν τις αγορές τους να περιστέλλονται. Τη Μέρκελ στηρίζουν κυρίως οι συνταξιούχοι, αυτοί που φοβούνται να πληρώνουν για άλλες χώρες, λαμβάνοντας υπόψη μόνο το κόστος από τη διατήρηση του ευρώ, αλλά όχι και τα οφέλη από αυτό.
Στη Γαλλία το πολιτικό προσωπικό είναι δουλοπρεπές. Οι παράγοντες της οικονομίας και της κοινωνίας είναι δυσαρεστημένοι και αποσταθεροποιημένοι με την πολιτική της λιτότητας. Καμιά δύναμη της Αριστεράς δεν διεκδικεί την έξοδο από το ευρώ. Ζητούν κυρίως αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής προς την κατεύθυνση της ανάκαμψης και της άμεσης καταπολέμησης της ανεργίας. Μόνο η γαλλική Ακροδεξιά της κυρίας Λεπέν ζη-τάει σήμερα την έξοδο της χώρας από το σύστημα του ευρώ.

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΤΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

Το τραγούδι της εθελουσίας

Το τραγούδι – ποίημα που κάνει θραύση στους εργασιακούς χώρους της ΕΤΕ τις τελευταίες μέρες. Απολαύστε το :

Μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει εθελουσία,
και οι πρώτες υποσχέσεις, έμειναν απλές προθέσεις.
Κόβουν, ράβουν και μετράνε, και τα νεύρα μας τα σπάνε.
Σήμερα, αύριο, όπου να’ναι, κι έτσι οι μέρες μας περνάνε.
Όλοι έχουμε σαλτάρει, σύνταξη, αχ, ποιος θα πάρει;
Συζητήσεις και παζάρια, παίζονται οι ζωές στα ζάρια.
Οι υπάλληλοι είν’ στην τσίτα μέχρι να κοπεί η πίτα.
Κι όταν το μαχαίρι πέσει, άραγε δεν θα πονέσει;
Κάποιοι που θέλουν να φύγουν, τελικά τι θα απογίνουν;
Αν δεν φτάσουν οι παράδες, πώς θα αφήσουν τις Μονάδες;
Και υπάρχουνε κι εκείνοι, που θα νιώσουνε οδύνη,
που έχουν τόσα να προσφέρουν, και γι’αυτό θα υποφέρουν.
Τόσο δίπλωμα στη μέση, τζάμπα πήγε, θα πονέσει,
κι όλες οι φιλοδοξίες πεθαμένες ιστορίες.
Ότι όμως και αν γίνει, ένα πράγμα ας μας μείνει:
Όλοι μας θα φάμε αγγούρια, παντρεμένοι και μπακούρια.

Στίχοι : Άγνωστου συνάδελφου ΕΤΕ

Οι εργασιακές ανατροπές των Μνημονίων στον ιδιωτικό τομέα

Βασιλική Ν. Γεωργακοπούλου
Δρ. Οικονομίας της Εργασίας
Ειδική Σύμβουλος της ΟΤΟΕ

Οι εργασιακές ανατροπές των Μνημονίων στον ιδιωτικό τομέα

Α.Το πρώτο κύμα εργασιακών ανατροπών (Μνημόνιο Ι)
Θεσπίστηκαν με τους νόμους 3845/2010, 3863/2010, 3899/2010, 3920/11, 3979/11, 3986/11, ν. 4024/2011. Με τις διατάξεις αυτών των νόμων :
α) Μειώνεται δραστικά ο χρόνος προειδοποίησης για την καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, από 24 μήνες σε 6 μήνες κατά μέγιστο. Στην πράξη, ο εργοδότης γλυτώνει πλέον το 50% της αποζημίωσης απόλυσης, αφού διευκολύνεται η προειδοποίηση, ενω παρέχεται και η δυνατότητα καταβολής της αποζημίωσης απόλυσης σε δόσεις.
β) Αυξάνεται το ποσοστό των ομαδικών απολύσεων από 3% σε 5% του προσωπικού και μέχρι 30 εργαζόμενους μηνιαίως, για επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 150 μισθωτούς.
γ) Εξαπλασιάζεται (από 2 μήνες σε ένα χρόνο) η δοκιμαστική περίοδος πρόσληψης, για την οποία δεν οφείλεται αποζημίωση και αυξάνεται η μέγιστη επιτρεπόμενη διάρκεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου από 2 σε 3 χρόνια.
δ) Εισάγονται ηλικιακές διακρίσεις, με τους νέους 18-25 ετών να μπορούν πλέον να αμείβονται με το 84% των κατώτατων αποδοχών της ΕΓΣΣΕ.
ε) Προβλέπονται συμβάσεις μαθητείας διάρκειας μέχρι ενός έτους για ανηλίκους 15-18 ετών, «για την απόκτηση δεξιοτήτων», χωρίς ωστόσο να ορίζονται κάποιες συγκεκριμένες αντίστοιχες υποχρεώσεις του εργοδότη, με μισθό στο 70% του κατώτατου της ΕΓΣΣΕ. Οι μαθητευόμενοι δεν υπόκεινται στις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, παρά μόνο στις διατάξεις για την υγιεινή και ασφάλεια.
στ) Η χρήση μερικής απασχόλησης γίνεται φθηνότερη (καταργείται η υπάρχουσα προσαύξηση 7,5% για απασχολούμενους κάτω των 4 ωρών), ενω χαλαρώνουν οι προϋποθέσεις μετατροπής της απασχόλησης «δανεικών εργαζόμενων» σε κανονική απασχόληση στον έμμεσο εργοδότη.
ζ) Μειώνονται κατά 20% οι προσαυξήσεις στα καταβαλλόμενα ωρομίσθια λόγω υπερεργασίας/ υπερωριακής απασχόλησης. Σε μια περίοδο εκτόξευσης της ανεργίας πανελλαδικά, οι υπερωρίες γίνονται φθηνότερες και ενθαρρύνονται, ενω στην πλειονότητά τους δεν αντιστοιχούν σε πραγματικά «έκτακτες και απρόβλεπτες» ανάγκες, αλλά σε πάγιες και τακτικές, που θα μπορούσαν να καλυφθούν από ανέργους. Παράλληλα, εισάγονται νέα «μενού» διευθέτησης του χρόνου εργασίας- ανταλλαγής υπερωριών με ελεύθερο χρόνο.
η) Αυξάνεται σε 9 μήνες για κάθε ημερολογιακό έτος η δυνατότητα του εργοδότη να θέτει μονομερώς το προσωπικό σε εκ περιτροπής εργασία, ενω έχει και τη δυνατότητα να το θέσει σε διαθεσιμότητα μέχρι και 3 μήνες το χρόνο ή να προχωρήσει (με συναίνεση του εργαζόμενου) στη μετατροπή σύμβασης πλήρους απασχόλησης σε σύμβαση μερικής απασχόλησης.
θ) Εισάγονται σημαντικές αλλαγές στο σύστημα επίλυσης συλλογικών διαφορών εργασίας του ν. 1876/90 (Μεσολάβηση-Διαιτησία του ΟΜΕΔ). Οι διαδοχικές παρεμβάσεις στη διαδικασία και στο «ανεκτό περιεχόμενο» των αποφάσεων της Διαιτησίας, ουσιαστικά καταργούν το ρόλο της στην προαγωγή ενός στοιχειωδώς ισότιμου Κοινωνικού διαλόγου και στην προστασία των συλλογικών ρυθμίσεων. Η Διαιτησία περιορίζεται, πλέον, στην επίλυση συλλογικών διαφορών που αφορούν αποκλειστικά στον βασικό μισθό ή ημερομίσθιο και μάλιστα στην κατεύθυνση μείωσής τους. Οι λοιπές διαφορές (θεσμικά, απασχόληση, ωράρια κλπ, καθώς και οι Κανονισμοί Εργασίας), παρ’ότι υπάρχει αντίθετη διάταξη στο Ελληνικό Σύνταγμα, θα μπορούν ακόμα και να μένουν αρρύθμιστες, να μην ανανεώνονται, συνεπώς να καταργούνται.
ι) Θεσπίζονται, σε πρώτη φάση, οι «ειδικές επιχειρησιακές ΣΣΕ», που μπορούν να συνάπτονται και σε επιχειρήσεις με λιγότερα από 50 άτομα, αρκεί να συναινούν, όταν δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, το αντίστοιχο πρωτοβάθμιο κλαδικό ή η αντίστοιχη κλαδική ομοσπονδία. Αυτές καταργήθηκαν στη συνέχεια, προς όφελος μιας γενικευμένης και ανεξέλεγκτης επικράτησης ακόμα και δυσμενέστερων όρων των ειχειρησιακών ΣΣΕ στις κλαδικές (βλ. ιγ, στη συνέχεια).
ια) Στις εισηγμένες Τράπεζες που τελούν υπό τον έλεγχο και την πλειοψηφική συμμετοχή του Δημοσίου επιβάλλεται μείωση, από 1-11-2011, κατά 35% στο μέσο κατα κεφαλή κόστος (πάσης φύσεως αμοιβές, αποζημιώσεις κλπ, χωρίς τις εισφορές) των εργαζομένων, σε σχέση με αυτό που ίσχυε την 31-12-2009. Πρόκειται για ευθεία παρέμβαση στη συλλογική αυτονομία, με ανατροπή ισχυουσών ΣΣΕ.
ιβ) Επεκτείνεται η δυνατότητα σύναψης επιχειρησιακών ΣΣΕ και από ενώσεις προσώπων, εφόσον αυτές συγκεντρώνουν τουλάχιστον τα 3/5 των απασχολουμένων της επιχείρησης και εφόσον δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο. Αν δεν υπάρχουν ούτε ενώσεις προσώπων, τότε οι επιχειρησιακές ΣΣΕ θα μπορούν να συνάπτονται από τυχόν υπάρχουσες πρωτοβάθμιες κλαδικές οργανώσεις και από τον αντίστοιχο εργοδότη. Η εισαγωγή τής «ένωσης προσώπων» ως συνδικαλιστικού υποκειμένου, αυτή τη φορά με αόριστη και όχι προσωρινή διάρκεια, σε χώρους που δεν υπάρχουν (ή θα γίνει προσπάθεια να καταργηθούν…) σωματεία και κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, διευκολύνει και εργοδότες που θα θελήσουν να στήσουν «το δικό τους» συνδικαλιστικό μόρφωμα, για να περικόψουν μισθούς, και πιθανώς να διευρύνουν τα πεδία φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, συμφωνώντας χαμηλότερους «επίσημους» μισθούς, με μοναδικά όρια τα κατώτατα της ΕΓΣΣΕ.
ιγ) Καταλύεται η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης στη συρροή κλαδικών-επιχειρησιακών ΣΣΕ. Οι Επιχειρησιακές ΣΣΕ θα υπερισχύουν χωρίς προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση των Κλαδικών για ευκολότερες μειώσεις μισθών-κατάργηση δικαιωμάτων, με μόνο όριο τα οριζόμενα από την ΕΓΣΣΕ. Η ρύθμιση αυτή προοριζόταν να ισχύσει μέχρι και το 2014, οπότε θα τελείωνε κανονικά το Πρόγραμμα στήριξης, λόγω όμως της παράτασής του μπορεί να ισχύσει μέχρι το 2016 .
Οι «ενισχυμένες» επιχειρησιακές ΣΣΕ, δεν αποβλέπουν στη διάσωση, βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, προϋποθέσεων και προπαντός αμοιβαίων κατ’ εξαίρεση δεσμεύσεων, μόνο των επιχειρήσεων που θα βρίσκονταν σε κρίσιμη κατάσταση.
Προορίζονται να λειτουργήσουν ευρύτερα, ως όχημα γενικευμένης εσωτερικής υποτίμησης της αμοιβής και των όρων εργασίας, με σκοπό «τη –δήθεν- γενικότερη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», δημιουργώντας σοβαρά και εκτεταμένα ρήγματα τόσο στην ισχύ των κλαδικών ΣΣΕ, όσο και στους όρους ανταγωνισμού μεταξύ επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου. Ουσιαστικά, δρομολογούν «ελεύθερη πτώση» των αμοιβών κλπ. δικαιωμάτων, παράλληλα με τη μεθοδευόμενη διάλυση κάθε είδους κλαδικών οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς δεν θα υπάρχει πλέον αντικείμενο ελεύθερης διαπραγμάτευσης για τη σύναψη κλαδικών συμβάσεων.
Ο κάθε ακραίος εργοδότης, που θα είναι σε θέση να εκβιάσει ή να ελέγξει το σωματείο της επιχείρησης, την ‘Ενωση προσώπων ή γενικότερα το προσωπικό του, ο εργοδότης που θα αποχωρεί από την εργοδοτική οργάνωση για να μη δεσμευτεί από την κλαδική ΣΣΕ, θα μπορεί πλέον να ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό στους νομοταγείς και διαλλακτικούς εργοδότες «και με την άδεια του νόμου», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ομαλότητα των αγορών, τους μισθούς και την ποιότητα των εργασιακών σχέσεων.
Είναι προφανείς οι συνέπειες αυτών των διατάξεων στις εργασιακές σχέσεις και στις κλαδικές, αλλά και στις επιχειρησιακές ρυθμίσεις, αφού η πρωτοκαθεδρία των επιχειρησιακών ΣΣΕ, χωρίς κλαδικό πάτωμα ασφαλείας, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μονοσήμαντη, εξατομικευμένη ρύθμιση των αμοιβών και των όρων εργασίας από τους εργοδότες.
ιδ) Παγώνει η υφιστάμενη δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών ΣΣΕ, (με Υπουργική Απόφαση) και στους μη συμβαλλόμενους εργοδότες ή/και στους μη συνδικαλισμένους εργαζόμενους. Η ρύθμιση αυτή προοριζόταν να ισχύσει μέχρι και το 2014, οπότε θα τελείωνε κανονικά το Πρόγραμμα στήριξης, λόγω όμως της παράτασής του μπορεί να ισχύσει μέχρι και το 2016 . Πρόκειται για διατάξεις που επιχειρούν να διεμβολίσουν, να διασπάσουν και εν τέλει να εξαφανίσουν την κλαδική ΣΣΕ της ΟΤΟΕ και άλλες σημαντικές κλαδικές ΣΣΕ (λ.χ. υπηρεσιών, εμπορίου, επισιτισμού, ξενοδοχείων, ασφαλιστικών εταιρειών κλπ) νομιμοποιώντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό και ένα χωρίς αρχές και όρια κοινωνικό dumping στους μισθούς και στα εργασιακά δικαιώματα
Β. Το δεύτερο κύμα εργασιακών ανατροπών (Μνημόνιο ΙΙ)
(ν.4046/2012 και Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 6/28-2-2012).
Με αυτά θεσπίστηκαν:
α)Μείωση των κατώτατων μισθών της ΕΓΣΣΕ κατά 22% για εργαζόμενους ηλικίας άνω των 25 ετών
β)Μείωση των κατώτατων μισθών ΕΓΣΣΕ κατά 32%, για εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών.
γ) Κατάργηση διατάξεων οργανισμών – κανονισμών εργασίας σε Τράπεζες και ΔΕΚΟ, εφόσον αυτές παρέχουν στον εργαζόμενο μεγαλύτερη προστασία από την απόλυση, σε σχέση με την κοινή σύμβαση αορίστου χρόνου. Επιλεκτική κατάργηση (βάσει Εγκυκλίου…) και διατάξεων για προαγωγές, προσλήψεις, αξιολόγηση, αν αυτές «θυμίζουν» ρυθμίσεις του Δημοσίου (!!!).
δ) Η χρονική επέκταση της συλλογικής ισχύος κανονιστικών όρων ΣΣΕ ακόμα και αν αυτές λήξουν, χωρίς να έχουν ανανεωθεί, περιορίζεται από 6μηνο σε 3μηνο. Με τη λήξη του 3μήνου, θα ισχύουν ως νόμιμες αποδοχές, για τους νεοπροσλαμβανόμενους αλλά και για τους ήδη απασχολούμενους (μετενέργεια), μόνο ο βασικός μισθός και τα επιδόματα πολυετίας, σπουδών, παιδιών και ανθυγιεινής εργασίας. ‘Ολα τα άλλα, εφόσον δεν υπάρξει νέα ΣΣΕ, θα ρυθμίζονται με ατομική διαπραγμάτευση εργαζόμενου-εργοδότη.
ε) Προσφυγή στη Διαιτησία μόνο μετά από τη σύμφωνη γνώμη και των δυο πλευρών, (πριν υπήρχε δυνατότητα και μονομερούς προσφυγής, εάν ο εργοδότης ή το συνδικάτο συμπεριφερόταν κακόπιστα και αρνείτο τη διαπραγμάτευση). Η Διαιτησία αποφασίζει πλέον μόνο για τον βασικό μισθό, λαμβάνοντας ρητά υπόψη την ανάγκη μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας, χωρίς δυνατότητα ενσωμάτωσης στη Διαιτητική Απόφαση ακροτελευτιας διάταξης που να διατηρεί όσα είχαν συμφωνηθεί στο παρελθόν για τα υπόλοιπα θέματα, μισθολογικά και θεσμικά ή και Κανονισμούς Εργασίας, που καλύπτει η ΣΣΕ.
στ) Αναστολή οποιασδήποτε ήδη προβλεπόμενης από ΣΣΕ αύξησης στους μισθούς και τα ημερομίσθια, μέχρι το ποσοστό ανεργίας να πέσει κάτω από 10%, συμπεριλαμβανομένης της ωρίμανσης ή όποιας «αυτόματης» αύξησης συνδέεται με την πάροδο του χρόνου (αλλαγή κλιμακίου, επίδομα πολυετίας)
ζ) Καθορισμός μέγιστης διάρκειας ΣΣΕ στα 3 χρόνια. ‘Οσες συμβάσεις ισχύουν πάνω από 2 χρόνια, όπως της ΟΤΟΕ, λήγουν αυτοδίκαια, ακόμα και εάν στο μεταξύ δεν καταγγελθούν, τον Φεβρουάριο του 2013.
η) Τέλος, με βάση τον ν. 4051/2012, Αρθρο 10, Παράγραφος 11, «Τα άρθρα 4 και 5 του π.δ. 178/2002 δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση εφαρμογής των άρθρων 63Δ και 63Ε του ν. 3601/2007 και οι συμβάσεις εργασίας δεν μεταφέρονται.». Με άλλα λόγια, ειδικά στην περίπτωση διάσπασης-επιλεκτικής εκκαθάρισης τραπεζών, δεν προστατεύονται οι εργαζόμενοι. Η απασχόληση, τα δικαιώματα και οι εργασιακές τους σχέσεις δεν διασφαλίζονται ούτε μεταφέρονται στο νέο «καλό» σχήμα, όπως αντίθετα προβλέπει το ΠΔ178/2002, σε εφαρμογή της Οδηγίας 95/50/ΕΚ, η οποία στην προκειμένη περίπτωση παραβιάζεται. Ακόμα και αν ο νέος εργοδότης επιθυμεί να επαναπροσλάβει τους εν λόγω εργαζόμενους, αυτό θα γίνει με νέους όρους, αφού η προϋπάρχουσα εργασιακή τους σχέση υποχρεωτικά θα λύεται.

Γ. Το τρίτο κύμα εργασιακών ανατροπών, (Μεσοπρόθεσμο/Μνημόνιο ΙΙΙ).
Με τον πρόσφατο ν. 4093/2012, θεσπίστηκαν:
α) Η παραπέρα μείωση του χρόνου προειδοποίησης για απόλυση στους 4 μήνες και των αποζημιώσεων απόλυσης, με στόχο να διευκολυνθούν ακόμα περισσότερο οι απολύσεις εργαζόμενων με μεγάλη προϋπηρεσία και –προφανώς- οι απολύσεις εργαζομένων στις Τράπεζες, ενόψει των μεθοδευόμενων εξελίξεων στον Τραπεζικό κλάδο.
Το ανώτατο όριο μηνών προειδοποίησης είχε ήδη μειωθεί από τον ν. 3863/2010 στους 6 μήνες και αυτό για πάνω από 20 έτη υπηρεσίας. Με το νέο καθεστώς, το όριο αυτό μειώνεται περαιτέρω σε 4 μήνες, κλιμακούμενο ανάλογα με τα έτη υπηρεσίας.
Ακόμα, επιβάλλεται εφεξής νέο πλαφόν στην αποζημίωση απόλυσης, ίσο με 12 μισθούς για 16 χρόνια προϋπηρεσίας. Εννοείται πως αν η απόλυση γίνει με προειδοποίηση, τα ποσά της αποζημίωσης μειώνονται κατά 50%
Για κάθε μισθό πρόσθετης αποζημίωσης, που δικαιούνται πλέον μόνο οι ήδη απασχολούμενοι εφόσον έχουν υπερβεί 16 χρόνια υπηρεσίας, μπαίνει ως πλαφόν το ποσό των 2.000€, ανεξάρτητα από τυχόν υψηλότερες μηνιαίες αποδοχές τους. Παράλληλα, για τους εργαζόμενους αυτούς παγώνει το δικαίωμα σε πρόσθετους μισθούς αποζημίωσης, για την από εδω και πέρα υπηρεσία τους.
β) Νέος τρόπος καθορισμού της κατώτατης αμοιβής στον ιδιωτικό τομέα, αποκλειστικά από την Κυβέρνηση, από 1/4/2013. Ο νέος κατώτατος μισθός θα διαμορφωθεί με Νομοθετική Πράξη (όπως συνέβη στις 14/2/2012) και όχι με συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Στον συγκεκριμένο μισθό θα υπάρχει προσαύξηση μόνο για 3ετίες (επίδομα ωρίμανσης) όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί στις 14/2/2012, οπότε και είχαν παγώσει, με αποτέλεσμα από 14/2/2012 να μη μετράει η υπηρεσία στον εργοδότη και να παραμένει έκτοτε παγωμένη. ‘Ετσι, πέρα από τις μέχρι σήμερα παρεμβάσεις-μειώσεις στα κατώτατα της ΕΓΣΣΕ, η τρόικα και η Κυβέρνηση θα μπορούν να επιβάλουν μονομερώς συνεχή εσωτερική υποτίμηση μισθών καθορίζοντας τις κατώτατες αμοιβές (μισθούς και ημερομίσθια), συνεπώς και τα ήδη πενιχρά επιδόματα ανεργίας κλπ. παροχές, επιταχύνοντας τη συρρίκνωση των αμοιβών σε όλη τη χώρα.
γ) Δυνατότητα μονομερούς κατάργησης του Επιδόματος Γάμου από τις 12/11/2012, για όσες επιχειρήσεις δεν είναι μέλη εργοδοτικού φορέα που συμμετέχει στην υπογραφή της ΕΓΣΣΕ (λ.χ. ΣΕΤΕ). Επίσης, παρέχεται η δυνατότητα κατάργησης του Επιδόματος Γάμου της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε από 1/4/2013, για όλες τις επιχειρήσεις. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη μείωση στον κατώτατο μισθό για τους έγγαμους, καθώς το επίδομα γάμου θα χορηγείται εφεξής μόνο εφόσον υπάρξει συμφωνία των εργοδοτικών οργανώσεων και της Γ.Σ.Ε.Ε. η οποία, σε κάθε περίπτωση, θα δεσμεύει μόνο τα μέλη τους.
δ) Κατάργηση της καθολικότητας ισχύος των ΕΓΣΣΕ, για τα μισθολογικά (πλην του νομοθετημένου από την Κυβέρνηση ελάχιστου βασικού μισθού και των «παγωμένων» τριετιών) θέματα. ‘Ετσι, ακόμα και αν κάποιες τριτοβάθμιες οργανώσεις εργοδοτών συμφωνήσουν με νέα ΕΓΣΣΕ να δοθεί λ.χ. το επίδομα γάμου, ή οποιαδήποτε άλλη μισθολογική παροχή, όσες εργοδοτικές οργανώσεις δεν θα εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις αυτές, ή οι εργοδότες που δεν είναι μέλη τους, δεν θα είναι υποχρεωμένοι να το καταβάλλουν.
Η κατάργηση του κύριου αντικειμένου της ΕΓΣΣΕ, ουσιαστικά όλων των μισθολογικών θεμάτων της, αλλά και της καθολικότητας ισχύος της στα θέματα αυτά, απειλεί στο μέλλον να συμπαρασύρει και όλα τα λοιπά «θεσμικά» δικαιώματα που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ.
ε) Μείωση του χρόνου ανάπαυσης, ουσιαστική κατάργηση του 5νθήμερου και ευέλικτες ρυθμίσεις του ωραρίου στα εμπορικά καταστήματα. Είναι ωστόσο γνωστές και δηλωμένες οι προθέσεις και οι πιέσεις της τρόϊκας για γενίκευση της απορρύθμισης των ωραρίων και της κατάλυσης του 5νθήμερου, σε όλους τους κλάδους της οικονομίας.
στ) Απάλειψη αδειών για υπερωρίες και χαλάρωση διαδικασιών ελέγχου τους από το ΣΕΠΕ. ‘Ετσι διευρύνονται τα περιθώρια αυθαιρεσιών στις υπερωρίες, στις παραβιάσεις ωραρίων, εργατικής νομοθεσίας κλπ και αποδυναμώνεται ο ήδη συρρικνωμένος στην πράξη, ελεγκτικός ρόλος του ΣΕΠΕ.
Δ. Συνοπτική Αποτίμηση
Οι εργασιακές παρεμβάσεις των Μνημονίων, αποδομούν και καταργούν σημαντικά εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, προς διευκόλυνση συμφερόντων που πολύ πριν την κριση ήθελαν να απαλλαγούν από αυτά.
Οι πρωτοφανείς, για ευρωπαϊκά δεδομένα, ανατροπές σε μισθούς-όρους εργασίας-ΣΣΕ-εργατικό δίκαιο, έγιναν απευθείας από την Κυβέρνηση, κατ’ εντολή της τρόϊκας, χωρίς κοινωνικό διάλογο, παρά τη μαζική αντίθεση των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Κύριος στόχος τους, η δραστική «εσωτερική υποτίμηση» της Εργασίας, η απαξίωση σημαντικής μερίδας κεφαλαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων, η νομιμοποίηση των πιο «γκρίζων», οπισθοδρομικών και ακραίων εργοδοτικών πρακτικών.
Αυτές οι πολιτικές, ήδη κατέληξαν σε:
• Κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, των ασταθών μορφών απασχόλησης, μιας ανεξέλεγκτης ποσοτικής ευελιξίας στην εργασία.
• Αποδόμηση της αγοράς εργασίας και ισοπέδωσή της στο κατώτατο δυνατό επίπεδο, με αποτέλεσμα η πλήρης και σταθερή απασχόληση να περιορίζεται δραστικά και να…στοχοποιείται ως δήθεν «προνομιακή».
• Συνεχείς μισθολογικές περικοπές και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με συνεχείς παραβιάσεις της συλλογικής αυτονομίας.
• .Μισθολογική ισοπέδωση, ανεξάρτητα από θέση, ειδικότητα, δεξιότητες και παραγωγικότητα του εργαζόμενου.
• Υποβάθμιση και αμφισβήτηση του ρόλου των Συλλογικών διαπραγματεύσεων και ΣΣΕ σε ΟΛΑ τα επίπεδα. (ΕΓΣΣΕ, κλαδικές, επιχειρησιακές)
• Φυγή εξειδικευμένου δυναμικού από τη χώρα.
Η «εσωτερική υποτίμηση» αποβλέπει στο να μειωθούν οι μισθοί στην Ελλάδα στα επίπεδα χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, ακόμα και Βαλκανικών χωρών με πολύ χαμηλότερη παραγωγικότητα.
Οι αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών (και συντάξεων) δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας «αστοχίας» των μνημονιακών πολιτικών. Είναι κεντρική και δηλωμένη επιδίωξη της τρόϊκας, ενω ελάχιστα την απασχολούν οι αναγκαίες ισοδύναμες μειώσεις των τιμών και του κόστους διαβίωσης.
Με τις πρώτες παρεμβάσεις της (Μνημόνιο 1), τα εισοδήματα από την εργασία μειώθηκαν κατά 22,8% τη διετία 2009-2011, ή κατά 19 δις ευρώ (‘Εκθεση ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, 2012). Το Μνημόνιο ΙΙ προβλέπει -και η τρόϊκα επιδιώκει- την παραπέρα μείωσή τους στον ιδιωτικό τομέα, τουλάχιστον κατά 15-20% στην επόμενη διετία.
Με τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, που εντείνεται με τα πρόσφατα μέτρα του νέου Μεσοπρόθεσμου/Μνημονίου ΙΙΙ και την αποκαθήλωση ακόμα και της ΕΓΣΣΕ, η μείωση θα ξεπεράσει τα 33 δις ευρώ το 2012, φέρνοντας την αγοραστική δύναμη των μισθών στα επίπεδα του 1995. Ανεξάρτητα από την υψηλότερη παραγωγικότητα των μισθωτών στη χώρα μας, οι μέσες ετήσιες αποδοχές τους θα συγκρίνονται, πλέον, με τα επίπεδα της Κροατίας, της Τσεχίας και της Εσθονίας.
Οι εγχώριοι και ξένοι θιασώτες της εσωτερικής υποτίμησης δογματικά παρέβλεψαν τα πραγματικά, διαρθρωτικά προβλήματα ανταγωνιστικότητας. Δηλαδή :
• τι προϊόντα/υπηρεσίες παράγονται και πως παράγονται στην Ελλάδα,
• την επίδραση των μηχανισμών δημιουργίας εμπορικών πλεονασμάτων (και αντίστοιχα ελλειμμάτων) σε συνθήκες ευρώ,
• τη μικρή συμβολή του εξωτερικού τομέα στη διαμόρφωση του ΑΕΠ,
• τα προβλήματα ολιγοπωλιακής διάρθρωσης των αγορών, κερδοσκοπικής διαμόρφωσης ή και ακαμψίας των τιμών,
• τις σοβαρές παρενέργειες των μνημονιακών πολιτικών στην παραγωγικότητα αλλά και στη φυγή εξειδικευμένου δυναμικού από τη χώρα,
• τη σοβαρή επίδραση του ανατιμημένου ευρώ στην ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Τα μέτρα αυτά, που δεν έχουν «προσωρινό χαρακτήρα»,
• προωθούν ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης και μια αναχρονιστική ανταγωνιστικότητα, βασισμένη στην υποαμειβόμενη και ασταθή εργασία και στην εργοδοτική ασυδοσία, η οποία ελάχιστα ταιριάζει σε μια ευρωπαϊκή χώρα.
• επιβραβεύουν κακόπιστες συμπεριφορές, ακόμα και τις πιο μύχιες επιδιώξεις ακραίων εργοδοτικών συμφερόντων.
• πλήττουν τη συλλογική αυτονομία, επιχειρώντας να περιθωριοποιήσουν και προοπτικά να καταργήσουν τις παγίως ανεπιθύμητες, για τη νεο-φιλελεύθερη προσέγγιση, συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις ΣΣΕ και τα συνδικάτα, σε όλα τα επίπεδα, προωθώντας ως μόνο (και άνισο) πεδίο ρύθμισης την ατομική διαπραγμάτευση εργοδότη-εργαζόμενου.
• στοιχειοθετούν ένα άνισο και εξαρχής ναρκοθετημένο πλαίσιο συλλογικής διαπραγμάτευσης «για τα πάντα και από την αρχή», χωρίς διέξοδο ρύθμισης ή δυνατότητα «τιμωρίας» τυχόν κακόπιστης στάσης του εργοδότη στη Διαιτησία. Αντίθετα, επιβραβεύουν κυρίως τον εργοδότη που αρνείται να διαπραγματευθεί !
• πριμοδοτούν προκλητικά και εν λευκώ τις επιχειρήσεις, χωρίς καμία εκ μέρους τους δέσμευση για ευνοϊκότερους όρους τιμολόγησης των προϊόντων/υπηρεσιών τους, για τη διενέργεια επενδύσεων με αύξηση της απασχόλησης, ούτε καν για τη στοιχειώδη προστασία της.
• ανατροφοδοτούν και εντείνουν την υφεσιακή παγίδα, στην οποία έχουν εγκλωβιστεί η οικονομία και η κοινωνία μας
• είναι αντίθετα με διατάξεις του Ελληνικού Συντάγματος, με βασικές ΔΣΕ, την ΕΣΔΑ και γενικότερα με το κοινοτικό κεκτημένο. ‘Ηδη η τριμερής Επιτροπή Συνδικαλιστικής Ελευθερίας, το ανώτατο ελεγκτικό όργανο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, διαπίστωσε πολλαπλές, σοβαρές και εκτεταμένες παραβιάσεις των διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας για την προστασία της συλλογικής αυτονομίας, του απαραβίαστου των όρων των ΣΣΕ και των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
• θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τις κλαδικές ΣΣΕ και κάθε έννοια συλλογικής διαπραγμάτευσης, σε όλα τα επίπεδα.
Οι παραπάνω ανατροπές, σε συνδυασμό με τις επικείμενες νέες πιέσεις στην απασχόληση λόγω των Εξαγορών και των Συγχωνεύσεων, αποτελούν σήμερα τη μεγαλύτερη πρόκληση για το σ.κ., θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα για το ρόλο, τις παρεμβάσεις και τις μορφές ανασύνταξης των συνδικάτων στην επόμενη τριετία.
Αθήνα, 4/2/2013

ΔΗΛΩΣΗ του Σταύρου Κούκου, Προέδρου της ΟΤΟΕ

Αθήνα, 26 Οκτωβρίου 2012
ΔΗΛΩΣΗ
του Σταύρου Κούκου
Προέδρου της ΟΤΟΕ

Τα σημερινά δημοσιεύματα που αναφέρονται σε χιλιάδες απολύσεις στις Τράπεζες, διαρρέονται από ορισμένους κύκλους τραπεζιτών με σκοπό να διαμορφώσουν κλίμα φόβου και ανασφάλειας στους εργαζόμενους, προκειμένου να υλοποιηθούν ανέξοδα και με τις λιγότερες δυνατές εργοδοτικές παρεμβάσεις τα σχέδιά τους που αφορούν στην αποσταθεροποίηση της Εργασίας.

Αυτοί οι σχεδιασμοί εξυπηρετούν τους ανταγωνιστικούς σχεδιασμούς εκείνων που τους διαρρέουν και εκδηλώνονται στη πιο κρίσιμη χρονική στιγμή των αναδιαρθρώσεων στις Τράπεζες για τους παραπάνω προφανείς λόγους.

Γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι ότι αν αποπειραθούν να προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις στις Τράπεζες θα υπονομεύσουν το προϊόν της πίστης που είναι το κατ’ εξοχήν τραπεζικό προϊόν, θα υποδηλώσουν σοβαρό πρόβλημα για την ίδια την Τράπεζα και θα οδηγήσουν τους καταθέτες τους σε αθρόες και μαζικές αναλήψεις.

Ας αφήσουν λοιπόν τα κόλπα, τις διαρροές και τις ανεδαφικές και επικίνδυνες επιχειρηματικές επιλογές και ας κοιτάξουν να σχεδιάσουν την ουσιαστική συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο τόπος.

Η ΟΤΟΕ επισημαίνει ότι θα απαντά άμεσα και αποφασιστικά σε επιλογές και σχεδιασμούς που υπαγορεύονται από κοντόφθαλμες και επικίνδυνες επιχειρηματικές λογικές, που αφορούν στα δικαιώματα των εργαζομένων και υπογραμμίζει ότι η υπεύθυνη στάση που απαιτεί η σημερινή δύσκολη συγκυρία επιβάλλει σε όλους σοβαρότητα και διάλογο και όχι ανεύθυνους τσαρλατανισμούς.

ΌΙ ΓΥΜΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ

Κύριοι Τροϊκανοί,

Προτείνετε τα εξής:

– Γυμνός μισθός 586 ευρώ
– Τέλος οι τριετίες και τα επιδόματα
– Τέλος το επίδομα γάμου
– Απόλυση με προειδοποίηση : 6 μισθοί
– Απόλυση χωρίς προειδοποίηση : 12 μισθοί

….και νομίζετε ότι η κόλαση δεν είναι ένα τσιγάρο δρόμος από εδώ και πέρα;

Ανακοίνωση της Συνάντησης Εργατικής Αντίστασης για τις δηλώσεις Σκουρλέτη

Ανακοίνωση της Συνάντησης Εργατικής Αντίστασης

Καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις δηλώσεις του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Σκουρλέτη σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή την Παρασκευή 5 Οκτώβρη που αναφέρονταν στο χτύπημα των εργαζόμενων του Σκαραμαγκά από τα ΜΑΤ στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Ο κος Σκουρλέτης ακολούθησε πιστά την γραμμή που πρόβαλαν τα ΜΜΕ για το απαράδεκτο της «εισβολής» των εργαζόμενων μέσα στον χώρο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Επιχειρηματολόγησε για το ότι ήταν λάθος αυτή η ενέργεια, και δυστυχώς ταυτίστηκε έτσι με όλη την κυβερνητική προπαγάνδα. Λίγη διαφορά κάνει αν στην συνέχεια μιλήσεις και για το δίκιο των αιτημάτων, για τον θυμό και την αγανάκτηση των απλήρωτων εργατών.
Όμως ο κος Σκουρλέτης προχώρησε ακόμη περισσότερο. Έβαλε ερωτήματα για την «ευκολία» με την οποία «αφέθηκαν» οι εργαζόμενοι από τα ΜΑΤ και μπήκαν μέσα στο προαύλιο του υπουργείου. Πρόκειται για απαράδεκτη ενέργεια εκ μέρους του εκπροσώπου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, να αφήνει υπονοούμενα για προβοκάτσια στην οποία συμμετείχαν οι εργαζόμενοι του Σκαραμαγκά.
Είναι απαράδεκτο εκπρόσωπος Τύπου αριστερού κόμματος να στρέφεται με αυτόν τον τρόπο ενάντια στις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων απέναντι στις τρόικες και τα μνημόνια. Πόσο μάλλον όταν την ίδια στιγμή βουλευτές και συνδικαλιστές του κόμματος του βρέθηκαν στο πλευρό των απεργών.
Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει διαπιστευτήρια υπευθυνότητας στην αστική τάξη, οδηγεί σε μια κατρακύλα που δεν έχει πάτο. Καταδικάζουμε αυτές τις δηλώσεις και δηλώνουμε με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι οι εργαζόμενοι με τις «απαράδεκτες» ενέργειές τους είναι που θα γκρεμίσουν τα μνημόνια και τις τρόικες και όχι η «υπεύθυνη αντιπολίτευση» στα κανάλια.
Είμαστε στο πλευρό των εργαζόμενων του Σκαραμαγκά και κάθε απεργού που παλεύει, χωρίς «ναι μεν αλλά» μέχρι τη νίκη.

Άμα δεν μπορείτε, παραιτηθείτε!

Όπως αναφέρει σε σχόλιό της η εφημερίδα «Ελλάδα Αύριο» ο υφυπουργός Εργασίας Νίκος Παναγιωτόπουλος απαντώντας χτες στη Βουλή σε ερωτήσεις βουλευτών δέχτηκε μια παρατήρηση του Προέδρου της Βουλής ότι έχει την τιμητική του. Και τι απάντησε ο υφυπουργός; «Μακάρι να μην είχα την τιμητική μου, αν είναι να απαντώ σε ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με απολύσεις και μη καταβολές δεδουλευμένων»!

Τώρα τι να του πεις;

 

tsakthan