Ανακοίνωση για τη μη καταβολή μισθών και την επίσχεση εργασίας στις εκδ. Καστανιώτη

ανακοίνωση για τη μη καταβολή μισθών και την επίσχεση εργασίας στις εκδ. Καστανιώτη

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ…

 

4 μήνες απλήρωτοι!…  4 εργαζόμενοι σε επίσχεση εργασίας!!

 

Πριν από ένα χρόνο οι Εκδόσεις Καστανιώτη«μπήκαν στο χορό» της καθυστερούμενης καταβολής μισθών. Η καθυστέρηση αυτή -που με τον καιρό διογκώνονταν- μονιμοποιήθηκε. Στα εύλογα ερωτήματα των εργαζομένων, η οικονομική διεύθυνση απαντούσε ως εξής: «φτιάξε βιογραφικό», «βρες αλλού δουλειά». Ο καιρός περνούσε, οι εργαζόμενοι παρείχαν εργασία και ο εργοδότης τους «φόρτωνε» χρωστούμενους μισθούς!

 

Όλο αυτό το διάστημα, δεν υπήρξε καμία επίσημη ενημέρωση για την κατάσταση της εταιρείας, η οποία τους τελευταίους 3 μήνες είχε καταφέρει να «παραιτήσει» 5 εργαζόμενους! Το γεγονός ότι οι περισσότεροι εργάζονταν για αρκετό μεγάλο διάστημα, οδηγεί και τον πιο αδαή σε εύκολα και φανερά συμπεράσματα. Το ίδιο διάστημα η εταιρεία –οφείλοντας ήδη στους εργαζόμενους της  τρεις (3)  μισθούς δεν δίστασε να προβεί σε νέα πρόσληψη αποκρύπτοντας φυσικά, από τον νέο υπάλληλο αυτή την λεπτομέρεια!

Στις αρχές Απριλίου οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να συναντηθούν  για να συζητήσουν για την εργασιακή τους κατάσταση. Ο επιχειρηματίας κατέστειλε αυτή τους την προσπάθεια με συνοπτικές διαδικασίες. Ούτε τότε σκέφτηκε πως ήρθε η ώρα να τους μιλήσει με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα.  Δύο (2) ημέρες μετά, μερίδα εργαζομένων, που απασχολείται στις αποθήκες της εταιρείας, σταμάτησε να εργάζεται, αξιώνοντας να πληρωθεί τον μισθό τουλάχιστον ενός μήνα. Η «παράλογη» αυτή απαίτηση ικανοποιήθηκε και σχολιάστηκε ως απειλή! Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι πήραν τον τίτλο: «γκρινιάρηδες»!

 

Στις αρχές Μαΐου ο εργοδότης παρέλαβε εξώδικη διαμαρτυρία-πρόσκληση από τέσσερις εργαζόμενους, οι οποίοι του ζητούσαν να καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά που αφορούσαν στους μισθούς των τελευταίων 4 μηνών!  Τότε, ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας κάλεσε όλους τους εργαζόμενους, χωριστά, σε διαβούλευση και ενημέρωση όσον αφορά στις μειώσεις του κύκλου εργασιών καθώς και των εισπράξεων. Δεν παρέλειψε βέβαια να κοινοποιήσει ένα μακρόπνοο (σε βάθος δωδεκαμήνου) πρόγραμμα αποπληρωμής, χωρίς να προσφέρει ούτε ένα ευρώ από τα οφειλόμενα όχι μόνο άμεσα αλλά ούτε και εντός του επόμενου διμήνου, χωρίς να αναλαμβάνει καμία δέσμευση για την τήρηση του προτεινόμενου χρονοδιαγράμματος και με τελειότερη ασφαλιστική δικλίδα ότι αυτά ισχύουν με επιφύλαξη για την περίπτωση αλλαγής των συνθηκών!

 

Ο Σύλλογος υπαλλήλων βιβλίου – χάρτου στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων στον Kαστανιώτη. Απαιτούμε την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων σε όλους τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι ζούμε από τον μισθό μας, δεν μας περισσεύουν χρήματα για να δανείζουμε τους εργοδότες και μάλιστα με μηδενικό επιτόκιο. Απέναντι στην επίθεση των εργοδοτών οι εργαζόμενοι έχουμε τον συλλογικό αγώνα και την αλληλεγγύη.  Ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο δουλειάς να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους.

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

 

Λόντου 6 (β΄ όροφος), Εξάρχεια / 210-3820537 / sylyp_vivliou@yahoo.gr / bookworker.wordpress.com

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΤΕ: “EKEI ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑΝΕ, ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙ”

 

 “EKEI  ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑΝΕ,  ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙ”

 

Μετά τις αποστολές επιστολών έγιναν και οι συναντήσεις των Ταμβακάκη-Βρανά με τον ΣΥΕΤΕ,  για την “καθ΄οιονδήποτε τρόπο” μείωση του λειτουργικού κόστους με μείωση κατά  100 εκατ. € του  μισθολογικού κόστους των 868 εκατ.€ . Κατ΄επιταγήν– όπως επικαλούνται – των Προβόπουλου-Ντράγκι, οι οποίοι βάζουν τον πήχυ της μείωσης στο 18% και εξειδικεύοντας το “γελοίον του πράγματος” ότι οι μειώσεις θα έχουν μια διακύμανση από 5% έως 15% με  “μαξιλάρι” τα € 1,500,00 μεικτά!!!

 

Τη στιγμή που η αγοραστική δύναμη των μισθών μας επιβαρύνεται σε σημείο απελπισίας από χαράτσια, κεφαλικούς φόρους, ακρίβεια, άλλες φορολογικές επιβαρύνσεις κ.α. και από την άλλη, η τράπεζα να συνεχίζει να ενισχύεται με πακέτα στήριξης δισ.€ δείχνοντας το δάκτυλο στους εργαζόμενους, απαιτώντας να πληρώσουμε τις ζημιές τους με χρόνια και βάρβαρη λιτότητα.

 Ήδη οι εργαζόμενοι της Εθνικής είναι από τους χαμηλότερα αμειβόμενους στις τράπεζες και ρωτάμε: είναι ή δεν είναι οικονομία κλίμακος για την τράπεζα οι αθρόες και συνεχιζόμενες αποχωρήσεις συνδλφ., οι πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις για πάγωμα της ωρίμανσης και επιδόματος πολυετίας, η επωφελής διαφοροποίηση των εργοδοτικών εισφορών για τους ασφαλισμένους προ και μετά του ΄92,   για ΟΕΚ,  Εργ. Εστία και από το νόμο Πετραλιά.

 

Περικοπές στους μισθούς δεν προσφέρουν τίποτα στ΄αποτελέσματα της τράπεζας. Το ποσοστό του 12% που αντιστοιχεί στα 100 εκατ.€ μπορεί και πρέπει να επιμερισθεί στους υψηλόμισθους, μεγαλοστελέχη,συμβούλους και ηγετική ομάδα διοίκησης.  Αρκεί ν΄αναλογιστεί κανείς ότι μόνο οι πέντε επικεφαλής της τράπεζας αμείβονται με περίπου 2 εκατ.€., όσο για άλλες παροχές …….

Δεν είμαστε ευγενείς μ΄αυτούς που στοχοποιούν ξανά τις “ευγενείς”μας συβάσεις θέλοντας να βαθύνουν πιο πολύ την πολιτική τους της εσωτερικής υποτίμησης.

Ούτε να περνάει απ΄το μυαλό κανενός για μείωση αμοιβών που είναι θεσμοθετημένες από κλαδική σύμβαση και επιχ/κή σύμβαση ή συμφωνία.

Δεν κάνουμε βήμα πίσω, συναινώντας με την υπογραφή μας σε μειώσεις και αλλαγές των όρων εργασίας.

Τόχουμε πεί και το επαναλαμβάνουμε: ας περικόψουν από τις υπέρτερες των συμβάσεων αμοιβές ,ας περιστείλουν από τα άλλα έξοδα και τις δαπάνες της τράπεζας.

 

Μακριά από εμάς τα παραδείγματα μειώσεων στην Εμπορική, ΤτΕ, Α.Bank γιατί αποτελούν βήματα υποχώρησης υπέρ των τραπεζιτών, επιβαρύνεται μόνο η πλειοψηφία των απλών συνδλφ., σημαίνει αποδοχή και άλλων μελλοντικών μειώσεων ή και οριστικών καταργήσεων, είναι δρόμος χωρίς επιστροφή.

 

Εδώ είναι που θα δοκιμασθεί η ενότητα και η αντίσταση των εργαζομένων, η στάση των παρατάξεων στον ΣΥΕΤΕ. Σε κάθε περίπτωση τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι εργαζόμενοι που με τις συνελεύσεις και τις ψηφοφορίες θ΄αποφασίσουν για την έκβαση της υπόθεσης.

 

Λόγω του μεγέθους και του ρολου της τράπεζας  επαναφέρουμε στο τραπέζι το ζήτημα της δραστικής εμπλοκής του Σ.Κ. σε επιχειρησιακά ζητήματα κάνοντας ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση – ιστορικά αναγκαίου – δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου της, ανοίγοντας τους “φακέλλους” για:  Τον τρόπο διαχείρισης και διοχέτευσης των κεφαλαίων στήριξης της τράπεζας, Τα ευρήματα της Black Rock (για σκοπιμότητες, λάθη και παραλείψεις προσώπων), Τους όρους ανακεφαλαιοποίησης, Την αγορά ομολόγων και το PSI, Την FINANSBANK (κόστος/ωφέλεια), Τις συμβάσεις εκχώρησης εργασιών και προμηθειών κ.α.

 

Στις εκλογές της 17 Ιούνη ας βάλουμε ένα ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ για όλους αυτούς τους κουκουλοφόρους της Τρόϊκα (ΣΕΒ,τραπεζίτες κ.α.) καθώς και τα κόμματα δεκανίκα τους, που θέλουν να μας εξωθήσουν σε μεγαλύτερη εξαθλίωση και βαρβαρότητα. Στο χέρι μας είναι.

 

 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  ΕΘΝΙΚΗΣ

 

Υ.Γ.   Αν ισχύει η πληροφορία ότι από  “υψηλά κλιμάκια” διοχετεύεται έγγραφο προς τα κάτω για την “αξιολόγηση” των εργαζομένων π.χ. επιθυμητός ή όχι, ρωτάμε ο ΣΥΕΤΕ και η ΟΤΟΕ  θα κάνουν κάτι   γι αυτούς τους ανάλγητους και αμετανόητους φωστήρες της τράπεζας που θέλουν να βάλουν κουκουλοφόρους ανάμεσα μας.

 

Το εργασιακό περιβάλλον μετά το μνημόνιο (του Γιάννη Κουζή)

Το εργασιακό περιβάλλον μετά το μνημόνιο

http://www.rednotebook.gr/details.php?id=5705

Ο επιστημονικός σύμβουλος του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και καθηγητής των εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιάννης Κουζής αναλύει το νέο καθεστώς εργασιακών σχέσεων που θεσπίζουν τα Μνημόνια Ι και ΙΙ

Του Γιάννη Κουζή 1. Εισαγωγικές επισημάνσεις Οι αλλαγές που συντελούνται  στην ελληνική αγορά εργασίας, με αφορμή την οικονομική κρίση και τα μνημόνια «για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας»  που οδηγούν στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, δεν συνιστούν κεραυνό εν αιθρία. Πρόκειται για αλλαγές στο εργασιακό πεδίο που συντελούνται κατά την τελευταία 20ετία στην Ελλάδα, με σταδιακές και συμπληρωματικές παρεμβάσεις, με άξονα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη μείωση του εργασιακού κόστους  και με βασικό εργαλείο την εισαγωγή μιας μεγάλης ποικιλίας μέτρων για την ενθάρρυνση και την ανάπτυξη της ευελιξίας της εργασίας. Οι πολιτικές αυτές, άλλωστε, εντάσσονται στο πλαίσιο της κρατούσας πολιτικής στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υιοθετεί την ανάγκη της ριζικής μεταρρύθμισης της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας με διακηρυγμένο στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της απασχόλησης. Παράλληλα δημιουργούν μια νέα κατάσταση στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων που, υπό την επίδραση των νεοφιλελεύθερων δοξασιών, οδηγούν στην απορρύθμιση του μεταπολεμικού εργασιακού προτύπου που συντελείται και με όρους επαναρρύθμισης  του περιεχομένου της εργασίας. Στο πλαίσιο της νέας αυτής αντίληψης για τη λειτουργία της αγοράς εργασίας  και των εργασιακών σχέσεων, σύμφωνα με την οποία η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων ανάγεται σε κυρίαρχη αξία σε βάρος των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, το εργατικό δίκαιο αντιμετωπίζεται ως εμπόδιο απέναντι στην υλοποίηση των ως άνω στόχων. Βασική συνέπεια της νέα αντίληψης αποτελεί το γεγονός ότι εισάγονται  στο εργατικό δίκαιο, σταδιακά και με εντεινόμενους ρυθμούς, στοιχεία από το εμπορικό δίκαιο, και ειδικότερα από το δίκαιο του ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα την αλλοίωση του περιεχομένου του και την εκτροπή του από τον ουσιαστικό ρόλο του που είναι προστασία του αδύνατου πόλου της εργασιακής σχέσης  και την ενίσχυση της θέσης του εργοδότη. Οι συντελούμενες αλλαγές στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων εκδηλώνονται σε 4 βασικούς άξονες του περιεχομένου της μισθωτής εργασίας: Στην υποβάθμιση του ρόλου της πλήρους και σταθερής απασχόλησης υπέρ των ευέλικτων μορφών εργασίας που συνεπάγονται περιορισμένες  αμοιβές και δικαιώματα, στην αποδιάρθρωση του τρόπου διαμόρφωσης των συλλογικών συμβάσεων και του τρόπου καθορισμού των αποδοχών, στην ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας με την απόλυτη προσαρμογή του στις ανάγκες της επιχείρησης και, τέλος, στην άμβλυνση των όρων  της προστασίας από τις απολύσεις. Στην Ελλάδα οι πολιτικές ενίσχυσης της ευελιξίας της εργασίας από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και εντεύθεν, που αποσκοπούν στην υλοποίηση του στόχου μείωσης των δαπανών για την εργασία προς όφελος της ανταγωνιστικότητας, συναντούν δύο ακόμη παραδοσιακές πρακτικές διατήρησης του μισθολογικού κόστους σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τα ισχύοντα στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό χώρο. Καταρχήν οι μέσες ετήσιες αμοιβές από την πλήρη απασχόληση αντιστοιχούν, κατά το 2009, στο 68% της Ε15 και στο 97% της Ε27 στην οποία συμμετέχουν χώρες (π.χ. Βουλγαρία) με μισθούς που αντιπροσωπεύουν το 1/10 των αντίστοιχων ελληνικών. Επιπλέον η εκτεταμένη παράνομη ευελιξία που συνδέεται με την παραβίαση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, με ενδεικτικό το φαινόμενο της ανασφάλιστης εργασίας σε ποσοστό 22% το 2009, ενίσχυαν τις πολιτικές διαχείρισης του χαμηλού εργατικού κόστους στην Ελλάδα. Οι εξελίξεις αυτές συνέτειναν ώστε πριν ακόμη από την εκδήλωση της των συμπτωμάτων της οικονομικής κρίσης να γίνεται λόγος για περιοχές εργασιακού μεσαίωνα εντός της ελληνικής αγοράς εργασίας και για τη γενιά των 700 ευρώ που εκπροσωπούσε το 1/5 περίπου του απασχολούμενου εργατικού δυναμικού στη χώρα. Την ίδια περίοδο, ωστόσο, η Ελλάδα, διατηρώντας το χαμηλότερο εργατικό κόστος στην Ε15 μαζί με την Πορτογαλία διατηρούσε ταυτόχρονα, με την ίδια επίσης χώρα, την τελευταία θέση σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας  αποδεικνύοντας ότι οι ανταγωνιστικές οικονομίες απαιτούν πρώτιστα υψηλής ποιότητας προϊόντα και όχι παρεμβάσεις στο μισθολογικό κόστος. Κατά την τελευταία διετία και με αφορμή το μνημόνιο οι αλλαγές στην αγορά εργασίας είναι καταιγιστικές. Το περιεχόμενο των αλλαγών αυτών κινείται στα ίδια πλαίσια με τις αλλαγές που συντελούνται στη χώρα κατά την τελευταία 20ετία σε μεγαλύτερη, βέβαια, έκταση και ένταση. Ωστόσο, τα υιοθετούμενα μέτρα, ως προς τη φύση και το περιεχόμενό τους,  δεν συνιστούν καινοτομία στον ευρωπαϊκό χώρο. Και τούτο διότι από το σύνολο των μέτρων, που έχει εισαχθεί με αφορμή την κρίση και το μνημόνιο, δεν υπάρχει η παραμικρή σχετική ρύθμιση για την οποία να επιλέγεται ως πρώτο πεδίο εφαρμογής η ελληνική  αγορά εργασίας. Ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν υποστεί σοβαρή υποβάθμιση στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων συγκαταλέγεται και η Γερμανία όπου οι μισθωτοί υπέστησαν μειώσεις πραγματικών μισθών κατά 11% κατά το διάστημα της λειτουργίας του ευρώ ενώ στην ίδια χώρα περί τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι αμείβονται με μισθούς κάτω των 600 ευρώ.  Εντούτοις, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή εμπειρία συναντάται αυτός ο καταιγισμός μέτρων σε τέτοια ποσότητα και  μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα μικρότερο της διετίας, στοιχείο που παραπέμπει, όντως, σε ελληνική καινοτομία. 2. Το περιεχόμενο των μέτρων Τα χαρακτηριστικά  των μέτρων που λαμβάνονται κατά την τελευταία διετία  συνίστανται σε ακραίες εκφράσεις νεοφιλελεύθερης έμπνευσης που επιβάλλονται με αφορμή την οικονομική κρίση και το μνημόνιο από διεθνείς και εθνικούς οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους. Αυτά εξειδικεύονται σε παρεμβάσεις που αφορούν, καταρχήν, στη συρρίκνωση της απασχόλησης και στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον δημόσιο τομέα στο πλαίσιο της σύγκλισης με το εργασιακό καθεστώς στον ιδιωτικό τομέα  και με όρους συνολικής υποβάθμισης. Η απορρύθμιση της εργασίας στο Δημόσιο δημιουργούν το κατάλληλο έδαφος για την εκτεταμένη απορρύθμιση της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα με την περαιτέρω ενίσχυση της  ευέλικτης και επισφαλούς εργασίας, την διευκόλυνση των απολύσεων και την αποδιάρθρωση του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ειδικότερα: α) Η μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα συντελείται με την καθιέρωση της σχέσης 1:5 και 1:10 μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων, με την εισαγωγή των μέτρων της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας και της εργασιακής εφεδρείας που συνίστανται σε έμμεσες απολύσεις, και με την συρρίκνωση των θέσεων προσωρινής απασχόλησης που σε μεγάλο βαθμό καλύπτουν πάγιες ανάγκες. Οι εξελίξεις αυτές περιορίζουν το ποσοστό της απασχόλησης στο Δημόσιο στο 16% που υπολείπεται αισθητά των αντίστοιχων μεγεθών που καταγράφονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Επιπλέον με το δεύτερο μνημόνιο προβλέπεται μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα κατά 15.000 και κατά 150.000 θέσεις εργασίας για το 2012 και για την περίοδο 2012-15 αντίστοιχα. Παράλληλα επέρχεται  γενικευμένη μείωση των αποδοχών που κυμαίνεται από 10%-50% μέσα από άμεσες νομοθετικές παρεμβάσεις στους μισθούς και στα επιδόματα και από την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και κανονισμών προσωπικού με ιδιαίτερη έμφαση στην άρση της πρόσθετης προστασίας από τις απολύσεις για τους εργαζόμενους με σχέση ιδιωτικού δικαίου.  Στο πλαίσιο δε του δεύτερου μνημονίου αναμένονται μέτρα που θα κινούνται προς την πλήρη ευθυγράμμιση στο εργασιακό καθεστώς  μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.                                                                                                                                                                β) Η διευκόλυνση των απολύσεων επιχειρείται σε μια περίοδο όξυνσης της ανεργίας επιτείνοντας το αίσθημα της εργασιακής ανασφάλειας. Η χαλάρωση της προστασίας των εργαζομένων τόσο στο πεδίο των ατομικών όσο και στο πεδίο των ομαδικών απολύσεων αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα σε ένα βασικό άξονα του εργατικού δικαίου. Με τα υιοθετηθέντα μέτρα κατά το πρώτο μνημόνιο μειώνεται το κόστος των απολύσεων μέσω της σύντμησης από τους 24 στους 6 μήνες του ανώτατου χρόνου προειδοποίησης σε περίπτωση καταγγελίας των συμβάσεων και  με αποτέλεσμα να μειώνεται το κόστος των απολύσεων μέχρι και 18 μισθούς για τους εργαζόμενους με μεγάλη προϋπηρεσία. Παράλληλα διευκολύνονται οι εργοδότες να καταβάλλουν τις αποζημιώσεις απόλυσης σε περισσότερες και χαμηλότερες δόσεις σε σχέση με το παρελθόν περιορίζοντας και το όριο της τμηματικής εξόφλησης της αποζημίωσης από τους μισθούς των 6 μηνών στους 2 μήνες. Επίσης επεκτείνεται από τους 2 στους 12 μήνες ο ελάχιστος χρόνος απασχόλησης που απαιτείται για την υποχρέωση καταβολής  αποζημίωσης από τον εργοδότη  μετά από την καταγγελία της σύμβασης εργασίας αόριστης διάρκειας. Αναφορικά, τέλος, με το όριο για τις ομαδικές απολύσεις, αυτό αυξάνεται από 4 σε 6 εργαζόμενους  για τις επιχειρήσεις που απασχολούν από 20-150 εργαζόμενους και από 2% σε 5% για τις μεγαλύτερου μεγέθους επιχειρήσεις.                                                                                                                                                       γ) Η ενίσχυση των ευέλικτων  και επισφαλών μορφών απασχόλησης συντελείται με ποικιλία ρυθμίσεων του πρώτου μνημονίου. Σε αυτές συγκαταλέγονται η επέκταση από τους 18 στους 36 μήνες του ανώτατου χρόνου δανεισμού των εργαζομένων, η επέκταση από τα 2 στα 3 έτη του ανώτατου χρόνου ανανεώσεων των συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης, η  επέκταση από τους 6 στους 9 μήνες ανά ημερολογιακό έτος της διάρκειας της εκ περιτροπής εργασίας(4ήμερα, 3ήμερα), η κατάργηση των προσαυξήσεων στην αμοιβή της μερικής απασχόλησης στις περιπτώσεις των υπερωριών και της εργασίας μικρότερης των 20 ωρών εβδομαδιαίως.                                                                                                                                                δ) Η αποδιάρθρωση του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας αποτελεί το ενδιάμεσο στάδιο που οδηγεί στην εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων και του τρόπου διαμόρφωσης των μισθών. Με το πρώτο μνημόνιο αίρεται μια βασική αρχή του εργατικού δικαίου, εκείνη της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ του εργαζόμενου, μέσα από τη νομοθετική αναγνώριση της δυνατότητας να υπογράφονται επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις με δυσμενέστερο περιεχόμενο και να υπερισχύουν του αντίστοιχου των κλαδικών. Με το δεύτερο μνημόνιο μειώνεται ο γενικός κατώτατος μισθός, κατά 22%(και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών),με νομοθετική παρέμβαση καταργώντας τον ρόλο της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης. Παράλληλα, αναστέλλονται οι αυξήσεις με συλλογικούς όρους σε βασικούς μισθούς, ωριμάνσεις και επιδόματα πολυετίας μέχρι το ποσοστό της ανεργίας να μειωθεί κάτω από το 10%, γεγονός που δεν προβλέπεται να επέλθει υπό τις ασκούμενες πολιτικές, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, πριν από το 2023. Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί ότι οι πρόσφατες αλλαγές στο σύστημα των συλλογικών συμβάσεων δεν επιδρούν μόνο στους γενικούς κατώτατους μισθούς αλλά, σε συνδυασμό με μέτρα του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου, συντελούν στην διολίσθηση των μέσων μισθών προς τα κατώτατα επίπεδα των αποδοχών της μισθωτής εργασίας. Αυτό επιδιώκεται με τις ακόλουθες ρυθμίσεις:                                                                           – Με τη νομοθετική καθιέρωση του παγώματος των αυξήσεων                                                                    – Με την αναστολή της επέκτασης της εφαρμογής των κλαδικών και ομοιεπαγγελματικών συμβάσεων στο σύνολο των εργαζόμενων του κλάδου και του επαγγέλματος που ωθεί επιχειρήσεις να αποχωρούν από τις εργοδοτικές οργανώσεις που υπογράφουν σχετικές συλλογικές συμβάσεις και δεσμεύονται από αυτές, και άλλες να μην υποχρεώνονται να τις εφαρμόζουν και να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις δεσμευόμενες μόνο ως προς τα γενικά κατώτατα όρια.                                                                                                                                                      – Με την παροχή της δυνατότητας υπογραφής επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων που θα έχουν ως όριο τον γενικό κατώτατο μισθό μη δεσμευόμενες από τα όρια των αντίστοιχων κλαδικών συμβάσεων. – Με την μείωση του χρόνου επέλευσης της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων σε περίπτωση λήξης ή καταγγελίας τους(από 6 σε 3 μήνες). Με αυτό τον τρόπο μειώνεται η κανονιστική ισχύς του περιεχομένου των συλλογικών συμβάσεων και η μετενέργεια  στους ατομικούς όρους εργασίας αφορά, στο εξής, μόνο τον βασικό μισθό και τα επιδόματα τέκνων, εκπαίδευσης, πολυετίας και επικίνδυνης εργασίας. Οι όροι αυτοί όντας διαπραγματεύσιμοι με νέες ατομικές συμβάσεις οδηγούν στην εσπευσμένη αποδοχή των συνδικάτων να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις πριν από την παρέλευση του τριμήνου υπό την πίεση των όρων που θέτει η εργοδοσία προκειμένου να αποφευχθεί η εξατομίκευση των αμοιβών.                                                                                                                                – Η κατάργηση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία σε περίπτωση αποτυχίας της μεσολάβησης. Η εξέλιξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα τον περαιτέρω περιορισμό του ρόλου της διαιτησίας να επιλύει οριστικά τις συλλογικές διαφορές αφήνοντας μετέωρο τον τρόπο επίλυσής τους και ενισχύοντας την ανασφάλεια των εργαζομένων. Επιπλέον η διαιτησία δεν έχει στο εξής αρμοδιότητα να επιλαμβάνεται επί του συνόλου της συλλογικής διαφοράς, αλλά μόνο για το όριο του βασικού μισθού ανά επίπεδο διαπραγμάτευσης. Οι εξελίξεις αυτές αποθαρρύνουν την πλευρά της εργασίας να επιζητεί τη διαιτησία διότι, και στην περίπτωση που την αποδεχθεί η εργοδοσία, αυτή επιλαμβάνεται του βασικού μισθού ενώ παραμένει μετέωρο το πλαίσιο των επιδομάτων, τα θεσμικά ζητήματα αλλά και όλο το περιεχόμενο των κατακτήσεων που έχει επιτευχθεί από προγενέστερες συλλογικές ρυθμίσεις. Τα μέτρα αυτά συνηγορούν στην υπογραφή συλλογικών συμβάσεων από τα συνδικάτα υπό συνθήκες ιδιαίτερης πίεσης. – Η υποχρέωση προσήλωσης των μεσολαβητών και των διαιτητών στην ανάγκη μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων σε συνάρτηση με την πορεία του μισθολογικού κόστους. ε) Στα μέτρα αυτά προστίθενται οι ρυθμίσεις για τη μείωση του κόστους της υπέρβασης του ωραρίου της ημερήσιας και εβδομαδιαίας απασχόλησης κατά 20% αναφορικά με την υπερεργασία και την υπερωριακή εργασία.                                                                                                  στ) Τέλος, η περαιτέρω μείωση του μισθολογικού κόστους αναμένεται να προκύψει και από μέτρα που συγκαταλέγονται στο δεύτερο μνημόνιο όπως η περαιτέρω μείωση του γενικού κατώτατου μισθού(ήδη 586 και 511ευρώ), η τυπική κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού(έχουν ήδη απολεσθεί 3 μισθοί), η καθιέρωση των ελεύθερων οικονομικών ζωνών που παραπέμπει σε ειδικό μισθολογικό, ασφαλιστικό και φορολογικό καθεστώς, και η ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου με ατομικούς όρους που αποσκοπεί στη μη πληρωμή των προσαυξήσεων για την υπερωριακή απασχόληση οι οποίες θα υποστούν πρόσθετες μειώσεις. 3. Κοινωνικές συνέπειες των μέτρων Η ένταση της οικονομικής κρίσης και τα μνημονιακά μέτρα διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση στην αγορά εργασίας και ένα νέο εργασιακό τοπίο έντονα διαφοροποιημένο συγκριτικά με την εικόνα που καταγράφονταν πριν από την εκδήλωση της κρίσης και την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων. Οι συνέπειες των μέτρων των μνημονίων συμπυκνώνονται στα ακόλουθα:                                                                                                                  α) Η διόγκωση της ανεργίας που προσεγγίζει το 22% με τους 1.100.000 ανέργους στους πρώτους μήνες του 2012(από το 9% και τους 450.000 αντίστοιχα των αρχών του 2009), αποτελεί  οδυνηρή συνέπεια της κρίσης και των μνημονιακών μέτρων ανατροφοδότησης της ύφεσης. Η περαιτέρω, δε, εφαρμογή τους αναμένεται να οδηγήσει στην προσέγγιση ή και στην υπέρβαση του 27% που αποτελεί ιστορικό ανώτατο ποσοστό που καταγράφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, περίοδο έξαρσης της εξωτερικής μετανάστευσης. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι το ποσοστό της πραγματικής, και όχι της στατιστικής, ανεργίας  είναι υψηλότερο κατά 3, τουλάχιστον, εκατοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τα επίσημα καταγραμμένα μεγέθη. Στην κατηγορία των ανέργων οι μακροχρόνια άνεργοι συνθέτουν την πλειοψηφία ενώ στην κατηγορία των νέων ηλικίας έως 25 ετών η ανεργία εκτοξεύεται  από το 29% στο 51% σε διάστημα μιας διετίας. Επισημαίνεται, τέλος, ότι η επιδότηση της ανεργίας στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα χαμηλή σε ύψος και σε διάρκεια, ως ειδικότερη ένδειξη του ελλειμματικού κοινωνικού κράτους, αφού αυτή δεν αντιστοιχεί σε ποσοστό αναπλήρωσης του απολεσθέντος μισθού, αλλά στο 57% του γενικού κατώτατου(361 ευρώ σήμερα),ενώ η ανώτατη διάρκειά της περιορίζεται στους 12 μήνες, μη καλύπτοντας τους μακροχρόνια ανέργους και συμπληρώνοντας ένα μεγάλο κατάλογο περιορισμών για την χορήγηση του επιδόματος ανεργίας. β) Η συρρίκνωση των μισθών αποτελεί το βασικό επακόλουθο των πολιτικών λιτότητας που κυμαίνεται από 15% έως και 60%. Αυτή οφείλεται στις οριζόντιες περικοπές των αποδοχών στον δημόσιο τομέα και στη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα οφειλόμενη στην αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων, στην εξατομίκευση των αμοιβών και στην μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε ευέλικτη εργασία. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας κατά το πρώτο έτος της εφαρμογής του μνημονίου οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν κατά 15%, ενώ μόνο κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012 οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι οι μεσοσταθμικές  μισθολογικές μειώσεις που καταγράφονται μέσω επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων και ατομικών συμβάσεων  εργασίας  είναι της τάξης του 22% και 24% αντίστοιχα. Επιπλέον η διόγκωση του φαινομένου της υποχώρησης της πλήρους απασχόλησης(κατά 60% επί των προσλήψεων της τελευταίας διετίας)υπέρ της ευελιξίας έχει συμβάλλει στην αύξηση κατά την περίοδο του μνημονίου των πρακτικών μετατροπής των συμβάσεων πλήρους σε μερική απασχόληση κατά 350% και σε εκ περιτροπής εργασία, με μειωμένες μέρες εργάσιμης εβδομάδας, κατά 13.000% !!! Η εξέλιξη αυτή οδηγεί στην συρρίκνωση των αμοιβών μέχρι και 60% και στην παράλληλη μείωση  μισθών και ωραρίων απασχόλησης εφόσον το 15% των συμβάσεων εκ περιτροπής εργασίας παραπέμπει σε απασχόληση μιας ημέρας  την εβδομάδα διογκώνοντας την εργασιακή ανασφάλεια και επισφάλεια. Στο ίδιο πλαίσιο της εργασιακής ανασφάλειας εντάσσεται και η εκτίναξη, κατά την τελευταία διετία, του ποσοστού της ανασφάλιστης  εργασίας από το 22% στο 34% με πολλαπλές παρενέργειες στο επίπεδο των μισθών και στα ασφαλιστικά ταμεία. Τέλος, εκτιμάται ότι από τον Μάιο του 2012 οι μισθοί  στο 80% των συμβάσεων εργασίας θα προκύπτουν με βάση την ατομική  διαπραγμάτευση αντί της συλλογικής λόγω των, καθοριστικής σημασίας, αλλαγών στο σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων. γ) Η εκτόξευση της ανεργίας, η βίαιη συρρίκνωση των μισθών, η φορολογική αφαίμαξη των μέσων και χαμηλών εισοδημάτων και η αποδυνάμωση και αυτού του ασθενικού κοινωνικού κράτους έχουν συμβάλλει στην αύξηση από το 21% στο 27% του ποσοστού της φτώχειας, κατά 25% των αστέγων(περί τους 20.000), κατά την τελευταία διετία και την καταγραφή 1.790 αυτοκτονιών οφειλόμενων στην οικονομική κρίση κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. δ) Η επιδείνωση της κατάστασης στην αγορά εργασίας ωθούν μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού στην αναζήτηση απασχόλησης στο εξωτερικό. Σύμφωνα με το δίκτυο Europass 100.000 βιογραφικά συμπληρώθηκαν για μετανάστευση στο εξωτερικό κατά το 2011. Θα πρέπει δε να επισημανθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ενδιαφερομένων συνιστά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, φαινόμενο που, εκτός από τις κοινωνικές επιπτώσεις που συνεπάγεται, αποτελεί και τεράστια παραγωγική απώλεια με αποτέλεσμα η ελληνική αγορά εργασίας να χάνει ιδιαίτερα παραγωγικό και εξειδικευμένο δυναμικό την ίδια στιγμή που είναι υποδοχέας μεγάλου κύματος μεταναστών, κατά κανόνα ανειδίκευτων.                            ε) Η απορρύθμιση του εργατικού δικαίου αποτελεί σημαντική εξέλιξη από τα μέτρα που λαμβάνονται κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου. Η εξέλιξη αυτή είναι  αποτέλεσμα της αποδιάρθρωσης του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων που ενισχύει την προοπτική εξατομίκευσης των εργασιακών σχέσεων, της χαλάρωσης της προστασίας του εργαζόμενου από την απόλυση, και τον περιορισμό του ρόλου της τυπικής μορφής απασχόλησης που παραπέμπει στην  σύμβαση εργασίας  αορίστου χρόνου πλήρους ωραρίου. στ) H δημιουργία των προϋποθέσεων για την διαμόρφωση ενός νέου εργασιακού τοπίου όπου θα παγιώνεται ένα νέο εργασιακό περιβάλλον με αμοιβές και δικαιώματα που θα οδηγούν σε βαλκανιοποίηση των εργασιακών σχέσεων τη στιγμή μάλιστα που προβάλλεται συστηματικά από στελέχη της τρόικας η διαφορά μισθολογικού κόστους μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας όπου οι μέσες ετήσιες αποδοχές ανέρχονται σε 1.600 ευρώ.                                     ζ) Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η συντελούμενη συμπίεση των μισθών, αν και επιφέρουν βίαιη υποβάθμιση του περιεχομένου της εργασίας,  αναμένεται να αναδείξουν και τους μεγάλους ωφελημένους των εν λόγω επιλογών. Καταρχήν στην κατηγορία αυτή υπάγονται όσοι  μετά από το τέλος της ύφεσης επιχειρήσουν να επενδύσουν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα συμπιεσμένου εργατικού κόστους που θα εγγυάται υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου. Στο ίδιο πλαίσιο συγκαταλέγεται και το αναμενόμενο όφελος των υποψηφίων επενδυτών που θα κληθούν να προβούν σε εξαγορές δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών σε υλοποίηση των αθρόων ιδιωτικοποιήσεων που σχεδιάζονται. Ειδικότερα, οι ιδιώτες επενδυτές δεν επωφελούνται μόνο από τη σοβαρή μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα που συντελείται κατά την τελευταία διετία, αλλά και από τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται κατά την ίδια χρονική περίοδο στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων. Το εργασιακό καθεστώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχει υποβαθμισθεί αισθητά σε σχέση με το αντίστοιχο που ίσχυε πριν από την έλευση του μνημονίου. Επιπλέον, οι ιδιωτικοποιήσεις που ακολουθούν θα οδηγούν τους εργαζόμενους σε εργασιακό καθεστώς ιδιωτικού τομέα που πλέον λειτουργεί με σαφώς υποβαθμισμένους όρους σε σύγκριση με τα αντίστοιχα ισχύοντα πριν από τα μνημονιακά μέτρα. Εν ολίγοις, οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα του 2009 απασχολούμενοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις το 2013 θα διαπιστώνουν πως μέσα σε ένα συντομότατο χρονικό διάστημα αλλάζουν, με όρους σταδιακής υποβάθμισης, 3 επιμέρους εργασιακά καθεστώτα!  Τέλος, η μείωση των εισοδημάτων, ανατροφοδοτώντας την ύφεση, ενισχύει την συρρίκνωση του αριθμού των επιχειρήσεων (περί τις 150.000 σε μία διετία), κυρίως μικρομεσαίων με αποτέλεσμα να εκτοπίζεται μεγάλο μέρος τους από την αγορά προς όφελος  μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που εποφθαλμιούν να καταλάβουν το χαμένο μερίδιο της αγοράς  που δημιουργείται από τον αφανισμό τους στο πλαίσιο της ενίσχυσης της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.                                                              η) Το ελληνικό παράδειγμα της περιόδου της κρίσης και του μνημονίου και η παγίωση των αποτελεσμάτων που συνεπάγονται τα μέτρα περί την αγορά εργασίας συνιστούν και ένα πείραμα αναφορικά με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας. Αποτελεί δείγμα γραφής αναφορικά με τις δρομολογούμενες αλλαγές μισθολογικής λιτότητας που εντάσσονται στο πρόσφατα  υιοθετηθέν από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα Σύμφωνο για το Ευρώ που συνταγματοποιεί τους σιδηρούς κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ως ακραία έκφραση, μάλιστα, απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων ίσως αποτελεί και πείραμα εργασιακής κινεζοποίησης  χωρών του ευρωπαϊκού νότου με ιδιαίτερα, μάλιστα, εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό  στο πλαίσιο μιας συνολικότερης απορρύθμισης της εργασίας στην Ευρώπη. 3. Κοινωνικές συνέπειες των μέτρων Η ένταση της οικονομικής κρίσης και τα μνημονιακά μέτρα διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση στην αγορά εργασίας και ένα νέο εργασιακό τοπίο έντονα διαφοροποιημένο συγκριτικά με την εικόνα που καταγράφονταν πριν από την εκδήλωση της κρίσης και την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων. Οι συνέπειες των μέτρων των μνημονίων συμπυκνώνονται στα ακόλουθα:                                                                                                                      α) Η διόγκωση της ανεργίας που προσεγγίζει το 22% με τους 1.100.000 ανέργους στους πρώτους μήνες του 2012(από το 9% και τους 450.000 αντίστοιχα των αρχών του 2009), αποτελεί  οδυνηρή συνέπεια της κρίσης και των μνημονιακών μέτρων ανατροφοδότησης της ύφεσης. Η περαιτέρω, δε, εφαρμογή τους αναμένεται να οδηγήσει στην προσέγγιση ή και στην υπέρβαση του 27% που αποτελεί ιστορικό ανώτατο ποσοστό που καταγράφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, περίοδο έξαρσης της εξωτερικής μετανάστευσης. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι το ποσοστό της πραγματικής, και όχι της στατιστικής, ανεργίας  είναι υψηλότερο κατά 3, τουλάχιστον, εκατοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τα επίσημα καταγραμμένα μεγέθη. Στην κατηγορία των ανέργων οι μακροχρόνια άνεργοι συνθέτουν την πλειοψηφία ενώ στην κατηγορία των νέων ηλικίας έως 25 ετών η ανεργία εκτοξεύεται  από το 29% στο 51% σε διάστημα μιας διετίας. Επισημαίνεται, τέλος, ότι η επιδότηση της ανεργίας στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα χαμηλή σε ύψος και σε διάρκεια, ως ειδικότερη ένδειξη του ελλειμματικού κοινωνικού κράτους, αφού αυτή δεν αντιστοιχεί σε ποσοστό αναπλήρωσης του απολεσθέντος μισθού, αλλά στο 57% του γενικού κατώτατου (361 ευρώ σήμερα), ενώ η ανώτατη διάρκειά της περιορίζεται στους 12 μήνες, μη καλύπτοντας τους μακροχρόνια ανέργους και συμπληρώνοντας ένα μεγάλο κατάλογο περιορισμών για την χορήγηση του επιδόματος ανεργίας. β) Η συρρίκνωση των μισθών αποτελεί το βασικό επακόλουθο των πολιτικών λιτότητας που κυμαίνεται από 15% έως και 60%. Αυτή οφείλεται στις οριζόντιες περικοπές των αποδοχών στον δημόσιο τομέα και στη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα οφειλόμενη στην αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων, στην εξατομίκευση των αμοιβών και στην μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε ευέλικτη εργασία. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας κατά το πρώτο έτος της εφαρμογής του μνημονίου οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν κατά 15%, ενώ μόνο κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012 οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι οι μεσοσταθμικές  μισθολογικές μειώσεις που καταγράφονται μέσω επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων και ατομικών συμβάσεων  εργασίας  είναι της τάξης του 22% και 24% αντίστοιχα. Επιπλέον η διόγκωση του φαινομένου της υποχώρησης της πλήρους απασχόλησης(κατά 60% επί των προσλήψεων της τελευταίας διετίας)υπέρ της ευελιξίας έχει συμβάλλει στην αύξηση κατά την περίοδο του μνημονίου των πρακτικών μετατροπής των συμβάσεων πλήρους σε μερική απασχόληση κατά 350% και σε εκ περιτροπής εργασία, με μειωμένες μέρες εργάσιμης εβδομάδας, κατά 13.000% !!! Η εξέλιξη αυτή οδηγεί στην συρρίκνωση των αμοιβών μέχρι και 60% και στην παράλληλη μείωση  μισθών και ωραρίων απασχόλησης εφόσον το 15% των συμβάσεων εκ περιτροπής εργασίας παραπέμπει σε απασχόληση μιας ημέρας  την εβδομάδα διογκώνοντας την εργασιακή ανασφάλεια και επισφάλεια. Στο ίδιο πλαίσιο της εργασιακής ανασφάλειας εντάσσεται και η εκτίναξη, κατά την τελευταία διετία, του ποσοστού της ανασφάλιστης  εργασίας από το 22% στο 34% με πολλαπλές παρενέργειες στο επίπεδο των μισθών και στα ασφαλιστικά ταμεία. Τέλος, εκτιμάται ότι από τον Μάιο του 2012 οι μισθοί  στο 80% των συμβάσεων εργασίας θα προκύπτουν με βάση την ατομική  διαπραγμάτευση αντί της συλλογικής λόγω των, καθοριστικής σημασίας, αλλαγών στο σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων. γ) Η εκτόξευση της ανεργίας, η βίαιη συρρίκνωση των μισθών, η φορολογική αφαίμαξη των μέσων και χαμηλών εισοδημάτων και η αποδυνάμωση και αυτού του ασθενικού κοινωνικού κράτους έχουν συμβάλλει στην αύξηση από το 21% στο 27% του ποσοστού της φτώχειας, κατά 25% των αστέγων(περί τους 20.000), κατά την τελευταία διετία και την καταγραφή 1.790 αυτοκτονιών οφειλόμενων στην οικονομική κρίση κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. δ) Η επιδείνωση της κατάστασης στην αγορά εργασίας ωθούν μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού στην αναζήτηση απασχόλησης στο εξωτερικό. Σύμφωνα με το δίκτυο Europass 100.000 βιογραφικά συμπληρώθηκαν για μετανάστευση στο εξωτερικό κατά το 2011. Θα πρέπει δε να επισημανθεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ενδιαφερομένων συνιστά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, φαινόμενο που, εκτός από τις κοινωνικές επιπτώσεις που συνεπάγεται, αποτελεί και τεράστια παραγωγική απώλεια με αποτέλεσμα η ελληνική αγορά εργασίας να χάνει ιδιαίτερα παραγωγικό και εξειδικευμένο δυναμικό την ίδια στιγμή που είναι υποδοχέας μεγάλου κύματος μεταναστών, κατά κανόνα ανειδίκευτων.                            ε) Η απορρύθμιση του εργατικού δικαίου αποτελεί σημαντική εξέλιξη από τα μέτρα που λαμβάνονται κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και του μνημονίου. Η εξέλιξη αυτή είναι  αποτέλεσμα της αποδιάρθρωσης του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων που ενισχύει την προοπτική εξατομίκευσης των εργασιακών σχέσεων, της χαλάρωσης της προστασίας του εργαζόμενου από την απόλυση, και τον περιορισμό του ρόλου της τυπικής μορφής απασχόλησης που παραπέμπει στην  σύμβαση εργασίας  αορίστου χρόνου πλήρους ωραρίου. στ) H δημιουργία των προϋποθέσεων για την διαμόρφωση ενός νέου εργασιακού τοπίου όπου θα παγιώνεται ένα νέο εργασιακό περιβάλλον με αμοιβές και δικαιώματα που θα οδηγούν σε βαλκανιοποίηση των εργασιακών σχέσεων τη στιγμή μάλιστα που προβάλλεται συστηματικά από στελέχη της τρόικας η διαφορά μισθολογικού κόστους μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας όπου οι μέσες ετήσιες αποδοχές ανέρχονται σε 1.600 ευρώ.                                   ζ) Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η συντελούμενη συμπίεση των μισθών, αν και επιφέρουν βίαιη υποβάθμιση του περιεχομένου της εργασίας,  αναμένεται να αναδείξουν και τους μεγάλους ωφελημένους των εν λόγω επιλογών. Καταρχήν στην κατηγορία αυτή υπάγονται όσοι  μετά από το τέλος της ύφεσης επιχειρήσουν να επενδύσουν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα συμπιεσμένου εργατικού κόστους που θα εγγυάται υψηλή κερδοφορία του κεφαλαίου. Στο ίδιο πλαίσιο συγκαταλέγεται και το αναμενόμενο όφελος των υποψηφίων επενδυτών που θα κληθούν να προβούν σε εξαγορές δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών σε υλοποίηση των αθρόων ιδιωτικοποιήσεων που σχεδιάζονται. Ειδικότερα, οι ιδιώτες επενδυτές δεν επωφελούνται μόνο από τη σοβαρή μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα που συντελείται κατά την τελευταία διετία, αλλά και από τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται κατά την ίδια χρονική περίοδο στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων. Το εργασιακό καθεστώς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχει υποβαθμισθεί αισθητά σε σχέση με το αντίστοιχο που ίσχυε πριν από την έλευση του μνημονίου. Επιπλέον, οι ιδιωτικοποιήσεις που ακολουθούν θα οδηγούν τους εργαζόμενους σε εργασιακό καθεστώς ιδιωτικού τομέα που πλέον λειτουργεί με σαφώς υποβαθμισμένους όρους σε σύγκριση με τα αντίστοιχα ισχύοντα πριν από τα μνημονιακά μέτρα. Εν ολίγοις, οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα του 2009 απασχολούμενοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις το 2013 θα διαπιστώνουν πως μέσα σε ένα συντομότατο χρονικό διάστημα αλλάζουν, με όρους σταδιακής υποβάθμισης, 3 επιμέρους εργασιακά καθεστώτα!  Τέλος, η μείωση των εισοδημάτων, ανατροφοδοτώντας την ύφεση, ενισχύει την συρρίκνωση του αριθμού των επιχειρήσεων(περί τις 150.000 σε μία διετία), κυρίως μικρομεσαίων με αποτέλεσμα να εκτοπίζεται μεγάλο μέρος τους από την αγορά προς όφελος  μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που εποφθαλμιούν να καταλάβουν το χαμένο μερίδιο της αγοράς  που δημιουργείται από τον αφανισμό τους στο πλαίσιο της ενίσχυσης της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.                                                              η) Το ελληνικό παράδειγμα της περιόδου της κρίσης και του μνημονίου και η παγίωση των αποτελεσμάτων που συνεπάγονται τα μέτρα περί την αγορά εργασίας συνιστούν και ένα πείραμα αναφορικά με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας. Αποτελεί δείγμα γραφής αναφορικά με τις δρομολογούμενες αλλαγές μισθολογικής λιτότητας που εντάσσονται στο πρόσφατα  υιοθετηθέν από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα Σύμφωνο για το Ευρώ που συνταγματοποιεί τους σιδηρούς κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ως ακραία έκφραση, μάλιστα, απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων ίσως αποτελεί και πείραμα εργασιακής κινεζοποίησης  χωρών του ευρωπαϊκού νότου με ιδιαίτερα, μάλιστα, εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό  στο πλαίσιο μιας συνολικότερης απορρύθμισης της εργασίας στην Ευρώπη. 4. Εναλλακτικές προτάσεις Η συντελούμενη απορρύθμιση της εργασίας της εποχής των μνημονίων συνιστά την ακραία έκφραση μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει την εργασία ως επαχθές κόστος και απαιτεί την αλλαγή των όρων παροχής της μισθωτής εργασίας σε μια πορεία σταθερής υποβάθμισής της. Οι εξελίξεις αυτές συνδέονται με επιλογές που εκπορεύονται τόσο από ενδογενείς, εθνικούς παράγοντες όσο και από  εξωγενείς που αφορούν στις κεντρικές επιλογές για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Ειδικότερα θα πρέπει να επισημανθούν τα ακόλουθα ως αναγκαίοι όροι για μια εναλλακτική πορεία στο πεδίο της αγοράς εργασίας:                                                                                                                                                               α) Η αλλαγή της πορείας υποβάθμισης του περιεχομένου των εργασιακών σχέσεων προϋποθέτει την υιοθέτηση επιλογών οικονομικής πολιτικής και ανάπτυξης που βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που ασκείται διαχρονικά και εντείνεται κατά την περίοδο της κρίσης και του μνημονίου. β) Η αλλαγή του παραγωγικού προτύπου που εστιάζεται διαχρονικά σε λογικές χαμηλού εργασιακού κόστους ως παράγοντα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικής θέσης της χώρας αφήνοντας στο περιθώριο τους ποιοτικούς συντελεστές για την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για την ανάγκη έμφασης στην καινοτομία, στην έρευνα, στις νέες τεχνολογίες, στην κατάρτιση  και αξιοποίηση του ειδικευμένου εργατικού δυναμικού, και στις ικανοποιητικές εργασιακές συνθήκες  των παραγωγών του πλούτου αντί της αντιμετώπισης  της εργασίας  ως επαχθούς κόστους.                                                                                                                                               γ) Η ακύρωση των μέτρων απορρύθμισης της εργασίας που επιβάλλονται με αφορμή το μνημόνιο αποτελεί την βασική προϋπόθεση για την προοπτική αναβάθμισης της εργασίας που θα πρέπει να συνοδεύεται από δέσμες παρεμβάσεων στους ακόλουθους επιμέρους άξονες που ήταν, άλλωστε, αναγκαίες και κατά την προ του μνημονίου εποχή: – Στην ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας. – Στην επέκταση της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας σε νέες κατηγορίες εργαζομένων υπό το φως των νέων δεδομένων της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας. – Στην αντιμετώπιση των πολιτικών ευελιξίας ως εργαλείου απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. – Στην ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων από τις απολύσεις. – Στη σύγκλιση των καθεστώτων εργασίας του δημόσιου και του  ιδιωτικού τομέα με όρους αναβάθμισης.                                                                                                                                                          – Στη μείωση του εργάσιμου χρόνου ως μέσον αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου σε μια χώρα με υψηλό μέγεθος  χρόνου εργασίας.                                                                                              – Στην ενίσχυση των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.                                                                                                                                                 δ) Οι πολιτικές ανάπτυξης απαιτούν την ουσιαστική σύζευξη της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής με όρους πρωτογενούς κατανομής και δευτερογενούς αναδιανομής του πλούτου ώστε να αποφεύγονται τα φαινόμενα μονομερούς οικονομικής μεγέθυνσης που παράγουν και ενισχύουν τις εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες. Είναι ενδεικτική, άλλωστε, και η εικόνα της περιόδου των υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα των ετών 1995-2008 που οδήγησαν σωρευτικά στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 20% αλλά μόνο στην κατά 12,5% αύξηση των μισθών, ενώ την ίδια πάντοτε περίοδο οι τιμές αυξήθηκαν κατά 30% και η κερδοφορία του κεφαλαίου κατά 40%. ε)Οι παρεμβάσεις, τέλος, για την  αναβάθμιση της εργασίας στην Ελλάδα ευνοούνται και από την αλλαγή των ασκούμενων πολιτικών σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο που απαιτεί την επιστροφή στις αξίες που διαμόρφωσαν ιστορικά του ευρωπαϊκό κοινωνικό και εργασιακό μοντέλο που σήμερα απορρυθμίζεται και από τις ευρωπαϊκές πολιτικές που χαρακτηρίζονται από αισθητό δημοκρατικό και κοινωνικό έλλειμμα. Σε αυτό το πλαίσιο η Ευρώπη όχι μόνο δεν πρέπει να αντιμετωπίζει τις κοινωνικές κατακτήσεις που έχουν καταγραφεί στους κόλπους της ως μειονέκτημα στο πεδίο του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού αλλά θα πρέπει να αποδεχθεί, εμπράκτως, τις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης  ως πλεονέκτημα και να αντιπροτείνει,  απέναντι στο μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης,  την αδήριτη ανάγκη για την θέσπιση  κοινωνικών και οικολογικών ρητρών  προκειμένου να τεθούν αποτελεσματικοί  φραγμοί στην ουσιαστικά ανεξέλεγκτη δράση των δυνάμεων της αγοράς.

Η λήξη της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων και η καταγγελία του μνημονίου (του Απ. Καψάλη)

http://rednotebook.gr/details.php?id=5768

Η λήξη της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων και η καταγγελία του μνημονίου

Όταν μια αριστερή κυβέρνηση αρχίσει να ξηλώνει, κατ’ αρχήν, έναν-έναν τους παράνομους αντεργατικούς και αντι-ασφαλιστικούς νόμους της μνημονιακής περιόδου δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο. Η καταγγελία ή έστω η επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης θα είναι μονόδρομος για τους δανειστές

Του Απόστολου Καψάλη Πριν από λίγες ημέρες εξέπνευσε η τρίμηνη παράταση, που δόθηκε με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) της 14ης Φλεβάρη 2012 σε μια μεγάλη κατηγορία συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Η λήξη της προθεσμίας αυτής συνεπάγεται την ενεργοποίηση της δυνατότητας των εργοδοτών να περιορίσουν τις αποδοχές των εργαζομένων τους στον βασικό μισθό, όπως αυτός έχει διαμορφωθεί με τα χρόνια για κάθε έναν εργαζόμενο ξεχωριστά, συν τα 4 επιδόματα, εφόσον αυτοί τα δικαιούται (ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας). Σχεδόν ταυτόχρονα και στα πλαίσια της διερευνητικής εντολής για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε ορισμένα βασικά σημεία συμφωνίας για οποιαδήποτε κυβερνητική συμμετοχή του, ένα από τα οποία ήταν και η μη εφαρμογή της εν λόγω ΠΥΣ. Οι πολιτικοί αντίπαλοι της αριστεράς απέφυγαν να τοποθετηθούν ευθέως στο ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων και επικέντρωσαν τα πυρά τους στο ανεδαφικό και ανέφικτο της καταγγελίας του μνημονίου, πανηγυρίζοντας επειδή τάχα δικαιώνονται οι ίδιοι που εξ αρχής μίλαγαν με ευθύνη για σταδιακή αποδέσμευση, απαγκίστρωση και επαναδιαπραγμάτευση και όχι για λαϊκισμούς περί την καταγγελία. Οι συνταγματολόγοι του συστήματος, πρόεδροι ενίοτε μνημονιακών κομμάτων, γνωρίζουν καλά αυτό που κάποιοι στην υπεύθυνη, δήθεν αριστερά, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Η άσκηση αυθεντικής κοινωνικής και εργατικής πολιτικής από μια κυβέρνηση της αριστεράς, έστω εντός των ορίων της αστικής δημοκρατίας και της προ-μνημονιακής νομιμότητας, συνεπάγεται την μονομερή καταγγελία του μνημονίου από την πλευρά των δανειστών της χώρας. Ως εκ τούτου η κατάργηση π.χ. της ΠΥΣ ή μιας άλλης αντεργατικής μνημονιακής ρύθμισης της τελευταίας διετίας συνιστά de facto πρόσκληση για ή έναρξη επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων. Και αυτό γιατί η κατάργηση της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, η μείωση των κατώτατων αποδοχών, η συρρίκνωση του ρόλου του ΟΜΕΔ και εν ολίγοις η πλήρης απορρύθμιση του δικαίου των συλλογικών εργασιακών σχέσεων είναι παράνομες πράξεις. Οι περισσότερες από τις σχετικές διατάξεις αντιβαίνουν θεμελιώδεις κανόνες του Συντάγματος, της ελληνικής εργατικής νομοθεσίας, του κοινοτικού εργατικού δικαίου και διεθνών συμβάσεων εργασίας που η χώρα έχει υπογράψει και κυρώσει. Από την άλλη, η μη τήρηση των όρων του μνημονίου (πχ για μείωση των μισθών και για ανατροπή του δικαίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων) ή ακόμη και η δικαστική δικαίωση οποιουδήποτε σε σχέση με κάποιον επαχθή και επονείδιστο όρο της δανειακής σύμβασης, αποτελούν επαρκή και σπουδαίο λόγο καταγγελίας της σύμβασης και του μνημονίου από κάποιον δανειστή. Όταν μια αριστερή κυβέρνηση αρχίσει να ξηλώνει, κατ’ αρχήν, έναν-έναν τους παράνομους αντεργατικούς και αντι-ασφαλιστικούς νόμους της μνημονιακής περιόδου δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο. Η καταγγελία ή έστω η επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης θα είναι μονόδρομος για τους δανειστές. Εκτός και αν επιλέξουν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα επιτρέποντας της, όμως, να ασκήσει ανεξάρτητη κοινωνική και εργατική πολιτική, δίνοντας προτεραιότητα στην κάλυψη των καθημερινών αναγκών των κατοίκων της και όχι στην ικανοποίηση των τοκογλύφων… Το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη στην σημερινή συγκυρία και σε χώρες, όπως ιδίως η Γαλλία, πρέπει να αναλάβει τα ιστορικά του καθήκοντα και να υποχρεώσει τον Ολάντ στην εκπλήρωση των δημοσίων δεσμεύσεων του περί παύσης των πολιτικών λιτότητας και παροχής μιας ευκαιρίας στην Ελλάδα να επιβιώσει. Να απαιτήσει την υπαναχώρηση της (δανείστριας) χώρας του από τα μνημόνια του αίσχους που υποχρεώνουν (!) μια άλλη χώρα να παρανομεί σε βάρος των εργαζόμενων της καταργώντας βασικά εργατικά δικαιώματα και ξηλώνοντας το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας. Κάπως έτσι γίνεται αντιληπτή η προσδοκία ότι το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα θέτει το ζήτημα του χρέους σε άλλη, πανευρωπαϊκή πλέον, βάση. Μια δυνατή αριστερά στην δική μας χώρα, στους διαδρόμους αλλά και στον δρόμο, αλλάζει ανέλπιστα τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης και το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών αναμένεται να αποτελέσει την αφετηρία για μια νέα εποχή στο ζήτημα της κυριαρχίας των ακραία νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Ωστόσο, τα διεθνή αρπακτικά των αγορών και οι γηγενείς σύντροφοί τους δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας δυσάρεστες για αυτούς εκλογικές εκπλήξεις και ανατροπές της μονοκρατορίας των ιδεών τους. Θα χρειαστεί να παλέψουμε με κάθε μέσο για να προστατέψουμε τις κατακτήσεις μας σε έναν ταξικό πόλεμο που οξύνεται ραγδαία. Εργάτες στα όπλα! Έχουμε δημοκρατία… Πηγή: Εργατική Αριστερά

Dr.Nicolas Laos: η ρήση «δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή» είναι το σλόγκαν του ηλίθιου και ανίκανου

Η υπερψήφιση των μνημονίων Ι και ΙΙ από την Βουλή των Ελλήνων αποδεικνύει το μέγα ηθικό και διανοητικό έλλειμμα της τρέχουσας ελλαδικής πολιτικής ελίτ, η δε ανοχή/αποδοχή των Μνημονίων από σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας αποδεικνύει την κρίση ταυτότητας, πολιτιστικής και κοινωνικής, που χαρακτηρίζει πολλούς Έλληνες πολίτες. Επιπλέον, οι πολιτικές ρητορείες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συγκλίνουν στην προπαγάνδιση της άποψης ότι το μνημόνιο είναι προϊόν αδήριτης αναγκαιότητας και ότι γιαυτό δεν έχει νόημα καμιά συζήτηση περί υπέρβασης του Μνημονίου καθαυτού, αλλά δήθεν ο μόνος πολιτικός διάλογος που έχει νόημα είναι εκείνος που αφορά αποκλειστικά στην εξεύρεση του καλύτερου τρόπου προσαρμογής στο Μνημόνιο. Με αυτόν τον τρόπο, ο κ. Αντώνης Σαμαράς και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος όχι μόνο δικαιολογούν την (κατ’ ουσίαν) συγκυβέρνηση τους, αλλά, το κυριότερο, επιχειρούν, χειραγωγώντας τις συνειδήσεις των μαζών, να καταστήσουν το Μνημόνιο και γενικότερα την κρατούσα κουλτούρα της Ευρωζώνης ένα τοτέμ. Επίσης η ρήση «δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή» είναι το σλόγκαν του ηλίθιου και ανίκανου ( αν αποκλείσουμε τον προπαγανδιστικό λόγο). Ο νοήμων και ικανός γνωρίζει ότι η οικονομική πραγματικότητα είναι ελαστική και υποτακτική απέναντι στη δημιουργικότητα της ανθρώπινης συνείδησης.

Μέρος από την συνέντευξη του Nicolas Laos στο περιοδικό Επίκαιρα (τεύχος 132).

Ο Nicolas Laos είναι μαθηματικός και πολιτικός επιστήμονας (University La Verne), κάτοχος MBA και δρ. Φιλοσοφίας (St Andrew Theological Seminary of Mexico).

 

ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Αθήνα, 23 Μαΐου 2012

 

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 1

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Συνεδρίασε την Τετάρτη 23 Μαΐου 2012 το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας, όπως προέκυψε μετά τις εκλογές στις 3, 4, 5 και 6 Απριλίου 2012. Θέμα της ημερήσιας διάταξης ήταν η συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου σε σώμα, η οποία έγινε ως εξής :

ΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΑΝΑΠΛ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΔΗΜΑΚΑΚΟΣ ΦΩΚΙΩΝΑΣ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ : ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΑΝΑΠΛ. ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ : ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΤΑΜΙΑΣ : ΜΗΤΡΟΤΑΣΙΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΕΦΟΡΟΣ : ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΜΕΛΗ : ΔΑΒΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΕΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΜΕΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΜΟΥΚΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΝΕΡΑΝΤΖΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΑΠΦΩ, ΧΑΙΡΕΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΧΑΤΖΗΑΓΑΠΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΣ.

Η ομόφωνη απόφαση όλων των παρατάξεων για τη συγκρότηση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου επιφέρει ένα κλίμα αισιοδοξίας και ενότητας για τη συνέχιση των αγώνων, ενάντια στο δυσμενές πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον όπως διαμορφώνεται. Το σύνολο των εργαζομένων, ανταποκρινόμενο στο ενωτικό μήνυμα που εκπέμπει το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, θα δώσει τη δυνατότητα στο Σύλλογο, να θωρακίσει και να υπερασπιστεί δυναμικά τα δικαιώματα όλων των συναδέλφων.

 

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                 Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ    ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΣΥΕ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΔΗΣΥΕ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
αγώνας, συνέπεια, προοπτική

Αθήνα, 22 Μαΐου 2012

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Σαν Έλληνες, σαν πολίτες και σαν εργαζόμενοι βιώνουμε ίσως μια από τις πιο σκοτεινές, ρευστές και «ανασφαλείς» περιόδους της μεταπολιτευτικής ιστορίας.
Η διαπιστωμένη από καιρό ανικανότητα του πολιτικού συστήματος και των κομματικών ηγεσιών να προστατεύσουν την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, την ευημερία των πολιτών και την κοινωνική συνοχή πιστοποιήθηκε με τη «βούλα» των πρόσφατων εξελίξεων. Αυτό που καθιστά το πρόβλημα ακόμη πιο δυσεπίλυτο, είναι ότι οι παθογένειες και ο κομματικός βερμπαλισμός των παλιών μεγάλων κομμάτων, αποτελούν πρότυπο και για τα νέα αναδυόμενα κόμματα, που ακολουθώντας ακριβώς το ίδιο αναχρονιστικό και παρακμασμένο μοντέλο, προσπαθούν να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Φυσικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η κοινωνία να κατακερματιστεί, ο κοινωνικός ιστός να διαραγεί και οι δυνάμεις της εργασίας, της δημιουργίας και της προόδου, να αποτελούν «μειοψηφικό ρεύμα» που εγκλωβίζεται ανάμεσα στις συντηρητικές και φοβικές θέσεις του «μνημονιακού» ρεύματος της πιο συντηρητικής ευρωπαϊκής δεξιάς και στην ασύνταχτη λαϊκίστικη ρητορική μιας δήθεν αριστεράς, που ονειρεύεται τη φούσκα του κρατικοδίαιτου παρελθόντος.
Την πιο δύσκολη ώρα για τον τόπο και τους πολίτες, που απαιτούν μιαν άλλη πολιτική απεγκλωβισμού από τα μνημόνια, από μια Κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, με πολιτικές κοινωνικής συνοχής, με δίκαιη αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος, οι πολιτικές ηγεσίες αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων.
Την ώρα που η Ευρώπη αλλάζει αργά αλλά σταθερά, κάτω από το βάρος των αδιέξοδων νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών, που την οδήγησαν στην ασφυξία, εμείς επιμένουμε να συζητάμε πάνω στα διλήμματα ευρώ ή δραχμή !, καταγγελία ή επαναδιαπραγμάτευση !
Εμείς συνεχίζουμε να προτείνουμε το αυτονόητο :
Απαλλαγή από τα μνημόνια γρήγορα και άμεσα, με τις παραγωγικές δυνάμεις του έθνους συντεταγμένες μέσα από μια ευρύτερη κοινωνική συμφωνία, πάνω σε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης με :
• Ένα νέο παραγωγικό μοντέλο
• Εθνικές πολιτικές ανά κλάδο οικονομίας
• Αναδιανομή εισοδημάτων μέσα από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα υπέρ των θυμάτων του μνημονίου και της υπανάπτυξης
• Κοινωνική συνοχή
• Ένα κράτος «στρατηγείο» που δεν απευθύνεται σε «πελάτες» αλλά σε πολίτες, που ρυθμίζει και εγγυάται θεσμούς και διαδικασίες όπως τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, οι Συλλογικές Συμβάσεις και εν τέλει προστατεύει τη ζωή και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
• Διεκδίκηση εδώ και τώρα από την Ε. Ε. πόρων για ρευστότητα, παραγωγικές επενδύσεις, ανάπτυξη και καταπολέμηση της ανεργίας.

Η επανάσταση του αυτονόητου μας οδηγεί σε μια συντεταγμένη πορεία προς το μέλλον μέσα σε μια Ευρώπη των λαών και όχι των αγορών, με εθνική ανεξαρτησία, χωρίς μνημόνια και εξαρτήσεις, αλλά και μακριά από τις συλλογικές αυταπάτες του παρελθόντος.
Αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος του δημοκρατικού σοσιαλισμού που αταλάντευτα υπηρετήσαμε μέχρι σήμερα, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις και στείρες ιδεοληψίες.
Αυτός είναι ο δρόμος που εγγυάται εθνική και οικονομική ανεξαρτησία σε μια Ελλάδα των πολιτών και των εργαζομένων, σε μια Ευρώπη της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.
Για αυτήν την προοπτική θα αγωνιστούμε μακριά από συντηρητικά ψευτοδιλήμματα και αριστερόστροφες κωλοτούμπες.
Σε μια Ελλάδα που κυριαρχείται από τον συντηρητικό νεοφιλελευθερισμό και τον αριστερόστροφο λαϊκισμό, εμείς επιμένουμε στην άμεση ανάγκη ανασυγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού απαλλαγμένου όμως από τα φιλελεύθερα και λαϊκίστικα δάνεια του πρόσφατου παρελθόντος, που μας οδήγησαν στα μνημόνια και στην κοινωνική ισοπέδωση.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Θα είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, αν προσπαθούσαμε έστω και στο παραμικρό, να αντιγράψουμε και να αναπαράγουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα και στο Σύλλογό μας, αυτά ακριβώς που κατηγορούμε ως αδιέξοδα στο πολιτικό σύστημα.
Αν και τα εκλογικά ποσοστά της ΔΗΣΥΕ είναι εδώ και πολλά χρόνια πολύ υψηλά, ποτέ δεν ερμηνεύσαμε το «μήνυμα», όπως αυτοί που κατηγορούμε. Είμαστε σταθερά και αταλάντευτα προσηλωμένοι στην απόλυτη λογική των ευρύτερων συνεργασιών με όλες ανεξαίρετα τις παρατάξεις. Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε αναπτύξει και επιβάλλει με τη δύναμη που οι εργαζόμενοι μας έδωσαν, μια κουλτούρα ενότητας, αγωνιστικότητας και συνεργασιών, μέσα από θέσεις και απόψεις. Αυτή η πολιτική κρινόμενη εκ του αποτελέσματος, έχει απολύτως δικαιωθεί στο παρελθόν, οδηγώντας μας σε κατακτήσεις που σήμερα καλούμαστε να διατηρήσουμε.
Εδώ και πολύ καιρό -μόνοι εμείς- έχουμε επισημάνει ότι οι εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο θα είναι ραγδαίες τους επόμενους μήνες. Οι τεράστιες ζημιές, οι συνεχιζόμενες προβλέψεις που δεν έχουν σταματημό, η φυγή καταθέσεων και κυρίως η ανακεφαλαιοποίηση που καρκινοβατεί, είναι ένα εκρηκτικό μείγμα για το άμεσο μέλλον. Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και την πολιτική αστάθεια, καθώς και την ανεπάρκεια της πολιτικής και των πολιτικών, κατανοούμε όλοι απόλυτα χωρίς περαιτέρω ανάλυση τον Αρμαγεδώνα που έρχεται. Και αυτά προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα του ασφαλιστικού, του εφάπαξ, της υγείας, των μειώσεων και των εργασιακών σχέσεων που δημιούργησαν τα βάρβαρα μνημόνια και η εργοδοτική ασυδοσία των Τραπεζιτών τα προηγούμενα χρόνια.
Απέναντι σ’ όλα αυτά, η μόνη νικηφόρα στρατηγική, είναι αυτή της ενότητας, της συλλογικής δράσης, της αντίστασης, μέσα από έναν ενωτικό – αγωνιστικό – ακηδεμόνευτο Σύλλογο.
Η ΔΗΣΥΕ ερμηνεύει το μήνυμα των εκλογών που της έδωσε και πάλι πάνω από 42%, ως επιδοκιμασία αυτής της ενωτικής – αγωνιστικής στρατηγικής και προτείνει τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων του Συλλόγου στο νέο Προεδρείο που θα σχηματιστεί άμεσα.
– Και όταν λέμε όλων, εννοούμε ΟΛΩΝ. Χωρίς προαπαιτούμενα περί ιδεολογικών και άλλων συγκλίσεων.
– Δεν μπορούμε να απαιτούμε το αυτονόητο από τις πολιτικές ηγεσίες και να μην το εφαρμόζουμε εμείς σε μια κατεξοχήν δύσκολη και καθοριστική περίοδο για την ίδια την εργασία και τη ζωή μας.
– Για τη ΔΗΣΥΕ η μόνη κόκκινη γραμμή την οποία υπηρετεί ασυμβίβαστα ήταν, είναι και θα είναι η προστασία των εργαζομένων από Κυβερνήσεις, μνημόνια και εργοδοσία.
– Ο συνδικαλισμός οφείλει μετά από μια αδιέξοδη πολύχρονη διαδρομή που εφαπτόταν άλλοτε με κόμματα, άλλοτε με ιδεοληψίες, άλλοτε με ανέξοδες και υπερφίαλες λογικές συνδιοίκησης και μικρομεγαλισμού, να επιστρέψει στη φυσική του κοίτη : ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ, ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ, ΕΝΩΤΙΚΗ – ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ.

Εμείς αυτή τη γραμμή υπηρετούμε εδώ και χρόνια και αυτό το πρόταγμα θα ακολουθήσουμε αταλάντευτα και για τα επόμενα χρόνια.

Άμεσες προτεραιότητές μας για το επόμενο διάστημα είναι :

1. Η προστασία της εργασίας μας.
2. Η προστασία αμοιβών και εργασιακών δικαιωμάτων.
3. Η πλήρης εφαρμογή Συμβάσεων και Οργανισμού Προσωπικού.
4. Η ένταξη στον Οργανισμό των νέων συναδέλφων.
5. Η κατάργηση Ατομικών Συμβάσεων – Ενιαία Σύμβαση για όλους.
6. Η άμεση τακτοποίηση όλων μέσα από οριστικές τοποθετήσεις.
7. Η άμεση λειτουργία συμβουλίων παραπόνων και προαγωγών.
8. Η άμεση λειτουργία των πειθαρχικών συμβουλίων.
9. Η απόσυρση της ατομικής στοχοθεσίας με κάθε νομικό και συνδικαλιστικό μέσο.
10. Η άμεση ρύθμιση δανείων συναδέλφων με καλύτερους όρους από τους σημερινούς.
11. Το σταμάτημα άσκοπων προσλήψεων από την αγορά – αξιοποίηση στελεχών της Εμπορικής.
12. Η άμεση καταβολή σε όλους τους δικαιούχους όλων των παροχών που δικαιούνται (οδοιπορικά, χιλιομετρική αποζημίωση κ.λ.π.).
13. Η άμεση καταβολή των οφειλόμενων εξομοιώσεων όπου αυτές προβλέπονται (Δ/νση Πληροφορικής κ.λ.π.)
14. Η χορήγηση αδειών σε όλους – πληρωμή υπερωριών όταν και όπου γίνονται.
15. Η διαρκής αγωνιστική διεκδίκηση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων (σύνταξη, υγεία, Πρόνοια).

Γι‘ αυτά θα αγωνιστούμε καθώς και για δεκάδες άλλα πιο μικρά, πιο ανθρώπινα, πιο προσωπικά, που αποτελούν υποχρέωση ενός ενωτικού – αγωνιστικού και νικηφόρου Συλλόγου.
Σ’ αυτόν τον αγώνα που θα είναι μακρύς και δύσκολος καλούμε όλους τους εργαζόμενους.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΚΛΑΒΟΙ

Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Ανατροπή της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης, κατάργησηβασικών επιδομάτων και μισθούς-λάστιχο θέλει η διοίκηση της Vodafone

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

(Αρ. απόφασης Πρωτοδικείου 5215/2008)

Αρ. Πρωτ.: 28/2012

Aθήνα, 17 Μαΐου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ανατροπή της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης, κατάργησηβασικών επιδομάτων και μισθούς-λάστιχο θέλει η διοίκηση της Vodafone

Σεαδιέξοδο οδηγήθηκαν οι διαπραγματεύσεις του Σωματείου με την Διοίκηση της VODAFONE για την ανανέωση τηςΕπιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΣΣΕ), η οποία είχε ισχύ μέχρι τατέλη Μάρτη και τώρα διανύουμε την περίοδο της μετενέργειας, η οποία λήγει στις30/6/12. Την ευθύνη φέρει η Διοίκηση της εταιρίας, που εμμένει στην θέση τηςγια:

– Κατάργηση των επιδομάτων γάμου, ξένης γλώσσας, τηλεφωνικήςεξυπηρέτησης (ακουστικού) και ταμείου, και μετατροπή τους σε «οικειοθελή» παροχή.Πρόκειται για βασικά επιδόματα που παίρνει η πλειοψηφία των συναδέλφων καιαφορούν στο 5% έως και 20% του μισθού. Έτσι, ένα σημαντικό μέρος του μισθού παύει πια να κατοχυρώνεται από την ΕΣΣΕκαι μετατρέπεται σε «δωράκι» του εργοδότη, που μπορεί σε μελλοντικό διάστημαμονομερώς να περικόψει ή να καταργήσει.

– Πάγωμα των βασικών μισθών και των μισθολογικών ωριμάνσεωνπου προβλέπει η ΕΣΣΕ 2011-2012. Δηλαδή, δεν θα δοθεί καμία αύξηση στουςβασικούς μισθούς, παρά την υψηλή κερδοφορία της επιχείρησης, η οποία προφανώςθα μοιραστεί μεταξύ των μετόχων χωρίς οι εργαζόμενοι να δούμε κανένα όφελος.Ήδη από τα μέσα Φεβρουαρίου έχουν προχωρήσει μονομερώς στο πάγωμα τωνωριμάνσεων, αντίθετα με τις προβλέψεις της ΕΣΣΕ.

– Πάγωμα των καταβαλλόμενων μισθών. Δηλαδή, κανένας συνάδελφος δενθα πάρει ούτε ένα ευρώ παραπάνω στην τσέπη του το επόμενο έτος, ακόμη κι αναυξηθούν οι υποχρεώσεις του (πχ. αν παντρευτεί κλπ.) ή οι ικανότητές του (πχ.απόκτηση πτυχίου ξένης γλώσσας).

Με αυτή την πρόταση η Διοίκηση της VODAFONE, μιας από τις πιο κερδοφόρες εταιρίες στην Ελλάδα, προστρέχει ναεφαρμόσει την νέα Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο ΙΙ που συμφώνησαν Κυβέρνηση,ΕΕ, ΔΝΤ, με μια πρόταση-κόλαφογια τα δικαιώματα των εργαζομένων στην επιχείρηση, που ανατρέπει κεκτημένα της ΕΣΣΕ 2011-2012 και των προηγούμενων ετών καιμειώνει σημαντικά τους μισθούς.

Ο απώτερος στόχος της Διοίκησης της VODAFONE -όπωςομολογούν πια ανοιχτά- είναι η σταδιακή μετάβαση από τους σταθερούς στουςμεταβλητούς μισθούς, η σύνδεση του μισθού με «μεταβλητά μεγέθη» (βλ.κερδοφορία επιχείρησης, οικονομική πορεία της χώρας κλπ). Εκτός από το ωράριο θέλουννα κάνουν «λάστιχο» και τον μισθό, ο κάθε εργαζόμενος να περιμένει το τέλοςκάθε μήνα για να δει πόσα (λιγότερα) χρήματα θα πάρει, ανάλογα πόσα θαπερισσεύουν από τα κέρδη των μετόχων και των ιδιοκτητών. Για αυτό θέλουν ναμετατρέψουν τα κατοχυρωμένα επιδόματα σε «οικειοθελή» παροχή. Για αυτό, τηνίδια στιγμή που ζητούν να πετσοκόψουν την ΕΣΣΕ, δηλώνουν προκλητικά ότι θαδώσουν μισθολογικό bonus τον Ιούνιο, αφού μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια όλοιοι στόχοι της εταιρείας έχουν επιτευχθεί!

Πρέπει να σημειωθεί πως η Vodafoneπου έχει το θράσος να καταθέτει αυτές τις προτάσεις και να καλεί τουςεργαζόμενους να συνυπογράψουν τη μνημονιακή νομοθεσία και τις μονομερείςενέργειές της, ταυτόχρονα:

– Είναι από τις πιο κερδοφόρεςεταιρείες στην Ελλάδα. Το 2011 σύμφωνα με τον ισολογισμό της μοίρασε μετοχικάκέρδη 247 εκ.

– Είναι η πρώτη εταιρεία από τις τρειςτου κλάδου που αξιώνει σημαντική μείωσητων μισθών ΣΣΕ, αποχαρακτηρίζει τον μισθό και τον μετατρέπει σε «οικειοθελήπαροχή».

– Ασκώντας πιέσεις στο προσωπικό για νααποχωρήσει και ταυτόχρονα με πρακτικές outsoursing και ευθείες απολύσεις έχει προχωρήσει σε σημαντική μείωσημόνιμων θέσεων εργασίας την τελευταία 2ετία. Τα κενά που δημιουργούνται τακαλύπτει με «επενοικιαζόμενους» ουσιαστικά εργαζόμενους, οι οποίοι εργάζονταισυνήθως με εκβιαστικές συμβάσεις μήνα και τελευταία ακόμη και με μισθούς των250¤ καθαρά για το 4ώρο.

Με ομόφωνη απόφαση το Διοικητικό Συμβούλιο τουΣωματείου μας και η πρόσφατη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων απέρριψανκατηγορηματικά τις αξιώσεις της Διοίκησης της εταιρίας. Ξεκαθαρίζουμε πως δενπρόκειται να υπογράψουμε, δεν θα συναινέσουμε σε τίποτα λιγότερο από τακεκτημένα της ισχύουσας ΕΣΣΕ, που με τόσο κόπο και αγώνα κατακτήσαμε ταπροηγούμενα χρόνια. Καλούμε την Διοίκηση της εταιρίας να αποσύρει τιςαπαράδεκτες προτάσεις της και να διασφαλίσει τα κεκτημένα της ισχύουσας ΕΣΣΕ, ωςαπαραίτητη προϋπόθεση για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Σε αντίθετηπερίπτωση, θα βρουν απέναντί τους, τους εργαζόμενους της επιχείρησης, που μετην συσπείρωση στο Σωματείο μας, την αλληλεγγύη και την κοινή δράση με όλουςτους εργαζόμενους θα ματαιώσουμε τα σχέδια της εργοδοσίας.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

http://www.pasevodafone.gr – info@pasevodafone.gr

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΟΤΟΕ ΣΕ ΟΣΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Αθήνα, 17 Μαΐου 2012
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΟΤΟΕ
ΣΕ ΟΣΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Με αφορμή το κλίμα ανησυχίας που παρατηρείται για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των Τραπεζών, το οποίο τροφοδοτείται από την πολιτική ρευστότητα και την οικονομική κρίση, αλλά και από τις συζητήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες μεταξύ πολιτικών, οικονομικών και επιχειρηματικών παραγόντων, η ΟΤΟΕ επισημαίνει τα εξής:
1. Οι Τράπεζες, ως εργαλείο της οικονομίας, πρέπει να αντιμετωπίζονται με την δέουσα σοβαρότητα και προσοχή από όλους, προκειμένου να εξασφαλίζεται σε κάθε περίπτωση, η σταθερότητα της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, ανεξάρτητα από τις επιμέρους πολιτικές και οικονομικές απόψεις που διατυπώνονται αυτή την περίοδο, οι οποίες είναι θεμιτές στο βαθμό που εκφράζουν ολοκληρωμένες πολιτικές και οικονομικές επιλογές και δεν υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.
2. Η βιωσιμότητα, η ανάπτυξη και η επιχειρησιακή προοπτική των Τραπεζών, με στόχο την στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των ελληνικών νοικοκυριών, τη διασφάλιση και την ενίσχυση της απασχόλησης σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με αρχές και κανόνες σεβασμού των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, πρέπει να επιδιώκεται από όλους τους πολιτικούς φορείς που διεκδικούν την πολιτική εκπροσώπηση της ελληνικής κοινωνίας, με κριτήριο τις ανάγκες της, ανεξάρτητα από την γενικότερη πολιτική και οικονομική επιλογή του κάθε πολιτικού σχηματισμού, που αφορά στον τρόπο λειτουργίας και στην κατεύθυνση των Τραπεζών.
3. Η προσπάθεια εκμετάλλευσης του τραπεζικού συστήματος από διάφορα κέντρα οικονομικών συμφερόντων, που κινδυνολογούν υπονομεύοντας τις Τράπεζες για λόγους δικών τους σκοπιμοτήτων, καθώς και η ανεύθυνη φημολογία της καταστροφολογίας, πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα και αποφασιστικά από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές στις τοποθετήσεις τους, προκειμένου να αποφεύγονται δυσάρεστες συνέπειες εξαιτίας των απόψεών τους, που διατυπώνονται δημόσια στα πλαίσια των πολιτικών τους θέσεων που αφορούν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
4. Οι ελληνικές Τράπεζες, παρά τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και την πολιτική αβεβαιότητα που παρατείνεται εν’ όψει των επικείμενων εκλογών, σε συνδυασμό με την ανακεφαλαιοποίησή τους που έχει συμφωνηθεί και βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν διατρέχουν κινδύνους σε ότι αφορά στην ομαλή συνέχιση της λειτουργίας τους και στη διασφάλιση των καταθέσεων και πρέπει να είναι έτοιμες να ανταποκριθούν ως κινητήριος μοχλός της οικονομίας, σύμφωνα με την οικονομική πολιτική που θα χαραχθεί από τη νέα Κυβέρνηση, που αναμένεται να προκύψει μετά τις προσεχείς εκλογές.
5. Έχουμε επίγνωση της κρίσιμης κατάστασης που διέρχεται η χώρα μας και των ορίων της δικής μας ευθύνης απέναντι στην ελληνική κοινωνία εκπροσωπώντας τους εργαζόμενους των Τραπεζών, γι’ αυτό είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε θετικά και εποικοδομητικά με θέσεις, απόψεις και ουσιαστική συμβολή όταν κληθούμε από αρμόδιους θεσμικούς φορείς με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας, τη διασφάλιση των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας και την στήριξη της προοπτικής της χώρας.

Το Γραφείo Τύπου της ΟΤΟΕ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ – ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ALPHA BANK

ΣΥΜΒΑΣΗ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ

Η διοίκηση του Συλλόγου, με την επιχειρησιακή συμφωνία έκανε άλλο ένα βήμα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργοδοσίας και των μεγαλοστελεχών της τράπεζας. Το προεδρείο παρέκαμψε το Δ.Σ του Σωματείου και άρχισαν περιοδείες ανά την Ελλάδα για να δημιουργήσουν κλίμα αποδοχής της συμφωνίας τους με την διοίκηση της τράπεζας. Δεν θέλουν και φοβούνται τον πραγματικό διάλογο με τους εργαζομένους μέσω Γενικής Συνέλευσης. Η στάση τους είναι συμβατή με το ρόλο που τους έχει ανατεθεί για να εξωραΐζουν τα συμφέροντα των εργοδοτών και να τα παρουσιάζουν σαν συμφέροντα όλων μας.

Η διοίκηση του Συλλόγου με την σύμβαση ντροπής που υπέγραψε:
1. Επιβαρύνει την πλειοψηφία των συναδέλφων με μειώσεις μεταξύ 6% έως 10%. Προστατεύει τα συμφέροντα των μεγαλοστελεχών και όχι των απλών συναδέλφων.
2. Ανοίγει το δρόμο για αποδοχή και άλλων μελλοντικών μειώσεων, (π.χ. μέσω κλαδικής σύμβασης, νομοθετικών ρυθμίσεων, κλπ)
3. Προχωρά σε μια ακόμη ασφαλιστική υποβάθμιση σε βάρος των νέων συναδέλφων (ασφαλισθέ-ντες μετά το 1992), καταργώντας το Ειδικό Επίδομα στις συντάξιμες αποδοχές τους.
4. Τα επιδόματα που καταργήθηκαν και παρασχέθηκαν με το τίτλο «Ειδική Ρύθμιση ΕΣΣΕ 2012» όπως Χορηγήσεων, Εισαγωγών κατ/των κ Κεντρικών Υπηρεσιών, Customer Service Alpha Private Bank, Συμψηφισμός, κινήσεως κλητήρων, κλπ, προφανώς βαίνουν σε μελλοντική οριστική κατάργηση.

Συνάδελφοι,
Ο Πρόεδρος και ο Γραμματέας του Συλλόγου όλα τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν την πολιτική των τρα-πεζιτών και των κυβερνήσεων Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ. Προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση και να μας πείσουν ότι φταίνε όλοι οι άλλοι (κράτος, συνδικαλιστές, Αριστερά, κλπ) εκτός από τους τραπεζίτες. Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφθεί. Οι τράπεζες αφού πρωταγωνίστησαν στο «πάρτυ» των τελευταίων χρόνων σήμερα είναι χρεωκοπημένες και εξαρτώνται από τα χρήματα του Ελληνικού Λαού. Καμία ουσιαστική συνεισφορά δεν έχουν στα αποτελέσματα τους οι περικοπές στους μισθούς μας, όταν αναλογιστούμε ότι έχουν λάβει ενισχύσεις ύψους € 130 δις και αναμένεται να πάρουν επιπλέον άλλα € 50 δις σε «ζεστό χρήμα». Τα μεγαλοστελέχη θέλουν να προστατεύσουν. Όταν οι ίδιοι ομολογούν ότι το κόστος της συμφω-νίας για την τράπεζα είναι 5,68% επί των συνολικών αποδοχών, θα μπορούσαν να επιμερίσουν αυτό το κόστος στους υψηλόμισθους και τα μεγαλοστελέχη και να μην πειράξουν τις αποδοχές που κα-λύπτονται από κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις.

Το προεδρείο του Συλλόγου που εκπροσωπείται μέσα από την παράταξη ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της παρακμής και για αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. Δεν φαίνεται να έλαβαν το μήνυμα της κοινωνίας. Γυρίστε τους την πλάτη και με στάση μαχητική να αρνηθούμε τα τετελεσμένα που μας σερβίρουν.

 ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ
 ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΑΝ ΑΜΥΘΗΤΟ ΠΛΟΥΤΟ.
 ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΨΗΦΙΣΑΝ.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ALPHA BANK
Μάιος 2012

Σημείωση: Ο Πρόεδρος και τα υπόλοιπα μέλη του Προεδρείου του Συλλόγου τι αποδοχές έχουν και πόσο θα επιβαρυνθούν από τις περικοπές που υπέγραψαν;