Καλούμε όλους/ες τους εργαζόμενους /ες να συμμετέχουν την Τρίτη 24/9 στην απεργία για την απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου.Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής

Συνεχίζοντας το αντεργατικό κρεσέντο όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω του λεγόμενου «αναπτυξιακού πολυνομοσχεδίου» επιχειρεί να επιβάλει με σαρωτικό τρόπο μια σειρά από ανατροπές προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζόμενων, της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος. Το ιδεολόγημα «των επενδύσεων που θα φέρουν την ανάπτυξη» ως πανάκεια με την οποία όλοι θα βγούμε κερδισμένοι θρυμματίζεται καθώς γίνεται σαφές ότι αυτή η ανάπτυξη έχει άλλο περιεχόμενο και διαφορετική σημασία για εργοδότες κι εργαζόμενους.
Γα το κεφάλαιο η «ανάπτυξη» έχει ως προϋπόθεση την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και το σάρωμα των όποιων προστατευτικών για τους εργαζόμενους ρυθμίσεων έχουν απομείνει καθώς αυτές θεωρούνται ως «αντικίνητρα για επενδύσεις».
Στην κλίνη του Προκρούστη μπαίνουν καταρχήν οι συλλογικές συμβάσεις με μια σειρά διατάξεων:
• Καθίσταται απόλυτη η υπεροχή των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας δίνοντας τη δυνατότητα εξαίρεσης σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν «σοβαρά οικονομικά προβλήματα». Τα κριτήρια με τα οποία θα ορίζονται οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα θα θεσπίζονται αποκλειστικά από τον υπουργό με την έκδοση απόφασης. Στην πράξη το μόνο που αρκεί για να επικαλεστεί μια επιχείρηση «οικονομικά προβλήματα» είναι ένας «ξύπνιος» λογιστής.
• Προβλέπεται ότι οι τοπικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας υπερισχύουν των εθνικών κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
• Μπαίνουν νέα εμπόδια στην επεκτασιμότητα των συλλογικών συβάσεων εργασίας στη βάση των προβλημάτων που δήθεν αντιμετωπίζουν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τον κίνδυνο των επιπτώσεων από την επεκτασιμότητα στον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων. Στο όνομα αυτών των προβλημάτων, θα μπορούν να εξαιρούνται επιχειρήσεις από την επεκτασιμότητα. Αυτό θα γίνει με υπουργική απόφαση, μετά από γνώμη του Ανώτατου Συμβούλιου Εργασίας (είναι επταμελές και τα πέντε μέλη τα ορίζει η κυβέρνηση!). Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι με αυτές τις διατάξεις η επεκτασιμότητα στην ουσία καθίσταται νεκρό γράμμα.
• Δίνεται η δυνατότητα να εξαιρούνται επιχειρήσεις από τη σύναψη πλήρων εθνικών, κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Στο όνομα και πάλι «σοβαρών οικονομικών προβλημάτων» δίνεται η δυνατότητα να μπαίνουν στις συλλογικές συμβάσεις ειδικοί όροι ή να αφαιρούνται συγκεκριμένοι όροι που αναφέρονται σε δικαιώματα των εργαζόμενων.
• Συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο το ήδη κουτσουρεμένο δικαίωμα των εργαζόμενων να προσφεύγουν μονομερώς στη διαιτησία.
Για να θωρακιστεί αυτό το αντεργατικό πλαίσιο, η κυβέρνηση προβαίνει και στη θέσπιση ρυθμίσεων που στρέφονται άμεσα εναντίον της συνδικαλιστικής δράσης:
• Δημιουργείται «Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας με στόχο το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζόμενων και τον έλεγχο των σωματείων.
• Σε συνέχεια του απεργιοκτόνου νόμου Αχτσιόγλου με τον οποίο απαιτείται το 50%+1 των μελών για να παρθεί απόφαση για απεργία στα πρωτοβάθμια σωματεία, το σχέδιο νόμου της ΝΔ προβλέπει ηλεκτρονική ψηφοφορία στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για τη διεξαγωγή απεργίας των πρωτοβάθμιων σωματείων. Ο στόχος προφανής: να χτυπηθεί το βασικό και δημοκρατικότερο όπλο οργάνωσης, συζήτησης, και ζύμωσης των εργαζομένων που είναι η Γενική Συνέλευση. Θέλουν συνδικάτα παροπλισμένα, χωρίς εσωτερική ζωή και λειτουργία κι εργαζόμενους έρμαια της προπαγάνδας των κυρίαρχων ΜΜΕ που θα ψηφίζουν διαδικτυακά από τον καναπέ εν είδη τηλεφωνικής δημοσκόπησης.
Πέρα από τα παραπάνω που είναι προφανή και μας αφορούν άμεσα ως κλάδο, υπάρχουν και αμέτρητες «ουρές» που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη καθώς θα τις βρούμε μπροστά μας. Όταν π.χ. προβλέπονται κυρώσεις για τους έντιμους δημόσιους υπαλλήλους που θα «καθυστερούν τις επενδύσεις» επειδή δεν θα συναινούν στην κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας, μπορούμε να πιστεύουμε ότι θα μείνουν στο απυρόβλητο οι συνεπείς τραπεζοϋπάλληλοι που θα κρίνουν ως επισφαλή τη δανειοδότηση μιας επένδυσης;
Είναι λοιπόν άμεση ανάγκη να υπάρξει αποφασιστική, μαζική κι ενωτική απάντηση από πλευράς μας. Μια απάντηση που θα πηγαίνει πέρα από το επίπεδο της συμβολικής διαμαρτυρίας στο οποίο στο οποίο περιορίζεται η – πλήρως ελεγχόμενη από κράτος κι εργοδότες – συνδικαλιστική γραφειοκρατία που αυτή τη φορά ξεπέρασε και το χειρότερο εαυτό της. Η θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ έπαψε να τηρεί και τα στοιχειώδη προσχήματα: σαμποτάρει την αυριανή κινητοποίηση ξεκινώντας το γνωστό γαϊτανάκι με τις ημερομηνίες, επιδιώκει να τορπιλίσει το συντονισμό και τη συσπείρωση των εργαζόμενων και λειτουργεί πλέον ανοιχτά απεργοσπαστικά. Τον αγώνα για την απόκρουση της επίθεσης, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας πρέπει να τον πάρουμε στα χέρια μας.
Καλούμε όλους/ες τους εργαζόμενους /ες να συμμετέχουν την Τρίτη 24/9 στην απεργία για την απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου.

Εργατική διαδήλωση το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα!

ΜΕΤΑ: Με γενική απεργία, διεκδικούμε αυξήσεις στους μισθούς, στα επιδόματα και στις συντάξεις

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι μόνο έκοψε κάθε γέφυρα που τη συνέδεε με τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, αλλά υπερκέρασε ακόμα και τις παλιές μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις και για το λόγο αυτό επιζητεί πλέον ανοιχτά την πλήρη στήριξη από το κεφάλαιο, την ΕΕ και τους Αμερικάνους, ενώ η πολιτική της πρακτική προσομοιάζει με ό,τι γνωρίζαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια!

Με ακατάσχετη υποσχεσιολογία και προτάσσοντας κατά κύριο λόγο μια δικομματική επίπλαστη αντιπαράθεση, προσπαθεί να επισκιάσει τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, ενώ ο αυταρχισμός και η ποινικοποίηση των αγώνων καλά κρατούν.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι βγήκαμε από τα μνημόνια, ενώ η πραγματικότητα λέει ότι οι δανειστές είναι εδώ, εποπτεύουν την εφαρμογή των συμφωνιών και εγκρίνουν ή όχι κάθε μέτρο της. Τρανή απόδειξη αποτελεί το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2019, όπου καταγράφονται όλα τα σενάρια, ενώ ταυτόχρονα ζητάνε την έγκρισή τους από την τρόικα.

Η μεγάλη απάτη γίνεται στο θέμα των συντάξεων όπου επιζητούν εναγωνίως, για προεκλογικούς λόγους, να ανασταλεί η περικοπή της προσωπικής διαφοράς σε όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί μέχρι τις 12-5-2016, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις μεγάλες ανατροπές που έχουν συντελεστεί στο ασφαλιστικό σύστημα με τον νόμο Κατρούγκαλου και τις μεγάλες μειώσεις που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι που βγαίνουν με βάση αυτόν τον νόμο, ελπίζοντας ωμά στη φυσική κατάληξη, λόγω ηλικίας των παλιών συνταξιούχων!

Αν όμως για τους συνταξιούχους εξυφαίνεται αυτή η απάτη, για τους εργαζόμενους και τους ανέργους δρομολογείται η πλήρης εξαπάτηση. Εφαρμόζουν τον μνημονιακό νόμο Βρούτση για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού, ενώ αρνούνται την επαναφορά του στα 751€ και στην από δω και πέρα διαμόρφωσή του μέσα από ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή ΕΓΣΣΕ μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. «Επαναφέρουν» τις ΣΣΕ, αφού πρώτα έχουν καταργηθεί τα δικαιώματα που είχαν αποτυπωθεί σ’ αυτές μέσα από τους πολύχρονους εργατικούς και ταξικούς αγώνες, ενώ ένα βασικό τους στοιχείο η επεκτασιμότητα και η υποχρεωτικότητα της εφαρμογής τους βρίσκονται στα χέρια των εργοδοτών. Η ανεργία χρησιμοποιείται για την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και των κοινωνικών προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, για να μάθουμε όλοι εργαζόμενοι και άνεργοι να ζούμε καλύπτοντας μόνο τις ανάγκες επιβίωσης και όχι να απολαμβάνουμε τον πλούτο που παράγεται από την εργασία μας και τις δυνατότητες που απορρέουν από την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής και τη χρήση της πληροφορικής και της ρομποτικής στην παραγωγή.

Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση και τη συνέχιση της φοροληστείας του λαού μας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς που συγκροτούν την ταυτότητα του λαού μας και την ιστορική του συνέχεια, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι οι νέες και οι νέοι, όλοι εμείς, δεν πρέπει να μένουμε με σταυρωμένα χέρια παρατηρητές. Οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες που δίνονται στους χώρους δουλειάς, στις επιχειρήσεις και τους κλάδους για τη βελτίωση των όρων αμοιβής και εργασίας πρέπει να γενικευτούν για να μπορέσουν να φέρουν αποτελέσματα.

Δυστυχώς η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος κρατά στάση αναμονής και αντί να οργανώνει την αντίσταση των εργαζομένων συμμαχεί με τους εργοδότες στο όνομα της ανάπτυξης. Οι εργαζόμενοι τίποτα δεν μπορούν να περιμένουν από αυτές τις εργοδοτικές και γραφειοκρατικές ηγεσίες. Πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους για να οικοδομηθεί η πιο πλατιά ενότητα όλων των αγωνιστικών και ταξικών δυνάμεων.

Στο πλαίσιο αυτό το ΜΕΤΑ έγκαιρα, από τα τέλη Αυγούστου, έθεσε το θέμα της γενικής απεργίας στις αρχές Νοέμβρη, για τη διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς, στις συντάξεις και τα επιδόματα και για την υπογραφή ΣΣΕ. Τότε δυστυχώς δεν υιοθέτησε κανένας την πρότασή μας, ακολουθώντας την πεπατημένη, είτε της προκήρυξης μιας εθιμοτυπικής απεργίας, είτε μιας απεργίας της τελευταίας στιγμής χωρίς καμιά προετοιμασία.

Το ΜΕΤΑ θεωρεί θετικό το γεγονός της προσπάθειας διάφορων πρωτοβάθμιων σωματείων για διακλαδική απεργία στη 1 Νοέμβρη, καθώς και την προκήρυξη απεργίας από διάφορες ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα για τις 8 Νοέμβρη.

Θέλουμε όμως να επισημάνουμε προς όλες τις πλευρές ότι θα πρέπει να αποτρέψουμε την επανάληψη του περσινού φιάσκου όπου ανακοινώθηκαν δύο γενικές απεργίες σε διάστημα 15 ημερών, ασυντόνιστες μεταξύ τους, γιατί από τη μια μεριά η ηγεσία της ΓΣΕΕ ήθελε να διασπάσει και να εκφυλίσει τον αγώνα και από την άλλη μεριά οι άλλες δυνάμεις με κύρια ευθύνη των δυνάμεων του ΠΑΜΕ δεν ήθελαν να την παρακάμψουν.

Εμείς λέμε ΝΑΙ στη γενική απεργία, στην οποία θα επιδιώξουμε να συμμετέχουν όλοι, όμως λέμε ΟΧΙ και στα παιχνιδάκια Παναγόπουλου. Για το λόγο αυτό καλούμε σε γενική απεργία το πρώτο 15μερο του Νοέμβρη με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και έγκαιρη προκήρυξη μέσα στο πρώτο 10ήμερο του Οκτώβρη. Σε διαφορετική περίπτωση καλούμε την ΑΔΕΔΥ, τα εργατικά κέντρα της ΓΣΕΕ και τα νομαρχιακά τμήματα της ΑΔΕΔΥ, τις ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία να προκηρύξουν την απεργία για τις 8 Νοέμβρη, παρακάμπτοντας την ηγεσία της ΓΣΕΕ και κλιμακώνοντας τις κινητοποιήσεις μέχρι και την ψήφιση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβρη.

Σε μια τέτοια εξέλιξη και για να αποκτήσει δυναμική, αισιοδοξία και μαζικότητα αυτός ο αγώνας, πρέπει να παρθεί πρωτοβουλία κοινής συγκέντρωσης και πορείας και όχι αλλού οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και αλλού τα άλλα συνδικάτα.

Οκτώβρης 2018